در سپتامبر ۲۰۲۳، شهر کوچک اسکرانتون در پنسیلوانیا دچار یک سیل ناگهانی ویرانگر شد که کل خیابانها را به رودخانههایی پرخروش و گلآلود تبدیل کرد، ۴۵۹ خانه را ویران ساخت و نزدیک به ۲۵ میلیون دلار خسارت به بار آورد.
در ماههای پس از آن، این شهر طرحی را برای کاهش آسیبپذیری خود در برابر بلایای آینده ارائه کرد. قرار بود خانههای در معرض سیل را خریداری و تخریب کرده و این قطعات زمین را به زمینهای فوتبال تبدیل کند و یک دشت سیلابی گسترده ایجاد کند.
بودجه این پروژه از سازمان مدیریت اضطراری فدرال (افایامای) تحت یک برنامه چند میلیارد دلاری که در سال ۲۰۱۸ برای تابآورتر کردن جوامع و زیرساختهایشان راهاندازی شده بود، تامین میشد.
اما اسکرانتون یک عامل را در نظر نگرفته بود: دونالد ترامپ. او کمی پس از بازگشت به کاخ سفید، این طرح را متوقف کرد.
پیج کاگنتی، شهردار اسکرانتون، میگوید: «متوقف کردن برنامههایی که به جلوگیری از از دست دادن جان ساکنان و امدادگران کمک میکنند، منطقی نیست. به ویژه در زمانی که شدت طوفانها و آتشسوزیهای جنگلی در حال افزایش است.»


موضوع اصلی، وضعیت افایامای است؛ سازمانی که به یکی از ارکان اصلی سیستم واکنش به بلایا در آمریکا تبدیل شده است. افایامای منابع فدرال را زمانی که طوفانهای بزرگ، سیلها و آتشسوزیهای جنگلی ظرفیتهای محدود دولتهای ایالتی و محلی را از پای درمیآورند، بسیج میکند.
اما از زمانی که ترامپ دوباره به قدرت بازگشت، این سازمان دچار آشفتگی شده است. یک مقام این سازمان میگوید: «روحیه کارکنان هرگز تا این حد پایین نبوده است.»
افایامای تنها نهاد رسمی نیست که دچار تغییرات عمیق میشود. از آغاز دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ، بخشهای وسیعی از دولت فدرال در آشوب و سردرگمی فرو رفتهاند، زیرا رئیسجمهور بوروکراسی را هدف قرار داده که به گفته او، بزرگ، ناکارآمد و نامنطبق با منافع ملی آمریکاست.
هزاران نفر در چندین سازمان اخراج شدهاند. کل بخشهایی مانند USAID منحل شدهاند، در حالی که رئیسجمهور از اختیارات اجرایی خود برای حمله به دانشگاهها، گروههای رسانهای و شرکتهای حقوقی و تضعیف نهادهای مستقل مانند فدرال رزرو، یکی از ستونهای نظم اقتصادی جهانی، استفاده کرده است.
حتی مقامات ارشد در رأس سلسله مراتب بوروکراتیک نیز بینصیب نماندهاند. هفته گذشته، کاخ سفید اعلام کرد که سوزان مونارز، رئیس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده، را پس از امتناع وی از استعفا، اخراج کرده است.
تغییرات در حال وقوع در واشنگتن به معنای بازآرایی رادیکال دولت، تضعیف نظارت و گسترش عظیم قدرت ریاست جمهوری است – فرایندی که میتواند پیامدهای عمیقی برای سیستم دموکراتیک آمریکا و جایگاه آن در جهان داشته باشد.
افایامای یکی از بزرگترین قربانیان این دگرگونی است. ترامپ بارها ایده حذف کامل این سازمان را مطرح کرده و گفته است که میخواهد «ایالتها را از افایامای مستقل کند»، کمکهای فدرال برای بلایا را محدود کرده و تمام مسئولیت مدیریت اضطراری را به ایالتها واگذار کند.
او در ماه ژوئن گفت: «وقتی در ایالتی طوفان یا سیل یا هر مشکلی دارید، فرمانداران برای همین کار هستند. آنها باید این مشکلات را حل کنند.»
ایالات متحده درست در میانه فصل طوفانهای اقیانوس اطلس قرار دارد. سارا لابوویتز، کارشناس بلایا در اندیشکده کارنگی برای صلح بینالمللی، میگوید این زمانی است که «شما فقط میخواهید در هرچه بیشتر سیستم، قابلیت اطمینان و پیشبینیپذیری وجود داشته باشد. و این چیزی نیست که ما اکنون میبینیم.»
