طلا در اوج قیمت است. اما قبل از نقد کردن آن، این نکات را بدانید.

سرمایه‌گذاران طلا ممکن است به دنبال نقد کردن سود حاصل از افزایش قیمت این فلز در چند سال گذشته باشند. اما بسیاری از آنها ممکن است از پیچیدگی‌های این کار بی‌اطلاع باشند.

فروش طلا برای خریدارانی که سهام شرکت‌های معدن طلا یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) مرتبط با طلا را خریداری کرده‌اند، معامله‌ای ساده است. با این حال، سرمایه‌گذارانی که به دنبال فروش شمش‌ها و سکه‌های طلای فیزیکی هستند، باید یک خریدار پیدا کنند، و فروشندگان طلای فیزیکی و ETF‌های پشتوانه طلا یا آتی طلا، ممکن است با قبوض مالیاتی بالاتری نسبت به فروشندگان سهام و صندوق‌های مرتبط با طلا مواجه شوند.

با توجه به افزایش ۲۴ درصدی قیمت طلا به صورت سالانه در سه سال گذشته (که اخیراً حدود ۳۴۰۰ دلار در هر اونس بوده است)، در ادامه نکاتی که باید درباره فروش دارایی‌های طلا و نحوه محاسبه مالیات آن بدانید، آورده شده است.

خرید طلا زمانی آسان‌تر شد که خرده‌فروشان غیرسنتی مانند کاستکو (Costco) شروع به فروش شمش و سکه کردند، اما بسیاری از این فروشندگان طلا را پس نمی‌خرند، بنابراین سرمایه‌گذاران باید خریدار مناسبی پیدا کنند.

کارشناسان می‌گویند که فروشندگان باید به دنبال یک معامله‌گر – چه آنلاین و چه در یک فروشگاه محلی – باشند که حداقل ۱۰ سال سابقه داشته باشد. معامله‌گران معمولاً قیمت خرید طلا را به صورت عمومی اعلام نمی‌کنند، بنابراین فروشندگان باید به صورت جداگانه با معامله‌گران تماس بگیرند تا قیمت پیشنهادی را دریافت کنند.

کریس بلاسی (Chris Blasi)، بنیانگذار نپتون جی‌بی‌اکس (Neptune-GBX)، یک معامله‌گر فلزات گرانبها در ویلمینگتون، دلاور (Wilmington, Del.)، می‌گوید که معامله‌گران اغلب قیمتی را ارائه می‌دهند که درصدی بالاتر یا پایین‌تر از قیمت لحظه‌ای (spot price) بازار است که به آن «پرمیوم» (premium) یا «دیسکانت» (discount) می‌گویند. در شرایط عادی بازار، قیمت بیشتر معامله‌گران برای سکه‌های شمش طلا مشابه خواهد بود.

به عنوان مثال، یک معامله‌گر ممکن است پیشنهاد دهد که یک سکه طلای یک اونسی «ایگل آمریکایی» (American Eagle) را با ۳ درصد پرمیوم بالاتر از قیمت لحظه‌ای بخرد. پرمیوم‌ها و دیسکانت‌ها روزانه بر اساس عوامل مختلفی از جمله فعالیت بازار، برند سکه یا شمش و وزن آن متغیر خواهد بود.

تحویل دارایی‌های طلا به معامله‌گران می‌تواند پیچیده باشد. برخی از معامله‌گران آنلاین هزینه حمل و نقل امن را پرداخت کرده و دستورالعمل‌هایی را برای ارسال ایمن طلا از طریق پست ارائه می‌دهند. در غیر این صورت، افراد باید طلای خود را از طریق اداره پست آمریکا (U.S. post office) ارسال کنند و برای دارایی‌های خود بیمه تهیه نمایند؛ زیرا نه فدکس (FedEx) و نه یوپی‌اس (UPS) اجازه ارسال فلزات گرانبها توسط افراد را نمی‌دهند.

پیتر توماس (Peter Thomas)، رئیس بخش توسعه خارجی آوسکور (Ausecure)، یک معامله‌گر فلزات گرانبها در شیکاگو، می‌گوید: «پس از اینکه معامله‌گران خلوص فلز را آزمایش کردند، طلا را می‌فروشند و قیمت لحظه‌ای را ثبت می‌کنند و پرمیوم یا دیسکانت توافق شده را اضافه یا کم می‌کنند تا قیمت نهایی فروش مشخص شود.» از آنجا که قیمت طلا می‌تواند نوسان داشته باشد، قیمتی که فروشندگان دریافت می‌کنند ممکن است بالاتر یا پایین‌تر از قیمت اولیه پیشنهادی باشد.

