مجسمه هات‌داگ کفش ورزشی به پا داشت و در دست چپش پرچم اوکراین و در دست راستش پرچم آمریکا را گرفته بود. (هات‌داگ دست داشت.)
این مجسمه که در بیرون فروشگاه اصلی زنجیره پمپ بنزین اوکراینی سوکار ایستاده بود، تابلویی را نمایش می‌داد که تبلیغ هات‌داگ‌های "نیتنز فیمس" را با همان حروف سبز مارپیچ که شعبه اصلی در کانی آیلند بروکلین و سایر شعبه‌های نیتنز را تبلیغ می‌کند، نشان می‌داد.
در یک بعدازظهر چهارشنبه اخیر، ایوان پوزنیاک، خلبان 35 ساله‌ای که از کنار مجسمه عبور کرد و وارد فروشگاه متصل به پمپ بنزین شد. او در آستانه امتحان کردن اولین هات‌داگ نیتنز فیمس خود بود.
آقای پوزنیاک پس از اولین گاز از این هات‌داگ موسوم به نیویورکی، با سس خردل، کچاپ و رلیش ترشی شیرین گفت: «در کل خوشمزه است. من معمولا سس‌های کلاسیک‌تر مانند تاباسکو یا کچاپ و مایونز استاندارد را ترجیح می‌دهم - چیزی که به آن عادت دارم. این رلیش ترشی مرا غافلگیر کرد، اما به شکلی خوب.»
هات‌داگ در اوکراین بسیار رایج است. اما برای مدت طولانی این بازار تحت سلطه نوعی هات‌داگ بوده که در یک نان لوله‌ای شکل (چیزی شبیه پانینی) قرار می‌گیرد و به دلیلی که هیچ فرانسوی‌ای به نظر نمی‌رسد آن را بداند، به آن "هات‌داگ فرانسوی" گفته می‌شود. داستان چگونگی پیدا کردن جای پای هات‌داگ‌های نیتنز – که در نان‌های باز و شلخته خود قرار دارند – در این کشور، از بسیاری جهات بازتابی از میزان تمایل اوکراین به سمت غرب در دهه‌های اخیر است.
اکنون 27 شعبه نیتنز فیمس در پمپ بنزین‌های سوکار در اوکراین وجود دارد. علیرغم جنگ، تا آنجا که ممکن بوده، چراغ‌ها روشن مانده‌اند. تجارت رونق ندارد، اما خوب است.
بیش از هر کس دیگری، الکسی دروُنوو، 48 ساله، مسئول آوردن نیتنز به اوکراین است.
صاحبان سوکار نوع خاصی از هات‌داگ را در فروشگاه‌های خود می‌خواستند، فروشگاه‌هایی که با پمپ بنزین‌های معمولی آمریکایی فاصله زیادی دارند. (فروشگاه اصلی سوکار شامپاین وو کلیسکو، فیله مینیون کهنه و چیپس سیب‌زمینی با طعم خاویار عرضه می‌کند.) مهمتر از همه، هات‌داگ باید کاملاً از گوشت گاو باشد تا الزامات غذایی حلال مقر اصلی شرکت در آذربایجان را برآورده کند.
آقای دروُنوو، که روی این پروژه برای سوکار کار می‌کرد، به زنجیره‌های هات‌داگ در دانمارک و آلمان نگاه کرد. یکی از رؤسای آقای دروُنوو به نیویورک سفر کرده بود و نیتنز فیمس را چشیده بود، شرکتی که توسط یک مهاجر لهستانی به نیویورک و همسرش در سال 1916 تأسیس شد.
آقای دروُنوو توضیح داد: «او قبلاً تحت تاثیر افسانه بود.»
در سال 2019، آقای دروُنوو سه ایمیل به یک آدرس عمومی نیتنز در وب‌سایت شرکت ارسال کرد، اما شرکت علاقه‌ای نشان نداد.
سپس، او ایمیل دیگری همراه با عکسی از یک بیلبورد جدید در نزدیکی خانه‌اش ارسال کرد که تبلیغ هات‌داگ در KFC را نشان می‌داد. از نیتنز پرسید: اگر KFC وارد بازار می‌شود، چرا شما نمی‌شوید؟
در نهایت، آقای دروُنوو با الیور پاورز، معاون عملیات فرانشیز در نیتنز، تماس گرفت و سوکار قراردادی امضا کرد. نیتنز نیز برنامه‌های بزرگی برای اوکراین داشت: فرانشیزها و در نهایت رستوران‌های مستقل نیتنز.
اما زمان‌بندی عالی نبود. سوکار اولین شعبه نیتنز فیمس خود را در طول همه‌گیری کرونا افتتاح کرد، زمانی پر از ماسک و بهداشت شدید، چیزهایی که برای فروش هات‌داگ افتضاح هستند.
سپس، روسیه حمله تمام‌عیار خود به اوکراین را در 24 فوریه 2022 آغاز کرد. آقای پاورز در فلوریدا بود. او پیامی برای آقای دروُنوو فرستاد: «امیدوارم حالت خوب باشد.»
آیا اطلاعات محرمانه خبری دارید؟ نیویورک تایمز مایل است از خوانندگانی که می‌خواهند پیام‌ها و مطالب را با روزنامه‌نگاران ما به اشتراک بگذارند، بشنود.
پاسخ آقای دروُنوو: «من در کی‌یف هستم، در حومه شهر تیراندازی می‌شود، برخی گروه‌های کوچک در حال حمله هستند و متوقف می‌شوند.» او اضافه کرد: «کاش یک اسلحه داشتم»، و نسخه اوکراینی یک ایموجی خندان را ضمیمه کرد.
