رئیس جمهور ترامپ و مشاوران ارشدش روز چهارشنبه از اوکراین خواستند تا به پیشنهادی آمریکایی تن دهد که اساساً تمام قلمروهایی را که روسیه در جنگ به دست آورده است، به آن واگذار کند، در حالی که به کی‌یف تنها تضمین‌های امنیتی مبهمی ارائه می‌دهد.
طرح آمریکا، که به طور صریح اوکراین را از پیوستن به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (North Atlantic Treaty Organization) نیز منع می‌کند، توسط ولودیمیر زلنسکی (Volodymyr Zelensky)، رئیس جمهور اوکراین رد شد، که اختلاف طولانی‌مدتش با آقای ترامپ دو ماه پیش در دفتر بیضی شکل کاخ سفید علنی شد. به نظر می‌رسد این پیشنهاد همچنین خواستار به رسمیت شناختن تصرف کریمه (Crimea)، منطقه‌ای از اوکراین، توسط روسیه در سال 2014 از سوی ایالات متحده است.
آقای زلنسکی گفت: "هیچ چیزی برای صحبت کردن وجود ندارد." "این قانون اساسی ما را نقض می‌کند. این قلمرو ما، قلمرو اوکراین است."
آقای ترامپ در رسانه‌های اجتماعی پاسخ داد که رئیس جمهور اوکراین "تحریک‌آمیز" عمل می‌کند و گفت که او فقط "عرصه کشتار را طولانی‌تر می‌کند."
آقای ترامپ پیشنهاد کرد که این پیشنهاد در آستانه پذیرش توسط ولادیمیر پوتین (Vladimir V. Putin)، رئیس جمهور روسیه است. او در کاخ سفید به خبرنگاران گفت: "فکر می‌کنم با روسیه به توافق رسیده‌ایم." او پیشنهاد کرد که مشکل، آقای زلنسکی است.
او گفت: "فکر می‌کردم معامله با زلنسکی آسان‌تر باشد." "تا اینجا سخت‌تر است."
معاون رئیس جمهور جی‌دی ونس (JD Vance) در سفر به هند موضوع مشابهی را مطرح کرد.
او گفت که اگر اوکراین و روسیه هر دو از پذیرش شرایط آمریکا خودداری کنند، ایالات متحده "از این روند صلح کناره‌گیری می‌کند." اما هدف آشکار، آقای زلنسکی بود.
آقای ونس به خبرنگاران گفت: "ما یک پیشنهاد بسیار صریح به روس‌ها و اوکراینی‌ها ارائه کرده‌ایم و زمان آن رسیده است که یا بله بگویند یا ایالات متحده از این روند کناره‌گیری کند." "تنها راه واقعی برای متوقف کردن کشتار این است که هر دو ارتش سلاح‌های خود را زمین بگذارند، این وضعیت را متوقف کنند و به کار ساختن یک روسیه بهتر و یک اوکراین بهتر بپردازند."
مشخص نبود که آیا اعلامیه‌های ایالات متحده بخشی از یک کارزار فشار برای مجبور کردن آقای زلنسکی به دادن امتیازهای ارضی است یا اینکه برای ایجاد بهانه‌ای برای رها کردن حمایت آمریکا از اوکراین طراحی شده‌اند.
اما ایالات متحده اساساً در حال توافق بر سر معامله‌ای است که به نفع متجاوز در جنگ است، معامله‌ای که اوکراین را مجبور می‌کند تغییر اجباری مرزهای خود را بپذیرد و از امید خود برای پیوستن نهایی به ناتو (NATO)، مانند سایر جمهوری‌های شوروی سابق، دست بکشد.
متحدان اروپایی، که در هفته‌های اخیر وعده حمایت نظامی و اقتصادی بیشتری از آقای زلنسکی داده‌اند، مدعی شده‌اند که آقای ترامپ اساساً در حال تغییر طرف در جنگ است و هدف واقعی او کنار گذاشتن اوکراین و یافتن راهی برای عادی‌سازی روابط آمریکا با مسکو است. آقای ترامپ و مشاوران ارشدش از قبل بحث در مورد چشم انداز لغو تحریم‌ها علیه روسیه و بستن قراردادهای انرژی و معدنی با آقای پوتین را آغاز کرده‌اند.
