نیویورک جوییش ویک و جی‌تی‌ای — مؤسسات یهودی آمریکا در شهر نیویورک پس از آنکه یکی از رهبران برجسته و محبوب جامعه در میان قربانیان تیراندازی دسته‌جمعی روز دوشنبه در میدتاون منهتن قرار گرفت، در شوک و ناراحتی فرو رفته‌اند.
وسلی لپاتنر، ۴۳ ساله، عضو هیئت مدیره UJA-فدراسیون نیویورک و مدرسه آبراهام جاشوا هشل بود، جایی که اکنون نام او با مخفف عبری «باشد که یادش مایه برکت باشد» به یادبود فهرست شده است. او در سال ۲۰۲۳ جایزه رهبری جوان آلن سی. گرینبرگ UJA را دریافت کرد.
چند هفته پیش، لپاتنر با بنیانگذار و همسر حاخام کنیسه خود ناهار خورده بود؛ آنها در رسانه‌های اجتماعی به یاد آوردند که درباره «آینده، فرزندانمان، رهبری زنان، تورات، عشقمان به اسرائیل و تمام ابهامات این لحظه» صحبت کرده بودند.
هیچ کس نمی‌توانست بداند که لپاتنر به زودی در یک تیراندازی دسته‌جمعی در ساختمان اداری در منهتن، جایی که او در یکی از معتبرترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری شهر به مقام بالایی رسیده بود، به ضرب گلوله کشته خواهد شد.
ساختمان اداری و هدف تیراندازی، محل استقرار دفتر مرکزی NFL و بلک‌استون است. مظنون تیراندازی، که مقامات او را شین تامورا از لاس‌وگاس معرفی کرده‌اند، چهار نفر از جمله لپاتنر و یک افسر پلیس شهر نیویورک را کشت و نفر پنجم را زخمی کرد و سپس جان خود را گرفت.
در حالی که انگیزه رسمی هنوز اعلام نشده است، اریک آدامز، شهردار نیویورک، گفت پلیس در حال تحقیق درباره یادداشتی از سوی مظنون مسلح است که گفته می‌شود به ارتباطات احتمالی با NFL و آنسفالوپاتی مزمن تروماتیک (CTE)، یک بیماری نورودژنراتیو مرتبط با ضربه مغزی، اشاره دارد.
آدامز گفت: «ما هنوز در حال تحقیق هستیم، این موضوع نسبتاً جدید است. در حال حاضر چیزی بیش از یک یادداشت وجود ندارد و همانطور که شما اشاره کردید، او درباره CTE صحبت کرده است.»
در پی قتل لپاتنر در روز دوشنبه، بسیاری از کسانی که او را می‌شناختند، عزادار از دست دادن رهبری یهودی هستند که دلسوزی خود را برای تمام موضوعاتی که در آن ناهار مورد بحث قرار گرفت، نشان داد.
آریلا دابلر، رئیس مدرسه، و بن آرچیبالد، رئیس هیئت مدیره، در ایمیلی به جامعه مدرسه آبراهام جاشوا هشل، مدرسه‌ای در آپر وست ساید که لپاتنر یکی از والدین و عضو هیئت مدیره آن بود، نوشتند: «هیچ کلمه‌ای برای این لحظه غیرقابل تصور درد و فقدان کافی نیست.»
آنها ادامه دادند: «شناختن وسلی و آموختن از او یک "زِخوت" نادر، یک امتیاز نادر بود. او رهبری و والدی بی‌نهایت باهوش و فروتن بود، سرشار از خرد، همدلی، بینش و قدردانی. به سادگی، وسلی دنیا – و تمام مؤسساتی که او با آنها در تماس بود، از جمله مدرسه هشل – را به مکانی بهتر تبدیل کرد.»
لپاتنر همچنین عضو هیئت مدیره UJA-فدراسیون نیویورک و موزه متروپولیتن هنر بود، و یکی از بالاترین مقام‌های زن در بلک‌استون بود، جایی که او صندوق سرمایه‌گذاری املاک و مستغلات بلک‌استون را اداره می‌کرد.
خانواده‌اش در بیانیه‌ای گفتند: «او دوست‌داشتنی‌ترین همسر، مادر، دختر، خواهر و خویشاوندی بود که زندگی ما را به هر طریق قابل تصوری غنی کرد. برای بسیاری دیگر، او دوستی محبوب، شدیداً وفادار و دلسوز، و حرفه‌ای و همکار فوق‌العاده با استعداد و هدفمند بود. در این زمان دردناک غیرقابل تحمل، ما یک حفره عظیم و عمیق در قلب‌هایمان احساس می‌کنیم که هرگز پر نخواهد شد، با این حال میراث قابل توجهی را که وسلی ایجاد کرد، ادامه خواهیم داد.»
