SETTLERS, South Africa—آفریقانرها، سفیدپوستان آفریقای جنوبی که مدت‌ها به عنوان معماران یک دولت نژادپرست مورد سرزنش قرار می‌گرفتند، اکنون توسط دونالد ترامپ به عنوان قربانیان آن بازتعریف می‌شوند.
رئیس‌جمهور ایالات متحده دولت اکثریت سیاه‌پوست آفریقای جنوبی را متهم کرده است که برای تصرف مزارع سفیدپوستان توطئه می‌کند و در متوقف کردن «حملات خشونت‌آمیز به کشاورزان اقلیت مظلوم بی‌گناه» ناکام است. مشاور ارشد او، میلیاردر متولد آفریقای جنوبی، ایلان ماسک، برخی از سیاستمداران این کشور را متهم کرده است که به طور فعال «نسل‌کشی سفیدپوستان» را ترویج می‌کنند.
ترامپ، که دوران ریاست‌جمهوری خود را بر اساس وعده اخراج میلیون‌ها مهاجر از ایالات متحده متمرکز کرده است، موانع را برطرف می‌کند تا آفریقانرهایی که می‌خواهند مهاجرت کنند، مسیری هموار برای شهروندی آمریکا داشته باشند.
روز دوشنبه، چندین ده نفر از آفریقانرها با پروازی چارتر شده که در فرودگاه بین‌المللی دالاس در خارج از واشنگتن به زمین نشست، وارد ایالات متحده شدند. این اولین گروهی بودند که طبق دستور اجرایی ترامپ وضعیت پناهندگی دریافت کردند. معاون وزیر امنیت داخلی، تروی ادگار، و معاون وزیر امور خارجه، کریستوفر لاندائو، از سفیدپوستان آفریقای جنوبی استقبال کردند. لاندائو گفت که این افراد «داستان‌های دلخراشی از خشونتی که در آفریقای جنوبی با آن مواجه شده‌اند» برای او تعریف کرده‌اند.
در پاسخ به سوال یک خبرنگار، لاندائو گفت که رئیس‌جمهور برنامه گسترده‌تر پناهندگی برای سایر گروه‌ها را متوقف کرده است زیرا مشخص نبود که آنها با دقت بررسی شده‌اند، اما دولت می‌تواند استثنا قائل شود در صورتی که مشخص شود این کار به نفع ایالات متحده است.
پیش از ورود آفریقانرها، ترامپ روز دوشنبه گفت که ورود آنها را تسریع می‌کند «زیرا آنها کشته می‌شوند... یک نسل‌کشی در حال وقوع است.»
با این حال، نسبتاً تعداد کمی از کشاورزان آفریقای جنوبی می‌گویند که مایل به مهاجرت هستند. به طور معمول، آفریقانرها ثروتمندتر از حد متوسط هستند، و در حالی که برخی قتل‌های کشاورزان سفیدپوست به دلیل خشونت تکان‌دهنده‌شان در صدر اخبار قرار گرفته‌اند، سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی نیز اغلب در شرایطی به همان اندازه وحشتناک و در تعداد بالاتر در یکی از خشن‌ترین کشورهای جهان می‌میرند. حتی گروه‌های حقوقی آفریقانرها گفته‌اند که بیشتر بر روی اصلاح وضعیت در کشورشان تمرکز دارند تا ترک آن. رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی، سیریل رامافوسا، گفت که ادعای آزار و اذیت آفریقانرها «کاملاً دروغ» است.
ماریتز گروبلر، یک آفریقانر که صاحب 1000 هکتار زمین است و در آن ذرت، لوبیا، گاو و آفتابگردان می‌کارد، در شهر Settlers می‌گوید: «این کشور من است.» او نسل نهم از طرف پدر و نسل دهم از طرف مادرش در آفریقای جنوبی است. «اما خوب است بدانیم که [ترامپ] از ما حمایت می‌کند... اگر اتفاقی بیفتد.»
