چه کسی بحران را مدیریت می‌کند اگر خود مدیران بحران، بحران باشند؟
این سؤالی است که مردم ایالات متحده ممکن است به زودی مجبور به پاسخگویی به آن باشند. با آغاز فصل طوفان در آمریکا، آژانس مدیریت اضطراری فدرال (فما) در وضعیت نابسامانی قرار گرفته است.
خبرگزاری رویترز دیروز گزارش داد که دیوید ریچاردسون، سرپرست موقت فما، در جلسه‌ای با کارکنان اظهار داشته که از وجود فصل طوفان بی‌اطلاع است. سخنگوی وزارت امنیت داخلی در واکنش به این گزارش آن را رد کرد: «علی‌رغم تلاش‌های بدخواهانه برای نمایش دروغین یک شوخی به عنوان سیاست، هیچ تردیدی در مورد آنچه فما در این فصل طوفان انجام خواهد داد، وجود ندارد.» این سخنگو افزود: «فما در حال تغییر از یک سازمان سنگین و متمرکز بر واشینگتن به یک نیروی عملیاتی چابک است که بازیگران دولتی را برای ارائه کمک به شهروندانشان توانمند می‌سازد.»
کارکنان فما و به طور کلی آمریکایی‌ها ممکن است به دلیل تردیدهایشان بخشیده شوند. ریچاردسون تنها از اوایل ماه مه در این سمت مشغول به کار شده است؛ زمانی که سلف او به طور ناگهانی برکنار شد، پس از آنکه به کنگره گفت اعتقادی به حذف فما ندارد، که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور، در مورد آن اندیشیده است. ریچاردسون یک کهنه سرباز نیروی دریایی است که ریاست دفتر وزارت امنیت داخلی (DHS) را بر عهده داشت که به دنبال جلوگیری از حملات با استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی در ایالات متحده بود، اما او هیچ تجربه‌ای در زمینه مدیریت بحران ندارد. وال استریت ژورنال گزارش داد که او از گستردگی اختیارات فما ابراز شگفتی کرده بود. (آخرین باری که فما توسط مدیری اداره می‌شد که شغلش مدیریت اضطراری نبود، اواسط دهه 2000، تحت مدیریت مایکل براون بود. اگر نمی‌دانید نتیجه آن چه شد، پادکست برنده جایزه همکارم ون آر. نیوکرک دوم درباره طوفان کاترینا، Floodlines، را توصیه می‌کنم.)
اما ریچاردسون مطمئناً از فصل طوفان آگاه است. در اواسط ماه مه، سی‌ان‌ان به یک سند داخلی دست یافت که هشدار می‌داد فما به شدت از برنامه عقب است. در آن سند آمده بود: «با تغییر فما به سمت ساختاری کوچکتر، هدف برای این فصل طوفان به خوبی درک نشده است، بنابراین فما آماده نیست.» (وزارت امنیت داخلی، که بر فما نظارت دارد، گفت که این اطلاعات «به شدت خارج از متن» بوده است.) برای آرام کردن نگرانی‌ها در این آژانس، ریچاردسون یک تماس کنفرانسی برگزار کرد. به گزارش ای‌بی‌سی نیوز، او به کارکنان گفت: «می‌توانم بگویم که حدود 80 یا 85 درصد راه را طی کرده‌ایم. در هفته آینده، این شکاف را پر خواهیم کرد و احتمالاً به 97 تا 98 درصد یک برنامه خواهیم رسید. هرگز 100 درصد یک برنامه نخواهیم داشت.»
این پاسخ، چندان اطمینان‌بخش نبود و اکنون بدتر به نظر می‌رسد. ژورنال گزارش می‌دهد که در همان جلسه‌ای که دیروز ریچاردسون از عدم آشنایی با فصل طوفان سخن گفت، او همچنین اظهار داشت که این آژانس به استراتژی آمادگی برای طوفان سال 2024 خود باز خواهد گشت. چگونگی اجرای این کار، با توجه به اینکه فما از فصل طوفان سال گذشته برنامه‌ها و کارکنان خود را کاهش داده است، قابل حدس نیست. (فما در پاسخ به درخواست من برای اظهارنظر، بیانیه وزارت امنیت داخلی را ارائه کرد، اما به سؤالات خاص پاسخ نداد و هیچ مقام رسمی را برای مصاحبه در دسترس قرار نداد.)
فما از نظر بودجه یا کارکنان، بخش بزرگی از دولت فدرال نیست، اما از این جهت اهمیت دارد که مستقیماً بر زندگی آمریکایی‌های عادی در بدترین لحظاتشان تأثیر می‌گذارد. واشینگتن ممکن است دور و انتزاعی به نظر برسد، اما بلایا اینطور نیستند، و همانطور که طوفان هلن در سال گذشته نشان داد، حتی افرادی که در به اصطلاح «پناهگاه‌های اقلیمی» زندگی می‌کنند نیز در برابر آب و هوای شدید آسیب‌پذیر هستند.
در پی طوفان هلن، ترامپ خشم گسترده عمومی را در مورد فما درک کرد؛ خشم قربانیان طوفان که احساس می‌کردند پاسخ این آژانس به اندازه کافی سریع و مؤثر نبوده است. (بلایای بزرگ، بزرگ هستند و حتی بهترین پاسخ مدیریت شده نیز کندتر از آنچه هر کسی می‌خواهد خواهد بود، اما به نظر نمی‌رسد کسی فکر کند این بهترین پاسخ مدیریت شده بود.) او به عنوان نامزد ریاست جمهوری، به سرعت اظهار داشت که دولت بایدن باید کارهای بیشتری انجام دهد، اما از زمانی که دوباره رئیس‌جمهور شده، اقداماتی را برای اطمینان از اینکه فما می‌تواند و کمتر انجام خواهد داد، انجام داده است.
