چشم‌انداز قیمت داروهای کاهش وزن چگونه است؟

• تقاضای بالا و رقابت محدود، قیمت داروهای GLP-1 را بالا نگه داشته است، در حالی که ایالات متحده برای کاهش هزینه‌ها مذاکره نمی‌کند.
• تولیدکنندگان دارو قیمت‌ها را برای بیماران پرداخت‌کننده نقدی کاهش داده‌اند، اما بیماران تحت پوشش بیمه ممکن است همچنان با مشکل پرداخت روبرو باشند.
• طرح‌های Medicare Part D می‌توانند داروهای GLP-1 را در صورت استفاده برای بیماری‌های قلبی عروقی پوشش دهند. اما بسیاری از سالمندان مجبورند هزینه‌ها را از جیب خود بپردازند.

قیمت‌های بالا و تقاضای مداوم برای داروهای کاهش وزن GLP-1، سوالات زیادی را در مورد مقرون به صرفه بودن این داروها برای مصرف‌کنندگان مراقبت‌های بهداشتی در ایالات متحده ایجاد کرده است.

برای بیش از دو سال، داروهایی که با نام‌های تجاری اوزمپیک (Ozempic) برای درمان دیابت و وگووی (Wegovy) برای درمان چاقی به بازار عرضه می‌شوند، در فهرست داروهای کمیاب سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) قرار داشتند. سازمان FDA در ماه‌های اخیر پایان این کمبودها را در ایالات متحده اعلام کرده است، اما قیمت‌ها همچنان بالا هستند.

بدون بیمه، مصرف‌کنندگان به راحتی می‌توانند ماهیانه ۱۰۰۰ تا ۱۳۰۰ دلار برای این داروها بپردازند، اگرچه برنامه‌ها و جایگزین‌های بالقوه‌ای وجود دارند که می‌توانند هزینه را کاهش دهند.

در همین حال، مراکز خدمات مدیکر و مدیکید (CMS) اخیراً اعلام کرد که پوشش مدیکر را به داروهای کاهش وزن گسترش نخواهد داد و پیشنهادی را که پیش‌تر توسط دولت بایدن ارائه شده بود، کنار گذاشت. این تصمیم عمدتاً افراد بالای ۶۵ سال را که چاق هستند اما شرایط پزشکی دیگری مانند دیابت ندارند، مجبور می‌کند هزینه این داروها را از جیب خود بپردازند.

در ادامه، پاسخ‌هایی به سوالات رایج در مورد قیمت این داروها آورده شده است.

سینتیا کاکس (Cynthia Cox)، معاون رئیس سازمان غیرانتفاعی سیاست‌گذاری بهداشتی KFF (که قبلاً با نام بنیاد خانواده کایزر شناخته می‌شد و در سانفرانسیسکو مستقر است)، می‌گوید: «داروهای جدیدتر به دلیل هزینه‌های تحقیق و توسعه اولیه و همچنین قوانین ثبت اختراع که رقابت را محدود کرده و به دلیل انحصار، قیمت‌ها را بالا نگه می‌دارند، معمولاً گران‌تر هستند.» وی افزود: «همچنین، ایالات متحده، برخلاف برخی کشورهای دیگر که به طور معمول بر سر قیمت داروها مذاکره می‌کنند، برای مذاکره بر سر قیمت پایین‌تر این داروها وارد عمل نشده است. عرضه و تقاضا نیز عامل دیگری است. تقاضای زیادی برای این داروها وجود دارد و برای مدتی نیز با کمبود مواجه بودیم.»

بر اساس واجد شرایط بودن بالینی و داده‌های استفاده از داروهای GLP-1، KFF تخمین می‌زند که حدود ۵۷.۴ میلیون بزرگسال زیر ۶۵ سال با بیمه خصوصی—بیش از ۲ نفر از هر ۵ آمریکایی—ممکن است واجد شرایط پوشش تحت معیارهای بالینی برای داروهای GLP-1 مورد استفاده برای درمان دیابت نوع ۲، چاقی یا اضافه وزن و مشکلات سلامتی مرتبط با وزن باشند. تعیین ارقام دقیق دشوار است، زیرا کارفرمایان و شرکت‌های بیمه ممکن است استانداردهای سخت‌گیرانه‌تری برای واجد شرایط بودن پوشش داشته باشند.

