تولید مهمات بریتانیا در شهر تاریخی جرج واشنگتن آغاز می‌شود. صدها تکنسین و ربات شبانه‌روزی کار می‌کنند تا گلوله‌های خالی را تولید کنند که سپس با مواد منفجره پر شده و از انواع سیستم‌های توپخانه‌ای شلیک می‌شوند.
کارخانه بی‌ای‌ئی سیستمز پی‌ال‌سی (BAE Systems Plc) در شمال شرق انگلستان، برای اولین بار از زمان حمله به عراق در بیش از دو دهه پیش، به صورت ۲۴ ساعته در هفت روز هفته مشغول به کار است. اما فوریت در پر کردن ذخایر مهمات اساسی، نشان‌دهنده میزان عقب‌ماندگی توانایی‌های دفاعی بریتانیا و مقیاس عظیم وظیفه برای بازیابی آنها است.
با ادامه کشمکش‌ها در اوکراین و درخواست دونالد ترامپ از اروپا برای رسیدگی به امنیت خود، کشوری که ناپلئون را شکست داد و در برابر آلمان نازی ایستاد، اکنون در وضعیت آماده‌باش جنگی قرار گرفته است. چالش اصلی این است که چگونه می‌توان ترکیبی از کمبود سرمایه‌گذاری، قراردادهای ناموفق و استخدام ضعیف را جبران کرد.
هم‌پیمانان اروپایی وعده داده‌اند میلیاردها یورو در تولید دفاعی داخلی سرمایه‌گذاری کنند و بریتانیا در صنعتی که زمانی بر آن تسلط داشت، در حال جبران عقب‌ماندگی است. کارشناسان امنیتی معتقدند که بریتانیا در حال حاضر قادر نیست در برابر حمله موشکی بالستیک از خود دفاع کند.
به گفته آلن وست، رئیس سابق نیروی دریایی سلطنتی که به عنوان وزیر مسئول امنیت خدمت کرده است، وقتی تدارکات و پرسنل را در نظر بگیریم، "خالی شدن فاجعه‌بار بوده است." وست، که اکنون در مجلس اعیان حضور دارد، گفت: "انبار ما از نظر سلاح‌های اضافی، مهمات اضافی، موشک‌های اضافی خالی است."
بریتانیا از آلمان عقب افتاده است و اکنون دومین هزینه کننده بزرگ اروپایی در ناتو محسوب می‌شود و ارتش آن به کوچک‌ترین اندازه خود از دوران ناپلئونی رسیده است. کایر استارمر، نخست‌وزیر، این هفته از تعهد کامل به جاه‌طلبی دولت برای افزایش هزینه‌ها تا ۳ درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) طی دهه آینده خودداری کرد. به عنوان مثال، لهستان در حال حاضر بیش از ۴ درصد هزینه می‌کند.
در همین حال، نیروهای مسلح بریتانیا بیشتر از آنچه استخدام می‌کنند، نیرو از دست می‌دهند. در بخش تدارکات، یک برنامه خودروی زرهی به ارزش ۵.۵ میلیارد پوند (۷.۴ میلیارد دلار) دارای نقایص طراحی بود که به سربازان آسیب می‌رساند و هشت سال با تأخیر در حال تحویل است. این کشور همچنین میلیون‌ها پوند برای پهپادهای نظامی هزینه کرد که در آب و هوای بد به سختی پرواز می‌کنند.
بریتانیا این هفته جدیدترین بازنگری دفاعی خود را در مواجهه با تهدید فزاینده روسیه برای اروپا، رونمایی کرد.
در این برنامه، طرح‌هایی برای بازسازی ذخایر، گسترش بازدارندگی هسته‌ای و ناوگان زیردریایی و همچنین سرمایه‌گذاری بیشتر در سلاح‌های دوربرد و فناوری‌های پیشرفته مانند پهپادها و لیزرها مطرح شده است. این طرح ظرفیت تولید مهمات "همیشه فعال" را با ساخت شش کارخانه جدید که برای توانایی جنگیدن طراحی شده‌اند، ایجاد خواهد کرد، هرچند که زمان راه‌اندازی آنها مشخص نشده است.
