صنعت نفت آمریکا اغلب به تردمیل تشبیه می‌شود: با سرعت می‌دوید تا فقط در جای خود بمانید. از آنجایی که چاه‌های شیل به سرعت ته می‌کشند، شرکت‌ها باید به سرعت چاه‌های جایگزین حفر کنند – کاری پر زحمت و پرهزینه. اخیراً، به نظر می‌رسد این تردمیل کمی آهسته‌تر حرکت می‌کند. نتیجه چیست؟ تولید نفت آمریکا علیرغم تلاش عربستان سعودی و روسیه برای کاهش قیمت‌ها، پایداری خود را حفظ کرده است.
این نتیجه برای بازار نفت خام حیاتی است، زیرا از هر ۱۰ بشکه نفت در سراسر جهان، دو بشکه توسط ایالات متحده پمپ می‌شود. برای کارتل اوپک پلاس، پایداری بیشتر تولید نفت آمریکا به معنای کاهش قیمت‌ها برای باقی‌مانده سال جاری و در سال ۲۰۲۶ خواهد بود.
این روند در فصل گزارش‌های مالی صنعت آشکار بود. در به‌روزرسانی‌های فصلی و تماس‌های کنفرانس، اکثر شرکت‌ها چیزی را اعلام کردند که دن پیکرینگ، بانکدار نفتی هیوستون، آن را "تولید بیشتر، هزینه کمتر" خلاصه کرد. جف لایتزل، مدیر عملیات غول شیل EOG Resources Inc.، لحن را تنظیم کرد: "یک بار دیگر، ما هم از نظر تولید و هم از نظر انتظارات هزینه‌ای فراتر عمل کردیم."
شرکت‌های شیل با حفر سریع‌تر چاه‌ها و افزایش عمق آن‌ها در سنگ، با منابع کمتر به نتایج بیشتری دست می‌یابند. در این فرآیند، آن‌ها تعداد دکل‌های حفاری و تیم‌های فرکینگ را کاهش داده و هزینه‌ها را پایین می‌آورند. کائس ون‌ت هوف، مدیر عامل شرکت بزرگ شیل Diamondback Energy Inc.، معتقد است که شرکتش "حدود بهره‌وری" را جابجا می‌کند. دیگران نیز همینطور. زمانی، حفر چاه‌های شیل چندین هفته طول می‌کشید؛ اکنون، برخی در چهار روز آماده می‌شوند.
با کاهش سرعت تردمیل به لطف افزایش بهره‌وری، تولید نفت آمریکا بسیار بهتر از پیش‌بینی خوش‌بینانه من در اوایل سال جاری، پایداری خود را حفظ کرده است. در ماه می، پیش‌بینی کردم که تولید در حدود ۲۰.۴ میلیون بشکه در روز به اوج خود برسد و سپس در یک فلات موج‌دار نزدیک به آن اوج باقی بماند. دیگران، شاید تحت تأثیر رکودهای سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۲۰، کاهش سریع را پیش‌بینی کرده بودند.
در واقع، جدیدترین داده‌های ماهانه نشان می‌دهد که کل تولید نفت آمریکا در ماه می به بالاترین حد خود یعنی ۲۰.۹۶ میلیون بشکه رسید، پس از اینکه ارقام اولیه مبتنی بر داده‌های هفتگی به طور قابل توجهی بالاتر بازبینی شدند. همان داده‌های هفتگی، تولید در اوایل آگوست را حدود ۲۰.۸ میلیون بشکه در روز تخمین می‌زنند.
پیام دوگانه است: نه تنها تولید نفت آمریکا پایداری خود را حفظ کرده است، بلکه این کار را در سطحی بسیار بالاتر از آنچه بسیاری تنها چند ماه پیش انتظار داشتند، انجام می‌دهد. در پنج ماه اول سال، مجموع تولید نفت آمریکا به طور متوسط کمی بیش از ۲۰.۵ میلیون بشکه در روز بوده که از حدود ۱۹.۸ میلیون در مدت مشابه سال ۲۰۲۴ بیشتر است. بسیاری از افزایش تولید از مایعات گازی طبیعی و کندانسیت‌ها به دست آمده است، نه از نفت خام.