مزارعی مانند مزرعه گروبلر دقیقاً در تقاطع زمین و نژاد در آفریقای جنوبی قرار دارند، چهارراهی از قرن‌ها تنش و گاهی خشونت بر سر اینکه واقعاً چه کسی به این سرزمین تعلق دارد و چه کسی مالک آن است.
برای ترامپ و ماسک، این یک داستان سیاه‌وسفید از تصرف اموال سفیدپوستان توسط سیاه‌پوستان است. اما در طول قرن‌ها، نقش‌ها معکوس شده بودند. قانون سال 1913، 93% از اراضی کشور را به سفیدپوستان اختصاص داد – نوادگان استعمارگران اروپایی که پس از ورود شرکت هند شرقی هلند در سال 1652 شروع به مهاجرت به این منطقه کردند. در اوایل قرن بیستم، زمانی که آفریقای جنوبی بخشی از امپراتوری بریتانیا بود، سفیدپوستان حدود یک‌پنجم جمعیت را تشکیل می‌دادند.
امروز، سفیدپوستان حدود 7% از جمعیت 63 میلیونی آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دهند. آفریقانرها حدود دوسوم، یا حدود سه میلیون نفر از سفیدپوستان در این کشور هستند. آفریقانرها از نسل مهاجران هلندی، آلمانی و دیگران هستند و به محافظه‌کار بودن و مذهبی بودن عمیق شهرت دارند. آنها به زبان مشترک آفریکانس صحبت می‌کنند – و اغلب با لباس معمول کشاورزان شامل شلوارک‌های خاکی کوتاه دیده می‌شوند.
علیرغم جمعیت کمتر، کشاورزان تجاری سفیدپوست، که بیشتر آنها آفریقانر هستند، همچنان حدود نیمی از اراضی کشور را در اختیار دارند و حدود 90% آووکادو، ذرت و سایر محصولات کشاورزی آن را تولید می‌کنند. بخش زیادی از این زمین‌ها در ابتدا با اخراج کشاورزان و دامداران معیشتی سیاه‌پوست به دست آمده بود.
تنها درصد کمی از آفریقانرها تمایل خود را برای پذیرش پیشنهاد پناهندگی ترامپ در ایالات متحده اعلام کرده‌اند، چه از طریق درخواست اطلاعات بیشتر و چه با شروع فرآیند مصاحبه. بسیاری از آفریقانرها خود را به همان اندازه آفریقایی می‌دانند که هموطنان سیاه‌پوستان خود را، علیرغم وضعیت‌های اقتصادی-اجتماعی بسیار متفاوت. پیشنهاد ترامپ به طور خاص به آفریقانرها اشاره دارد، و یک برگه اطلاعاتی بعدی به «نوادگان اقلیت‌های قومی از گروه‌های مهاجر» اشاره می‌کند.
گروبلر در حالی که در اتاق نشیمن خانه‌اش مربوط به دهه 1960 با همسرش هلنا نشسته بود و مزارع سرسبز خود را بیرون تماشا می‌کرد، گفت: «به نظرم اینجا خوب است. ترک همه دوستان و خانواده و جمع کردن وسایل و رفتن آسان نیست.»
از پایان آپارتاید در سال 1994، آفریقای جنوبی وعده داده است که زمین به شکل عادلانه‌تری توزیع خواهد شد. از آن زمان، علیرغم میلیاردها دلار هزینه برای خرید و توزیع مجدد زمین، توزیع نژادی زمین در این کشور به شدت نامتعادل باقی مانده است.
عدم پیشرفت بخشی از چالش برای دستیابی به اهداف اقتصادی تعیین شده توسط کشور است زمانی که دولت رئیس‌جمهور وقت نلسون ماندلا مصمم به جبران بی‌عدالتی‌های تاریخی شد. امروز، نزدیک به دوسوم سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی هنوز در فقر زندگی می‌کنند، در مقایسه با 1% سفیدپوستان آفریقای جنوبی.
در ژانویه، قانون جدیدی امضا شد که قانون قبلی مصادره سال 1975 کشور را جایگزین می‌کند. این قانون قبلی توسط دولت آپارتاید وضع شده بود و با قانون اساسی فعلی همخوانی نداشت، که به گفته کارشناسان حقوقی، اجرای آن را در دادگاه دشوار می‌کرد.