استارمر گفت: "حقیقت اساسی روشن است: یک تغییر گام در تهدیداتی که با آن روبرو هستیم، نیازمند یک تغییر گام در دفاع بریتانیا برای مقابله با آنها است." او افزود: بریتانیا نیاز به "بزرگترین تغییر در طرز تفکر در طول زندگی من" دارد – تا امنیت و دفاع را در مرکز قرار داده و آن را به اصل سازمان‌دهنده اصلی دولت تبدیل کند.
در کارخانه بی‌ای‌ئی در واشنگتن، کارها سرعت گرفته است در تولید گلوله‌های ۱۵۵ میلی‌متری، که کمبود جهانی آن با جنگ در اوکراین آشکار شد.
حدود ۴۰۰ کارگر، که ۱۰۰ نفر نسبت به سال گذشته افزایش یافته‌اند، در تأسیساتی به مساحت ۱۰ زمین تنیس فعالیت می‌کنند. به گفته گاوین کریمینگز، مدیر مهندسی و فناوری بخش مهمات بی‌ای‌ئی، آنها در سه شیفت کار می‌کنند که این یک رویکرد غیرمعمول است.
بزرگترین شرکت دفاعی بریتانیا یک خط تولید دوم را برای افزایش شانزده برابری تولید این گلوله‌ها از تابستان به بعد ساخته است. کریمینگز در جریان بازدید از کارخانه در واشنگتن، نزدیک نیوکاسل، گفت که این شرکت صرفاً در پاسخ به افزایش تقاضای بریتانیا عمل می‌کند.
او با مقایسه افزایش ظرفیت به یک خودرو، گفت: "ما آمازون نیستیم که فقط برای انبار کردن تولید کنیم. بنابراین، اگر هیچ چیزی تولید نمی‌کنید، با چه سرعتی می‌توانید از صفر شتاب بگیرید؟ و همچنین یک سرعت نهایی هم دارید. می‌دانید که اگر با تمام قدرت کار کنید، چه تعداد می‌توانید تولید کنید؟"
پاسخ به این پرسش‌ها اندکی پس از ورود مجدد ترامپ به کاخ سفید و اظهارات او به اروپا مبنی بر توقف اتکا به آمریکا برای امنیت خود، فوری‌تر شد. استارمر اعلام کرد که بریتانیا تا سال ۲۰۲۷، ۲.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف دفاع خواهد کرد که این میزان از ۲.۳ درصد فعلی افزایش یافته و در آینده نیز بیشتر خواهد شد. او این برنامه را "جاه‌طلبانه‌ترین برنامه کاری برای تضمین و بازسازی کشورمان از سال ۱۹۴۵" توصیف کرد.
مسئله این است که چگونه می‌توان هزینه آن را تأمین کرد، به خصوص با توجه به اینکه بخش عظیمی از بودجه نظامی بریتانیا صرف حفظ بازدارندگی هسته‌ای آن، کلاهک‌های حمل شده توسط زیردریایی‌های ساخته شده توسط بی‌ای‌ئی در کارخانه کشتی‌سازی آن در شمال غرب انگلستان می‌شود.
به گفته یک فرد آشنا با این تفکر، دولت همچنین به دنبال قابلیت‌های جدیدی مانند جت‌های جنگنده قادر به شلیک سلاح‌های هسته‌ای است، در حالی که بریتانیا نقش خود را در ناتو تقویت می‌کند.
فیونا هیل، یکی از نویسندگان آخرین بررسی دفاعی بریتانیا، گفت: "یک نکته بسیار مهم در این گزارش، انعطاف‌پذیر بودن است." هیل، که در دوران اولین دولت ترامپ مدیر ارشد امور اروپا و روسیه در شورای امنیت ملی بود، اظهار داشت: "ممکن است تصمیم بگیریم که برخی کارها باید سریع‌تر پیش بروند، اما باید بتوانیم خود را در وضعیتی قرار دهیم که به تحلیل صحیحی از تهدیدات در حال وقوع پاسخ دهیم."
