تلفن همراه رهبر تشکیلات سنت آگوستین، کشیش الخاندرو مورال آنتون، برای صدمین بار زنگ خورد و او از جا پرید. از ساعت ۲:۳۰ صبح بیدار بود و به تماس‌ها پاسخ می‌داد و سعی می‌کرد برای مردم در سراسر جهان توضیح دهد که چگونه تشکیلات او، همان تشکیلاتی که پاپ لئو چهاردهم را پرورش داد، دوران پاپی او را شکل خواهد داد.
این بار، دندانپزشکش بود. او یک قرار ملاقات را از دست داده بود.
او روز دوشنبه بعد از ظهر در رم به دندانپزشک گفت: «می‌دانید چه اتفاقی افتاده است؟ پاپ جدید یک آگوستینی است!»
پدر مورال آنتون، یک اسپانیایی خوش‌برخورد ۶۹ ساله، در مصاحبه‌ای گفت که علاقه ناگهانی جهان به این تشکیلات کوچک با کمتر از ۳۰۰۰ عضو، او را مجبور کرده است که اصول و آرمان‌های معنوی آگوستینی‌ها را به ماهیت اصلی‌شان تقطیر کند. او با زبان لاتین تلاوت کرد: "محبت، حقیقت و وحدت" و سپس آن را به اسپانیایی ترجمه کرد.
پاپ لئو، که قبلاً کاردینال رابرت فرانسیس پروست نام داشت، یک آمریکایی با تابعیت پرو است، اما هویت او به احتمال زیاد عمیقاً توسط ارتباطش با آگوستینی‌ها شکل گرفته است، که این ارتباط در ۱۴ سالگی او آغاز شد و در سال ۱۹۸۲ به انتصاب او به عنوان کشیش آگوستینی منجر شد. او به عنوان مبلغ آگوستینی به پرو نقل مکان کرد و در نهایت برای ۱۲ سال رهبری این تشکیلات را از رم بر عهده داشت. در این جایگاه، او ارتباطات بین‌المللی گسترده‌ای برقرار کرد که هفته گذشته در گردهمایی کاردینال‌ها که او را انتخاب کردند، به افزایش جایگاه او کمک کرد.
به عنوان اولین راهب آگوستینی که به مقام پاپی می‌رسد، آگوستینی‌ها از پاپ لئو انتظار دارند که بر فعالیت‌های تبلیغی و اهمیت گوش دادن گسترده پیش از تصمیم‌گیری، که هر دو از اصول اصلی سبک زندگی آگوستینی هستند، تأکید کند.
پیرانتونیو پیاتی، مورخ آگوستینی‌ها در کمیته پاپ برای علوم تاریخی، یکی از دفاتر واتیکان، گفت: «پدر مقدس قطعاً از این جستجو برای وحدت و گفتگو الهام خواهد گرفت.» این امر با مفهوم "سینودالیته" سازگار است و چشم‌انداز پاپ فرانسیس مبنی بر کلیسایی که اسقف‌ها و مردم عادی را برای تصمیم‌گیری‌های بزرگ گرد هم می‌آورد، تحقق می‌بخشد.
دکتر پیاتی افزود: «عنصر بزرگ دیگر معنویت آگوستینی، جستجوی تعادل بین عمل و تفکر، بین تفکر و عمل است.»
کشیشان آگوستینی، بخشی به دلیل جمعیت کمشان، جامعه‌ای منسجم در سراسر جهان هستند و بسیاری در طول سال‌ها با پاپ لئو مواجه شده‌اند.
پدر آلن فیتزجرالد، ۸۴ ساله، کشیش آگوستینی و استاد قدیمی دانشگاه ویلانووا در شمال غربی فیلادلفیا، جایی که پاپ لئو در سال ۱۹۷۷ از آن فارغ‌التحصیل شد، گفت: «حتی زمانی که در مورد چیزی مانند سیاست اختلاف نظر داریم، مشکلی برای صحبت با یکدیگر نداریم. فکر می‌کنم ما به نوعی تصویری از ایالات متحده هستیم. قطعاً یک بخش کامل از ما در یک سمت و دیگری در سمت دیگر قرار دارد. حتی اگر نتوانیم مستقیماً درباره سیاست صحبت کنیم، هنوز می‌توانیم درباره مسائلی که اهمیت دارند صحبت کنیم.»
