وین -- نمایندگان بریتانیا، فرانسه و آلمان، که به عنوان کشورهای E3 شناخته می‌شوند، قرار است روز سه‌شنبه در ژنو با همتایان ایرانی خود گفتگوهای لحظه آخری داشته باشند، در حالی که مهلت نزدیک شدن اروپایی‌ها برای بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران از طریق فعال کردن مکانیسم به اصطلاح «بازگشت‌پذیری» (snapback) نزدیک می‌شود.
این دیدار روز دوشنبه توسط سخنگوی وزارت امور خارجه ایران اعلام شد.
این گفتگوها به دنبال نشست قبلی بین اروپایی‌ها و ایران در استانبول در ۲۵ ژوئیه برگزار می‌شود.
نگرانی اروپایی‌ها از برنامه هسته‌ای ایران، که پیش از جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل در ماه ژوئن اورانیوم را تا سطوح نزدیک به درجه تسلیحاتی غنی‌سازی می‌کرد و پس از آن سایت‌های اتمی آن بمباران شد، از زمانی که تهران در پی این درگیری همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را قطع کرد، افزایش یافته است.
این امر جامعه بین‌المللی را نسبت به برنامه ایران و همچنین وضعیت ذخایر اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی آن، که تنها یک گام فنی کوتاه تا سطوح ۹۰ درصدی درجه تسلیحاتی فاصله دارد، بیشتر کور کرده است.
ایران مدت‌هاست که بر صلح‌آمیز بودن برنامه خود اصرار دارد، اگرچه این تنها کشور فاقد سلاح هسته‌ای است که اورانیوم را در این سطح غنی‌سازی می‌کند. ایالات متحده، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دیگران می‌گویند که ایران تا سال ۲۰۰۳ برنامه سلاح هسته‌ای داشته است.
اروپایی‌ها در اوایل سال جاری با ایالات متحده توافق کردند که مهلت پایان اوت را برای اعمال مکانیسم بازگشت‌پذیری تعیین کنند، در صورتی که ایران نتواند چندین شرط را برآورده کند، از جمله از سرگیری مذاکرات با ایالات متحده در مورد برنامه هسته‌ای خود، اجازه دسترسی بازرسان هسته‌ای سازمان ملل به سایت‌های هسته‌ای خود و ارائه گزارش در مورد بیش از ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم با غنای بالا.
مقررات «بازگشت‌پذیری» توافق هسته‌ای ایران در سال ۲۰۱۵ می‌تواند توسط هر یک از طرفین فعال شود، اگر آنها تشخیص دهند که ایران از الزامات پیروی نکرده است. هدف آن بازگرداندن سریع تمامی تحریم‌های قبل از توافق بدون وتوی اعضای شورای امنیت سازمان ملل، از جمله اعضای دائم روسیه و چین است.
ایران مدعی است که هیچ مبنای قانونی برای اروپایی‌ها جهت بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل از طریق مکانیسم بازگشت‌پذیری وجود ندارد و ادعا می‌کند که این کشورها پس از خروج ایالات متحده در سال ۲۰۱۸، به توافق هسته‌ای ایران در سال ۲۰۱۵ پایبند نبوده‌اند، به ویژه در تضمین مزایای اقتصادی پیش‌بینی شده برای ایران.
در تلاشی برای اطمینان از اینکه ایران نمی‌تواند سلاح اتمی توسعه دهد، قدرت‌های جهانی در سال ۲۰۱۵ با تهران به توافق رسیدند که بر اساس آن ایران موافقت کرد غنی‌سازی اورانیوم را به سطوح لازم برای تولید انرژی هسته‌ای محدود کند، در ازای آن تحریم‌های اقتصادی برداشته شود. بازرسان سازمان ملل مسئول نظارت بر این برنامه بودند.
بر اساس توافق هسته‌ای اصلی، ایران تنها مجاز بود اورانیوم را تا خلوص ۳.۶۷ درصد غنی‌سازی کند، می‌توانست ذخیره‌ای از اورانیوم ۳۰۰ کیلوگرمی را حفظ کند و فقط مجاز به استفاده از سانتریفیوژهای بسیار ابتدایی IR-1 بود - ماشین‌هایی که گاز اورانیوم را با سرعت بالا برای اهداف غنی‌سازی می‌چرخانند.