در طول دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، این ایده که منافع خاص و دولت‌ها در هتل‌های او غذا می‌خریدند و اتاق رزرو می‌کردند، هشدارهای حقوقی و اخلاقی درباره پتانسیل فساد را برانگیخت.
دوره دوم آقای ترامپ این نگرانی‌ها را ناچیز جلوه می‌دهد.
برنامه دولت برای پذیرش یک جت لوکس ۴۰۰ میلیون دلاری از سوی خانواده سلطنتی قطر، تنها جدیدترین نمونه از فضای بی‌قید و شرط فزاینده در واشنگتن تحت حکومت ترامپ ۲.۰ است. رئیس اجرایی که به معامله‌گر بودن شهرت دارد، نه تنها می‌تواند از این هواپیما در دوران تصدی خود استفاده کند، بلکه انتظار می‌رود پس از ترک کاخ سفید آن را به بنیاد ریاست جمهوری خود منتقل کند.
دولت دوم ترامپ بی‌اعتنایی آشکاری به هنجارهای سابق نزاکت و محدودیت‌های سنتی حقوقی و سیاسی پیرامون خدمات عمومی نشان می‌دهد. این دولت به وضوح گستاخ‌تر شده است، بخشی از این به دلیل حکم سال گذشته دیوان عالی است که مصونیت رؤسای جمهور را برای اقدامات رسمی آن‌ها اعطا کرد و بخشی دیگر به دلیل واقعیت سیاسی این است که تسلط آقای ترامپ بر حزب جمهوری‌خواه به این معنی است که او نیازی به ترس از استیضاح ندارد.
کمیته تحلیف آقای ترامپ ۲۳۹ میلیون دلار از سرمایه‌داران ثروتمند به امید جلب نظر او یا حداقل اجتناب از خشمش جمع‌آوری کرد که بیش از دو برابر رکورد قبلی، ۱۰۷ میلیون دلار، است که توسط کمیته تحلیف او در سال ۲۰۱۷ ثبت شده بود. هیچ راهی برای خرج کردن یک چهارم میلیارد دلار روی شام و مراسم وجود ندارد و کمیته اعلام نکرده است که با وجوه باقی‌مانده چه خواهد شد.
آقای ترامپ پیش از بازگشت به قدرت، یک رمزارز میم به نام $TRUMP را نیز راه‌اندازی کرد که به سرمایه‌گذاران رمزارز در سراسر جهان امکان می‌دهد تا او را ثروتمند کنند. خانواده او تاکنون میلیون‌ها دلار از کارمزدهای تراکنش به دست آورده‌اند و ذخیره خودشان از این ارز دیجیتال روی کاغذ میلیاردها دلار ارزش دارد.
این ماه، آقای ترامپ گامی فراتر نهاد و دسترسی رو در رو به خود را از طریق فروش این رمزارز به مزایده گذاشت و اعلام کرد که خریداران برتر یک شام خصوصی در یکی از زمین‌های گلف او خواهند داشت و بزرگترین دارندگان رمزارز یک تور از کاخ سفید دریافت خواهند کرد. این مسابقه علاقه جدیدی به این رمزارز تزریق کرد، حتی با وجود اینکه ارزش ذاتی ندارد.
برچیده شدن چنین محدودیت‌هایی شامل اجرای قانون نیز می‌شود.
در ماه آوریل، دولت ترامپ واحد وزارت دادگستری را که به تحقیق در مورد جرائم رمزارزی اختصاص داشت، منحل کرد.
پیش از این، آقای ترامپ همچنین به وزارت دادگستری دستور داده بود تا اجرای قانون اقدامات فساد خارجی (Foreign Corrupt Practices Act) را که رشوه دادن شرکت‌های فعال در ایالات متحده به مقامات خارجی را جرم می‌داند، متوقف کند.
و دادستان کل پم باندی، که خود پیش از این یک لابی‌گر با دستمزد بالا برای قطر بود، اجرای قانونی را که لابی‌گران دولت‌های خارجی را ملزم به ثبت چنین روابطی و افشای میزان دریافتی‌هایشان می‌کند، محدود کرد.
دولت تحلیل حقوقی خود در خصوص توافق با قطر را علنی نکرده است.
فردی آشنا به موضوع گفت که خانم باندی شخصاً یادداشتی از وزارت دادگستری را امضا کرده است که این برنامه را قانونی می‌داند، هرچند این فرد افزود که یادداشت توسط وکلای دفتر مشاوره حقوقی وزارتخانه تهیه و تأیید شده بود.
البته، جنبه‌هایی از این تغییر فرهنگی قبل از آقای ترامپ نیز وجود داشته است. در سال ۲۰۱۶، دیوان عالی به اتفاق آرا، با محدود کردن آنچه که به عنوان "اقدام رسمی" برای قوانین فدرال رشوه تلقی می‌شود، محاکمه مقامات دولتی به اتهام فساد را دشوارتر کرد و محکومیت فساد یک فرماندار سابق ویرجینیا را لغو نمود.
و واشنگتن همواره جایی بوده است که پول و سیاست می‌توانند به شیوه‌های ناخوشایندی درآمیزند و هیچ حزبی انحصار افرادی را ندارد که مشتاق سوءاستفاده از منصب دولتی برای منافع شخصی هستند.
به عنوان مثال، سال گذشته، یک سناتور دموکرات از نیوجرسی، رابرت منندز، پس از محکومیت به دریافت رشوه از سمت خود استعفا داد.
