هوش مصنوعی در حال نقاشی، نوشتن رمان، ساخت ویدیو و آهنگسازی سمفونی است. آیا می‌تواند چیزی را که می‌سازیم تغییر دهد؟
معماری اغلب یک دوگانگی بین پروژه‌های ساخته شده و پروژه‌های تئوریک را فرض می‌کند. به هر حال، آنچه فیزیک در ساختمان‌های واقعی اجازه می‌دهد، بسیار متفاوت از آن چیزی است که معماران می‌توانند تصور و طراحی کنند (که اغلب به آن "معماری کاغذی" گفته می‌شود). این تخیل مدت‌هاست که توسط فناوری طراحی پشتیبانی و فعال شده است، اما آخرین پیشرفت‌ها در هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) باعث افزایش چشمگیری در تئوری شده است.
نمایشگاه اخیر "تبدیل‌ها: هوش مصنوعی در آزمایش معماری" در مؤسسه پرات در بروکلین، آثاری از بیش از ۳۰ متخصص را گرد هم آورد که به بررسی پتانسیل تجربی، تولیدی و مشارکتی هوش مصنوعی برای باز کردن حوزه‌های جدید تحقیق معماری می‌پردازند - چیزی که آنها یک دهه یا بیشتر است که روی آن کار می‌کنند، مدت‌ها قبل از اینکه هوش مصنوعی به جریان اصلی تبدیل شود. جیسون ویگنری-بین، اولیویا وین، استیون اسلاتر و هارت مارلو، معماران و متصدیان نمایشگاه توضیح می‌دهند که آثار در "تبدیل‌ها" از حلقه‌های بازخورد در میان گفتمان‌های معماری، تکنیک‌ها، قالب‌ها و رسانه‌ها پدید آمده‌اند که از تصویر، متن و انیمیشن تا رسانه‌های واقعیت ترکیبی و ساخت متغیر است. هدف ارائه پروژه‌هایی نیست که قرار است به زودی به واقعیت بپیوندند؛ معماران از قبل می‌دانند که چگونه با ابزارهایی که در اختیار دارند، چیزهایی بسازند. در عوض، این نمایشگاه تلاش می‌کند تا این مرحله بسیار اولیه در تعامل اکتشافی معماری با هوش مصنوعی را به تصویر بکشد.
فناوری مدت‌هاست که معماری را قادر ساخته تا محدودیت‌های فرم و عملکرد را جابجا کند. در اوایل سال ۱۹۶۳، Sketchpad، یکی از اولین برنامه‌های نرم‌افزاری معماری، به معماران و طراحان اجازه داد تا اشیاء را روی صفحه حرکت داده و تغییر دهند. به سرعت، طراحی دستی سنتی جای خود را به مجموعه‌ای همیشه در حال گسترش از برنامه‌ها - Revit، SketchUp و BIM، در میان بسیاری دیگر - داد که به ایجاد نقشه‌های طبقات و مقاطع، ردیابی مصرف انرژی ساختمان‌ها، افزایش ساخت و ساز پایدار و کمک به پیروی از قوانین ساختمانی کمک می‌کرد، فقط برای نام بردن از چند مورد استفاده.
معمارانی که در "تبدیل‌ها" به نمایش گذاشته‌اند، اشکال تازه در حال تکامل هوش مصنوعی را "مانند یک ابزار جدید به جای یک توسعه پایان دهنده حرفه" می‌بینند، به گفته ویگنری-بین، علیرغم آنچه برخی از همکارانش در مورد این فناوری می‌ترسند. او اضافه می‌کند: "من قدردان این هستم که این موضوع تا حدودی برای مردم ناراحت‌کننده است، [اما] من با این لفاظی آشنایی دارم."
به هر حال، او می‌گوید، هوش مصنوعی فقط انجام نمی‌دهد. او می‌گوید: "برای به دست آوردن چیزی جالب و ارزشمند در هوش مصنوعی، زمان بسیار زیادی لازم است." "واژگان معماری من بسیار دقیق‌تر شده است و حس بصری من یک تمرین فوق‌العاده داشته است و تمام این ماهیچه‌ها را که کمی تحلیل رفته‌اند، تمرین می‌دهد."
وین موافق است: "من فکر می‌کنم اینها ابزارهای بسیار قدرتمندی برای یک معمار و طراح هستند. آیا فکر می‌کنم این کل آینده معماری است؟ نه، اما فکر می‌کنم این یک ابزار و یک رسانه است که می‌تواند تاریخ طولانی رسانه‌ها و رسانه‌هایی را که معماران می‌توانند استفاده کنند، نه تنها برای نشان دادن کار خود، بلکه به عنوان یک تولید کننده ایده گسترش دهد."
جیسون ویگنری-بین، مؤسسه پرات
ویگنری-بین می‌گوید: «این تصاویر از یک مجموعه بزرگتر در مورد بوم‌شناسی سایبورگ هستند که به همکاری با ماشین‌ها برای تصور [دیگر] ماشین‌ها مربوط می‌شوند.» "من ممکن است به اینها به عنوان کریپتومگافونا - روبات‌های زیرساختی که در مقیاس معماری عمل می‌کنند - اشاره کنم."
اولیویا وین، مؤسسه پرات
وین می‌گوید: «این تصاویر، الگوهای دیجیتالی گل‌دوزی هستند که به‌عنوان نقشه‌های طراحی برای کاوش در روابط بین ساختار، تزئین و مواد در مقیاس معماری در نظر گرفته شده‌اند."