سناتور لیندسی گراهام در جمعی در کارولینای جنوبی پرسید: «آره، فکر می‌کنم اروپا دچار 'ووک' شده، شما هم اینطور فکر نمی‌کنید؟»
بلافنون، کارولینای جنوبی - سناتور لیندسی گراهام (جمهوری‌خواه از کارولینای جنوبی) زمانی کارزار انتخاباتی ریاست‌جمهوری خود را تا حدی بر اساس آغاز یک جنگ زمینی در سوریه قرار داده بود. او و بهترین دوستش در سنا، جان مک‌کین (جمهوری‌خواه از آریزونا)، قبل از مرگ مک‌کین در سال ۲۰۱۸، در سفرهای کنگره‌ای به سراسر جهان سفر کردند تا برای نفوذ و کمک بیشتر ایالات متحده در خارج از کشور استدلال کنند.
اکنون، در حالی که برای پنجمین دوره در ایالتی نامزد می‌شود که دونالد ترامپ آن را با ۱۸ امتیاز درصد به دست آورد، لحن سیاست خارجی این چهره جنگ‌طلب قدیمی، به بیان ملایم، تغییر کرده است.
گراهام در پاسخ به این سوال که آیا با جی‌دی ونس، معاون رئیس‌جمهور، موافق است که ایالات متحده دیگر فرهنگ و ارزش‌های یکسانی با رهبران کشورهای اروپایی ندارد، به جمعیتی پر از بازنشستگان عمدتاً جمهوری‌خواه در یک جلسه تالار شهر در اوایل این ماه گفت: «آره، فکر می‌کنم اروپا دچار 'ووک' شده، شما هم اینطور فکر نمی‌کنید؟» او گفت که می‌خواهد در یافتن پایانی برای جنگ در اوکراین و روسیه "واقع‌بین" باشد و به روسیه اجازه دهد بخشی از قلمرویی را که تصرف کرده، حفظ کند. (فقط سه سال پیش، گراهام در تلاشی مشترک برای منع ایالات متحده از به رسمیت شناختن هرگونه قلمرو ضمیمه شده شرکت کرد.)
سیر تحول سیاست خارجی گراهام به او کمک کرده است تا آنچه را که برای بقای خود در انتخابات بعدی در سال ۲۰۲۶ نیاز دارد، به دست آورد: تأیید ترامپ در ایالتی پر از جمهوری‌خواهانی که اغلب نسبت به او بدبین هستند. گراهام، این بازمانده سیاسی نهایی، برای ادامه نمایندگی این ایالت عمیقاً قرمز، بارها و بارها خود را از نو اختراع کرده است - گاهی اوقات به نارضایتی رای‌دهندگان اصلی.
جین رابون، ۷۳ ساله، یک جمهوری‌خواه که برای شنیدن صحبت‌های گراهام به مجتمع بازنشستگی سان سیتی آمده بود، گفت: «احساس می‌کنم او فقط با باد می‌رود. واقعاً همینطور است. که چیز خوبی نیست. گاهی اوقات فقط می‌خواهم دستم را دراز کنم و به او سیلی بزنم.»
اکنون، گراهام در حال حرکت بین دیدگاه‌های سیاست خارجی قدیمی که او را شکل داده‌اند و خواسته‌های سیاسی یک پایگاه فزاینده انزواطلب است، در زمانی که متحد نزدیکش ترامپ با تهدید به الحاق یک متحد، کاهش اندازه دیپلماسی ایالات متحده و وضع تعرفه بر کشورهای دوست، وضعیت ژئوپلیتیکی موجود را مختل می‌کند. همکارانش در سنا که به امنیت ملی اهمیت می‌دهند، همچنان گراهام را به عنوان کسی می‌بینند که می‌تواند برای یک سیاست خارجی قدرتمند با رئیس‌جمهور فشار بیاورد، و گراهام همچنان صدایی بلند است که دولت را ترغیب می‌کند تا موضع سخت‌تری در قبال ایران اتخاذ کند.
اما گراهام در مصاحبه‌ای در این ماه گفت که گفتگوی او با ترامپ - که علیه ناتو موضع گرفته و استدلال کرده است که کشورهای اروپایی دارند ایالات متحده را "غارت می‌کنند" - دیدگاه او را نسبت به جایگاه آمریکا در جهان تغییر داده است.