فما همچنین روند بهبودی را برای قربانیان بلایای گذشته دشوارتر می‌کند. در ماه آوریل، این آژانس از اعلام یک بلایای بزرگ در ایالت واشینگتن خودداری کرد، که می‌توانست بودجه‌ای را برای بازسازی از یک بمب سایکلون در نوامبر 2024 آزاد کند؛ کل هیئت نمایندگی این ایالت در کنگره از او درخواست کردند تا در تصمیمش تجدیدنظر کند. وزارت امنیت داخلی همچنین درخواست کارولینای شمالی برای تأمین مالی بیشتر برای پاکسازی پس از طوفان هلن را رد کرد، که فرماندار جاش استاین تخمین زد صدها میلیون دلار برای مالیات‌دهندگان ایالتی هزینه خواهد داشت. رئیس‌جمهور همچنین کمک فدرال فردی به 9 شهرستان آرکانزاس که در ماه مارس توسط طوفان‌های گردبادی آسیب دیده بودند، رد کرد، و تنها پس از آنکه فرماندار سارا هاکبی سندرز، که در دولت اول ترامپ سخنگوی مطبوعاتی بود، مستقیماً با رئیس‌جمهور تماس گرفت، این تصمیم را لغو کرد.
در آینده‌ای پسا-فما که ترامپ مطرح کرده، ایالت‌ها مسئول تمام بازسازی پس از بلایا خواهند بود. برخی محافظه‌کاران مدت‌هاست استدلال کرده‌اند که ایالت‌ها باید مسئولیت بیشتری در قبال بلایای کوچکتر بر عهده بگیرند، اما اکثر ایالت‌ها (و قلمروهایی مانند پورتوریکو) به سادگی منابع لازم برای پاسخگویی به بلایای گسترده مانند هلن را ندارند. این، به هر حال، یکی از دلایلی بود که 13 مستعمره در وهله اول با هم متحد شدند: برای کمک و حفاظت متقابل. دولت فدرال منابع بسیار بیشتری دارد و بر خلاف اکثر ایالت‌ها، ملزم به متعادل کردن بودجه سالانه خود نیست. این موضوع آن را به یک پشتیبان مالی حیاتی تبدیل می‌کند. همانطور که براک لانگ، که در دوره اول ترامپ ریاست فما را بر عهده داشت، سال گذشته به من گفت: «همه بلایا در سطح محلی اجرا می‌شوند، در سطح ایالتی مدیریت می‌شوند و فدرال از آنها پشتیبانی می‌کند.»
فما به طور کلی یک آژانس حزبی نبوده است. مدیران ممکن است دیدگاه‌های سیاسی متفاوتی داشته باشند، اما آنها سعی می‌کنند بدون در نظر گرفتن سیاست، کمک ارائه دهند. من در طول سال‌ها با چندین مدیر مصاحبه کرده‌ام، و آنها همواره حرفه‌ای بوده‌اند، رویکردهای بسیار متفاوتی در کار خود نداشته‌اند، و به پاسخگویی اضطراری متعهد هستند. وقتی یکی از کارکنان فما به دلیل دستور دادن به کارگران برای کمک نکردن به افرادی که پلاکارد ترامپ در حیاط خانه‌هایشان داشتند، گرفتار شد، این به درستی یک رسوایی بود. با این حال، در دوره اول ریاست جمهوری خود، ترامپ طبق گزارش‌ها در چندین مورد بر اساس جانبداری سیاسی، بودجه بلایا را متوقف یا به تأخیر انداخته است. تغییر نظر او در مورد کمک به ساکنان آرکانزاس، شبح آینده‌ای را برافروخته است که در آن تنها ایالت‌هایی که فرماندارانشان به ترامپ نزدیک هستند می‌توانند امید به دریافت کمک داشته باشند.
و با این حال، اگر فما برای فصل طوفان آماده نباشد، کارکنان کافی نداشته باشد، و تحت ریاست جمهوری کار کند که مایل به حذف آن است، مشکل ممکن است این نباشد که تنها متحدان رئیس‌جمهور می‌توانند از دولت فدرال کمک بگیرند – بلکه این است که هیچ کس نمی‌تواند.
ضمیمه:
مدیران حرفه‌ای اورژانس از تأثیرگذارترین افرادی هستند که با آنها مصاحبه کرده‌ام. برای موفقیت، آنها باید فوق‌العاده عملی، بسیار خلاق و کاملاً آرام باشند. در سال 2015، در حین گزارش مقاله‌ای در مورد «حداکثرِ حداکثرها» – بزرگترین فاجعه‌های فرضی که کشور می‌توانست با آنها روبرو شود – از برخی منابع پرسیدم کابوس آنها چیست. آنتونی فائوچی به من گفت: «آنچه مرا بیدار نگه می‌دارد، شکل دیگری از یک پاندمی است، ویروسی که از طریق تنفس منتقل می‌شود و بسیار کشنده است.» (پیش‌بینی خوبی بود، دکتر.) اما وقتی از کریگ فیوگیت، مدیر وقت فما، پرسیدم چه چیزی او را بیدار نگه می‌دارد، او به روشی پاسخ داد که فقط یک کهنه سرباز با تجربه بلایای زیاد می‌توانست: «هیچ چیز.»
— دیوید
ایزابل فاتال در تهیه این خبرنامه مشارکت داشته است.