واژینوز باکتریایی (Bacterial vaginosis) یک عفونت کم‌شناخته‌شده است که یک سوم زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند علائم ناراحت‌کننده‌ای به همراه داشته باشد و گاهی اوقات، عوارض سلامتی بلندمدتی ایجاد کند. درمان اغلب ناموفق است و ۶۰ درصد موارد واژینوز باکتریایی در عرض یک سال عود می‌کنند و زنان را در یک چرخه مختل‌کننده مصرف و قطع آنتی‌بیوتیک‌ها نگه می‌دارد.
یک مطالعه جدید نتایج یک رژیم درمانی جدید را نشان می‌دهد که آنقدر موثر است که یک گروه مستقل نظارت بر ایمنی توصیه کرد که آزمایش زودتر متوقف شود تا همه شرکت‌کنندگان بتوانند به آن دسترسی داشته باشند.
نکته کلیدی؟ درمان شرکای جنسی مرد زنان.
دکتر کریستینا موزنی، استاد زنان و زایمان در دانشگاه آلاباما در بیرمنگام، گفت که این یافته‌ها «برای سلامت زنان بسیار مهم است». او در این مطالعه شرکت نداشت، اما مقاله ای درباره یافته های آن در مجله پزشکی نیوانگلند به طور مشترک نوشت. او گفت، نتایج مطالعه نه تنها نحوه درمان واژینوز باکتریایی را در آینده تغییر می‌دهد، بلکه به نظر می‌رسد این подозрение دیرینه را در بین учёные تأیید می‌کند که این بیماری در واقع یک عفونت مقاربتی است.
دکتر موزنی گفت: «بیماران و ارائه دهندگان نیاز به آموزش مجدد در مورد واژینوز باکتریایی خواهند داشت.»
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (Centers for Disease Control and Prevention) واژینوز باکتریایی را وضعیتی توصیف می‌کنند که زمانی رخ می‌دهد که عدم تعادل باکتریایی در واژن وجود داشته باشد، اما دکتر موزنی گفت: «ما نمی‌دانیم که آیا این یک باکتری است یا گروهی از باکتری‌ها» یا چه چیزی این تعادل را بر هم می‌زند.
بسیاری از زنان علائمی ندارند. کسانی که علائم دارند ممکن است افزایش ترشحات، بوی ماهی و سوزش یا خارش در ناحیه واژن را تجربه کنند. بیماران مبتلا، چه دارای علامت باشند چه نباشند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر عفونت‌های مقاربتی مانند کلامیدیا یا اچ‌آی‌وی و همچنین بیماری التهابی لگن هستند. واژینوز باکتریایی در زنان باردار نیز با افزایش خطر زایمان زودرس همراه است.
دکتر پل نییرجسای، معاون مرکز بهداشت فرج و واژن جفرسون در فیلادلفیا، پنسیلوانیا، گفت: درمان استاندارد برای واژینوز باکتریایی یک دوره یک هفته‌ای آنتی‌بیوتیک است که به صورت خوراکی یا واژینال مصرف می‌شود. اما میزان عود بالای آن به این معنی است که بیماران باید «بارها و بارها - پنج، شش، ۱۰ بار» درمان شوند، که می‌تواند بر کیفیت زندگی و زندگی جنسی آنها تأثیر بگذارد. او گفت، برخی از بیماران برای سرکوب باکتری‌ها به مدت طولانی شش یا هفت ماه تحت درمان قرار می‌گیرند، اما پس از قطع درمان، اغلب عفونت برمی‌گردد.
