وارن بافت، کسی که شرکت برکشایر هاتاوی (Berkshire Hathaway Inc.) را به تجارتی با ارزش بیش از ۱.۱۶ تریلیون دلار تبدیل کرد و خود را به میلیاردری مشهور و شناخته‌شده برای بینش سرمایه‌گذاری و بذله‌گویی‌هایش تبدیل نمود، پس از شش دهه در رأس این هلدینگ، در پایان سال جاری کناره‌گیری خواهد کرد.
بافت، ۹۴ ساله، روز شنبه در نشست سالانه سهامداران شرکت در اوماها، نبراسکا، اعلام کرد که گرگ ایبل، معاون عملیات غیربیمه‌ای، پس از تأیید هیئت مدیره، مسئولیت این هلدینگ را بر عهده خواهد گرفت. او گفت که هیئت مدیره قصد دارد روز یکشنبه تشکیل جلسه دهد.
این اعلامیه هیئت مدیره و حتی ایبل را که مدت‌ها به‌عنوان جانشین بافت مطرح بود اما از زمان اعلام این خبر بی‌خبر بود، متحیر کرد. این خبر در حالی اعلام شد که نشست سالانه رو به پایان بود.
بافت گفت: «این قلاب خبری امروز است. ممنون که آمدید.»
برکشایر در طول دهه‌ها با مدیریت بافت به عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل به شدت رشد کرد؛ او در کنار مشاور و معاون معتمد خود، چارلی مانگر، که در سال ۲۰۲۳ در سن ۹۹ سالگی درگذشت، اکتساب‌ها و سهام را برای سبد دارایی شرکت انتخاب می‌کرد. این هلدینگ مجموعه گیج‌کننده‌ای از کسب‌وکارها را به دست آورد که بافت اغلب می‌گفت آینه‌ای از کل اقتصاد آمریکاست. او می‌گفت شرط‌بندی روی برکشایر، شرط‌بندی روی آمریکاست.
بافت در نامه سالانه خود که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، نوشت: «دنیا صدف برکشایر است؛ دنیایی که طیفی از فرصت‌ها را بسیار فراتر از آنچه عملاً برای بیشتر شرکت‌ها ممکن است، به ما ارائه می‌دهد.»
بافت مورد توجه سایر مدیران عامل و برخی روسای جمهور بود و می‌توانست هر سال ده‌ها هزار سهامدار را برای نشست سالانه به اوماها بکشاند.
موفقیت او در سرمایه‌گذاری، ۲۰% بازده مرکب سالانه در سهام برکشایر بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۲۰۲۴، در مقایسه با حدود ۱۰% برای S&P 500، به او قدرتی برای جابه‌جایی بازار سهام داد و به او کمک کرد تا در زمان‌های بحران، معاملات سودآوری را با شرکت‌هایی مانند گلدمن ساکس گروپ (Goldman Sachs Group Inc.) و جنرال الکتریک (General Electric Co.) انجام دهد.
بافت از جوانی شروع به مدیریت پول کرد و از سبک سرمایه‌گذاری بنجامین گراهام پیروی می‌نمود. او بیشتر وارد دنیای شرکت‌ها شد هنگامی که شرکت مشارکتی او، بافت پارتنرشیپ (Buffett Partnership Ltd.)، سهام برکشایر را خرید. در سال ۱۹۶۵، کنترل بقیه کسب‌وکار را به دست گرفت.
برکشایر که عمدتاً از عملیات نساجی در حال تقلا تشکیل شده بود و در نهایت محو شد، بنیان غول امروزی بافت شد. ذره‌ذره، او عملیات را در مجموعه‌ای متنوع از صنایع ایجاد و به دست آورد، از جمله بیمه — که به او پول نقد یا «فلوت» داد — برای کمک به استراتژی سرمایه‌گذاری او.
اکنون، برکشایر کسب‌وکارهایی از راه‌آهن BNSF گرفته تا شرکت بیمه خودرو گایکو (Geico)، عملیات گسترده انرژی، و حتی خرده‌فروشانی مانند دایری کویین (Dairy Queen) و سی‌ز کندیز (See’s Candies) را در اختیار دارد. مجموعه شرکت‌های آن ۴۷.۴ میلیارد دلار سود عملیاتی سالانه در سال ۲۰۲۴ ایجاد کردند. بافت همچنین سبد سهام خود را نیز گسترش داد — آن را با سرمایه‌گذاری‌های بزرگ در شرکت‌هایی مانند اپل (Apple Inc.) و امریکن اکسپرس (American Express) پر کرد — و راه دیگری برای برکشایر برای مشارکت در سود کسب‌وکارهایی که کاملاً در اختیار نداشت، فراهم کرد.
«شرط‌بندی تمام‌عیار»
هنگامی که بافت در سال ۲۰۰۹ موافقت کرد که BNSF را به مبلغ ۲۶ میلیارد دلار بخرد، این معامله را «شرط‌بندی تمام‌عیار بر آینده اقتصادی ایالات متحده» نامید. این میلیاردر به ندرت فرصت ستایش چشم‌انداز اقتصاد آمریکا را از دست می‌داد.
او در نامه سالانه ۲۰۱۵ نوشت که «روندی قدرتمند» به سوی بهره‌وری بیشتر، کشور را بزرگ کرده است. در طول عمر او، تولید اقتصادی کشور سرانه شش برابر افزایش یافته است، «جهشی بسیار فراتر از wildest dreams والدین یا هم‌عصران من»، او نوشت.