یکی از بندهای قانون جدید به دولت حق می‌دهد تا در شرایط بسیار نادر، زمین را برای مقاصد عمومی بدون غرامت مصادره کند. این زبان در داخل و خارج از کشور جنجال به پا کرده است، منتقدان می‌گویند ممکن است به اشتباه اعمال شود یا مورد سوءاستفاده قرار گیرد تا کشاورزان از زمین خود محروم شوند، شبیه به تصرفات مزارع تجاری سفیدپوستان در زیمبابوه در دهه 1990.
ترامپ مدعی شده است که قانون جدید به دولت اجازه می‌دهد زمین کشاورزان سفیدپوست را بدون غرامت به ناحق تصرف کند و گفته است آفریقانرها می‌توانند به ایالات متحده مهاجرت کرده و شهروند شوند، به دلیل رفتار «وحشتناک» با آنها. در یک دستور اجرایی در 7 فوریه، او گفت که ایالات متحده «اسکان مجدد پناهندگان آفریقانر را ترویج خواهد کرد.»
واگذاری هکتارها
داستان مزارع گروبلرها، که با دوستی بین نژادی و خشونت بین نژادی همراه است، نمونه‌ای از تاریخ پرفراز و نشیب آفریقای جنوبی است.
جد بزرگ گروبلرها، یوهان گروبلر، در سال 1708 از Tangermünde، آلمان، در جستجوی زندگی بهتر به کیپ‌تاون رسید. او 30 سال داشت و از آن زمان خانواده او در آنچه اکنون آفریقای جنوبی نامیده می‌شود، کشاورزی می‌کنند.
ماریتز گروبلر می‌گوید وقتی کودک بود، پدرش آخر هفته‌ها تیرهای دروازه راگبی را نصب می‌کرد، و او و سه برادرش به صورت دو به دو تقسیم می‌شدند، هر زوج با حدود 10 نفر از کودکان کارگران مزرعه تیم می‌شدند. گروبلر گفت که همه پسرها دوست بودند.
تنش‌های مداوم نژادی و اقتصادی گاهی اوقات فوران کرده است. راهزنان سیاه‌پوست همسایه سفیدپوست گروبلر را کشتند، سپس در سال 2000 هنگامی که گروبلر در حال بازگشت به خانه از رأی دادن در انتخابات شهرداری بود، به سوی او شلیک کردند. پدر همسر گروبلر در آنچه محلی‌ها حمله به مزرعه می‌نامند، نوعی حمله خشونت‌آمیز، کشته شد.
در سال 2002، هشت سال پس از پایان حکومت اقلیت سفیدپوست، گروبلرها حدود 1250 هکتار از زمین‌هایی را که خانواده از اواخر دهه 1970 روی آن کار می‌کردند، به دولت واگذار کردند. این اقدام پس از آن صورت گرفت که گروهی از سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی از طریق فرآیند بازگرداندن دولت نشان دادند که این زمین متعلق به آنها است.
یک فرد یا جامعه در آفریقای جنوبی می‌تواند در صورتی که به دلیل قوانین نژادپرستانه گذشته از زمین خود محروم شده باشد، ادعای زمین کند. بین سال‌های 1998 تا 2024، کمیسیون بازگرداندن حقوق زمین بیش از 83,000 ادعای زمین را حل و فصل کرده است که بیش از 3.1 میلیارد دلار برای دولت هزینه داشته و نزدیک به 10 میلیون هکتار زمین را به سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی که گفته بودند زمین به ناحق از آنها گرفته شده است، بازتوزیع کرده است. دولت معمولاً زمین را با قیمت بازار از کشاورزان سفیدپوست خریداری کرده و مالکیت را منتقل می‌کند.
در ادعای سال 2002، گروهی از سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی گفتند که اجدادشان در Middelfontein، مزرعه متعلق به پدر گروبلر که توسط یک کلیسای مبلغ مسیحی آلمانی اشغال شده بود، زندگی کرده، مرده و دفن شده‌اند.