در این مطالعه که در چندین مرکز بهداشت جنسی و تنظیم خانواده در استرالیا انجام شد، محققان به ۸۳ زوج تک‌همسر درمان استاندارد یک دوره هفت روزه آنتی‌بیوتیک برای شریک زن دادند. در همین حال، ۸۱ زوج تک‌همسر دیگر نیز برای شریک مرد درمان دریافت کردند، که شامل یک دوره هفت روزه آنتی‌بیوتیک خوراکی و یک آنتی‌بیوتیک موضعی بود که روی آلت تناسلی مرد مالیده می‌شد. پس از ۱۲ هفته، ۳۵ درصد از زنان در گروه درمان شریک جنسی دوباره به واژینوز باکتریایی مبتلا شدند، در مقایسه با ۶۳ درصد در گروه درمان استاندارد. اکثر مردان هیچ عارضه‌ای با درمان تجربه نکردند، اما برخی از آنها تهوع، سردرد یا طعم فلزی را گزارش کردند.
عوامل خطر بالقوه برای عود واژینوز باکتریایی شامل داشتن دستگاه داخل رحمی یا داشتن رابطه جنسی با شریک ختنه‌نشده است. دکتر کاترینا بردشاو، نویسنده اصلی این مطالعه و پزشک مرکز بهداشت جنسی ملبورن در دانشگاه موناش، گفت که این مطالعه نشان داد حتی در میان بیماران دارای این عوامل خطر، درمان هر دو شریک، عود را کاهش می‌دهد.
برای دهه‌ها، کارشناسان بهداشت باروری подозрение داشتند که واژینوز باکتریایی از طریق جنسی منتقل می‌شود. دکتر بردشاو در حین انجام تحقیقات در مرکز و شرق آفریقا بیش از ۲۰ سال پیش دریافت که «عود در زنانی که شریک جنسی دائم دارند، دو یا سه برابر است». او گفت، این بیماری همچنین در افرادی که از کاندوم استفاده نمی‌کردند شایع‌تر بود - هر دو نشانه نشان می‌داد که این عفونت یک بیماری مقاربتی است. چندین مطالعه دیگر که در طول سال‌ها منتشر شد این نظریه را تقویت کرد، از جمله یافته‌های اخیر مبنی بر اینکه باکتری‌های موجود در زنان مبتلا تمایل به تطابق با باکتری‌های یافت‌شده در آلت تناسلی مرد دارند.
اما، در دهه‌های ۱۹۸۰ و اوایل ۱۹۹۰، تعدادی از آزمایش‌ها که در آن به مردان آنتی‌بیوتیک داده می‌شد تا میزان واژینوز باکتریایی را کاهش دهند، نتوانستند عود را کاهش دهند. دکتر بردشاو گفت، نتایج این مطالعات «در واقع به عنوان مدرکی مبنی بر اینکه واژینوز باکتریایی یک بیماری مقاربتی نیست، تلقی شد». «این واقعاً میخ آخر بر تابوت بود.»
با این حال، از آن زمان، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که این مطالعات ناموفق دارای نقص‌های قابل توجهی بوده‌اند. دکتر نییرجسای گفت، نکته اصلی در میان آنها این بود که شرکت‌کنندگان فقط از یک آنتی‌بیوتیک خوراکی استفاده می‌کردند بدون اینکه به باکتری‌هایی که روی پوست آلت تناسلی مرد زندگی می‌کردند، توجه کنند. تا به امروز، مطالعه جدید تنها مطالعه‌ای است که از درمان‌های خوراکی و موضعی استفاده کرده است.
دکتر موزنی گفت، یافته‌های این مطالعه نشان دهنده یک تغییر پارادایم است که حتی ممکن است منجر به این شود که سازمان‌های پزشکی مانند مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، دستورالعمل‌های درمانی خود را تغییر دهند.
او افزود: «زمان آن فرا رسیده است که مردان مسئولیت مشترک درمان این عفونت را بر عهده بگیرند.»
آلیشا هاریداسانی گوپتا گزارشگر تایمز است که بهداشت زنان و نابرابری‌های بهداشتی را پوشش می‌دهد.
نسخه ای از این مقاله در ۱۱ مارس ۲۰۲۵، بخش D، صفحه ۶ نسخه نیویورک با عنوان: "برای متوقف کردن عفونت او، او را درمان کنید." در چاپ منتشر شد.