بیش از ۱۸۰ کارمند افایامای هفته گذشته نامهای به کنگره امضا کردند و گفتند که تمام پیشرفتهای حاصل شده در اصلاح این سازمان از زمان ویرانی سواحل خلیج توسط طوفان کاترینا در ۲۰ سال پیش، اکنون در خطر است.
آنها نسبت به «اثرات آبشاری تصمیمات اتخاذ شده توسط دولت فعلی» هشدار دادند که رهبرانی بدون تجربه در مدیریت اضطراری را در افایامای منصوب کرده، قوانین بوروکراتیک را تحمیل کرده که پاسخگویی به بلایا را کند میکند و برنامههای حیاتی کاهش خطر را حذف کرده است. در پی این نامه، بیش از ۳۰ نفر از کارمندان افایامای که آن را امضا کرده بودند، به مرخصی اداری فرستاده شدند.
افایامای این انتقادها را رد میکند. این سازمان میگوید که تحت نظر کریستی نوم، وزیر امنیت داخلی، «از یک بار سنگین بوروکراتیک و متمرکز در واشنگتن به نیروی امدادرسان سریعالاستقرار تبدیل میشود که ایالتها را برای ارائه کمک به شهروندان خود توانمند میسازد.» این سازمان میگوید: «افایامای کاملاً برای فصل طوفان آماده و فعال است.»
دولت همچنین در ماههای اخیر از مواضع خود عقبنشینی کرده و میگوید قصد دارد افایامای را «دوباره تصور کند»، نه اینکه صرفاً آن را لغو کند. یک «شورای بازنگری» افایامای تشکیل شده که مجموعهای از پیشنهادهای اصلاحی را تا اواسط نوامبر به ترامپ ارائه خواهد کرد. این سازمان میگوید این شورا شامل نمایندگان ایالتی است که اطمینان خواهند داد «اصلاحات واقعیتهای میدانی را منعکس کرده و نحوه ارائه کمکها را تقویت میکنند، نه تضعیف.»
اما کارکنان آرامش پیدا نکردهاند. این مقام میگوید: «عدم اطمینان واقعی وجود دارد. مثل این است که ما در تلاشیم هواپیمایی را فرود بیاوریم و هیچ باند فرودی وجود ندارد.»

برای کارمندان فعلی و سابق در افایامای، نگرانکنندهترین تحول، ترک دستهجمعی کارکنان بوده است. حدود ۲۰۰۰ کارمند در هشت ماه گذشته این سازمان را ترک کردهاند، که تقریباً یک سوم کل نیروی کار تماموقت است. برخی از این افراد از باتجربهترین مدیران اضطراری افایامای هستند که سالها تجربه در زمینه امدادرسانی بلایا دارند.
دین کریسول، که در دولت بایدن مدیر افایامای بود، میگوید: «آنها بسیاری از دانش سازمانی موجود را از دست دادهاند.»
دلایل متفاوت است. برخی از برنامههای استعفای معوق و بازنشستگی پیش از موعد که توسط مدیریت در چند ماه اول دولت ترامپ ارائه شد، استفاده کردهاند. برخی دیگر نیز به عنوان بخشی از کاهش بودجهای که توسط «دپارتمان کارایی دولت» ایلان ماسک اجرا شد، اخراج شدند.

یک مقام ارشد سابق افایامای که ارتباط نزدیکی با کارمندان فعلی دارد، میگوید: «محیطی که در آن رهبری وجود ندارد، کمکی به بهبود روحیه نکرده است. مردم به این دلیل ترک میکنند که از آینده خود در افایامای مطمئن نیستند - ممکن است اخراجهای بیشتری در آینده وجود داشته باشد - یا به این دلیل که نمیخواهند با سازمانی مرتبط باشند که صریحاً ممکن است توانایی پاسخگویی به یک فاجعه را نداشته باشد.»
کمبود رهبری در رأس سازمان به بهبود روحیه کمک نکرده است. سرپرست موقت افایامای، کامرون همیلتون، در ماه مه، یک روز پس از شهادت در کنگره مبنی بر اینکه تعطیلی این سازمان به «منافع مردم آمریکا» نیست، اخراج شد. این امر او را در تضاد با نوم قرار داد که با تکرار سخنان ترامپ، خواستار لغو افایامای شده بود.