بر اساس نظرسنجی بنیاد بین‌المللی طرح‌های مزایای کارکنان (International Foundation of Employee Benefit Plans) در مورد پوشش کارفرمایان در سال ۲۰۲۵، تنها ۳۶ درصد از کارفرمایان در ایالات متحده، پوشش داروهای GLP-1 را برای درمان کاهش وزن به کارکنان خود ارائه می‌دهند. حدود ۵۵ درصد نیز فقط برای درمان دیابت پوشش ارائه می‌کنند.

حتی زمانی که درمان کاهش وزن پوشش داده می‌شود، اغلب محدودیت‌هایی وجود دارد. به عنوان مثال، برخی کارفرمایان الزامی می‌کنند که ابتدا داروهای جایگزین کاهش وزن ارزان‌تر امتحان شوند و برخی پوشش را به کارکنان با شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر محدود می‌کنند. برخی کارفرمایان نیز قبل از تأیید، از کارکنان می‌خواهند که در برنامه مدیریت وزن یا مشاوره‌های تغذیه شرکت کنند.

برای افرادی که بیمه ندارند، چندین شرکت داروسازی اخیراً فروش مستقیم نسخه‌های ارزان‌تر محصولات خود را که با ویال و سرنگ به جای قلم تزریقی ارائه می‌شوند، آغاز کرده‌اند. برای بیماران پرداخت‌کننده نقدی، در ماه مارس، شرکت داروسازی دانمارکی نوو نوردیسک (Novo Nordisk) هزینه وگووی (Wegovy) را در این شکل از ۶۵۰ دلار به ۴۹۹ دلار در ماه کاهش داد. و در ماه فوریه، الای لیلی (Eli Lilly) قیمت فرم مشابه داروی ضد چاقی زپ‌باند (Zepbound) را بسته به دوز، از ۳۹۹ تا ۶۹۹ دلار به ۳۴۹ تا ۴۹۹ دلار در ماه کاهش داد.

در همین حال، برای بیماران دارای بیمه که این داروها را پوشش می‌دهد، طبق گزارش رو (Ro)، یک شرکت ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی مستقیم به بیمار که ده‌ها هزار تأیید مزایا را برای بیماران در سراسر کشور انجام داده است، دوسوم بیماران، کپی (copay) ۱۰۰ دلار یا کمتر در ماه و ۴۰ درصد، ۵۰ دلار یا کمتر می‌پردازند. این شرکت یک ابزار آنلاین رایگان برای کمک به مصرف‌کنندگان در تعیین هزینه‌های پوشش بیمه خود ارائه می‌دهد.

تحقیقات KFF نشان داد که بیمه، هزینه داروهای GLP-1 را برای کمتر از یک‌چهارم بزرگسالان بیمه‌شده در یک نظرسنجی که انجام داد، به طور کامل پوشش داده است. بیش از نیمی از آنها مجبور بودند بخشی از هزینه را خودشان پوشش دهند و ۱۹ درصد نیز مجبور بودند کل هزینه دارو را خودشان بپردازند.

سال‌ها طول خواهد کشید تا ثبت اختراعات این داروها در ایالات متحده منقضی شود، نقطه‌ای که معمولاً نسخه‌های ژنریک ارزان‌تر معرفی می‌شوند. به عنوان مثال، ثبت اختراع نوو نوردیسک برای اوزمپیک (Ozempic) در ایالات متحده در سال ۲۰۳۲ منقضی می‌شود، اگرچه ثبت اختراعات اوزمپیک آن در بازارهای دیگر زودتر منقضی خواهد شد. با این حال، آلن سیگر (Alan Sager)، استاد حقوق، سیاست و مدیریت سلامت در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون (Boston University School of Public Health)، می‌گوید که شرکت‌های داروسازی اغلب می‌توانند با ثبت اختراعات اضافی مرتبط با اختراع اصلی، که به آن "همیشگی کردن" (evergreening) گفته می‌شود، عمر ثبت اختراعات خود را تمدید کنند.

