در سال ۱۹۸۶، کارل دِگلر (Carl Degler)، مورخ برنده جایزه پولیتزر از دانشگاه استنفورد، که همواره پاپیون می‌بست، چیزی فراتر از بحث‌های معمول و خسته‌کننده‌ی شامگاهی با سیگار برگ و نوشیدنی که تقریبا در تمام تاریخ صد ساله‌ی نشست سالانه انجمن تاریخی آمریکا رواج داشت، ارائه داد. دِگلر، مردی متین و به آرامی قهرمان، همکاران خود را به بی‌مسئولیتی تمام متهم کرد: آن‌ها که از ناسیونالیسم بیزار بودند، مطالعه ملت را کنار گذاشته بودند.
او گفت: "ما می‌توانیم تاریخی بنویم که به طور ضمنی دولت-ملت را نفی یا نادیده بگیرد، اما چنین تاریخی با آنچه مردمی که در یک