علیرغم این پایداری ناشی از بهره‌وری، در مقطعی تولید شیل کاهش خواهد یافت، با توجه به حجم کاهش هزینه‌ای که صنعت تاکنون آغاز کرده است. ون‌ت هوف از Diamondback این کاهش را "اجتناب‌ناپذیر" خواند پس از اینکه تعداد دکل‌های حفاری فعال نفت به ۴۱۱ واحد کاهش یافت که طبق داده‌های شرکت خدمات انرژی Baker Hughes Co.، پایین‌ترین میزان از اواخر سال ۲۰۲۱ است. اما در صنعت شیل، حفاری مهم‌ترین معیار نیست. بسیار مهم‌تر، نسبت تیم‌های فرکینگ است که تیم‌های متخصص انجام هیدرولیک فرکچرینگ (فرکینگ) روی چاه‌ها هستند؛ تزریق آب، ماسه و مواد شیمیایی به زیر زمین برای آزاد کردن نفت از سنگ شیل سخت‌شکن. طبق گزارش Primary Vision Inc.، شرکتی که روندهای صنعت را ردیابی می‌کند، تعداد تیم‌های فرکینگ به پایین‌ترین سطح پنج سال اخیر یعنی ۱۶۳ تیم کاهش یافته است.
در صنعت شیل، تغییرات کوچک قیمت اهمیت زیادی دارد: تفاوت بین تولید رونق‌گرفته و تولید در حال کاهش در چند دلار، شاید به اندازه ۱۰ تا ۲۰ دلار در هر بشکه، اندازه‌گیری می‌شود. با قیمت ۵۰ دلار، بسیاری از شرکت‌ها با فاجعه مالی روبرو هستند و تولید در حال سقوط آزاد است؛ ۵۵ دلار قابل تحمل است؛ ۶۰ دلار عالی نیست، اما پول هنوز جریان دارد و تولید حفظ می‌شود؛ در ۶۵ دلار، همه به حفاری بیشتر باز می‌گردند؛ و در ۷۰ دلار، صنعت پول چاپ می‌کند و تولید اوج می‌گیرد.
در ماه می، صنعت نفت آمریکا در تنگنا بود و نفت خام به حدود ۵۵ دلار در هر بشکه نزدیک می‌شد. سپس، اسرائیل به ایران حمله کرد و قیمت‌ها را تا ۷۸.۴۰ دلار در هر بشکه بالا برد. این درگیری فرصتی غیرمنتظره به تولیدکنندگان شیل آمریکا داد تا قیمت‌های آتی را تثبیت کنند. این پوشش ریسک (hedging)، در کنار افزایش بهره‌وری، اکنون تولید را حفظ کرده است.
وست تگزاس اینترمدیت (WTI)، معیار قیمت نفت این صنعت، اکنون در حدود ۶۵ دلار در هر بشکه نوسان می‌کند. مدیران اجرایی نشان داده‌اند که برای اینکه صنعت شیل هزینه‌ها را بیشتر کاهش دهد، WTI باید به مدت یک ماه کامل در محدوده پایین تا میانه ۵۰ دلار معامله شود.
علاوه بر این، شیل تنها بازی موجود در صنعت نفت آمریکا نیست. خلیج مکزیک آمریکا تقریباً ۲۰ درصد از کل تولید نفت آمریکا را به خود اختصاص می‌دهد و انتظار می‌رود تولید در آنجا در سال جاری با بهره‌برداری چندین پروژه افزایش یابد.
در حال حاضر، همه چیز نشان می‌دهد که ایالات متحده حتی بهتر از خوش‌بینانه‌ترین انتظارات، و قطعاً بسیار بهتر از پیش‌بینی‌های ناامیدکننده مخالفان، در حال مدیریت سقوط قیمت نفت ناشی از اوپک پلاس است. با سپری شدن بخش زیادی از سال، روشن است که تولید نفت آمریکا، به طور میانگین سالانه، در سال ۲۰۲۵ نسبت به سال ۲۰۲۴ رشد خواهد کرد. هر کاهشی در سال ۲۰۲۶ تنها از یک پایه بالاتر اتفاق خواهد افتاد — و احتمالاً سطحی‌تر از آن چیزی خواهد بود که اوپک پلاس امید داشت. اگر کارتل بخواهد صنعت نفت آمریکا را تحت سلطه خود درآورد، باید قیمت‌ها را حتی پایین‌تر بیاورد.
این ستون منعکس کننده دیدگاه‌های شخصی نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظر هیئت تحریریه یا بلومبرگ ال.پی. و صاحبان آن نیست.