همیلتون با دیوید ریچاردسون، افسر سابق سپاه تفنگداران دریایی که هیچ تجربه سطح بالایی در مدیریت اضطراری نداشت، جایگزین شد. او در ماه ژوئن با گفتن اینکه نمیدانست ایالات متحده فصل طوفان دارد، کارمندان را شوکه کرد. سخنگوی او بعداً گفت که او شوخی میکرده است. نامه سرگشاده کارکنان افایامای میگفت این سازمان «همچنان فاقد یک مدیر منصوب با صلاحیتهای لازم برای انجام این نقش است.»
ریچاردسون از زمان تصدی مسئولیت در ماه مه نتوانسته است تأثیری بگذارد و منتقدان عملکرد او را در طول سیلهای ویرانگر تگزاس هیل کانتری در روز استقلال که حداقل ۱۳۶ نفر را کشت، مورد توجه قرار دادهاند.
جرمی ادواردز، سخنگوی سابق افایامای، میگوید: «وقتی در افایامای بودم، از فاجعهای مطلع میشدم یا خبری در اخبار میدیدم و میدانستم که با مدیر هواپیما سوار خواهم شد و به مائوئی یا آلاسکا یا هرجای دیگر میرویم. ریچاردسون ۹ روز بعد در تگزاس ظاهر شد.»
ریچاردسون خود میگوید که در زمان شروع سیل در تعطیلات بوده و وقتی خبر آن رسید، بقیه تعطیلات را در ماشین خود در حال تلفن صحبت کردن گذرانده است. در بیانیهای، افایامای گفت که «رهبری مناسب برای متمرکز ماندن بر مأموریت خود را دارد.»
این سازمان همچنین گرفتار موانع بوروکراتیک جدیدی شده است – به ویژه قانونی که در ماه ژوئن معرفی شد و مقرر میدارد نوم باید شخصاً تمامی قراردادها، کمکهزینهها و مأموریتهای افایامای با ارزش بیش از ۱۰۰ هزار دلار را تأیید کند.
ریچاردسون در جلسات کنگره در ماه ژوئیه گفت که این اقدام برای افزایش پاسخگویی طراحی شده است. او گفت، نوم «نگران دقت لازم و اطمینان از این بود که مردم آمریکا آنچه را که برای دلارهای مالیاتی خود شایسته آن هستند، دریافت کنند.»
اما مقامات میگویند این امر عملیات افایامای را کند کرده است و سیلهای تگزاس را به عنوان نمونهای از آن ذکر میکنند. این مقام میگوید: «یک آشفتگی عظیم بوده است. ما باید برای اعزام پرسنل و منابع برای رسیدگی به فاجعهای که در حال وقوع بود، اجازه میگرفتیم – وضعیتی که قبلاً هرگز در آن نبودیم.»
نامه سرگشاده کارکنان افایامای میگفت که یادداشت نوم به معنای «تأخیر تا ۷۲ ساعت در مأموریتها» بوده است.
نماینده بنی تامپسون، دموکرات ارشد کمیته امنیت داخلی مجلس، به فایننشال تایمز میگوید: «افایامای که ما به آن عادت کرده بودیم، داراییها را به آن منطقه منتقل میکرد و تیمهای واکنش و بازیابی فاجعه بلافاصله، در حین و بعد از سیل، در صحنه حضور داشتند.» او میگوید که در تگزاس اینطور نبود.
افایامای در بیانیه خود اصرار داشت که «تأمین مالی به تأخیر نیفتاده است» و افزود که در ماههای اخیر این سازمان «میلیاردها دلار برای بازیابی در سراسر کشور متعهد شده است.» این بیانیه گفت که وزارت امنیت داخلی «بر کاهش کاغذبازی، سرعت بخشیدن به انتقال پول، و اطمینان از رسیدن منابع به بازماندگان در زمان نیاز تمرکز دارد.»
اما انتقادات از رویکرد نوم فروکش نکرده است. کریسول، مدیر سابق افایامای، میگوید این سازمان پس از طوفان کاترینا به شدت اصلاح شد. او اکنون میگوید این سازمان در خطر بازگشت به «روزهای پیش از کاترینا» با «فرآیندهای بیش از حد بوروکراتیک» و «نظارت اضافی» است.