افزایش هزینه‌های بریتانیا حدود ۵ میلیارد پوند در سال است، اما کارشناسان دفاعی هشدار می‌دهند که این مبلغ برای تحول قابلیت‌های بریتانیا کافی نیست. این به دلیل آن است که بریتانیا علاوه بر نیاز به سرمایه‌گذاری در صنعت، باید بخش زیادی از این پول تازه را برای پر کردن شکاف‌های مالی موجود برای خرید سخت‌افزار استفاده کند.
علاوه بر این، ناتو اکنون هم‌پیمانان را تحت فشار قرار می‌دهد تا هزینه‌های نظامی را تا سال ۲۰۳۲ به ۵ درصد تولید ناخالص داخلی برسانند تا با تهدید روسیه مقابله کرده و عقب‌نشینی آمریکا را جبران کنند؛ این میزان شامل ۳.۵ درصد برای دفاع اصلی و ۱.۵ درصد دیگر برای سیاست‌های مرتبط مانند امنیت سایبری و مرزی است. بریتانیا از زمان جنگ سرد به این سطح نرسیده است.
استارمر در حال بررسی درخواستی از سوی وزارت دفاع برای حمایت از هدف هزینه‌ای پیشنهادی است، وعده‌ای که او قبلاً از دادن آن خودداری کرده بود. دان هانسون، اقتصاددان ارشد بریتانیا در بلومبرگ اکونومیکس، در گزارشی نوشت: رسیدن به این هدف از ۲.۵ درصد تولید ناخالص داخلی، ۳۵۰ میلیارد پوند سرسام‌آور به بدهی بریتانیا اضافه خواهد کرد و تأثیر ماندگار محدودی بر اقتصاد خواهد داشت.
هانسون گفت: "افزایش بودجه در این مقیاس، بار بدهی را به مسیری انفجاری می‌کشاند و دولت را با تصمیمی ناخوشایند روبرو می‌کند: افزایش استقراض و به چالش کشیدن سرمایه‌گذاران یا افزایش مالیات و مواجهه با واکنش سیاسی. در نهایت، انضباط مالی احتمالاً غلبه خواهد کرد."
بینش بریتانیا: دفاع، خطر مالی ۳۵۰ میلیارد پوندی برای استارمر به همراه دارد
نویسندگان بررسی دفاعی هشدار می‌دهند که ممکن است لازم باشد هزینه‌ها حتی سریع‌تر افزایش یابد. هیل گفت که بریتانیا بیش از هر زمان دیگری آسیب‌پذیر است، به ویژه زیرساخت‌های ملی حیاتی آن.
آخرین برنامه تجهیزات وزارت دفاع، که دو سال پیش منتشر شد، به دلیل افزایش هزینه‌های پیش‌بینی شده برای دهه آینده، یک حفره ۱۷ میلیارد پوندی را نشان داد. دفتر حسابرسی ملی این برنامه را "غیرقابل تأمین" توصیف کرد.
مدیران شرکت‌های دفاعی می‌گویند بریتانیا باید سریع‌تر توانایی‌های خود را تقویت کند، مهارت‌های لازم برای تولید و کار با سخت‌افزارهای نظامی را توسعه دهد، جریان بودجه را تسریع بخشد و تاب‌آوری زنجیره تأمین خود را بهبود بخشد.
شرکت ایتالیایی لئوناردو (Leonardo) و سازنده هواپیما ایرباس (Airbus) هر دو هشدار دادند که در حالی که افزایش هزینه‌های دفاعی مثبت است، باید به سرعت به صنعت تزریق شود. یکی از راه‌های تقسیم بار، همکاری با شرکت‌های دفاعی اروپایی، با تکیه بر سرمایه‌گذاری‌های مشترک و بودجه با هم‌پیمانان برای تولید تجهیزات مبتنی بر فناوری است.