گراهام اندکی پس از سخنرانی برای جمعیتی از بازنشستگان زیر یک تابلوی بزرگ که تأیید او را تبلیغ می‌کرد، درباره رئیس‌جمهور گفت: «فکر می‌کنم او باعث شده است که من برخی از چیزهایی را که بدیهی می‌دانستم، دوباره ارزیابی کنم. اینکه مداخله‌گرایی آمریکا محدودیت‌هایی دارد. افغانستان - سال‌ها و تریلیون‌ها [دلار].»
این جنگ‌طلب قدیمی افزود که ترامپ درست می‌گوید که "تکبر"ی در مورد آمریکایی‌ها وجود دارد که در هر مشکلی در خارج از کشور وارد می‌شوند.
این سخن بزرگی از گراهام است که قبلاً یکی از بلندترین صداها در انتقاد از دیدگاه ترامپ درباره جایگاه آمریکا در جهان بود. این سناتور در ابتدا ترامپ را "احمق" خطاب کرد، زمانی که این دو در سال ۲۰۱۵ برای نامزدی حزب جمهوری‌خواه با یکدیگر رقابت می‌کردند. اوج تیرگی روابط آنها زمانی بود که ترامپ شماره تلفن خصوصی گراهام را در یک گردهمایی خواند - گراهام به زودی مجبور شد تلفن جدیدی بگیرد.
اما این دو پس از پیروزی ترامپ، زمانی که شروع به گلف بازی با یکدیگر کردند، با هم دوست شدند. این دوستی که در زمین گلف شکل گرفت، از درگیری‌ها در مورد سیاست خارجی و شورش ۶ ژانویه ۲۰۲۱ در کنگره، که پس از آن گراهام در سخنرانی خود در صحن سنا گفت "دیگر کافی است"، جان سالم به در برد. (دو سال بعد، او از نامزدی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ حمایت کرد.)
گراهام استدلال می‌کند که ترامپ یک انزواطلب نیست و در حالی که سیاست خارجی "اول آمریکا"ی او دقیقاً "شهر روی تپه" رونالد ریگان نیست - آنقدرها هم که برخی از منتقدان ترامپ باور دارند، دور نیست.
گراهام گفت: «او از نظر سبک و لفاظی رونالد ریگان نیست. اما او به چیزی دست یافته است که ریگان به آن دست یافته بود - مردم از او می‌ترسند. من به قدرت ترامپ پی برده‌ام.»
گراهام به کشورهای ناتو اشاره کرد که در پی حمله روسیه به اوکراین، هزینه بیشتری برای دفاع از خود می‌کنند - این نیز یکی از خواسته‌های اصلی ترامپ بود - به عنوان نمونه‌ای از این قدرت.
گراهام درباره اروپا گفت: «ترامپ درست می‌گوید - لعنت به آنها، آنها باید بیشتر بپردازند. و می‌دانید، هیچ‌کس دیگری نمی‌توانست این کار را انجام دهد. من جان مک‌کین را دوست دارم، من رئیس‌جمهور بوش را دوست دارم. فقط نام یک رئیس‌جمهور را بگویید - کلینتون. هیچ‌کدام از این افراد نمی‌توانستند این کار را انجام دهند.»
گراهام گفت که همچنین یاد گرفته است که سبک ترامپ را نادیده بگیرد و بر نتایج تمرکز کند. او با اشاره به ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه گفت: « «هیچ‌کس بیش از ترامپ پوتین را سرزنش نکرد. اگر یک رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه غیر از ترامپ به چین می‌گفت، «ما شما را به خاطر کووید مسئول می‌دانیم»، جهان واکنش نشان می‌داد.».
آندرو بوش، استاد علوم سیاسی در کالج رندولف-میکون در ویرجینیا، می‌گوید که چرخش‌های گراهام به سمت ترامپ ناشی از غریزه سیاسی است.
بوش گفت: «او به دنبال راه‌هایی برای مرتبط ماندن است و این به معنای سوار شدن بر موج ترامپ است.»
گراهام با تأکید بر این نکته که بر سیاست‌ها بیش از شخصیت تمرکز کرده است، از خود در برابر این اتهام که در حال تغییر شکل دادن خود برای مطابقت با ترامپ است، دفاع کرد.
گراهام گفت: «چیزی که تغییر کرده است، این است که ترامپ از نظر چگونگی پاسخگویی جهان به او موفق بوده است. من فقط به این نتیجه رسیده‌ام که او قدرت و نفوذی دارد که هیچ‌کس دیگری ندارد. من همیشه این دیدگاه‌ها را داشته‌ام.»