تا اواسط روز،
سیباندا که در طول آخرین بارداری‌اش مصرف پیشگیری قبل از مواجهه (PrEP) روزانه را شروع کرد، گفت: «من باید از خودم و نوزاد محافظت کنم.» با این حال، او از بسیاری از زنان در شهرک خود اطلاع دارد که به دلیل انگ اجتماعی درک شده،
سیباندا در مورد داروی تزریقی
در ماه دسامبر، دولت بایدن و اهداکنندگان جهانی متعهد شدند که حداقل
نگور گفت: ایالات متحده کمک کرد تا اطمینان حاصل شود که جهان «در آستانه کنترل HIV به عنوان یک تهدید بهداشت عمومی قرار دارد.» «این می‌توانست میراث آنها را تثبیت کند. اما اکنون، مردم ممکن است به یاد داشته باشند که ایالات متحده در لحظه‌ای که همه چیز به خوبی پیش می‌رفت، عقب‌نشینی کرد.»
HIV اولین بار در سال ۱۹۸۱ به عنوان یک بیماری مرموز و وحشتناک ظاهر شد - و در آن زمان، حکم اعدام بود. تا سال ۱۹۸۳ طول کشید تا دانشمندان ویروس پشت آن را شناسایی کنند و دو سال دیگر طول کشید تا آزمایش آن در دسترس قرار گیرد. در دهه‌های بعد، پیشرفت علمی چشمگیر بوده است. درمان ضد رتروویروسی HIV را به یک بیماری قابل کنترل تبدیل کرده است و
این پیشرفت به طور مساوی به همه نرسیده است. هنگامی که اولین درمان‌های موثر در اواسط دهه ۱۹۹۰ در دسترس قرار گرفتند، قیمت آنها حدود
تنها زمانی که نسخه‌های ژنریک معرفی شدند، قیمت درمان کاهش یافت - در برخی از کشورها، به کمتر از ۴۰ دلار در سال. این تاریخچه در ذهن افرادی که روی پیشگیری کار می‌کنند، نقش بزرگی دارد. اکنون این سوال مطرح است که آیا همین چرخه تکرار خواهد شد یا خیر.
مجله Science لناکاپاویر را بزرگترین
آزمایشگاه ساندکوئیست از جمله اولین آزمایشگاه‌هایی بود که ساختار کپسید HIV - پوسته پروتئینی که ماده ژنتیکی ویروس را احاطه کرده است - را نقشه‌برداری کرد. لناکاپاویر این ساختار را مسدود می‌کند و ویروس را قبل از تکثیر متوقف می‌کند. ساندکوئیست گفت که Gilead بیش از ۴۰۰۰ ترکیب را برای تولید این دارو آزمایش کرده است و این کار را «قهرمانانه» خواند.
وینی بیانیما، مدیر اجرایی برنامه مشترک سازمان ملل متحد در زمینه HIV/AIDS (UNAIDS)، گفت که لناکاپاویر یک
در ماه اکتبر، Gilead
Gilead در بیانیه‌ای گفت که «اقدامات بی‌سابقه‌ای را برای آغاز یک استراتژی دسترسی جهانی جامع قبل از ثبت درخواست برای تاییدهای نظارتی برداشته است.» اما این برنامه برخی از کشورهای با درآمد متوسط با عفونت‌های رو به افزایش را مستثنی می‌کند - از جمله
مجوز کنگره برای Pepfar در ۲۵ مارس منقضی شد. در حالی که یک معافیت محدود به آن اجازه می‌دهد تا درمان و مراقبت از HIV را برای زنان باردار و شیرده ادامه دهد، سردرگمی و عدم اطمینان منجر به تعطیلی کلینیک‌ها، اخراج کارکنان و اختلال در مراقبت شده است.
صندوق جهانی مبارزه با ایدز، سل و مالاریا - که معمولاً حدود یک سوم بودجه خود را از ایالات متحده دریافت می‌کند - نیز با چالش‌هایی روبرو است. این صندوق به دنبال جمع آوری ۱۸ میلیارد دلار برای کار تا سال ۲۰۲۹ است، اما حمایت اروپا در میان محدودیت‌های بودجه ناشی از جنگ در اوکراین متزلزل شده است و تعهدات ایالات متحده نامشخص است.
پیتر ساندز، مدیر اجرایی صندوق جهانی، گفت: «اگر مجبور باشیم مسئولیت بیشتری در قبال استقرار لناکاپاویر بر عهده بگیریم، هر کاری که بتوانیم انجام خواهیم داد.» ساندز، مدیرعامل سابق بانک استاندارد چارترد بریتانیا، می‌گوید که جلوگیری از یک عفونت در یک فرد جوان می‌تواند دهه‌ها درمان پرهزینه را نجات دهد.
او افزود: «اگر از ابزاری که به ما امکان می‌دهد پایان ایدز را جلو ببریم، استفاده کامل نکنیم، جهان دیوانه خواهد بود. تاریخ در مورد ما قضاوت سختگیرانه‌ای خواهد داشت اگر این کار را نکنیم.»
یک سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده گفت که تمام خدمات تحت حمایت Pepfar همچنان در دست بررسی است و نگفت که آیا ایالات متحده از عرضه لناکاپاویر حمایت خواهد کرد یا خیر.
بیانیما در UNAIDS از دولت ترامپ می‌خواهد که بودجه صندوق جهانی و Pepfar را کاهش ندهد، که او آن را سرمایه‌گذاری‌های هوشمندانه‌ای می‌داند که جان انسان‌ها را نجات می‌دهد، رهبری ایالات متحده را تقویت می‌کند و بازدهی در خانه ایجاد می‌کند. او گفت: «یک رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه با راه‌اندازی Pepfar انقلابی در درمان آغاز کرد. اکنون، یک رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه دیگر می‌تواند انقلاب در پیشگیری را رهبری کند.»
لیندا-گیل بکر، که آزمایش‌های اواخر مرحله را در سراسر آفریقای جنوبی و اوگاندا برای لناکاپاویر رهبری کرد، گفت که هر هفته ۲۰۰۰ زن جوان در آفریقای جنوبی به HIV مبتلا می‌شوند - و بر نیاز به ابزارهای پیشگیری موثر و محتاطانه تاکید کرد. بکر، پزشک کیپ تاون که در اواسط سال ۲۰۲۴ وقتی فهمید که این دارو ۱۰۰٪ موثر است، از خوشحالی گریه کرد و در یک کنفرانس ایدز در مونیخ در ماه جولای یک
در همین حال، کار در کلینیک ویتکوپن ادامه دارد، که برای خدمات HIV خود به بودجه ایالات متحده، وزارت بهداشت آفریقای جنوبی و اهداکنندگان خصوصی متکی است. اما سیباندا در آخرین بازدید خود متوجه کارکنان کمتری شد و نگران آینده است.
او در حالی که نوزادش را در آغوشش تنظیم می‌کرد و منتظر جمع‌آوری قرص‌هایش بود، گفت: «من مادر دو فرزند هستم، کار نمی‌کنم. من نمی‌توانم از عهده هزینه دکتر برآیم. من نگرانم که دیگر بودجه‌ای وجود نداشته باشد.»
بازی هدف دار، مسابقه خبری هفتگی که آنچه را که می‌دانید - و چقدر مطمئن هستید که آن را خواهید دانست - آزمایش می‌کند.