دیوید رایزینگر (David Risinger)، مدیر عامل ارشد و تحلیلگر تحقیقاتی ارشد در لیرینک پارتنرز (Leerink Partners)، یک بانک سرمایه‌گذاری در صنعت مراقبت‌های بهداشتی، می‌گوید: «با انتخاب کارفرمایان بیشتر برای پوشش این داروها، قیمت‌ها تا حدودی کاهش خواهد یافت.» اما حتی در آن صورت هم، همه کارکنان به طور خودکار از آن بهره‌مند نخواهند شد. در بسیاری از موارد، کارفرمایان و شرکت‌های بیمه دسترسی را به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و سایر شرایط پزشکی مرتبط با وزن، یا به کسانی که معیارهای دیگر را برآورده می‌کنند، محدود می‌کنند.

دوره کمبود داروهای GLP-1، رشد سریع شرکت‌هایی به نام "تولیدکنندگان ترکیبی" (compounders) را که نسخه‌های ارزان‌تر داروهای اصلی را—اغلب با ماهانه ۱۰۰ تا ۳۰۰ دلار—برای مشتریانی که پزشکانشان می‌گفتند به دوزهای متفاوتی از داروهای اصلی نیاز دارند، می‌ساختند و می‌فروختند، دامن زد. اکنون که کمبودها پایان یافته است، سازمان FDA در تلاش است تا این شرکت‌های تولیدکننده ترکیبی را از ساخت چنین داروهایی متوقف کند، اما اثربخشی این تلاش هنوز مشخص نیست. بسیاری از تولیدکنندگان ترکیبی به فروش نسخه‌های خود ادامه می‌دهند، اغلب با تغییر فرمولاسیون به گونه‌ای که نتوان آنها را کپی محسوب کرد.

در همین حال، داروهای جدید GLP-1 ممکن است وارد بازار شوند که ارزان‌تر از گزینه‌های موجود فعلی هستند. رایزینگر می‌گوید یکی از این داروها ممکن است قرص چاقی آزمایشی الای لیلی به نام اورفورگلیپرون (orforglipron) باشد که می‌تواند به زودی در اوایل سال ۲۰۲۶ تأییدیه نظارتی ایالات متحده را دریافت کند. رایزینگر می‌گوید: «شکل خوراکی این دارو بسیار ارزان‌تر از GLP-1های تزریقی موجود در بازار برای تولید و توزیع است و نیازی به یخچال ندارد.»

سخنگوی لیلی (Lilly) می‌گوید گمانه‌زنی در مورد هزینه یا بازپرداخت اورفورگلیپرون (orforglipron) زود است، زیرا هنوز یک "داروی در حال تحقیق" است.

در همین حال، رئیس جمهور ترامپ (Trump) در این ماه یک فرمان اجرایی گسترده را با هدف کاهش هزینه‌های داروهای تجویزی در ایالات متحده امضا کرد. داروهای GLP-1 به طور خاص هدف قرار نگرفته‌اند، اما احتمالاً در میان داروهایی قرار خواهند گرفت که برای کاهش قیمت هدف‌گذاری می‌شوند.

مدیکر (Medicare) اعلام کرده است که طرح‌های Part D—بخشی از مدیکر که برای پوشش داروهای تجویزی استفاده می‌شود—گزینه‌هایی برای پوشش داروهای کاهش وزن مانند وگووی (Wegovy) در صورت استفاده برای بیماری‌های قلبی عروقی دارند. افراد بالای ۶۵ سال که چاق هستند اما دیابتی نیستند، این گزینه را دارند که هزینه‌ها را به طور مستقیم از شرکت‌ها یا از داروخانه بپردازند، که احتمالاً با هزینه بیشتری نسبت به خرید مستقیم از تولیدکنندگان خواهد بود. طبق پیشنهاد دولت بایدن، پوشش داروهای کاهش وزن برای حدود ۳.۴ میلیون نفر از ذینفعان مدیکر که چاق هستند، فراهم می‌شد، بر اساس گزارشی از وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده.

رایزینگر می‌گوید: «اگر طرح‌های مدیکر در آینده این داروها را به طور گسترده‌تری پوشش دهند، که حامیان آن امیدوارند، هزینه ماهانه برای برخی از ثبت‌نام‌کنندگان می‌تواند تا ۹۵ درصد کاهش یابد. بنابراین به جای پرداخت ۴۰۰ یا ۵۰۰ دلار، مانند برخی بیماران، ممکن است کپی (copay) ۲۵ تا ۵۰ دلار در ماه وجود داشته باشد.»

شریل وینوکور مونک نویسنده‌ای در نیوجرسی است. او را می‌توان با ایمیل [email protected] در ارتباط بود.