ایبل، ۶۲ ساله، که مدت‌ها دستیار بافت بوده است، کسب‌وکاری سالم را تحویل خواهد گرفت. هرچند برکشایر اخیراً سود عملیاتی سه‌ماهه اول را با ۱۴% کاهش به ۹.۶ میلیارد دلار پس از زیان‌های سنگین در واحد بیمه خود به دلیل آتش‌سوزی‌های جنگلی کالیفرنیا گزارش داد، اما افزایش holdings آن در اوراق خزانه به افزایش درآمد سرمایه‌گذاری کمک کرد.
معاملات نادر
در طول همه‌گیری، بافت به دلیل ارزش‌گذاری‌های بالا برای کسب‌وکارهای خوب، در زمینه معاملات با مشکل مواجه شد، که باعث انباشت پول نقد زیاد و فرصت‌های جذاب کم برای سرمایه‌گذاری شد. به جای معاملات، بافت برای استقرار سرمایه به خرید سهام خود تکیه کرد، هرچند با تکمیل خرید ۱۱.۶ میلیارد دلاری شرکت آلیگانی (Alleghany Corp.) در سال ۲۰۲۲، از این روند خارج شد.
سال گذشته، او از کمبود معاملات معنی‌دار که به شرکت فرصت «عملکرد خیره‌کننده» بدهد، ابراز تأسف کرد، زیرا میزان پول نقد برکشایر به رکورد دیگری رسید. او گفت تعداد معدودی از شرکت‌های آمریکایی که قادر به تأثیرگذاری بر برکشایر بودند، قبلاً «بی‌نهایت توسط ما و دیگران زیر و رو شده بودند.»
از آن زمان، با کاهش سهامش در اپل و بنک آو امریکا (Bank of America Corp.) و خودداری از انجام معاملات بزرگ، میزان پول نقد برکشایر به انباشت خود ادامه داد و تا ۳۱ مارس به ۳۴۷.۷ میلیارد دلار رسید.
بیشتر بخوانید: رکود معاملات بافت، واقعیتی جدید را بر برکشایر تحمیل می‌کند
اشتباهات گاه‌به‌گاه نیز وجود داشت. بافت اذعان کرد که برای سازنده تجهیزات هوافضا، پرسیشن کستپارتس (Precision Castparts)، بیش از حد پرداخته است، معامله‌ای که در سال ۲۰۲۰ منجر به ۱۰ میلیارد دلار کاهش ارزش دفتری شد. و بافت و مانگر به‌طور مشهوری در تشخیص ارزش سهام فناوری دیر عمل کردند، اگرچه بعدها خرید سهام اپل را تسریع کردند.
با این حال، سابقه طولانی‌مدت او سال‌ها طرفداران بسیاری را به خود جلب کرده است. در نشست‌های سالانه که در یک ورزشگاه پرجمعیت در اوماها برگزار می‌شود، او و مانگر درباره موضوعات مختلفی از بازارهای سهام گرفته تا ارزهای دیجیتال و حتی زندگی و موفقیت اظهار نظر می‌کردند. این رویداد سالانه، که به وودستاک برای سرمایه‌داران ملقب شده، و نامه سالانه پرخواننده او هر دو به شیفتگی سرمایه‌گذاران به آموزش دیگران کمک کرد.
طرفداران این میلیاردر اغلب نقل‌قول‌های به‌یادماندنی‌تر او را تکرار می‌کنند. بافت در سال ۲۰۱۸ در پاسخ به این سؤال که آیا شرکت troubled ولز فارگو (Wells Fargo & Co.) — که در آن زمان سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت برکشایر بود — ممکن است تخلفات بیشتری را کشف کند، یکی از جملات قصار خود را دوباره به کار برد: «هرگز فقط یک سوسک در آشپزخانه نیست.» و درباره شرکت‌های مالی با اهرم مالی بیش از حد در طول بحران جهانی سال ۲۰۰۸ این گونه گفت: «تنها زمانی که جزر و مد فروکش می‌کند، می‌فهمید چه کسی لخت شنا می‌کرده است.»
با وجود طرفداران زیاد بافت، مدیریت روزمره او در برکشایر ساده بود. او مدت‌ها از رویکرد مدیریت غیرمتمرکز طرفداری می‌کرد، به رؤسای کسب‌وکارهای مختلف برکشایر اجازه می‌داد عملیات را آنطور که صلاح می‌دانستند اداره کنند و هر از گاهی وضعیت عملیات را بررسی می‌کرد. دفتر او در اوماها سال گذشته تنها ۲۷ کارمند داشت.
بافت یکی از مهم‌ترین نقش‌های خود را تخصیص سرمایه برای برکشایر می‌دانست، یعنی تشخیص اینکه پول کجا باید برود، و طبق گزارش‌ها زمان زیادی را صرف مطالعه در دفتر شرکتش در اوماها می‌کرد. آن دفتر سال گذشته تنها ۲۷ کارمند داشت.
مانگر در یک نامه سالانه گفت: «تصمیم بافت برای محدود کردن فعالیت‌هایش به چند نوع و حداکثر کردن توجه خود به آن‌ها، و ادامه این کار برای ۵۰ سال، یک لولاپالوزا (lollapalooza - اصطلاحی برای چیزی فوق‌العاده یا چشمگیر) بود. بافت به همان دلیلی موفق شد که راجر فدرر در تنیس خوب شد.»