عکس: خبرگزاری فرانسه
عکس: خبرگزاری فرانسه

اعزام گارد ملی به لس آنجلس برای توقف شورش نیست

این شهر به دلیل مقاومت در برابر تلاش‌های دولت ترامپ برای اخراج مهاجران مجازات می‌شود.

دونالد ترامپ تهدیدات خود را عملی می‌کند. رئیس‌جمهور و مشاورانش در طول مبارزات انتخاباتی و ماه‌های اولیه ریاست‌جمهوری‌اش، اشاره کرده بودند که در برابر شهرهایی که در مقابل اخراج گسترده مهاجران غیرقانونی مقاومت می‌کنند، تلافی خواهند کرد. در ۷ ژوئن، آقای ترامپ دستور اعزام حداقل ۲۰۰۰ نیروی گارد ملی را به لس آنجلس صادر کرد تا اعتراضاتی را که به دنبال چندین یورش اداره مهاجرت، به مدت دو روز در سراسر منطقه و به دنبال آن ناآرامی‌ها، رخ داده بود، سرکوب کند. این اقدام ظاهراً برای بازگرداندن صلح است، اما پیامی آشکار به شهرهای تحت کنترل دموکرات‌ها نیز هست که مجازات در انتظار کسانی است که بین مهاجران و دستگاه اخراج دولت قرار می‌گیرند.

ماموران فدرال مهاجرت در این آخر هفته به چندین نقطه در شهرستان لس آنجلس یورش بردند و به دنبال مهاجران غیرقانونی بودند و بیش از ۴۰ نفر را دستگیر کردند. تقریباً یک‌سوم ساکنان شهرستان مهاجر هستند. جمعیت خشمگین از این یورش‌ها در پارامونت و کامپتون، دو شهر همسایه در حدود ۱۶ مایلی جنوب لس آنجلس، و در بیرون یک ساختمان فدرال در مرکز لس آنجلس که یک مرکز بازداشت مهاجران را در خود جای داده است، تجمع کردند. افسران مسلح گاز اشک‌آور به سمت معترضان سرفه کن پرتاب کردند و نارنجک‌های صوتی شوک‌زا (فلش‌بنگ) انداختند. برخی از معترضان نیز به سمت ماموران فدرال که در حال عبور بودند، سنگ پرتاب کردند. کارن بس، شهردار لس آنجلس، بیانیه‌ای صادر کرد و به مردم محلی درباره شورش هشدار داد. او نوشت: «همه حق اعتراض مسالمت‌آمیز دارند، اما روشن بگویم: خشونت و تخریب غیرقابل قبول است.»

تا شنبه شب، درگیری‌ها نسبتاً مهار شده بود و مقامات محلی هیچ نشانه‌ای از نیاز به کمک دولت فدرال نداده بودند. گاوین نیوسام، فرماندار دموکرات کالیفرنیا، در ایکس (توئیتر سابق) نوشت که «در حال حاضر هیچ نیاز برآورده نشده‌ای وجود ندارد» و افزود که اعزام نیروهای گارد ملی «عمداً تحریک‌آمیز است و تنها باعث تشدید تنش‌ها خواهد شد.»

در همین حال، دولت ترامپ از تحریک کالیفرنیا لذت می‌برد. استفان میلر، معاون رئیس کارکنان ترامپ و از حامیان سرسخت مهاجرت، اعتراضات را یک «شورش خشونت‌آمیز» خواند. وزیر دفاع، پیت هگست، تهدید کرد که تفنگداران دریایی را از کمپ پندلتون (Camp Pendleton) نزدیک اعزام خواهد کرد (دستورات ترامپ گفته بود که «وزیر دفاع می‌تواند هر عضو دیگری از نیروهای مسلح منظم را در صورت لزوم به کار گیرد»). اعضای دولت اصرار دارند که این یورش‌ها مجرمان را هدف قرار داده و معترضان را به عنوان چپ‌گرایان رادیکال که می‌خواهند از اخراج افراد خطرناک جلوگیری کنند، به تصویر می‌کشند. برای روشن شدن موضوع، داده‌های اداره مهاجرت و گمرک (ICE) نشان می‌دهد که نیمی از مهاجران دستگیر شده از اول اکتبر به جرم ارتکاب جنایت متهم یا محکوم شده بودند.

دولت با ایده استناد به قانون شورش (Insurrection Act)، یک قانون اضطراری از سال ۱۸۰۷ که به رئیس‌جمهور اجازه می‌دهد از ارتش برای سرکوب شورش‌های داخلی استفاده کند، بازی کرده بود. ترامپ به جای فشردن آن دکمه قرمز، استدلال می‌کند که اعتراضات «نوعی شورش علیه اقتدار دولت ایالات متحده» است، که به او اجازه می‌دهد نیروهای گارد ملی را برای مقاصد فدرال به کار گیرد. یادداشت اعلامیه اعزام آنها بیان داشت که این نیروها تنها برای محافظت موقت از ماموران و اموال فدرال استفاده خواهند شد. هر اقدامی فراتر از آن، قانون پوسه کامیتاتوس (Posse Comitatus Act)، قانونی از سال ۱۸۷۸ که دخالت ارتش را در اجرای قانون داخلی ممنوع می‌کند، نقض خواهد کرد.

اما اعزام گارد ملی بدون رضایت فرماندار بسیار نادر است. جدیدترین نمونه مشابه مربوط به سال ۱۹۶۵ است، زمانی که پرزیدنت لیندون جانسون گارد ملی آلاباما را فدرالی کرد تا از راهپیمایان حقوق مدنی در برابر طرفداران جدایی نژادی محافظت کند.

تنش بین مقامات محلی و فدرال بر سر این اعزام، و واکنش مردم لس آنجلس به حضور ناخواسته نیروهای فدرال در خیابان‌هایشان، پتانسیل تشدید دارد. تهدید هگست برای اعزام تفنگداران دریایی عجولانه است. آخرین باری که یک رئیس‌جمهور به قانون شورش استناد کرد، در سال ۱۹۹۲ بود، زمانی که فرماندار کالیفرنیا، پیت ویلسون، از پرزیدنت جورج اچ. دابلیو. بوش (George H.W. Bush) برای کمک به آرام کردن شورش‌ها در لس آنجلس پس از تبرئه افسرانی که رادنی کینگ، یک راننده سیاه پوست، را مورد ضرب و شتم قرار داده بودند، درخواست کمک کرد. گزارشی در سال ۱۹۹۷ نشان داد که نیروهای وظیفه فعال، هماهنگی ضعیفی با پلیس محلی داشتند و برای رسیدگی به مواردی مانند کنترل جمعیت مجهز نبودند.

اعتراضات می‌تواند گسترش یابد. لس آنجلس تنها مکانی نیست که یورش‌های مهاجرتی را تجربه کرده است، و اعضای دولت به طور علنی سیاست‌های پناهگاهی شهرهای لیبرال مانند شیکاگو، بوستون و دنور را محکوم کرده‌اند. بیل اِسایلی، دادستان ایالات متحده برای ناحیه مرکزی کالیفرنیا، به سی‌بی‌اس نیوز اصرار کرد: «ما افراد واقعاً بد را در آنجا دستگیر می‌کنیم. این همان چیزی است که مردم آمریکا به آن رای دادند.»