این تشکیلات در سال ۱۲۴۴ تأسیس شد، زمانی که پاپ اینوسنت چهارم گروه‌هایی از راهبان را به عنوان جامعه‌ای از برادران راهب در خدمت کلیسا متحد کرد. این گروه به سبک زندگی فقر، همراه با ترکیبی از تفکر و خدمت پاستورال متعهد شدند.
آگوستینی‌ها نام خود را از یکی از مهم‌ترین الهی‌دانان اولیه مسیحیت، آگوستین، اسقف هیپو، که در قرن چهارم در منطقه کنونی الجزایر متولد شد، گرفته‌اند. او شاید بیشتر به خاطر اثری خودزندگی‌نامه‌ای به نام "اعترافات" (Confessions) مشهور باشد، که بخشی از آن جزئیات تغییر دین او به مسیحیت پس از جوانی غیراخلاقی را بیان می‌کند.
جایگاه این تشکیلات در کلیسای کاتولیک روم توسط یکی از برجسته‌ترین اعضای آن در قرن شانزدهم، مارتین لوتر، که ندای اصلاحات او در کلیسا در نهایت به رفرماسیون پروتستان منجر شد، مورد تهدید قرار گرفت.
آگوستین همچنین راهنمایی برای زندگی مذهبی نوشت که سنگ بنای تشکیلات آگوستینی شد. اعضای آن متعهد می‌شوند که "در هماهنگی در کنار هم زندگی کنند، یک ذهن و یک قلب در مسیر رسیدن به خدا باشند." نشان جدید پاپ لئو بازتاب‌دهنده این میراث است و شعار لاتین "In illo uno unum" یا "در آن یک، ما یک هستیم" را نمایش می‌دهد.
آگوستینی‌ها به طور کلی در مقایسه با گروه‌های بزرگ‌تر مانند یسوعی‌ها و فرانسیسکن‌ها کمتر شناخته شده‌اند. پدر فیتزجرالد گفت که بخشی از این مسئله به شخصیت و سبک این تشکیلات مربوط می‌شود.
او گفت: «اگر شما یک یسوعی هستید، در گفتن اینکه چه کسی هستید بسیار خوب عمل می‌کنید. آگوستینی‌ها در گفتن اینکه چه کسی هستیم عالی نیستند. فکر می‌کنم خودستایی برای ما غیرمعمول است.»
در سال‌های پس از رسیدن به مقام ریاست (پریور جنرال) تشکیلات در سال ۲۰۰۱، پاپ لئو سعی کرد ایده‌ها و شیوه‌های فعالیت تبلیغی را که در پرو توسعه داده بود، در صحنه جهانی به اشتراک بگذارد.
او مبانی الهیاتی خود را در سخنرانی‌ای در رم در سال ۲۰۲۳ بیان کرد. او گفت که ماموریت وسیله‌ای برای انجام وظیفه اصلی کلیسا، یعنی بشارت، است. بدون این دیدگاه، کارهای خیریه کلیسا چیزی بیش از "فعالیت بشردوستانه" نخواهد بود که گرچه مهم است، اما به طور مشخص مسیحی نخواهد بود.
او گفت: «برعکس، هنگامی که به یکدیگر کمک می‌کنیم تا دائماً به خود یادآوری کنیم که ماموریت اصلی ما بشارت است، مهم نیست که منابع ما کم یا زیاد باشند، زیرا چیز اساسی قبلاً فراهم شده است.»
او گفت: «بشارت یعنی، از جمله چیزهای دیگر، تمایل به ترک مناطق امن، زندگی راحت بورژوایی»، در اشاره‌ای آشکار به تصمیم متحول‌کننده زندگی‌اش برای ترک زندگی‌اش در ایالات متحده برای یک پست تبلیغی در شمال غربی پرو در سال ۱۹۸۵. این پیشینه به نظر می‌رسد در مذاکرات کاردینال‌ها در طول گردهمایی نقش داشته است، زیرا فعالیت تبلیغی یکی از عناصر کلیدی چشم‌انداز پاپ فرانسیس بود.
