مقامات ارشد پنتاگون روز یکشنبه جزئیات یک عملیات نظامی هماهنگ و فوق‌العاده را علیه ایران تشریح کردند که در نهایت پنهان‌کاری انجام شد و قابلیت‌های ارتش آمریکا را در به کارگیری دکترین خود مبنی بر استفاده از نیروهای هوایی و دریایی برای حمله به یک دشمن به نمایش گذاشت.
اما نه پیت هگست، وزیر دفاع، و نه ژنرال دن کین، رئیس ستاد مشترک ارتش، نتوانستند بلافاصله بگویند که آیا ایران هنوز توانایی ساخت سلاح هسته‌ای را دارد یا خیر. آقای هگست سخن پرزیدنت ترامپ از شب قبل را تکرار کرد که سایت‌های هسته‌ای «به طور کامل منهدم شده‌اند.» ژنرال کین این را نگفت.
ژنرال کین گفت که ارزیابی نهایی خسارات ناشی از عملیات نظامی علیه ایران هنوز در دست بررسی است. وی افزود که ارزیابی اولیه نشان می‌دهد که هر سه سایت هسته‌ای ایران که مورد حمله قرار گرفتند، «خسارت و تخریب شدیدی دیده‌اند.»
آقای هگست و ژنرال کین که برای اولین بار از زمان روی کار آمدنشان در اتاق بریفینگ پنتاگون در مقابل خبرنگاران ظاهر شدند، عملیاتی پیچیده را تشریح کردند که از پایگاه هوایی وایتمن در میسوری، محل استقرار بمب‌افکن‌های رادارگریز B-2 که در حملات استفاده شدند، آغاز شد و سه سایت هسته‌ای را در کمتر از نیم ساعت – از ساعت ۶:۴۰ تا ۷:۰۵ عصر به وقت شرق آمریکا در روز شنبه – هدف قرار داد.
بمب‌افکن‌ها در شب جمعه به صورت پنهانی از میسوری برای سفری بیش از ۷۰۰۰ مایلی که شامل سوخت‌گیری‌های متعدد بود، پرواز کردند. آنها از اقیانوس اطلس و دریای مدیترانه عبور کردند تا به آسمان ایران برسند، جایی که سایت هسته‌ای به شدت مستحکم‌شده در فردو، و همچنین تأسیسات در نطنز را هدف قرار دادند.
ژنرال کین گفت که در این عملیات از ۱۴ بمب GBU-57 (مهمات نفوذکننده عظیم) – که اغلب به عنوان «بمب‌های سنگرشکن» شناخته می‌شوند – استفاده شد که دو بمب اول در ساعت ۲ صبح به وقت محلی روز یکشنبه پرتاب شدند. وی افزود که یک زیردریایی نیروی دریایی آمریکا نیز بیش از دو دوجین موشک کروز حمله به اهداف زمینی تام‌هاوک را شلیک کرد. این موشک‌ها به سمت سایت سوم، اصفهان، هدایت شدند.
ژنرال کین گفت که ایران جت‌های جنگنده یا موشک‌های زمین به هوا را برای مقابله با هواپیماهای جنگی آمریکایی مستقر نکرده بود. وی افزود: «در طول مأموریت، ما عنصر غافلگیری را حفظ کردیم،» و اضافه کرد که «در حال حاضر از هرگونه شلیک به سمت مجموعه تهاجمی آمریکا در حین ورود بی‌خبر هستیم.»
آقای هگست گفت که این حملات اولین استفاده عملیاتی از بمب GBU-57 بود. این بمب هدایت‌شونده ۳۰,۰۰۰ پوندی، حاوی نیروی انفجاری معادل تقریباً ۵,۵۰۰ پوند TNT است و برای حمله به اهداف عمیقاً دفن‌شده طراحی شده است. تنها بمب‌افکن‌های رادارگریز B-2 قادر به حمل آن هستند.
ژنرال کین گفت که این عملیات «برای تخریب جدی زیرساخت‌های تسلیحات هسته‌ای ایران طراحی شده بود.»
ژنرال گفت که بخش اصلی حمله توسط هفت بمب‌افکن B-2 انجام شد که از نیمه‌شب جمعه تا صبح شنبه از ایالات متحده پرواز کردند، در حالی که بمب‌افکن‌های B-2 اضافی به سمت اقیانوس آرام حرکت کردند تا به عنوان «طعمه» عمل کنند.
رئیس ستاد مشترک ارتش گفت که پرواز به منطقه هدف در ایران ۱۸ ساعت به طول انجامید و به «چندین سوخت‌گیری در حین پرواز» از هواپیماهای سوخت‌رسان نیاز داشت، قبل از اینکه با اسکورت جنگنده‌ها ملحق شده و وارد حریم هوایی ایران شود.
ژنرال کین گفت که تقریباً در ساعت ۵ عصر به وقت شرق آمریکا، درست قبل از پرواز هواپیماهای جنگی آمریکایی بر فراز ایران، یک زیردریایی نیروی دریایی آمریکا در منطقه موشک‌های تام‌هاوک را پرتاب کرد.
به گفته ژنرال، هواپیماهای جنگی نسل چهارم و پنجم جلوتر از بمب‌افکن‌های B-2 پرواز کردند، که نشان می‌دهد جنگنده‌های F-35 یا F-22 – یا ترکیبی از این دو، به همراه هواپیماهای جنگی قدیمی‌تر – به سایت‌های اضافی در زمین، از جمله پدافند هوایی ایران، در آماده‌سازی برای نزدیک شدن بمب‌افکن‌های رادارگریز حمله کردند.
به گفته پنتاگون، بمب‌افکن B-2 پیشرو دو بمب را بر روی «اولین نقطه از چندین نقطه هدف در فردو» پرتاب کرد و در مجموع ۱۴ مهمات نفوذکننده عظیم برای حمله به «دو منطقه هدف هسته‌ای» در ایران استفاده شد.
ژنرال کین گفت که در مجموع «تقریباً ۷۵ مهمات هدایت‌شونده دقیق» در طول عملیات، شامل بمب‌های نفوذکننده و موشک‌های کروز، استفاده شد.
نام عملیات «چکش نیمه‌شب» بود. ژنرال کین آن را «یک مأموریت بسیار محرمانه با تعداد بسیار کمی از افراد در واشنگتن که از جزئیات طرح باخبر بودند» توصیف کرد.