اکنون آمریکایی‌ها از حمله چشمگیر پهپادی اوکراین در روز یکشنبه مطلع شده‌اند؛ حمله‌ای که به تعداد ۴۰ هواپیما در عمق خاک روسیه آسیب رساند، در حالی که بمب‌افکن‌های استراتژیک مانند مرغابی‌هایی در صف در پایگاه‌های نظامی نشسته بودند. یک درس فوری فراتر از این درگیری آن است که خاک آمریکا بسیار آسیب‌پذیرتر از آن چیزی است که بیشتر آمریکایی‌ها تصور می‌کنند.
جزئیات درباره عملیات جسورانه اوکراین کم است، اما کی‌یف موفق شد پهپادهای ارزان‌قیمت را از مرز عبور داده و از آنها برای تخریب دارایی‌های نظامی گران‌قیمت روسیه استفاده کند. این موفقیت اوکراین، ارزش بسیار زیادی داشت. لازم نیست که طرفدار فیلم‌های هیجان‌انگیز باشید تا سناریویی مشابه را در ایالات متحده تصور کنید.
فرد کیگان، تحلیلگر نظامی، این هفته پرسید: «آیا اینها می‌توانستند بمب‌افکن‌های B-2 باشند که توسط پهپادهای ایرانی پرواز کرده از کانتینرها، یا حتی چینی‌ها، مورد هدف قرار می‌گرفتند؟» ناوگان بمب‌افکن‌های استراتژیک آمریکا کوچک است (حدود یک‌سوم اندازه آن در جنگ سرد) و در تعداد انگشت‌شماری از پایگاه‌ها متمرکز شده است. عکس هوایی را که در شبکه‌های اجتماعی از بمب‌افکن‌های B-52 ردیف شده در پایگاه هوایی بارکسدیل در لوئیزیانا منتشر شده، ببینید. وضعیت برای جنگنده‌ها و دارایی‌های سرمایه‌ای مانند ناوهای هواپیمابر نیز مشابه است.
یک درس این است که سپر دفاع موشکی «گنبد طلایی» (Golden Dome) که رئیس‌جمهور ترامپ برنامه‌ریزی کرده بود، آن بی‌فایدگی‌ای که در رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شود، نیست. تیترها به رهگیرهای فضایی مشغول هستند. اما آمریکا در برابر بسیاری از تهدیدات غیر از موشک‌های بالستیک، از پهپادها و بالون‌های جاسوسی گرفته تا موشک‌های کروز شلیک شده از زیردریایی‌ها، آسیب‌پذیر است.
کمیسیون موضع‌گیری استراتژیک دوحزبی در سال ۲۰۲۳ هشدار داد که آمریکا نیاز به دفاع هوایی و موشکی یکپارچه‌تر در برابر «حملات اجباری» از سوی روسیه و چین دارد، و چنین حمله‌ای می‌تواند با تسلیحات متعارف صورت گیرد. در بحران بر سر تنگه تایوان، شی جین پینگ ممکن است فرمانده کل قوا را تهدید کند: از اقیانوس آرام غربی دور بمانید وگرنه هیچ کس نمی‌داند چه بلایی ممکن است بر سر هواپیماهای F-22 گران‌قیمت شما در آلاسکا بیاید.
این یکی از دلایلی است که آمریکا به یک سپر موشکی چندلایه نیاز دارد که از فناوری جدید و سیستم‌های موجود مانند پاتریوت بهره‌برداری کند. موفقیت اخیر اسرائیل در سرنگون کردن پهپادها با لیزر نشان می‌دهد که جوامع نوآور و مرفه می‌توانند با تهدیدات جدید مقابله کنند. رئیس‌جمهور ترامپ شایسته تقدیر است که دفاع موشکی را به یک اولویت ریاست جمهوری ارتقا داد.
اما آمریکا از زمان جنگ سرد، برخی از حافظه‌های عضلانی اولیه خود را در مورد زندگی در دنیایی خطرناک از دست داده است. گزارشی پیشگویانه در سال جاری از توماس شوگارت و تیموتی والتون در موسسه هادسون درباره آسیب‌پذیری شدید پایگاه‌های هوایی آمریکا، به‌ویژه در اقیانوس آرام غربی، هشدار داد.
برای بمب‌افکن جدید B-21، نیروی هوایی به دنبال پناهگاه‌هایی «شبیه به سایبان» است، که آقایان شوگارت و والتون می‌نویسند، می‌تواند هواپیما را «در معرض تهدیدات، از جمله پهپادهای مرگبار» قرار دهد. آنها می‌نویسند: «ساخت نکردن پناهگاه‌های هوایی مستحکم با هزینه تقریبی ۳۰ میلیون دلار برای بمب‌افکن‌های B-21 با ارزش بیش از ۶۰۰ میلیون دلار، تصمیمی غیرعاقلانه است که می‌تواند توانایی آمریکا برای حمله جهانی را به خطر اندازد.»
چنین پناهگاه‌هایی همیشه در مقایسه با هواپیماها و موشک‌ها، اولویت بودجه‌ای پایینی دارند، و پیام اینجا آن است که بودجه دفاعی نمی‌تواند روی ۳ درصد اقتصاد باقی بماند و امنیت مورد انتظار آمریکایی‌ها را فراهم کند. لایحه در حال تصویب در کنگره ۲۵ میلیارد دلار برای گنبد طلایی اختصاص می‌دهد. اما یک دفاع هوایی ملی با یک تزریق نقدی یک‌باره ساخته نخواهد شد، و دولت برای آرام کردن بازهای مالی خود از یک افزایش پایدار دفاعی شانه خالی می‌کند.
آمریکایی‌ها به جنگ‌هایی که دور از خانه توسط نیروی داوطلب جنگیده می‌شود، عادت کرده‌اند، اما همه در آمریکا در خط مقدم درگیری بعدی خواهند بود. رهبران سیاسی می‌توانند کارهای بیشتری برای آموزش کشور درباره این آسیب‌پذیری انجام دهند، به جای اینکه لاف بزنند که ارتش آمریکا در بهترین وضعیت خود قرار دارد. اینگونه نیست.
اوکراین با تخریب بمب‌افکن‌های دشمن آمریکا، به ایالات متحده لطفی کرد—و زنگ بیداری را برای بی‌تفاوتی خود آمریکا به صدا درآورد.