صحنه‌ای در فیلم "باربی" سال ۲۰۲۳ وجود دارد که در آن پاهای قوس‌دار از کفش‌های پاشنه بلند بیرون می‌آیند و روی زمین قرار می‌گیرند. و قوس‌دار باقی می‌مانند. مارگو رابی، بازیگر نقش اصلی، هشت بار برداشت انجام داد تا این حرکت را بی‌عیب و نقص اجرا کند و این صحنه جنجالی در رسانه‌های اجتماعی به پا کرد که تقریباً شبیه یک آه جمعی بود.
برای گروهی از پودیاتریست‌ها (متخصصان پا) در ملبورن استرالیا، آن صحنه موضوعی برای چت گروهی‌شان شد - زاویه آن قوس، وزنی که روی پنجه پا بود. وقتی بالاخره پاشنه پاهای باربی به زمین رسید، آن پودیاتریست‌ها شروع یک مقاله تحقیقاتی را دیدند.
سایلی ویلیامز، پودیاتریست آکادمیک در دانشگاه موناش، در یک مصاحبه تلفنی گفت: «ما درباره اینکه چقدر عالی بود که بالاخره باربی را در کفش‌های تخت می‌دیدیم و باربی را می‌دیدیم که بر اساس کارهایی که باید در روز انجام می‌داد، انتخاب‌های مختلفی از کفش داشت، صحبت می‌کردیم.»
به نظر گروه محققان، توانمندسازی باربی به ساختار پاهای او گره خورده بود، به همان شکلی که همه چیز در مورد باربی - فرم بدن، رنگ پوست، انتخاب‌های سبک زندگی‌اش - به زن معمولی گره خورده است.
دکتر ویلیامز گفت: «ما به هم گفتیم: "به نظرت واقعاً اینطور است؟" و ما محقق هستیم - کنجکاویم - بنابراین با هم گفتیم: "بیایید نگاهی به این بینیم، ممکن است جالب باشد."»
او اضافه کرد: «فقط برای اینکه شفاف باشیم، ما محققان جدی هستیم.»
کنجکاوی آنها به انتشار یک مطالعه جدید و داوری‌شده در روز چهارشنبه منجر شد، که ارتباط بین وضعیت پای باربی و جایگاه اجتماعی او را بررسی می‌کند. همچنین به شکلی سرگرم‌کننده، اعتبار کفش‌های پاشنه بلند در جامعه را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد.
دکتر ویلیامز و دو پودیاتریست دیگر، از جمله یک همکار مرد، ایان گریفیتس، که خود را "نیروی متنوع" گروه می‌نامد، با دوستشان - یک کاردرمانگر به نام سوزان ویکفیلد، که تصادفاً یک کلکسیونر باربی مادام‌العمر با مجموعه‌ای شخصی حدود ۸۰۰ عروسک است - همکاری کردند.
آنها با هم پاهای ۲۷۵۰ عروسکی که از سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۲۴ تولید شده بودند را بررسی کردند. آنها هر عروسک را با معیاری که خودشان ابداع کرده بودند اندازه‌گیری کردند: وضعیت پا (تخت یا قوس‌دار؟)، برابری (تنوع عروسک)، شغل (دختر مد است یا دختر شاغل؟) و زمان (سال انتشار). بله، مخفف این معیارها به انگلیسی F.E.E.T. (پاها) می‌شود.
دکتر ویلیامز گفت: «دوست دارم در این باره چیزی واقعاً هوشمندانه بگویم، اما می‌دانید، شب جمعه بود و ما به هم پیامک می‌زدیم و می‌گفتیم: "باید چیزی بسازیم که بتوانیم آن را بررسی کنیم."» وقتی به F.E.E.T. رسیدند، «اگر می‌توانستم، بیشتر از این با هم دست می‌دادیم.»
محققان دریافتند که با گذشت زمان، پاهای باربی واقعاً دستخوش تحول شده است. در دهه‌های اولیه زندگی باربی، ۱۰۰ درصد عروسک‌ها پاهای قوس‌دار داشتند. در چهار سال اخیر، تنها ۴۰ درصد اینگونه بودند. عروسک‌های "شاغل" به مراتب بیشتر تمایل به داشتن پاهای تخت داشتند، در حالی که عروسک‌های تمرکز یافته بر مد، بیشتر تمایل به قوس شدید داشتند.
محققان در مصاحبه و در مقاله‌شان تکرار کردند که این شواهد رابطه علت و معلولی را تعیین نمی‌کند و برای حفظ استقلال علمی، با شرکت متل (Mattel) تماس نگرفتند تا بفهمند آیا این تصمیم طراحی عمدی بوده است یا خیر.
متل در بیانیه‌ای که از طریق ایمیل برای نیویورک تایمز ارسال شد، تأیید کرد که طراحی پا در واقع بخش عمدی از تکامل باربی بوده است «با گزینه‌های کفش بازطراحی شده برای حمایت از قدم‌های جسورانه باربی به جلو.»
خانم ویکفیلد در حالی که جلوی تقویم باربی خود نشسته بود و ماگ باربی خود را در دست داشت، گفت: «انتخاب‌های تفریحی باربی گسترش یافته است. او در ابتدا به عنوان یک عروسک مد طراحی شده بود و بنابراین، اگر به بسیاری از انتخاب‌های او در زمینه تفریح نگاه کنید، رفتن به اپرا، یا مهمانی چای یا رفتن به یک بال بود. اکنون باربی را می‌بینیم که اسکی می‌رود. من باربی غواصی دارم - او کارهای بسیار دیگری انجام می‌دهد که اصلاً با کفش پاشنه بلند مرتبط نیست.»
آندی زایسلر، نویسنده کتاب «ما زمانی فمینیست بودیم: از شورشی دخترانه تا دختر جلد مجله، خرید و فروش یک جنبش سیاسی»، گفت: با ورود زنان به نیروی کار حقوق‌بگیر، کفش‌های پاشنه بلند در مرکز «پرسش‌های جاری و هرگز حل‌نشده فمینیسم» قرار گرفتند. آنها همزمان به عنوان ابزاری که زنان را به ویژه در فضاهای مردانه جنسی‌سازی می‌کردند، و به عنوان نمادهایی از قدرت که «حس هدفمندی و کنترل را منتقل می‌کردند»، درک شده‌اند. آنها در طول دهه‌ها توسط فمینیست‌ها کنار گذاشته شدند، سپس بازپس گرفته شدند، و سپس توسط متخصصان سلامت به عنوان ریشه تمام دردهای مفصلی که زنان را آزار می‌دهد، مقصر شناخته شدند و به رد این نوع کفش‌ها رنگ و بوی علمی دادند.
در حالی که کفش‌های پاشنه بلند می‌توانند دردناک باشند، به گفته دکتر ویلیامز، می‌توانند بیانگرهای سرگرم‌کننده و شادی‌آور شخصیت نیز باشند که مستحق توجه منفی پزشکی نیستند. دکتر ویلیامز گفت که هیچ شواهد قطعی دال بر اینکه این کفش‌ها عامل دردهای رایج مرتبط با آنها هستند، وجود ندارد، و زنان باید آزاد باشند تا انتخاب کنند که کدام کفش برای هر موقعیتی که در آن قرار می‌گیرند مناسب است، همانطور که باربی عمل می‌کند. او گفت: «متخصصان مراقبت‌های بهداشتی باید کمی بیشتر سکوت کنند.»
و او توصیه‌ای ارائه داد: «اگر می‌خواهید کفش پاشنه بلند بپوشید، بپوشید.»