کلایو هیگینز، مدیر عامل بخش بریتانیای لئوناردو، گفت: "ما تمام قابلیت‌ها را در زرادخانه خود در بریتانیا نداریم، بنابراین به همکاری‌های بین‌المللی نیاز خواهیم داشت." او افزود بریتانیا باید قابلیت‌هایی را که در آنها برتری دارد به عنوان "قهرمانان ملی" اولویت دهد.
مشکل این است که بریتانیا باید سال‌ها سیاست کاملاً متفاوتی را لغو کند. تولید مهمات آن به مدت ۲۰ سال به هم‌پیمانانش وابسته بوده است.
دولت در استراتژی صنعتی دفاعی خود در سال ۲۰۰۵ نتیجه گرفت که آماده است مواد منفجره را از خارج تأمین کند. کارخانه بی‌ای‌ئی در بریج‌واتر، جنوب غرب انگلستان، که به دلیل ساخت بمب‌های جهنده در جنگ جهانی دوم مشهور بود، تعطیل شد.
شرکت‌ها می‌گویند که دولت باید به آنها کمک کند تا اعتماد به نفس لازم برای سرمایه‌گذاری در برخی از فناوری‌های جدید مطرح شده در بازنگری استراتژیک این هفته را کسب کنند. اما قراردادها نیز باید از جاهای دیگر بیایند.
متیو ساویل، مدیر علوم نظامی در مؤسسه سلطنتی خدمات متحد (Royal United Services Institute) در لندن، گفت: "به هیچ وجه بریتانیا نمی‌تواند مقیاس تقاضای لازم برای ایجاد یک صنعت دفاعی کاملاً خودکفا و خودپایدار را به تنهایی ایجاد کند. ما بیش از حد کوچک هستیم."
بی‌ای‌ئی به دنبال رفع این مسئله است. در سال ۲۰۲۰، این شرکت قراردادی به ارزش ۳.۲ میلیارد پوند با وزارت دفاع برای تأمین مهمات نسل بعدی به مدت ۱۵ سال امضا کرد. در کارخانه واشنگتن، شمش‌های فلزی وارد یک کوره ۱۱۰۰ درجه می‌شوند تا به یک پوکه گلوله خالی گرد، کمی کوتاه‌تر از یک متر، شکل بگیرند و سپس به خط تولید جدید و خودکار متشکل از چهار بازوی رباتیک بزرگ زرد رنگ فرستاده می‌شوند.
آنها در یک مسیر عمودی بالا و پایین می‌روند تا یک نوار مسی در اطراف پایه هر گلوله قرار دهند و قطر نهایی ۱۵۵ میلی‌متری آن را مشخص کنند. سپس با رنگ سبز تیره اسپری می‌شوند و توسط سه تکنسین برای هرگونه خراش بررسی می‌شوند، جعبه‌بندی شده و برای پر شدن از مواد منفجره، که بی‌ای‌ئی عمدتاً از آمریکا و فرانسه تهیه می‌کند، به تأسیسات آن در جنوب ولز فرستاده می‌شوند.
در آن کارخانه است که بی‌ای‌ئی اکنون به دنبال استقرار فناوری جدید برای ساخت مواد منفجره و پیشرانه‌ها است که در نهایت می‌توانند صادر شوند.
آنها در دسته‌های کوچک تولید خواهند شد، که به گفته بی‌ای‌ئی هزینه‌ها را کاهش می‌دهد. این فناوری دیگر نیازی به نیتروسلولز (nitrocellulose)، که در تولید پیشرانه‌ها استفاده می‌شود و عمدتاً از الیاف پنبه منبع چین تهیه می‌شود، نخواهد داشت. فاز اولیه تحویل تا پایان سال ۲۰۲۶ پیش‌بینی می‌شود.
کاترژینا پیسارسکا، رئیس انجمن امنیت ورشو و مشاور امور خارجی پارلمان لهستان، گفت: "تصمیم‌گیری نظامی به این معنی است که شما باید فوراً قدرت را به نمایش بگذارید. قدرت سخت، نشان دادن توانایی شما در انجام کارهاست."
— با همکاری ناتالیا اویفسکا