جوانان نترس مدت‌هاست که برای کسب علم و هیجان به خارج از کشور سفر می‌کنند. در سال ۱۶۰۸ توماس کوریات، مرد انگلیسی که گاهی «اولین کوله‌گرد جهان» نامیده می‌شود، سفری بزرگ (Grand Tour) به اروپا آغاز کرد. کوریات که تنها و پیاده سفر می‌کرد، خوراکی‌های عجیب خارجی («قورباغه برای غذا استفاده می‌شد») و فناوری‌های جدید («چنگال برای خوردن استفاده می‌شد») را کشف کرد.
چهار قرن بعد، عشایر سریع‌تر و دورتر از کوریات حرکت می‌کنند، زیرا پروازهای ارزان و تلفن‌های همراه همه چیز را ساده‌تر کرده‌اند. سفرهای تنهایی نیز به طور فزاینده‌ای محبوب شده‌اند. در دهه گذشته جستجوهای گوگل برای عبارت «سفر انفرادی» بیش از دو برابر شده است. انجمن آژانس‌های مسافرتی بریتانیا می‌گوید در بریتانیا سهم مسافرانی که به تنهایی تعطیلات خود را می‌گذرانند، تقریباً سه برابر شده و از ۶٪ در سال ۲۰۱۱ به ۱۷٪ در سال ۲۰۲۴ رسیده است.
چرا این همه آدم تنها سفر می‌کنند؟ همانطور که سفرهای بزرگ (Grand Tours) به آیینی برای شاهزادگان جوان تبدیل شدند، سفرهای انفرادی امروزه کمتر در مورد یافتن مکان‌های دورافتاده و بیشتر در مورد یافتن خود است. هیلتون (Hilton)، یک شرکت هتلداری، این روند را «ماه عسل با خودم» (me-mooning) می‌نامد (در مقابل «ماه عسل» یا honeymooning). وبلاگ‌نویسان سفر گواهی می‌دهند که در سواحل شنی سفید بالی یا بلیز می‌توانید «نسخه واقعی‌تری از خودتان شوید».
کسانی که به دنبال خودشان نیستند، به دنبال ماجراجویی هستند. همانطور که رابرت لوئیس استیونسون، نویسنده «جزیره گنج»، گفته است، مردم «سفر نمی‌کنند که به جایی بروند، بلکه سفر می‌کنند تا بروند». مسافران انفرادی هیجان انجام هر کاری را که می‌خواهند، در هر زمانی که می‌خواهند، توصیف می‌کنند. تحقیقات نشان داده است که تنهایی خودخواسته، برخلاف اشکال دیگر تنهایی، می‌تواند رفاه را افزایش دهد.
و بسیاری از افراد، به جای وقت‌گذرانی با دوستانی که دارند، تنها سفر می‌کنند تا دوستان و عشاق جدیدی پیدا کنند. لی تامپسون از Flash Pack، یک تورگردان، می‌گوید انزوای ناشی از همه‌گیری کرونا باعث شده مردم «پذیراتر» نسبت به همسفری با غریبه‌ها شوند. این شرکت، که از شعار «تنها بیا، دوست برگرد» استفاده می‌کند، اکنون دو برابر قبل از کووید-۱۹ رزرو دارد.
مک‌کنزی (McKinsey)، یک شرکت مشاوره، می‌گوید هزاره‌ها (Millennials) و نسل زد (Gen Z) به ویژه مشتاق سفر هستند: آن‌ها سهم بزرگ‌تری از درآمد خود را نسبت به همتایان مسن‌تر خود صرف سفر می‌کنند. بسیاری از آن‌ها ازدواج و بچه‌دار شدن را به تعویق می‌اندازند، بنابراین انعطاف‌پذیری لازم برای رفتن به سفرهای دلخواه خود را دارند. در تیک‌تاک (TikTok)، اینفلوئنسرها فضیلت سفرهای مستقل را موعظه می‌کنند: «دیگر منتظر کسی نباشید که با شما همراه شود.»
به خصوص زنان، این شعار را پذیرفته‌اند: طبق یک تخمین، ۸۴٪ از مسافران انفرادی زن هستند. یک قرن پیش کتاب‌های آداب معاشرت به زنان هشدار می‌دادند که بدون سرپرست مرد سفر نکنند؛ امروزه بسیاری می‌گویند که از سفر بدون همراه نمی‌ترسند (اگرچه نکات ایمنی به راحتی به صورت آنلاین در دسترس است). همانطور که کوریات ۴۰۰ سال پیش داشت، بسیاری از زنان امروزه هم وسیله و هم زمان لازم برای دنبال کردن قدم‌های خود را دارند. ¦