نکات کلیدی
- Duonychus، یک تریزینوسور تازه کشف شده که در صحرای گبی یافت شده است، پنجه‌های بزرگی برای جستجوی غذا داشته، نه شکار.
- این دایناسور، به اندازه یک خرس، بین ۸۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده و دندان‌های برگ‌مانند داشته که نشان‌دهنده رژیم غذایی گیاه‌خواری آن است.
- یکی از پنجه‌های استخوانی دایناسور با غلاف کراتینی خود حفظ شده که بینشی در مورد ساختار پنجه در زمان حیات آن ارائه می‌دهد.
با پنجه‌های یک فوتی خود، Duonychus (دوئونیکوس)، گونه‌ای تازه کشف شده از تریزینوسورها، شبیه یکی از ستاره‌های ترسناک سری فیلم‌های "دنیای ژوراسیک" به نظر می‌رسد. اما با وجود اندام‌های ترسناک خود، این دایناسور شکارچی گوشت‌خوار نبوده است.
یوشیتسوگو کوبایاشی، دیرینه‌شناس دانشگاه هوکایدو در ژاپن و نویسنده اصلی مطالعه‌ای که این گونه را توصیف می‌کند، می‌گوید: «مثل این است که طبیعت یک جفت قمه به آن داده باشد، نه برای جنگیدن، بلکه برای باغبانی.»
او افزود: «این تناقض - چیزی که اینقدر تهاجمی به نظر می‌رسد اما احتمالاً برای جستجوی مسالمت‌آمیز غذا استفاده می‌شده - یکی از جالب‌ترین بخش‌های این کشف است.»
Duonychus tsogtbaatari (دوئونیکوس تسوگتباتاری) — duo به معنی دو، nychus به معنی پنجه — در صحرای گبی در جنوب مغولستان یافت شد و به افتخار یکی از دیرینه‌شناسانی که آن را کشف کردند، خیشیگجاو تسوگتباتا، نامگذاری شده است.
نمونه یافته شده یک دست بسیار خوب حفظ شده داشت که یکی از دو پنجه آن دست‌نخورده باقی مانده بود؛ پدیده‌ای نادر در میان فسیل‌ها.
این پنجه‌ها می‌توانستند تقریباً عمود بر اندام‌های جلویی دایناسور خم شوند. این انعطاف‌پذیری شدید به آن اجازه می‌داد تا برگ‌ها را از درختان جدا کند، پوست درخت را خراش دهد و شاخه‌هایی به قطر حداکثر ۴ اینچ را بگیرد تا به سمت دهان منتظر خود بکشد.
دندان‌های کوچک و برگ‌مانند تریزینوسورها نشان‌دهنده ترجیح آن‌ها برای رژیم غذایی گیاه‌خواری است. دارلا زلینسکی، دیرینه‌شناس دانشگاه کلگری و یکی از نویسندگان مطالعه می‌گوید: «آن‌ها مانند پانداهای عجیب دوره کرتاسه بودند.»
محققان تخمین می‌زنند که Duonychus تقریباً بین ۸۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده و نزدیک به ۶۰۰ پوند (حدود ۲۷۰ کیلوگرم) وزن داشته است، تقریباً به اندازه یک خرس. مانند سایر اعضای خانواده تریزینوسور، بدنی گرد، گردنی کشیده و پنجه‌های بلند داشته است.
بزرگترین تریزینوسورها تقریباً ۱۰ برابر Duonychus وزن داشتند و در هر دست خود سه پنجه تا یک متر طول داشتند که طولانی‌ترین پنجه‌های هر دایناسوری هستند که تا به حال یافت شده‌اند.
اما به گفته نویسندگان مطالعه، یکی از جنبه‌های جالب این کشف جدید این بود که یکی از پنجه‌ها با آنچه آن‌ها غلاف کراتینی می‌نامیدند، روی آن حفظ شده بود.
زلینسکی می‌گوید: «اگر به پنجه سگ یا گربه نگاه کنید، آن‌ها یک پنجه استخوانی در زیر آن غلاف کراتینی دارند، درست است؟ بنابراین، برای یک دایناسور نیز همین‌طور است.»
کراتین، پروتئینی که به تشکیل ناخن‌ها کمک می‌کند، معمولاً پنجه دایناسور را می‌پوشاند، اما معمولاً تنها هسته استخوانی یک پنجه در طول فرآیند فسیل شدن حفظ می‌شود، در حالی که غلاف تنها به صورت یک طرح کلی یا لکه در سنگ‌هایی که دیرینه‌شناسان حفاری می‌کنند ظاهر می‌شود.
به احتمال زیاد، زلینسکی گفت، Duonychus پس از مرگ به سرعت دفن شده بود، بنابراین غلاف روی یک پنجه قبل از پوسیدگی فسیل شد. حفظ نادر یک غلاف سه‌بعدی به او و همکارانش کمک کرد تا بهترین درک را از شکل پنجه‌های دایناسور در زمان حیاتش پیدا کنند.
زلینسکی گفت: «این تنها فسیلی است که من می‌شناسم که تمام پنجه، از جمله غلاف، را برای یک دایناسور حفظ کرده است. همین موضوع آن را کاملاً منحصربه‌فرد می‌کند.»
با ایلین وودوارد در آدرس [email protected] تماس بگیرید.