این فقط از سازمان ملل برمی‌آید که یک مشکل بد را بدتر کند. سازمان ملل با استفاده از بودجه‌های اهدایی دولت‌ها و شرکت‌ها، در سال 2023 یک نفتکش بسیار بزرگ (VLCC) به نام "یمن" را به قیمت 55 میلیون دلار خریداری کرد. هدف والا بود؛ در سواحل دریای سرخ یمن که تحت کنترل حوثی‌ها قرار دارد، یک کشتی ذخیره‌سازی و تخلیه شناور (FSO) به نام "سیفر" (Safer) وجود داشت که زنگ‌زده و در معرض خطر غرق شدن بود. عدم اقدام به معنای یک فاجعه زیست‌محیطی بالقوه بود که شامل رها شدن چهار برابر بیشتر نفت از نشت "اگزون والدز" (Exxon Valdez) به اقیانوس و هزینه‌های پاکسازی تا 20 میلیارد دلار می‌شد. و به همین دلیل سازمان ملل، نفتکش VLCC "یمن" را برای تخلیه FSO "سیفر" فرستاد.
همه چیز طبق برنامه پیش نرفت. پس از انتقال نفت، قرار بود نفتکش "یمن" تحت نظارت مشورتی برنامه توسعه سازمان ملل توسط شرکت دولتی نفت یمن اداره شود. در عمل، این کشتی به عنوان یک پمپ بنزین شناور برای حوثی‌ها عمل می‌کند. روی کاغذ، سازمان ملل مالکیت را به دولت به رسمیت شناخته شده بین‌المللی یمن منتقل کرد، اما آنچه مهم است کنترل است و حوثی‌ها کنترل آن را در دست دارند.
انگار مصادره نفت منتقل شده کافی نبود، حوثی‌ها اکنون از نفتکش "یمن" برای کمک به روسیه در دور زدن تحریم‌ها استفاده می‌کنند. بر اساس تحقیقات اخیر "لویدز لیست" (Lloyd’s List)، نفتکش "یمن" از اوایل سال 2024 تا ژوئن 2025 در انتقال بیش از یک میلیون بشکه نفت روسیه نقش داشته است. نفتکش "والنته" (Valente) در مارس و آوریل سال گذشته عملیات انتقال کشتی به کشتی را با "یمن" انجام داد. یک کشتی دیگر به نام "ساویتری" (Savitri) نیز در اکتبر 2024 تحویلی انجام داد.
اولین تخلیه از نفتکش "یمن" در 10 ژوئن امسال، به یک نفتکش با پرچم پاناما صورت گرفت که سپس به "رأس عیسی" (Ras Isa)، بندری تحت کنترل حوثی‌ها حرکت کرد. تأسیسات ذخیره‌سازی ساحلی این بندر از آن زمان توسط حملات هوایی آمریکا و اسرائیل آسیب دیده است. نفتکش "یمن" به اصلی‌ترین مرکز ذخیره‌سازی فراساحلی حوثی‌ها و عنصر کلیدی اقتصاد جنگی آنها تبدیل شده است.
تمام این اتفاقات توسط جامعه بین‌المللی حمایت مالی می‌شود. در حالی که حوثی‌ها به کشتی‌های تجاری حمله کرده و کشتیرانی جهانی را تهدید می‌کنند، سازمان ملل با پرداخت ماهانه 450,000 دلار برای عملیات نفتکش "یمن"، تدارکات نفتی فراساحلی آنها را تأمین مالی می‌کند. کشتی‌ای که برای جلوگیری از یک فاجعه طراحی شده بود، در حال تسهیل فاجعه‌ای دیگر است – انتقال نفت روسیه در نقض تحریم‌ها، تداوم اقتصاد غیرقانونی سوخت حوثی‌ها، و طولانی کردن یک جنگ منطقه‌ای.
این اولین اشتباه سازمان ملل به نفع حوثی‌ها نیست. از زمانی که این گروه در سال 2014 پایتخت یمن را تصرف کرد، سازمان ملل مقر خود را در صنعا، تحت کنترل حوثی‌ها، حفظ کرده است به جای اینکه آن را به عدن، پایتخت موقت دولت به رسمیت شناخته شده بین‌المللی، منتقل کند. این انتخاب به حوثی‌ها اجازه داده است تا پرسنل سازمان ملل را بازداشت کنند، به دفاتر سازمان ملل حمله کنند و از محموله‌های امدادی سوءاستفاده کنند. تقریباً نیمی از کل کارمندان بازداشت شده سازمان ملل در سراسر جهان، توسط حوثی‌ها نگهداری می‌شوند.
توافق استکهلم (Stockholm Agreement) در سال 2018 اوضاع را بدتر کرد. این توافق که برای جلوگیری از فاجعه انسانی ناشی از یک حمله نظامی برای بازپس‌گیری بندر الحدیده (Hodeidah) منعقد شد، کنترل حوثی‌ها بر این مرکز اقتصادی استراتژیک در سواحل غربی یمن را تثبیت کرد. سازمان ملل به توافق خود پایبند ماند و بازسازی بندر را تأمین مالی کرد، در حالی که حوثی‌ها از پایبندی به تعهدات خود سر باز زدند. کنترل حوثی‌ها بر این منطقه، گروه را قادر ساخته است تا از نوامبر 2023 تاکنون به بیش از 100 کشتی تجاری حمله کند.
اگر ایالات متحده در مورد بازگرداندن بازدارندگی در دریای سرخ و اجرای تحریم‌ها علیه روسیه جدی است، باید جریان‌های نفتی حوثی‌ها را قطع کند. در حالی که گزینه‌های ایالات متحده به دلیل نگرانی‌ها از فاجعه زیست‌محیطی احتمالی محدود است، دولت ترامپ پیش از این در اوایل سال جاری با لغو مجوز دوران بایدن که معاملات نفتی را از طریق مناطق تحت کنترل حوثی‌ها مجاز می‌دانست، در مسیر درستی حرکت کرده است. کاخ سفید باید گامی فراتر گذاشته و نفتکش "یمن" را به عنوان دارایی‌ای که حوثی‌ها در آن ذینفع هستند، معرفی کند، و هر کشتی یا واسطه‌ای را که با این کشتی تعامل دارد، در معرض تحریم‌های ثانویه قرار دهد.
تراژدی خرید نفتکش "یمن" این نیست که سازمان ملل تلاش کرد تا از یک نشت نفت جلوگیری کند. این است که این عملیات به طور ساده‌لوحانه طراحی شد، ضعیف اجرا شد و در معرض سوءاستفاده قابل پیش‌بینی قرار گرفت. چه پای حماس، چه حزب‌الله، و چه حوثی‌ها در میان باشد، نیت‌های خوب جایگزین استراتژی خوب در مواجهه با نیروهای نیابتی تروریستی ایران نیستند.