انگیزه آقای ترامپ هر چه باشد، آنچه روز چهارشنبه اتفاق افتاد، نشان‌دهنده کنار گذاشتن احتمالی تعهد آمریکا به آقای زلنسکی بود که ایالات متحده هرگز در مذاکراتی که کشور را از تعیین سرنوشت خود محروم کند، شرکت نخواهد کرد.
در حالی که ایالات متحده متن پیشنهادی خود را منتشر نکرد، مقامات اروپایی که آن را دیده‌اند می‌گویند که بر اساس شرایط آن، ایالات متحده کریمه (Crimea) - که آقای پوتین به طور غیرقانونی در سال 2014 تصرف کرد - را به عنوان قلمرو روسیه به رسمیت می‌شناسد. در حالی که این شبه جزیره برای بیش از 150 سال بخشی از روسیه در نظر گرفته می‌شد، تقریباً هفت دهه پیش توسط نیکیتا خروشچف (Nikita Khrushchev)، رهبر شوروی، به اوکراین داده شد.
آقای ترامپ در پست خود در رسانه‌های اجتماعی گفت که از آقای زلنسکی نمی‌خواهد کریمه را به عنوان روسیه به رسمیت بشناسد، حتی اگر طرح ایالات متحده خواستار انجام این کار از سوی واشنگتن باشد.
آقای ترامپ نوشت: "هیچ کس از زلنسکی نمی‌خواهد کریمه را به عنوان قلمرو روسیه به رسمیت بشناسد، اما اگر او کریمه را می‌خواهد، چرا یازده سال پیش، زمانی که بدون شلیک گلوله‌ای به روسیه تحویل داده شد، برای آن نجنگیدند؟"
فقط سه سال پیش، مارکو روبیو (Marco Rubio)، که در آن زمان سناتور و اکنون وزیر امور خارجه آقای ترامپ است، در اصلاحیه‌ای برای ممنوعیت ایالات متحده از به رسمیت شناختن هرگونه ادعای حاکمیت روسیه بر بخش‌هایی از اوکراین که تصرف کرده است، مشارکت کرد.
او در آن زمان با اشاره به تایوان گفت: "ایالات متحده نمی‌تواند ادعاهای پوتین را به رسمیت بشناسد، در غیر این صورت ما خطر ایجاد یک رویه خطرناک برای سایر رژیم‌های اقتدارگرا، مانند حزب کمونیست چین را به جان می‌خریم."
اکنون آقای روبیو به مدافع رویکرد آقای ترامپ تبدیل شده است,حتی اگر اوکراین مجبور شود 20 درصد از کشور را به آقای پوتین تسلیم کند و به رهبر روسیه بیشتر اهداف جنگی خود را بدهد.
آقای ترامپ گام‌های دیگری برای دلجویی از آقای پوتین برداشته است. او واحدهایی را در وزارت امور خارجه و وزارت دادگستری که مسئول جمع‌آوری شواهد مربوط به جنایات جنگی احتمالی مرتکب شده توسط روسیه، از جمله کشتار غیرنظامیان در بوچا (Bucha)، در خارج از کی‌یف، اندکی پس از حمله روسیه بودند، برچیده یا خنثی کرده است.
مشخص نیست اگر آقای زلنسکی از تسلیم شدن خودداری کند چه اتفاقی می‌افتد. آقای ترامپ پیشنهاد کرده است که به سادگی دست خود را از تلاش‌های صلح بشوید - تلاشی که او یک بار گفت در 24 ساعت قابل حل است - و به قول آقای روبیو، "ادامه دهد."
در حال حاضر، ایالات متحده محموله‌های تسلیحاتی خود به اوکراین را محدود کرده است، اگرچه برخی از سلاح‌ها هنوز در حال عبور هستند. و تبادل اطلاعات اطلاعاتی ایالات متحده پس از یک توقف موقت برای فشار بر کی‌یف برای حضور در میز مذاکره، از سر گرفته شده است.
اما آقای ترامپ به تلاش خود برای کوچک شمردن رهبر اوکراین، که زمانی توسط قانون‌گذاران هر دو حزب تشویق می‌شد و او را با چرچیل (Churchill) مقایسه می‌کردند، ادامه داد. آقای ترامپ نوشت: "وضعیت برای اوکراین وخیم است." "او می‌تواند صلح داشته باشد، یا می‌تواند سه سال دیگر قبل از از دست دادن کشور بجنگد."
