خلاصه
تنها یک ورودی برای شهرک 8000 نفری باقی مانده است.
ایست‌های بازرسی کرانه باختری از زمان شروع جنگ در غزه تشدید شده‌اند.
فلسطینیان می‌گویند از معیشت و زمین‌هایشان جدا شده‌اند.
اسرائیلی‌ها می‌گویند این موانع برای محافظت از شهرک‌نشینان ضروری است.
سنجیل، کرانه باختری، 4 جولای (رویترز) - یک نرده فلزی به ارتفاع پنج متر، لبه شرقی سنجیل، یک شهرک فلسطینی در کرانه باختری اشغالی توسط اسرائیل را قطع کرده است. دروازه‌های فولادی سنگین و موانع جاده‌ای، تمام راه‌ها به جز یک مسیر ورودی و خروجی شهر را مسدود کرده‌اند که توسط سربازان اسرائیلی در پست‌های نگهبانی نظارت می‌شود.
موسی شبانه، 52 ساله و پدر هفت فرزند، با ناامیدی در حالی که کارگران نرده را از میان نهالستانش در حاشیه شهر نصب می‌کردند، نظاره‌گر بود. او در این نهالستان درختان برای فروش می‌کاشت که تنها منبع درآمدش بود. او گفت: «سنجیل اکنون یک زندان بزرگ است.»
او ادامه داد: «البته، اکنون ما از رفتن به نهالستان ممنوع شده‌ایم. تمام درختانی که داشتم سوختند و از بین رفتند. در نهایت، آنها معیشت ما را قطع کردند.»
دیوارها و ایست‌های بازرسی که توسط نیروهای اسرائیلی برپا شده‌اند، مدت‌هاست بخشی از زندگی روزمره تقریباً 3 میلیون ساکن فلسطینی کرانه باختری هستند. اما بسیاری اکنون می‌گویند که افزایش چشمگیر این موانع از زمان آغاز جنگ در غزه، شهرها و روستاها را در وضعیت محاصره دائمی قرار داده است.
نرده اطراف سنجیل نمونه‌ای به‌ویژه آشکار از موانعی است که در سراسر این قلمرو پدیدار شده‌اند و به ویژگی غالب زندگی روزمره تبدیل شده‌اند. ارتش اسرائیل می‌گوید که این نرده را برای حفاظت از بزرگراه رام‌الله-نابلس در نزدیکی شهر نصب کرده است.
ارتش در بیانیه‌ای اعلام کرد: «با توجه به حوادث تروریستی مکرر در این منطقه، تصمیم گرفته شد تا برای جلوگیری از پرتاب سنگ به یک مسیر اصلی و اختلالات مکرر نظم عمومی، نرده‌ای نصب شود و بدین ترتیب امنیت شهروندان در منطقه حفظ گردد.»
به گفته ارتش، از آنجا که ساکنان همچنان اجازه ورود و خروج از طریق تنها ورودی باقی‌مانده را دارند، این سیاست «دسترسی آزاد» به شهر را مجاز می‌داند.
جدا شدن از زمین
افرادی که اکنون در آنجا زندگی می‌کنند، باید از طریق خیابان‌های باریک و پرپیچ‌وخم پیاده یا با خودرو به تنها نقطه ورودی مجاز بروند. برخی نیز برای رسیدن به خودروها در آن طرف، پیاده از موانع جاده‌ای عبور می‌کنند.
بهاء فوقه، معاون شهردار، گفت که کسانی که قبلاً معیشت خود را از زمین‌های اطراف تأمین می‌کردند، عملاً قطع شده‌اند. او اظهار داشت که نرده، 8000 ساکن را در فضایی کمتر از 10 هکتار محصور کرده و آنها را از 2000 هکتار زمین اطراف که به صورت خصوصی مالک آن هستند، جدا کرده است.
«این سیاستی است که ارتش اشغالگر برای ارعاب مردم و شکستن اراده ملت فلسطین به کار می‌گیرد.»
اسرائیل می‌گوید که نرده‌ها و موانعش در کرانه باختری برای حفاظت از شهرک‌نشینان یهودی که پس از تصرف این سرزمین توسط اسرائیل در جنگ سال 1967 به آنجا نقل مکان کرده‌اند، ضروری است.
اسرائیل گانتز، رئیس شورای منطقه بنیامین که 47 شهرک اسرائیلی را در بخشی از کرانه باختری که سنجیل در آن واقع شده است، اداره می‌کند، گفت که نرده شهر به دلیل پرتاب سنگ و کوکتل مولوتف توسط ساکنان آن به سمت خودروها در بزرگراه مجاور، صرفاً به دلیل یهودی بودن سرنشینان، لازم بوده است.
