صبح روز ۱۵ مه، میران محمد در حال کمک به پدربزرگش برای پخت نان در خانه‌اش در بیت‌لاهیا، شهری در شمال غزه، بود. با توجه به کمبود غذا، میران ۷ ساله گرسنه بود و مشتاق بود که تکه‌ای از نان تازه پخته شده را بخورد. او فرصت این کار را پیدا نکرد.
مادر میران اصرار داشت که او تا زمانی که خانواده به خانه‌شان بازگردند، غذا نخورد. هنگام ورود به خانه‌شان، خانه هدف حمله هوایی قرار گرفت، روی سر آن‌ها فرو ریخت و هر دو به شدت مجروح شدند.
میران اکنون بیمار بیمارستان عربی الاهلی است؛ پزشکان به ما می‌گویند که پاهای او دچار آسیب دائمی شده است. او یکی از بیش از ۳۷۰۰ کودک زیر ۱۸ سال در غزه است که بر اساس گزارش‌ها مجروح شده‌اند، از پایان آتش‌بس اخیر. بیش از ۱۳۰۰ کودک دیگر نیز در همین دوره در درگیری‌ها کشته شده‌اند. طی تقریباً ۲۰ ماه جنگ، نزدیک به ۱۷۰۰۰ کودک کشته و بیش از ۳۴۰۰۰ نفر مجروح شده‌اند — حدود یک از هر ۲۰ کودک در غزه — که این درگیری را به مرگبارترین جنگ برای کودکان در حافظه اخیر تبدیل کرده است.
با تهدید فزاینده قحطی، وضعیت کودکان غزه قطعاً بدتر خواهد شد. بر اساس آخرین تحلیل طبقه‌بندی یکپارچه فاز امنیت غذایی (Integrated Food Security Phase Classification)، ابزاری که توسط یونیسف و شرکایش برای ارزیابی امنیت غذایی و سوءتغذیه استفاده می‌شود، اکنون تمام جمعیت غزه با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند. نزدیک به نیم میلیون نفر در آستانه قحطی قرار دارند. ما تخمین می‌زنیم که بیش از ۷۱۰۰۰ کودک و ۱۷۰۰۰ مادر در ۱۰ ماه آینده، بدون کمک بشردوستانه و درمان کافی، از سوءتغذیه حاد، که با کاهش سریع وزن و نسبت وزن به قد پایین مشخص می‌شود، رنج خواهند برد.
یونیسف و شرکایش هر آنچه در توان دارند برای پاسخگویی انجام می‌دهند. با این حال، به دلیل محاصره دو ماهه کمک‌ها توسط اسرائیل، که اکنون به طور ناهموار برداشته شده است، ما ذخایر بسیار محدودی در غزه داریم. مگر اینکه دسترسی ایمن و پایدار به غزه را دوباره به دست آوریم و اجازه توسعه عملیات به ما داده شود، کودکان بیشتری رنج خواهند برد.
روز سه‌شنبه، جهان شاهد بود که هزاران فلسطینی گرسنه در رفح هجوم آوردند تا از سیستم جدید توزیع کمک که توسط اسرائیل پشتیبانی می‌شود و سازمان ملل را به عنوان تامین‌کننده اصلی کمک در منطقه دور می‌زند، غذا دریافت کنند. همانطور که صحنه‌های آشفته روشن ساخت، به جای افزایش دسترسی به اقلام حیاتی، طرح جدید توزیع کمک، که توسط سازمانی به نام بنیاد بشردوستانه غزه تسهیل می‌شود، تهدید می‌کند که اوضاع را بدتر کند.
پیش از از سرگیری خصومت‌ها، سازمان ملل یک سیستم گسترده و مؤثر توزیع کمک در داخل غزه را اداره می‌کرد. در طول آتش‌بس اخیر، ما کمک‌هایی مانند واکسن‌ها و داروهای ضروری، خدمات تغذیه نجات‌بخش و دسترسی به آب تمیز را از طریق بیش از ۴۰۰ نقطه توزیع، از جمله در مکان‌های نزدیک به پناهگاه‌های خانواده‌های آواره، ارائه می‌دادیم. یونیسف و شرکای ما حتی فراتر رفتند و کمک‌ها را درب به درب تحویل می‌دادند و مستقیماً به کودکان دچار سوءتغذیه و زنان باردار در پناهگاه‌هایشان می‌رسیدند.