آقای پاورز به او گفت که مراقب خود باشد. آنها در طول سخت‌ترین بخش جنگ در کی‌یف به تبادل پیام ادامه دادند. در 28 فوریه، آقای پاورز نوشت: «حالت خوب است، دوام آورده‌ای؟»
آقای دروُنوو گفت: «بله، رئیس. اما از امروز، واقعاً نمی‌توانیم نیتنز بفروشیم.»
بسیاری از ایستگاه‌های سوکار تعطیل شده بودند، بنزینشان تمام شده بود. محصولات وارداتی مانند نان هات‌داگ کم شده بود. در آن روزهای اولیه جنگ، آقای دروُنوو شروع به داوطلبی کرد و برای افراد مسن غذا می‌برد. در 4 مارس، همان روزی که نیروهای روسی بزرگترین نیروگاه هسته‌ای اوکراین را تصرف کردند، آقای دروُنوو به آقای پاورز پیام داد.
نوشت: «سلام رئیس. یک سؤال دارم. واردکننده ما نمی‌تواند تدارکات را انجام دهد. می‌توانیم روی تابلوهای نور نیتنز روکش پلاستیکی بگذاریم و موقتاً به سوسیس‌های محلی موجود برگردیم؟ برای اینکه مردم را سیر کنیم؟»
آقای پاورز، که معمولاً در مورد قوانین نیتنز فیمس سخت‌گیرتر بود، پاسخ داد: «باشه. خوشحالم که حالت خوب است.»
آقای پاورز همچنان با آقای دروُنوو و دیگر اوکراینی‌هایی که به آمدن نیتنز به اوکراین کمک کردند، دوست است. او در مصاحبه‌ای به تجربه خود اشاره کرد و گفت: «همه به من می‌گوینند، چطور با این همه آدم در سطح بین‌المللی رابطه داری؟ و تو فقط هات‌داگ می‌فروشی؟»
اما اضافه کرد: «وقتی با هم کار می‌کنید، یک چیزی که یاد گرفتم این است که همه ما مشکلات یکسانی داریم. با مسائل مشابهی دست و پنجه نرم می‌کنیم.»
لحظه‌ای مکث کرد و در مورد جنگ اندیشید. گفت: «امیدوارم به زودی پایان یابد.»
در نهایت، نیتنز فروش هات‌داگ را از سر گرفت، جنگ به بخشی از زندگی تبدیل شد و آقای دروُنوو به یک داوطلب برای تلاش‌های جنگی تبدیل شد.
او از یک تیم آمریکایی بازدیدکننده یاد گرفت که چگونه در میدان نبرد پزشکی تاکتیکی انجام دهد و سپس یاد گرفت که پزشکی تاکتیکی را به اوکراینی‌ها آموزش دهد. این روزها، بیشتر وقت خود را صرف این کار می‌کند.
در مورد نیتنز در اوکراین، رویاهای برگزاری مسابقه هات‌داگ‌خوری در روز استقلال آمریکا (چهارم جولای) در فروشگاه اصلی، مانند آنچه در کانی آیلند برگزار می‌شود و در سال 2021 در آن مردی 76 هات‌داگ نیتنز فیمس را در 10 دقیقه خورد، از بین رفته‌اند. در اوکراین، دولت تجمعات بزرگ این‌چنینی را منع کرده است.
در سال 2023، نیتنز در اوکراین سعی کرد روز چهارم جولای را با یک مسابقه هات‌داگ‌خوری آنلاین جشن بگیرد. با این حال، تنها حدود 30 نفر شرکت کردند و برنده تنها پنج هات‌داگ را در سه دقیقه خورد. برای آن جشن، فروشگاه مجسمه هات‌داگ و همچنین یک پرچم بزرگ آمریکا را سفارش داد. کسی پرچم‌های کوچک اوکراین و آمریکا را در دست‌های هات‌داگ گذاشت.
مجسمه و پرچم‌ها دوام آورده‌اند، بر خلاف مسابقه هات‌داگ‌خوری آنلاین.
در شعبه اصلی، بیشتر کارکنان زن هستند، زیرا مردان در جبهه به سر می‌برند. گاهی اوقات سربازان اوکراینی با لباس فرم پشت میزها می‌نشینند و هات‌داگ نیتنز می‌خورند.
زانا کوبلسکا، 37 ساله، همسر آقای پوزنیاک، هر زمان که بهانه‌ای پیدا کند، به شعبه اصلی سر می‌زند. خانم کوبلسکا گفت که قبل از جنگ، به عنوان مهماندار هواپیما، شاید 50 بار به آمریکا سفر کرده بود. او گفت تمام عمرش آمریکا را دوست داشته است.
او گفت: «اما الان، به خاطر سیاست‌های ترامپ، خوب نیست، چون راهی دموکراتیک نیست.»
خانم کوبلسکا ناگهان زد زیر گریه و عذرخواهی کرد. گفت: «من همچنان فکر می‌کنم که آمریکا بهترین شریک برای اوکراین است.»
اما او گفت وقتی از کنار مجسمه هات‌داگ نیتنز رد می‌شود، احساس ناخوشایندی به او دست می‌دهد. او می‌خواست پرچم آمریکا را که مجسمه در دست داشت، بردارد – نه اینکه آن را دور بیندازد یا کار بدی با آن بکند، بلکه فقط آن را جای دیگری بگذارد. نگران بود که شاید دیگر کنار پرچم اوکراین جایی نداشته باشد.
الکساندرا میکولیشین در این گزارش مشارکت داشته است.