تطبیق با چالش دوگانه نظامی و اقتصادی چین سال‌هاست که مورد توجه دولت‌های ایالات متحده بوده است. اما آمریکا در حال از دست دادن موقعیت خود است.
همانطور که تهاجم روسیه به اوکراین نشان داده، جنگ مدرن رقابتی در توان صنعتی است. هر دو طرف ذخایر گلوله‌های توپخانه، موشک‌ها و خودروهای نظامی خود را به سرعت مصرف می‌کنند. اکنون کارخانه‌های خودکار شبانه‌روز پهپاد تولید می‌کنند. حتی یک هویتزر (توپ جنگی) قدیمی نیز به تولید دقیق نیاز دارد.
ایالات متحده در جنگ جهانی دوم تا حدودی با تولید بیشتر همه چیز – از گلوله گرفته تا غذا – نسبت به دشمنانش پیروز شد. یک کشتی‌سازی در کالیفرنیا در سال ۱۹۴۲، یک کشتی پشتیبانی را در کمتر از پنج روز مونتاژ کرد. آمریکا دیگر قادر به انجام چنین شاهکار تولیدی نیست.
امروزه، کشوری که می‌تواند تقریباً همه چیز را به بیشترین میزان تولید کند، چین است. محصولات این کشور طیف وسیعی از مواد شیمیایی پایه تا ماشین‌آلات پیشرفته را در بر می‌گیرد. با افزایش تنش‌ها بین ایالات متحده و چین، ظرفیت صنعتی دو کشور به عنوان یک میدان نبرد کلیدی در هر درگیری احتمالی مورد توجه قرار گرفته است.
رشد اقتصادی چین به این کشور امکان داده است تا ارتشی بسازد که با ایالات متحده رقابت می‌کند. بر اساس گزارش مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، یک اتاق فکر در واشنگتن، تنها یک شرکت کشتی‌سازی چینی در سال گذشته، کشتی‌های تجاری بیشتری از نظر تناژ تولید کرد که کل صنعت کشتی‌سازی ایالات متحده از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون ساخته است. مقیاس کشتی‌سازی تجاری چین به تولید شناورهای دریایی این کشور کمک مالی می‌کند و در صورت جنگ، ظرفیت می‌تواند از کشتی‌های باری به کشتی‌های جنگی تغییر یابد.
به گفته شرکت اطلاعات دفاعی جِینز (Janes)، از سال ۲۰۰۰، چین بیش از دو برابر ایالات متحده شناورهای دریایی ساخته است.
نیروی هوایی و دریایی چین در حال کاهش فاصله با ایالات متحده هستند، اگرچه بسیاری از پلتفرم‌های آمریکایی پیشرفته‌تر از همتایان چینی خود در نظر گرفته می‌شوند.
قدرت آتش نیروی دریایی نمونه‌ای بارز را ارائه می‌دهد. توانایی چین در پرتاب موشک‌های کروز و سایر راکت‌ها در دریا، در حال کاهش یک شکاف رزمی بزرگ با ایالات متحده است.
بسیاری از تولیدکنندگان چینی در بخش نظامی نیستند اما می‌توانند به راحتی برای ساخت تسلیحات یا پشتیبانی در یک جنگ بازآرایی شوند.
چین نه تنها کارخانه‌های بیشتری دارد، بلکه با فناوری‌هایی مانند شبکه‌های خصوصی 5G برای اتوماسیون، آنها را سریع‌تر مدرنیزه می‌کند. این بدان معناست که این کشور می‌تواند سریع‌تر و کارآمدتر تجهیزات تولید را به طراحان و کاربران متصل کرده و محصولات را با سرعتی که تولید سنتی نمی‌تواند به دست آورد، به‌روز کند. در اوکراین، بازخورد مداوم از نیروهای خط مقدم به سازندگان پهپاد به این کشور اجازه داده است تا پیشرفت‌های سریعی در هواپیماهای رباتیک داشته باشد.
این همچنین به این معناست که چین می‌تواند به راحتی تولید را تسریع بخشد. این کشور ربات‌های صنعتی بسیار بیشتری نیز دارد که مزیت عظیم نیروی کار خود را تکمیل می‌کند.
جنگ‌ها فقط مربوط به تجهیزات نظامی نیستند. هر هواپیما، کشتی و تانک به سوخت، قطعات یدکی و مهمات نیاز دارد. خدمه آنها به غذا، آب و مراقبت‌های پزشکی احتیاج دارند. این وظایف پشتیبانی مستلزم شبکه‌های لجستیکی وسیعی است که بیشتر آنها به کشتی‌ها متکی هستند و چین کشتی‌های بیشتری برای پشتیبانی نیروها در اختیار دارد.
حتی اگر ایالات متحده بتواند ناوگان کشتی‌های باری تجاری خود را گسترش دهد، فاقد ملوان برای اداره آنهاست. بر اساس برخی تخمین‌ها، ایالات متحده اکنون کمتر از ۱۰,۰۰۰ ملوان تجاری دارد - اگرچه این تعداد نامشخص است زیرا دولت سال‌ها پیش ردیابی آنها را متوقف کرد. چین تقریباً ۲۰۰ برابر بیشتر ملوان تجاری دارد.
چین همچنین مواد اولیه مورد نیاز برای جنگ مدرن را بیشتر در اختیار دارد. کنترل این کشور بر معادن و کارخانه‌های فرآوری خاکی کمیاب جهان – که برای ساخت موشک، هواپیما و زیردریایی مورد نیاز است – به آن امکان می‌دهد تا تلفات را در یک درگیری طولانی‌تر راحت‌تر جبران کند. شرکت‌های چینی تا حد زیادی تلاش‌های ایالات متحده برای سست کردن سلطه خود بر مواد معدنی حیاتی جهان را نادیده گرفته‌اند.
اگر ایالات متحده با یک درگیری بزرگ روبرو شود، باید صنایع و کارگران خود را دوباره سازماندهی کند، همانطور که در دو جنگ جهانی قرن بیستم این کار را انجام داد. نیروی کار چین از قبل در موقعیت خود قرار دارد، با ارتشی از کارگران تولیدی که سایر کشورها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
برای مکاتبه با جان اِمونت به [email protected]، دنیل مایکلز به [email protected]، مینگ لی به [email protected] و جیسون فرِنچ به [email protected] ایمیل بزنید.