او به رویترز گفت: «برداشتن بی‌قید و شرط محدودیت‌ها برای اعراب فلسطینی، کشتار جمعی یهودیان را تشویق می‌کند.»
حدود 700,000 اسرائیلی اکنون در قلمرویی که اسرائیل در سال 1967 تصرف کرد، ساکن هستند. بیشتر کشورها چنین جوامعی را نقض کنوانسیون‌های ژنو می‌دانند که اسکان غیرنظامیان در سرزمین‌های اشغالی را ممنوع می‌کند؛ اسرائیل می‌گوید که این شهرک‌ها قانونی هستند و با پیوندهای تاریخی و کتاب‌مقدسی یهودیان با این سرزمین توجیه می‌شوند.
پس از دهه‌ها که اسرائیل در مورد چشم‌انداز یک کشور مستقل فلسطینی لفظی صحبت می‌کرد، دولت راست‌افراطی اسرائیل اکنون شامل فعالان برجسته شهرک‌نشین است که آشکارا هدف خود را الحاق کل کرانه باختری اعلام می‌کنند.
نیمی از زندگی ما در جاده‌ها می‌گذرد
اسرائیل بلافاصله پس از حمله غافلگیرکننده حماس در اکتبر 2023، که منجر به جنگی شد که دیگر بخش اصلی سرزمین‌های فلسطینی، یعنی نوار غزه را ویران کرده است، حضور نظامی خود را در کرانه باختری افزایش داد.
شبانه، تپه‌های خاک و تخته‌سنگ‌های سنگین در جاده‌ها قرار داده شد. سپس دروازه‌های فلزی سنگین، که معمولاً زرد یا نارنجی رنگ هستند، توسط ارتش در ورودی‌های جوامع فلسطینی نصب و قفل شدند که اغلب به جاده‌هایی که شهرک‌نشینان نیز از آنها استفاده می‌کنند، منجر می‌شدند.
ارتش ایست‌های بازرسی دائمی جدیدی را ایجاد کرد. ایست‌های بازرسی موقت که ناگهان و بدون هشدار برپا می‌شدند، بیشتر شدند.
سنا علوان، 52 ساله، که در سنجیل زندگی می‌کند و به عنوان مربی شخصی کار می‌کند، گفت آنچه زمانی یک رانندگی کوتاه برای رسیدن به رام‌الله بود، اکنون می‌تواند تا سه ساعت در هر مسیر طول بکشد، بدون اینکه در ابتدای روز بتواند بداند چه مدت در ایست‌های بازرسی گیر خواهد کرد. کار او کند شده است زیرا دیگر نمی‌تواند به مشتریانش قول دهد که به آنها خواهد رسید.
او گفت: «نیمی از زندگی ما در جاده‌ها می‌گذرد.»
در حالی که کرانه باختری تا حد زیادی از حمله تمام‌عیار در غزه در امان مانده است، زندگی در آنجا به طور فزاینده‌ای ناامن شده است. ممنوعیت ورود به اسرائیل برای کار، به طور ناگهانی معیشت ده‌ها هزار کارگر را قطع کرد. در اوایل سال جاری، ده‌ها هزار نفر از ساکنان کرانه باختری در پی سرکوب ستیزه‌جویان در جنین در شمال، آواره شدند.
محمد جموس، 34 ساله، که در اریحا بزرگ شده و در رام‌الله زندگی می‌کند، قبلاً تقریباً هر هفته خانواده‌اش را می‌دید. اکنون که رانندگی یک ساعته به طور معمول چندین ساعت در هر مسیر طول می‌کشد، او می‌گوید که معمولاً فقط یک بار در ماه می‌تواند به آنها سر بزند.
ارتش اسرائیل گفت که نیروهایش در «یک واقعیت امنیتی پیچیده» عمل می‌کنند و ایست‌های بازرسی باید به طور منظم جابجا شوند و در مکان‌های جدیدی برپا گردند تا حرکت را نظارت کرده و به تهدیدات ناشی از جوامع فلسطینی پاسخ دهند.
مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین، که حاکمیت محدودی در کرانه باختری تحت اشغال اسرائیل اعمال می‌کنند، مظنونند که تأثیر خفقان‌آور بر اقتصاد و زندگی عادی عمدی است. آنها می‌گویند که این امر می‌تواند با سوق دادن جوانان بیشتر به سمت همدردی با ستیزه‌جویان، به ضرر اسرائیل تمام شود.
محمد مصطفی، نخست‌وزیر فلسطین، ماه گذشته به خبرنگاران گفت: «آنها هر کاری که می‌توانند انجام می‌دهند تا زندگی را برای مردم ما بسیار دشوار کنند.»