فروشگاه‌های سکه محلی گزینه دیگری برای فروش طلا هستند، به ویژه برای مقادیر کم، زیرا معامله‌گران آنلاین معمولاً حداقل مقدار معامله (حدود ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار) را دارند. اما قبل از فروش سکه‌های طلا که ممکن است به ارث برده‌اید یا خریده‌اید، مراقب ارزش کلکسیونی آن‌ها باشید، زیرا سکه‌های نومیسماتیک (numismatic) که مورد توجه کلکسیونرها هستند، می‌توانند قیمت‌های بالاتری نسبت به سکه‌های شمش طلا داشته باشند.

مالکیت طلا پیامدهای مالیاتی مختلفی دارد که بستگی به مدت زمان نگهداری دارایی توسط سرمایه‌گذار و نوع سرمایه‌گذاری دارد.

فروش سهام شرکت‌های معدن طلا، چه سهام انفرادی و چه در صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک یا ETF‌ها، یا طلای فیزیکی، اگر دارایی‌ها کمتر از یک سال نگهداری شده باشند، به عنوان درآمد عادی مشمول مالیات می‌شوند. سهام طلا که بیش از یک سال نگهداری شده باشند، مشمول مالیات بر عایدی سرمایه بلندمدت استاندارد هستند که سقف آن ۲۰ درصد است.

دارایی‌های بلندمدت طلای فیزیکی با نرخ بالاتری مشمول مالیات می‌شوند، زیرا اداره مالیات آمریکا (Internal Revenue Service) طلا و سایر فلزات گرانبها را کالاهای کلکسیونی در نظر می‌گیرد. این شیوه مالیاتی همچنین بر سرمایه‌گذارانی که ETF‌های پشتوانه طلا، مانند SPDR Gold Shares (GLD) را خریداری کرده‌اند، تأثیر می‌گذارد.

برای فردی که در بالاترین رده مالیاتی قرار دارد، این نرخ می‌تواند تا ۲۸ درصد باشد، به گفته برایان شولتز (Brian Schultz)، شریک مالیاتی در پلنت موران (Plante Moran) در ساوتفیلد، میشیگان (Southfield, Mich.). سرمایه‌گذاران در رده‌های مالیاتی پایین‌تر، نرخ مشابه مالیات بر درآمد خود را پرداخت می‌کنند، مانند ۲۲ درصد برای آنهایی که در آن رده مالیاتی هستند.

صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) که قراردادهای آتی طلا را دنبال می‌کنند، مانند Invesco DB Precious Metals Fund (DBP)، صندوق‌های تجمیع کالا (commodities pool funds) هستند و شیوه مالیاتی غیرمعمولی دارند. این صندوق‌ها معمولاً به صورت مشارکت محدود ساختاربندی شده‌اند و مشمول گزارش مالیاتی «علامت‌گذاری به بازار» (mark-to-market) هستند، بنابراین صاحبان ETF در پایان سال تقویمی مالیات پرداخت خواهند کرد، حتی اگر واحدهای ETF را نفروخته باشند.

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت: اگر سکه یا شمش فروخته‌اید، ممکن است فرم مالیاتی از معامله‌گر فلزات گرانبها دریافت نکنید. با این حال، سرمایه‌گذاران باید هرگونه عایدی سرمایه (یا زیان) را در زمان مالیات‌دهی گزارش دهند، به گفته میکلوس رینگباور (Miklos Ringbauer)، بنیانگذار میکلوس‌سی‌پی‌ای (MiklosCPA) در جنوب کالیفرنیا.

فروشندگان برای تعیین مبنای هزینه خود، باید رسیدهای خرید را پیدا کنند. هر کسی که سکه‌های طلایی را فروخته است که به عنوان هدیه دریافت کرده، در صورت امکان باید از هدیه‌دهنده، تخمین مبنای هزینه را بپرسد، زیرا این مبلغ به گیرنده منتقل می‌شود.

دبی کارلسون نویسنده‌ای در شیکاگو است. او را می‌توان از طریق [email protected] یافت.