تلاش برای تماس با نمایندگان گروه مدعی ناموفق بود.
گروبلر پدر یکی از حدود دوازده کشاورز سفیدپوست بود که هزاران هکتار زمین مورد مناقشه در منطقه را کشت می‌کردند. به گفته تیان روتمن، وکیل کشاورزان سفیدپوست، در نهایت، کشاورزان تصمیم گرفتند به جای ریسک درگیری‌های آینده، زمین را بفروشند.
دولت نه قطعه زمین را به قیمت حدود 8.8 میلیون دلار خریداری کرد و در سال 2004 مالکیت را به یک تراست در Modimolle، یک شهر کشاورزی محلی، که برای اداره زمین برای جامعه ایجاد شده بود، منتقل کرد. گروبلر پسر گفت که قیمت خرید منصفانه بود.
دولت می‌گوید که اصلاحات ارضی برای «آزاد کردن پتانسیل» بخش کشاورزی رو به رشد و «تضمین تولید پایدار در زمین‌های منتقل شده» است. اما زمین تراست توسعه جامعه Modimolle به گفته کشاورزان منطقه، به زودی بلا استفاده شد. طبق سوابق پارلمان آفریقای جنوبی، این تراست به دلیل «اختلافات داخلی» بین متولیان و ذینفعان زمین و همچنین «غیرفعال» بودن از نظر تولید کشاورزی، «ناکارآمد» بود.
«مسیر شهروندی»
پیشنهاد پناهندگی ایالات متحده برای آفریقانرها پس از آن مطرح شد که ترامپ به طور طور غیرمنتظره‌ای از موضوع خارج شده بود. ترامپ در توییتی در ماه اوت 2018، در واکنش به گزارشی از فاکس نیوز در مورد «تصرف گسترده زمین و قتل‌های کشاورزان» در آفریقای جنوبی، گفت که به وزیر امور خارجه مایک پمپئو دستور داده است که «مطالعه دقیقی در مورد تصرفات زمین و سلب مالکیت و کشتار در مقیاس بزرگ کشاورزان سفیدپوست انجام دهد.» او این اقدام را «ظالمانه» خواند.
فاکس نیوز در آن زمان گفت که این گزارش بر اساس مصاحبه‌های انجام شده در آفریقای جنوبی بوده است.
جنبش‌هایی مانند سواره‌نظام، که برای محافظت از کشاورزان در Settlers گشت‌زنی می‌کنند، در مورد نیاز به مهاجرت سفیدپوستان هشدار می‌دهند. کوس شوبرت، 31 ساله، یکی از مدیران سواره‌نظام و کشاورز، گفت که پیشنهاد ترامپ «یک فرصت برای سفیدپوستان» است. «همه باید در آفریقای جنوبی تلاش کنند تا تغییر ایجاد کنند. اما اگر دیگر نمی‌توانید، باید به ایالات متحده نگاه کنید.»
از زمان توییت ترامپ در سال 2018، چندین هزار آفریقانر برای ویزا و اطلاعات مهاجرت به ایالات متحده و سایر کشورها درخواست داده‌اند. طبق برگه اطلاعاتی دولت ترامپ، انتظار می‌رود که در سال 2025 حدود 5,000 آفریقانر وضعیت پناهندگی دریافت کنند.
استفان هاوگارد، 65 ساله، که یک مزرعه 60 هکتاری دارد که بر روی گندم، گاو و لیمو تمرکز دارد، گفت که به نظر او دولت آفریقای جنوبی زمین‌هایش را تصرف نخواهد کرد. او افزود که برنامه‌ای برای ترک کشورش ندارد. «من در اینجا ریشه دارم. خانواده‌ام از سال 1688 در اینجا هستند.»
هاوگارد گفت که او طرفدار ترامپ است اما درک نمی‌کند چرا رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی را هدف قرار داده است. او گفت: «این یک کشور مستقل است. شاید او بخواهد اینجا را ضعیف کند.»