و هانتر بایدن، در حالی که پدرش، جوزف آر. بایدن جونیور، معاون رئیس جمهور بود، یک سمت پرمنفعت در هیئت مدیره یک شرکت گاز اوکراینی به دست آورد. استفاده از موقعیت پدرش به این شیوه به طور گسترده‌ای ناشایست تلقی می‌شد، حتی اگر حقایق این ترتیب تحت‌الشعاع یک نظریه توطئه قرار گرفت که توسط جناح راست ترویج می‌شد مبنی بر اینکه این امر شامل رشوه توسط یک الیگارش روسی نیز بود.
اما لحظه کنونی، که با ادغام قمار رمزارزی آقای ترامپ با قصد او برای دستیابی به یک هواپیمای قطری همراه شده است، به ویژه به دلیل صراحت آشکاری که رئیس جمهور، خانواده نزدیک او و نهادهای در مدار او بدون شرمندگی از موقعیت وی برای انباشت منافع شخصی یا پیشبرد برنامه شخصی خود جدا از سیاست‌گذاری دولت استفاده می‌کنند، قابل توجه است.
آقای ترامپ به چندین شرکت بزرگ حقوقی فشار آورده است تا ده‌ها میلیون دلار خدمات حقوقی رایگان برای اهداف مورد نظر او اهدا کنند و از تهدید اقدامات رسمی، مانند ممنوعیت آن‌ها و موکلانشان از فعالیت‌های دولتی، به عنوان ابزاری استفاده کرده است. (سایر شرکت‌های حقوقی دستورات او را در دادگاه به چالش کشیده‌اند و با موفقیت فزاینده‌ای همراه بوده‌اند.)
او همچنین راه‌های دیگری برای استخراج پول از شرکت‌های فناوری پیدا کرده است. طبق گزارش‌ها، آمازون ۴۰ میلیون دلار برای حقوق پخش یک مستند آینده در مورد بانوی اول، ملانیا ترامپ، پرداخت کرده است.
متا توافق کرد ۲۵ میلیون دلار به بنیاد غیرانتفاعی که موزه ریاست جمهوری آینده آقای ترامپ را خواهد ساخت و اداره خواهد کرد، پرداخت کند تا به دعوایی حقوقی بر سر تعلیق حساب فیس‌بوک او پس از دروغ‌هایش درباره انتخابات ۲۰۲۰ که به حمله ۶ ژانویه ۲۰۲۱ به ساختمان کنگره انجامید، پایان دهد.
مالکان شرکتی سازمان‌های خبری نیز در حال حل و فصل دعاوی حقوقی با آقای ترامپ هستند که بسیاری از وکلای رسانه آن‌ها را قابل برنده شدن می‌دانستند. ای‌بی‌سی نیوز موافقت کرد ۱۵ میلیون دلار به بنیاد موزه ترامپ پرداخت کند.
پارامونت، که برای فروش به یک استودیوی هالیوودی نیاز به تأیید دولت ترامپ دارد، در حال بررسی یک حل و فصل مشابه با آقای ترامپ در دعوایی است که او علیه یکی از زیرمجموعه‌های آن، سی‌بی‌اس نیوز، بر سر نحوه تدوین مصاحبه سال گذشته "۶۰ دقیقه" با معاون رئیس جمهور کامالا هریس اقامه کرده است.
به نظر می‌رسد برنامه آقای ترامپ برای هواپیمای قطری این است که از آن به عنوان ایر فورس وان تا پایان ریاست جمهوری خود استفاده کند، در حالی که بوئینگ ساخت نسل جدیدی از هواپیماهای ریاست جمهوری را به پایان می‌رساند. سپس پنتاگون آن را به بنیاد موزه او منتقل خواهد کرد. (او آن را "کتابخانه" خود نامید، اما کتابخانه‌های ریاست جمهوری مراکز تحقیقاتی هستند که توسط آرشیو ملی اداره می‌شوند. آن‌ها اغلب به موزه‌هایی که توسط بنیادهای خصوصی اداره می‌شوند و به رؤسای جمهور سابق اختصاص دارند، متصل هستند.)
آقای ترامپ این برنامه را با طرحی در موزه رونالد ریگان در سیمی والی، کالیفرنیا، مقایسه کرد، جایی که یک بوئینگ ۷۰۷ ریاست جمهوری اکنون یک جاذبه ستاره‌ای است. اما آن هواپیما در پایان عمر مفید خود بود - از سال ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۱ به عنوان ایر فورس وان استفاده شده بود و سپس از رده خارج شد. همچنین همچنان دارایی نیروی هوایی است و فقط به صورت دائمی قرض داده شده است.
هواپیمای قطری در سال ۲۰۲۹ هنوز تقریباً نو خواهد بود، که این سوال را مطرح می‌کند که آیا بنیاد موزه آقای ترامپ، که توسط متحدان او اداره می‌شود، به آقای ترامپ اجازه خواهد داد پس از ترک سمت، همچنان از هواپیما استفاده کند. روز دوشنبه، آقای ترامپ این قصد را انکار کرد.
حتی اگر چنین باشد، مشخص نبود چرا از رده خارج کردن یک هواپیمای گران قیمت و تقریباً نو به نفع دولت ایالات متحده خواهد بود. اما پارک کردن آن در یک موزه ترامپ آینده به تجلیل از آقای ترامپ کمک خواهد کرد.
روز دوشنبه، آقای ترامپ همچنین اشاره کرد که پیشنهاد قطر برای یک هواپیما را نوعی معامله متقابل (quid pro quo) می‌بیند و تاکید کرد که ایالات متحده امنیت این کشور حاشیه خلیج فارس را تامین کرده است و "ادامه خواهد داد".
او افزود که این هدیه را "یک حرکت بسیار خوب" از سوی قطری‌ها می‌داند. او گفت، تنها "یک فرد احمق" از یک "هواپیمای بسیار گران قیمت رایگان" صرف نظر می‌کند.