پاپ لئو یک بار به شبکه پخش ایتالیایی RAI گفت که در نوجوانی "خانواده مذهبی‌اش، آگوستینی‌ها" را ملاقات کرده است، که این ملاقات باعث تصمیم او برای ترک شیکاگو و رفتن به مدرسه شبانه‌روزی سِمینِر کوچک آگوستینی در میشیگان شد. او گفت که در آنجا آموخته است "اهمیت دوستی، اهمیت زندگی در جامعه" را.
پاپ لئو در سال ۲۰۲۳ به واتیکان نیوز توضیح داد: «من معتقدم که ترویج وحدت در کلیسا بسیار مهم است. به عنوان یک آگوستینی، برای من ترویج وحدت و همبستگی اساسی است.»
روز شنبه، پاپ لئو از زیارتگاه مریم مقدس مشاور خوب در جناتزانو، یک زیارتگاه آگوستینی در خارج از رم، بازدید سرزده‌ای انجام داد. روز دوشنبه، او در اظهارات خود به خبرنگارانی که در شهر واتیکان جمع شده بودند، به سنت آگوستین استناد کرد و گفت که زمان حال چالش‌برانگیز، دشوار برای هدایت و بازگویی آسان برای عموم نیست.
او گفت: «آنها از هر یک از ما، در نقش‌ها و خدمات مختلفمان، می‌خواهند که هرگز به وضعیت متوسط تن ندهیم. سنت آگوستین این را به ما یادآوری می‌کند وقتی گفت: 'بیایید خوب زندگی کنیم و زمان‌ها خوب خواهند شد. ما خودمان زمان‌ها هستیم.'»
پدر مورال آنتون گفت که او به یکی از موعظه‌های سنت آگوستین استناد کرده است که به نحوه انتخاب مردم برای استفاده بهینه از شرایط سخت اشاره دارد: «این ما هستیم که باید زندگی خوبی داشته باشیم تا زمان‌ها را تغییر دهیم.»
او افزود: «ما نیاز داریم توقف کنیم و تأمل کنیم. چون خوب زندگی می‌کنیم، خوب می‌خوریم، لذت می‌بریم، اما آیا خوشحالید؟ و مردم می‌گویند 'من خوشحال نیستم'. پس بیایید ببینیم خوشبختی کجاست - درون ما - و سپس تغییر کنیم.»
پدر مورال آنتون، که قرار ملاقات دندانپزشکی خود را در روز دوشنبه از دست داد، در یک اتاق کوچک در کالج آگوستینی سنت مونیکا نشسته بود، در دامنه‌ای در آن سوی خیابان از کلیسای سنت پیتر، جایی که پاپ جدید سال‌ها در زمینی با چشم‌انداز گنبد نمادین تنیس بازی کرده است. پدر مورال آنتون و پاپ لئو، که هم‌سن هستند، دهه‌ها پیش در این کالج با هم درس خواندند؛ پدر در زمان ریاست لئو بر تشکیلات، معاون او بود و در آن شغل جانشین او شد.
در روزهایی که از زمان پاپ شدن لئو گذشته است، راهبان آگوستینی داستان‌هایی از دیدار با او در سفرهای گذشته‌اش به اشتراک گذاشته‌اند. یکی از وکارها در کنیا عکس‌هایی از سفری که او و لئو سال‌ها پیش به آن کشور آفریقایی داشتند، برای پدر مورال آنتون فرستاد.
پدر مورال آنتون گفت: «آگوستینی بودن یعنی بسیار باز بودن»، و افزود که در مقایسه با تشکیلات دیگر، تشکیلات آنها «هنجارهای بسیار سختی» ندارد.
او گفت: «این در مورد دوستی ابدی، دوستان، تمایل به همراهی با دوستان و یافتن حقیقت با دوستان است. تمایل به زندگی در دنیا، زندگی کردن - اما با دوستان، با افرادی که شما را دوست دارند، با کسانی که شما دوستشان دارید.»
او افزود: «این همیشه چیزی نیست که پیدا کنید، اما خب، این ایده‌آل است.»
اما بوبولا، الیزابت دیز و جیسون هوروویتز نیز در این گزارش مشارکت داشته‌اند.