لپاتنر روابط عمیقی در جامعه یهودی نیویورک داشت، جایی که او رشد کرد و پس از دانشگاه به آن بازگشت تا در سازمان‌های مذهبی، آموزشی و خیریه اثری از خود بر جای بگذارد.
در دسامبر ۲۰۲۳، اندکی پس از اینکه او یک مأموریت همبستگی به اسرائیل را در پی حملات حماس در ۷ اکتبر رهبری کرد، UJA در شام سالانه وال استریت خود از او با اهدای جایزه رهبری جوان آلن سی. گرینبرگ تجلیل کرد. این سازمان در بیانیه‌ای اعلام کرد که این جایزه به پاس تعهد لپاتنر به جامعه یهودی «و دستاوردهای برجسته او، که به عنوان یک زن در زمینه‌ای که به طور سنتی مردانه است، از اهمیت بیشتری برخوردارند»، اهدا شد.
UJA اضافه کرد: «او با شجاعت و اعتقاد زندگی کرد و در دو فرزند خود عشق عمیقی به یهودیت و مردم یهود را نهادینه کرد.»
لپاتنر نیز در آن زمان اظهار داشت که UJA در رشد او به عنوان یک مدیر اجرایی تجاری با هویتی یهودی پررونق نقش مهمی داشته است.
او در سخنرانی خود در شام سال ۲۰۲۳ گفت: «به عنوان یکی از تنها تحلیلگران زن در گروه بانکداری سرمایه‌گذاری‌ام در گلدمن ساکس و به عنوان دانشجوی رشته علوم انسانی که در کالج سلسله‌های مینگ و چینگ چین و هنر پیشارافائلی در بریتانیا را مطالعه کرده بودم، به جای مدل‌های پیچیده حسابداری و اکسل مانند بقیه کلاس بزرگسالانم، در ماه‌های اولیه شغلم احساس تفاوت و تنهایی می‌کردم. UJA از همان ابتدا وارد عمل شد و با ارتباط دادن من به زنان ارشد گلدمن ساکس که در شغل و زندگی شخصی خود پیشرفت کرده بودند، اما به همان اندازه به جامعه و هویت یهودی خود متعهد بودند، احساس عدم جایگاه من را برطرف کرد.»
وسلی مریدیت میتمن، متولد وسلی مریدیت میتمن، فارغ‌التحصیل مدرسه هوراس مان در برانکس بود، جایی که او پس از فارغ‌التحصیلی در کمپین‌های مختلف جمع‌آوری کمک مالی فعالیت می‌کرد.
او در سال ۲۰۰۳ از دانشگاه ییل با مدرک تاریخ فارغ‌التحصیل شد و در دوران دانشجویی به عنوان رئیس راهنمایان دفتر پذیرش کار می‌کرد. او همسرش، ایوان، را در اولین روز جهت‌یابی دانشجویی در ییل ملاقات کرد، طبق اعلامیه عروسی این زوج در سال ۲۰۰۶ در نیویورک تایمز.
لپاتنر پس از فارغ‌التحصیلی نیز با دانشگاه خود در ارتباط بود. او در شورای کتابخانه دانشگاه ییل، که برای کتابخانه کمک مالی جمع‌آوری می‌کند، همراه با نویسنده بروس فیلر، که در پستی در فیس‌بوک از فقدان او ابراز تأسف کرد، خدمت کرد.
فیلر نوشت: «در ۴۳ سالگی، او بی‌نهایت بااستعداد و با نفوذ بود – شما می‌خواستید هر جا که او می‌رفت، دنبالش کنید. او مربی زنان جوان و دوستی سخاوتمند برای هر کسی بود که او را می‌شناخت، در هیئت مدیره مدرسه یهودی فرزندانش بود، اخیراً به هیئت مدیره موزه متروپولیتن پیوست، و به هر معنا مانند رهبری بود که همه ما در این دوران ناآرام می‌خواهیم و به آن نیاز داریم. وقتی خبر را شنیدم، فریاد کشیدم و از آن زمان تاکنون بدنم می‌لرزد. برای خانواده‌اش آرزوی صبر دارم. خداوند به همه ما کمک کند.»