آن سیستم گسترده اکنون کنار گذاشته شده و عملیات ما به شدت محدود شده است. بنیاد بشردوستانه غزه بنابر گزارش‌ها کمک‌ها را از طریق چند نقطه توزیع در جنوب غزه که دارای امنیت توسط پیمانکاران خصوصی آمریکایی و سربازان اسرائیلی خارج از محیط فراهم می‌شود، هدایت می‌کند. داشتن تعداد محدودی از مراکز توزیع، غیرنظامیان را مجبور می‌کند تا از خانه‌های خود فاصله زیادی را طی کنند و آن‌ها را در معرض خشونت قرار می‌دهد.
به گفته مقامات اسرائیلی، این مراکز توزیع کمک روزانه با ۶۰ کامیون تغذیه می‌شوند – یک دهم تعداد کامیون‌هایی که در آتش‌بس اخیر وارد غزه می‌شدند – و "جعبه‌های خانوادگی" را توزیع می‌کنند، کمک‌های غذایی که برای برآوردن حداقل نیازهای بقا در نظر گرفته شده‌اند. اما تیم ما در میدان گزارش می‌دهد که این جعبه‌ها برای تضمین رفاه کودکان به شدت ناکافی هستند. این طرح نمی‌تواند جمعیتی بالغ بر ۲.۱ میلیون نفر، از جمله بیش از یک میلیون کودک را، پشتیبانی کند.
ما معتقدیم این سازوکار جدید با اصول بشردوستانه، از جمله بی‌طرفی، بی‌غرضی و استقلال، ناسازگار است و نمی‌تواند تعهدات اسرائیل را تحت حقوق بین‌الملل بشردوستانه برآورده کند. این قانون از طرفین درگیری می‌خواهد که گذر سریع، ایمن و بدون مانع کمک‌های بشردوستانه را مجاز و تسهیل کنند.
علاوه بر این، از آنجا که سیستم جدید شامل حضور نیروهای امنیتی در مراکز توزیع است، این نگرانی وجود دارد که این مکان‌ها ممکن است به عنوان اهداف نظامی درک شوند. این امر می‌تواند پرسنل بشردوستانه و غیرنظامیان جویای کمک در آن مکان‌ها را در معرض خطر حملات قرار دهد.
اسرائیل از تلاش جدید توزیع کمک دفاع کرده و آن را راهی برای جلوگیری از سرقت اقلام توسط حماس دانسته است. اما سازمان ملل و شرکایش از قبل می‌دانند چگونه کمک‌های بشردوستانه را بازرسی، ترخیص، تخلیه و تحویل دهند — بدون انحراف، بدون تأخیر و با کرامت.
کمک‌های ما از نقطه ثبت تا نقطه تحویل قابل ردیابی هستند. ما به همراه شرکایمان، اقلام خود را تا انتها همراهی می‌کنیم. غذای ما به کودک سوءتغذیه رسیده و واکسن‌های ما به بازوی کودک تزریق می‌شود. و ما در مورد منابع مالی برنامه‌های کمک‌رسانی خود شفاف هستیم.
آنچه ما نیاز داریم این است که یونیسف و شرکای بشردوستانه آن اجازه یابند کار خود را انجام دهند. ما ثابت کرده‌ایم که اقلام ضروری مانند دارو، واکسن، آب، غذا و تغذیه برای نوزادان می‌توانند به نیازمندان، در هر کجا که هستند، برسند، زمانی که ما دسترسی بدون مانع و ایمن داشته باشیم.
ما چیزی غیرممکن نمی‌خواهیم. ما خواهان رعایت و اعمال قوانین بین‌المللی بشردوستانه هستیم؛ خواهان بازگشت به خط لوله کمک‌رسانی فعال به رهبری سازمان ملل با دسترسی بشردوستانه ایمن و پایدار از طریق تمام گذرگاه‌های موجود؛ خواهان بازگشت تمام گروگان‌های باقیمانده؛ و خواهان موافقت حماس و اسرائیل با یک آتش‌بس پایدار هستیم.
اگر این گام‌ها برداشته شوند، می‌توانیم شروع به روشن کردن مسیری برای خروج از تاریکی جنگ برای میران و سایر کودکان در غزه و اسرائیل که تحت تأثیر این جنگ قرار گرفته‌اند، کنیم. من از تمام طرفین و کسانی که بر آن‌ها نفوذ دارند، می‌خواهم که به ما و شرکای بشردوستانه ما اجازه دهند کارمان را ادامه دهیم. جایگزین آن خطر نظامی‌سازی کمک‌های بشردوستانه را در پی دارد و احتمالاً کودکان غزه را به رنج و مرگ بیشتری محکوم خواهد کرد.