بعد از ظهر چهارشنبه، یولیا سویریدنکو (Yulia Svyrydenko)، وزیر اقتصاد اوکراین، نیز متعهد شد که کشورش "هرگز اشغال کریمه را به رسمیت نخواهد شناخت." او در X، سایت رسانه اجتماعی، نوشت که "اوکراین آماده مذاکره است - اما نه تسلیم شدن. هیچ توافقی وجود نخواهد داشت که به روسیه پایه‌های قوی‌تری بدهد تا دوباره سازماندهی کند و با خشونت بیشتری بازگردد."
آقای ونس به خبرنگاران در هند گفت که بر اساس پیشنهاد آمریکا، "ما خطوط ارضی را در سطحی نزدیک به جایی که امروز هستند، متوقف خواهیم کرد."
او افزود: "خطوط فعلی، یا جایی نزدیک به آنها، جایی است که در نهایت، فکر می‌کنم، خطوط جدید را در درگیری ترسیم خواهید کرد." "اکنون، البته، این بدان معناست که اوکراینی‌ها و روس‌ها هر دو باید از برخی از قلمروهایی که در حال حاضر در اختیار دارند دست بکشند."
سخنگوی کرملین روز چهارشنبه از اظهارات آقای ونس استقبال کرد.
دیمیتری اس. پسکوف (Dmitri S. Peskov)، سخنگو گفت: "ایالات متحده به تلاش‌های میانجی‌گری خود ادامه می‌دهد و ما قطعاً از این تلاش‌ها استقبال می‌کنیم." "تعاملات ما ادامه دارد، اما مطمئناً، نکات ظریفی در مورد توافق صلح وجود دارد که باید مورد بحث قرار گیرد."
فشار تهاجمی برای یک معامله توسط دولت آقای ترامپ ضربه‌ای به رهبران اروپایی است، که هفته‌ها تلاش کرده‌اند تا با میانجی‌گری مذاکرات صلح با ایالات متحده، موقعیت اوکراین را تقویت کنند. اولین تلاش هفته گذشته در پاریس برگزار شد و جلسه دیگری قرار بود روز چهارشنبه در لندن آغاز شود، قبل از اینکه آقای روبیو اعلام کرد که دیگر در آن شرکت نخواهد کرد.
به گفته یک مقام بریتانیایی، تصمیم آقای روبیو برای لغو، دولت بریتانیا را غافلگیر کرد، که گفت دیوید لمی (David Lammy)، وزیر امور خارجه، کاملاً انتظار داشت وزیر امور خارجه روز چهارشنبه در لندن باشد.
دیپلمات‌های سطح پایین از بریتانیا، فرانسه، آلمان، اوکراین و ایالات متحده همچنان برای مذاکرات فنی گرد هم آمدند. اما غیبت آقای روبیو یا استیو ویتکوف (Steve Witkoff)، مذاکره کننده ارشد آقای ترامپ با روسیه، ترس‌ها را تجدید کرد که اوکراین و اروپا به حاشیه رانده می‌شوند، زیرا به نظر می‌رسد دولت ترامپ در درجه اول با روسیه کار می‌کند.
کارولین لویت (Karoline Leavitt)، دبیر مطبوعاتی کاخ سفید، روز سه‌شنبه گفت که آقای ویتکوف قرار است اواخر این هفته در مسکو باشد.
آندری یرماک (Andriy Yermak)، رئیس دفتر رئیس جمهور اوکراین، صبح روز چهارشنبه به همراه وزرای دفاع و امور خارجه کشورش برای مذاکرات کاهش یافته وارد لندن شد.
او پس از ورود در X، پلتفرم رسانه اجتماعی، نوشت: "علیرغم همه چیز، ما به کار برای صلح ادامه می‌دهیم."
در تهیه این گزارش، سگولن لو استرادیک (Ségolène Le Stradic) از پاریس؛ استیون ارلانگر (Steven Erlanger) و آنتون ترویانوفسکی (Anton Troianovski) از برلین؛ ناتالیا واسیلیوا (Nataliya Vasilyeva) از استانبول؛ اندرو ای. کرامر (Andrew E. Kramer) از کی‌یف، اوکراین؛ و جولین ای. بارنز (Julian E. Barnes) و جان ایزمای (John Ismay) از واشنگتن مشارکت داشته‌اند.
اصلاحیه در 25 آوریل 2025 انجام شد: در نسخه اولیه این مقاله تعداد سال‌هایی که شبه جزیره کریمه بخشی از روسیه در نظر گرفته می‌شد، به اشتباه بیان شده بود. بیش از 150 سال بود، نه صدها سال.