او میافزاید: «و اگر نتوانید منابع را به موقع به آنجا برسانید، میتواند در آینده جان افراد را به خطر اندازد.»
آنها برخی [اعلامیههای فاجعه] را تأیید میکنند و برخی دیگر را رد میکنند به دلایلی که هیچ کس درک خوبی از آنها ندارد. کاملاً خودسرانه به نظر میرسد.
نگرانیهای مشابهی در مورد مسئله اعلامیههای فاجعه وجود دارد. اینها اطلاعیههای رسمی هستند که توسط رئیسجمهور آمریکا، با هماهنگی افایامای، صادر میشوند و بیانگر این هستند که یک رویداد – مانند طوفان، سیل یا آتشسوزی جنگلی – خساراتی به بار آورده که از توانایی مقامات ایالتی یا محلی برای پاسخگویی به تنهایی فراتر است. چنین اعلامیههایی حمایت فدرال را برای کمک به بهبودی جوامع باز میکنند.
مقامات فعلی و سابق افایامای میگویند که این اعلامیهها معمولاً ظرف چند ساعت یا چند روز پس از وقوع یک حادثه جدی صادر میشوند. به گفته این مقام، حدود ۱۰۰ مورد سال گذشته، آخرین سال دولت بایدن، صادر شد. اما او تخمین میزند که امسال تاکنون تنها حدود ۳۰ مورد وجود داشته است.
این مقام میگوید: «آنها برخی را تأیید میکنند و برخی دیگر را رد میکنند به دلایلی که هیچ کس درک خوبی از آنها ندارد. کاملاً خودسرانه به نظر میرسد.»
برخی از منتقدان حتی به طور مبهم اشاره میکنند که ترامپ عمداً از صدور اعلامیههای فاجعه برای ایالتهای تحت حکومت دموکراتها خودداری میکند. یکی از این ایالتها، مریلند، در اواسط ماه مه دچار سیل شدید شد که خسارات گستردهای به بار آورد، اما درخواست آن برای اعلام فاجعه رد شد. این ایالت در حال اعتراض به این تصمیم است.
کنگرهمن تامپسون میگوید: «به نظر میرسد ترامپ برای اعلامیهها به ایالتهای جمهوریخواه اولویت میدهد و ایالتهای دموکرات را مجازات میکند.» افایامای از اظهار نظر در مورد این اتهام خودداری کرد.
هنگامی که اعلامیههای فاجعه سرانجام صادر میشوند، ناظران تغییر بزرگی را نسبت به رویههای گذشته مشاهده کردهاند. به طور معمول، آنها نوعی حمایت فدرال به نام کمکهزینههای کاهش خطر را باز میکنند که برای کاهش تأثیر بلایای آینده طراحی شدهاند. تحت این برنامه، حدود ۱۵ درصد از کل هزینههای بازیابی بلایا برای پروژههایی اختصاص مییابد که قرار است خطر بلندمدت بلایای آینده را کاهش دهند، مانند ساخت سدها یا خاکریزها، یا ارتقاء تأسیسات آبهای سطحی.
اما در ماههای اخیر، دولت ترامپ درخواستهای ایالتها برای تأمین مالی کاهش خطر را متوقف یا به تأخیر انداخته است – تحولی که کریسول آن را «بسیار نگرانکننده» توصیف میکند.

این تنها برنامهای نیست که دولت ترامپ آن را هدف قرار داده است. برنامه دیگری به نام «ساخت زیرساختها و جوامع تابآور» (بریک) است که در دوره اول ریاست جمهوری او برای تقویت زیرساختها در برابر تهدیدات رویدادهای آب و هوایی شدید تأسیس شد. این همان برنامهای بود که اسکرانتون پس از سیل سال ۲۰۲۳ خود سعی در استفاده از آن داشت.
بریک همیشه از حمایت قوی هر دو حزب برخوردار بود. لابوویتز میگوید: «اجماع گستردهای وجود دارد که ما باید با سرمایهگذاری در تابآوری قبل از وقوع بلایا، هزینههای بلایا را کاهش دهیم.»
اما در ماه آوریل، افایامای اعلام کرد که این برنامه را حذف میکند. در یک بیانیه مطبوعاتی گفته شد که این برنامه «بیهوده و ناکارآمد» است.