پس از فارغ‌التحصیلی از ییل، لپاتنر به عنوان بانکدار سرمایه‌گذاری در گلدمن ساکس مشغول به کار شد و ۱۱ سال در آنجا ماند و سپس در سال ۲۰۱۴ به بلک‌استون رفت. در آنجا، علاوه بر پیشرفت در بخش املاک و مستغلات، رئیس ابتکار زنان بلک‌استون شد.
این شرکت در بیانیه‌ای ایمیلی به NBC نیوز نیویورک اعلام کرد: «کلمات نمی‌توانند ویرانی‌ای را که احساس می‌کنیم بیان کنند. وسلی عضو محبوب خانواده بلک‌استون بود و جای خالی او به شدت حس خواهد شد. او درخشان، پرشور، مهربان، سخاوتمند و در شرکت ما و فراتر از آن عمیقاً مورد احترام بود. او بهترین ویژگی‌های بلک‌استون را به نمایش گذاشت. دعاهای ما با همسر، فرزندان و خانواده‌اش است. ما همچنین از از دست دادن دیگر قربانیان بی‌گناه، از جمله پرسنل شجاع امنیتی و پلیس نیویورک، غمگین هستیم.»
لپاتنر و همسرش در آپر ایست ساید ساکن شدند، جایی که آنها دو فرزند داشتند. بنی روگوسنیتسکی، خواننده کنیسه پارک ایست، در مصاحبه‌ای به یاد آورد که او «والدی بسیار فعال و درگیر» بود زمانی که فرزندانش در مدرسه وابسته به جماعت او تحصیل می‌کردند. در سال ۲۰۱۹، جماعت و مدرسه جایزه سالانه «مرکز غنی‌سازی جوانان» خود را به این زوج اعطا کردند.
روگوسنیتسکی گفت: «او بسیار عمل‌گرا، متواضع و بسیار مصمم به ایجاد تغییر بود، نه فقط در ارائه ایده‌ها، بلکه در تحقق آنها. او کسی بود که می‌توانستیم به او تکیه کنیم. او کسی بود که می‌توانستیم حتی پس از فارغ‌التحصیلی فرزندانش با او تماس بگیریم.»
روگوسنیتسکی به یاد آورد که لپاتنر یک بار به او گفته بود وقتی وارد ساختمان مدرسه روزانه پارک ایست می‌شود، احساس می‌کند در خانه است.
او گفت: «اینجا جایی بود که او هر روز فرزندانش را می‌آورد، و در راه رفتن به سر کار آنها را پیاده می‌کرد. و این فقط – خانه بود. خانه دوم بود. و ما به شدت دلتنگ او خواهیم شد.»
به تازگی، لپاتنر در راه‌اندازی کنیسه آلت‌نو در آپر ایست ساید مشارکت داشت، به گفته آویتال چیزیک-گلدشمیدت، بنیانگذار آن، که در رسانه‌های اجتماعی از ناهار اخیر یاد کرد و لپاتنر را «دوست، مربی، عضو جامعه و سازنده عزیز» نامید.
چیزیک-گلدشمیدت اضافه کرد: «دختر، همسر، مادر، رهبر به طرق مختلف. مهربان‌ترین و باهوش‌ترین انسان. کابوسی که نمی‌توانیم از آن بیدار شویم. کلمه‌ای نیست. خانواده‌اش را در قلب‌های دردناکمان نگه می‌داریم.»
به گفته روگوسنیتسکی، خانواده آنها همچنان عضو کنیسه پارک ایست بودند، و همچنین کنیسه فیفت اونیو، که اعلام کرد یک هفته یادگیری را به افتخار او اختصاص خواهد داد.
دیوید گرینفیلد، مدیر عامل Met Council، یک سازمان غیرانتفاعی خدمات اجتماعی یهودی، گفت: لپاتنر همچنین فرزندانش را برای داوطلب شدن در کارهای محلی با خود می‌آورد.
گرینفیلد در شبکه X به اشتراک گذاشت: «وسلی فردی شگفت‌انگیز و همچنین رهبری فوق‌العاده با استعداد بود. او با فرزندانش در MetCouncil داوطلب شد تا به نیازمندان غذا بدهد. از اینکه او دیروز در تیراندازی جنون‌آمیز میدتاون به قتل رسید، دلشکسته‌ام. افکار و دعاهایم با خانواده‌اش است. باروخ دایان هائمس.»
لپاتنر همسرش، ایوان، دو فرزند خردسالشان، و والدینش، وکلای الن و لارنس میتمن، را پشت سر گذاشته است.