ریچاردسون در جلسات ماه ژوئیه گفت که بریک «از مسیر خود خارج شده است.» او گفت: «[از آن] برای چیزهایی مانند مسیرهای دوچرخهسواری و سایبان در ایستگاههای اتوبوس استفاده شد.» او ادعا کرد که برخی کمکهزینهها برای اسکان «مهاجران غیرقانونی در هتل روزولت» و «تأمین مالی سفرای DEI (تنوع، عدالت و شمول) برای اداره پلیس شهر نیویورک» استفاده شده است.
تصمیم به لغو بریک، سیاستمداران هر دو جناح را خشمگین کرده است. راب برسناهان، نماینده جمهوریخواه کنگره که منطقه شامل اسکرانتون را نمایندگی میکند، در ماه آوریل نامهای به افایامای نوشت و این تصمیم را مورد انتقاد قرار داد و گفت که «برای موکلان او مضر است.»
او به فایننشال تایمز میگوید: «بریک یک کمک برای بهبود اوضاع است، نه یک صدقه. این برای جوامع در معرض خطر است که حوادث آب و هوایی فاجعهبار را تجربه کردهاند. همه آنها منابع لازم برای بازسازی را ندارند.»
سرنوشت نهایی بریک نامشخص است. در ماه ژوئیه، ۲۰ ایالت عمدتاً تحت رهبری دموکراتها، از دولت شکایت کردند و گفتند که افایامای فاقد اختیار برای لغو بریک بدون تأیید کنگره است. ماه گذشته، یک قاضی فدرال حکم اولیه توقیف را صادر کرد و دولت ترامپ را از صرف پول اختصاص یافته به بریک برای اهداف دیگر منع کرد.

خاطرات سیل سپتامبر ۲۰۲۳ در اسکرانتون هنوز تازه است. شهردار کاگنتی توضیح میدهد که چگونه شش اینچ باران ظرف ۹۰ دقیقه در آبینگتونها، رشتهکوهی در شمال شهر، بارید. سپس این باران شدید به پایین کوه به اسکرانتون سرازیر شد و از بستر نهرها خارج شد و دره کیزر، محلهای در غرب شهر، و نهر لگت در شمال را زیر آب برد. آتشنشانان تمام شب برای نجات مردم از خانههای سیلزدهشان کار کردند.
کاگنتی میگوید اسکرانتون میتواند پول لازم برای طرح خرید و تخریب را که قرار بود توسط بریک تامین مالی شود، با استفاده از صندوقهای ذخیره مختلف، فراهم کند. اما اگر سیلهایی در این مقیاس دوباره رخ دهند، این امر ممکن نخواهد بود.
بزرگترین ترس او این است که افایامای روزی لغو شود و ایالتها و دولتهای محلی را با بلایای طبیعی تنها بگذارد.
او میگوید: «من باید به بازارهای سرمایه میرفتم و وام میگرفتم و تعهدات بدهی خود را افزایش میدادم تا اساساً یک افایامای خودم را برای اسکرانتون ایجاد کنم. من آن را "اسکرما" نامیدهام.»
کمی دورتر از دفتر کاگنتی در تالار شهر، به سمت شمال غربی، خیابان ان مریفیلد قرار دارد که یکی از خیابانهایی بود که در فاجعه سال ۲۰۲۳ بیشترین آسیب را دید.
بسیاری از خانهها خالی هستند و برچسبهایی روی پنجرههایشان آنها را «ناامن برای سکونت و استفاده انسان» اعلام میکنند.
مایک، که از ذکر نام خانوادگی خود خودداری کرد، یکی از معدود ساکنانی است که هرگز آنجا را ترک نکرد. او خوشبین بود که بودجه بریک به جلوگیری از سیلهای آینده کمک خواهد کرد. او میگوید: «اما اکنون پولی نیست، صفر، هیچ.»
این پلیس بازنشسته میگوید خوششانس بود: دوستانش دور او جمع شدند و به او کمک کردند خانهاش را بازسازی کند، سیمکشی را عوض کند و سیستم گرمایشی جدیدی نصب کند. او میگوید «برای کسانی که نقل مکان کردهاند متأسف است.»
او میگوید: «این محله خوبی بود – افراد خوبی در اینجا زندگی میکردند. اکنون من اینجا تنها هستم.»
او امید کمی دارد که اسکرانتون هرگز چیزی از افایامای یا بودجه دیگری از دولت برای آمادهسازی برای سیلهای آینده دریافت کند. مایک میگوید: «اکنون با ترامپ، افایامای وجود ندارد. ترامپ به آن اعتقادی ندارد.»