زمانی که مقامات هندی فرودگاه جدیدی را در شهر کوچک هیسار افتتاح کردند، جاه‌طلبی‌ها بزرگ بود. با ظرفیت برنامه‌ریزی‌شده برای چندین میلیون مسافر، دولت محلی از مزایای آن به عنوان جایگزینی برای ترمینال‌های بسیار شلوغ‌تر منطقه دهلی نو در نزدیکی آن تبلیغ می‌کرد.
اما چندین سال پس از مراسم روبان‌چینی، فرودگاه هیسار هنوز به سختی فعال است. سالن‌های ورودی و خروجی تقریباً خالی هستند و سگ‌های ولگرد در باند پرواز پرسه می‌زنند. اگرچه این فرودگاه میزبان جت‌های نظامی و گاه‌وبی‌گاه هواپیماهایی است که سیاستمداران را جابه‌جا می‌کنند، اما تنها تعداد انگشت‌شماری پرواز تجاری یارانه‌ای از سال ۲۰۲۱ از هیسار بلند شده‌اند.
شوبام ناگپال، ۴۳ ساله، که صاحب مغازه‌ای در بازار نزدیکی است، می‌گوید: «اتفاق مهمی نیفتاده است.»
این وضعیت در سراسر هند صادق است. نارندرا مودی، نخست‌وزیر، و معاونانش به سرعت زیرساخت‌ها را در پرجمعیت‌ترین کشور جهان تقویت کرده‌اند و میلیاردها دلار برای توسعه بزرگراه‌ها و بنادر و ساخت ده‌ها فرودگاه جدید هزینه کرده‌اند. با این حال، تعهد گاه‌به‌گاه کورکورانه هند به بهبود اتصال همیشه با واقعیت‌های زمینی عرضه و تقاضا مطابقت نداشته است. ده‌ها پروژه بزرگ عملکرد ضعیفی دارند که یادآور مشکلات گذشته چین است، زمانی که پکن پول را به جاده‌ها، آپارتمان‌های لوکس و باندهای پرواز در شهرهایی بدون مردم یا تجارت پمپاژ می‌کرد.
طبق داده‌های رسمی هوانوردی، از ۱۴۰ فرودگاه هند، دوازده ترمینال بین دسامبر و مارس حتی یک مسافر هم نداشتند، که عملاً آن‌ها را به فرودگاه‌های متروکه (شبح) تبدیل کرده است. بیش از یک سوم آن‌ها در بیشتر سال گذشته کمتر از ۵ پرواز روزانه داشتند و برخی در روزهای خاصی حتی صفر پرواز ثبت کرده‌اند.
مقامات هندی اکنون در حال بررسی هستند که آیا بیش از حد و خیلی سریع ساخته شده است - و آیا داستان رشد کشور شروع به نشان دادن علائم فرسودگی کرده است. بخش‌هایی از اقتصاد اخیراً دچار تزلزل شده‌اند، که جدیدترین نمونه آن افت ۱.۳ تریلیون دلاری بازار سهام بود. اگرچه قیمت سهام طی چند هفته گذشته بهبود یافته است، اما تولید ناخالص داخلی هند کندتر از گذشته در حال رشد است. مورگان استنلی و گلدمن ساکس پیش‌بینی‌های خود را برای سال مالی جاری به ۶.۱٪ کاهش داده‌اند. این میزان بسیار پایین‌تر از رشد بیش از ۹٪ در سال‌های اخیر است.
سیاست‌های سهمیه‌بندی (Pork barrel politics) یکی از دلایل چالش‌های زیرساختی هند است. رهبران منتخب در سطح منطقه تحت فشار هستند تا پروژه‌های پر زرق و برق را برای تحت تاثیر قرار دادن رای‌دهندگان تأمین مالی کنند، حتی اگر طرح‌ها به خوبی طراحی نشده باشند و میانگین قیمت بلیط هنوز برای اکثر مردم آن‌ها بسیار گران باشد. سروزیر مادیا پرادش، یکی از فقیرترین ایالت‌های کشور، اخیراً وعده داد که برای هر ۲۰۰ کیلومتر مربع یک فرودگاه بسازد.
مارک مارتین، مدیر عامل Martin Consulting، یک شرکت مشاور هوانوردی، می‌گوید: «واضح است که هند زیرساخت‌های هوانوردی خود را بر اساس منطق ترافیک و تقاضا، بلکه بر اساس برنامه‌های انتخاباتی و سیاسی برنامه‌ریزی نمی‌کند.»
وی افزود: «شیوه ایجاد زیرساخت در مکان‌هایی که هیچ منطقه صنعتی یا جمعیتی وجود ندارد، سوالاتی را در مورد اینکه آیا کسی از این پروژه‌ها سود مالی می‌برد، مطرح می‌کند. این آخرین چیزی است که هند با توجه به بدهی عمومی و کسری مالی دیوانه‌وار به آن نیاز دارد.»
در ابرشهرهای کشور، بسیاری از متروها با مشکل مواجه هستند. تعداد مسافران مترو بمبئی حدود ۳۰ درصد از هدف اولیه و تعداد مسافران بنگالورو ۶ درصد است. به جز دهلی نو و کلکته، تعداد واقعی مسافران متروها در سراسر هند کمتر از ۲۰ درصد از سطح مطلوب است. حسابرس رسمی دولت در گذشته گفته بود که برخی پروژه‌ها سال‌ها - یا حتی دهه‌ها - قبل از نیاز به آن‌ها ساخته شده‌اند.
اگرچه شبکه جاده‌ای به طور چشمگیری رشد کرده است، گاهی اوقات اختلافات حقوقی بین شرکت‌های خصوصی و پیمانکار دولتی هند، پروژه‌های بزرگراهی متصل‌کننده شهرهای شلوغ مانند احمدآباد را کند کرده است.
فرودگاه‌های خالی هند شاید نمادین‌ترین مشکلات ساخت و ساز کشور باشند. در حالی که تعداد مسافران هوایی در هند هرگز بالاتر از این نبوده است، سوالاتی در مورد اینکه آیا دلارهای مالیاتی به طور کارآمد در مکان‌هایی که گلوگاه‌های مسافری آشکارتر هستند، یعنی معمولاً متروهای پرتردد مانند دهلی نو و بمبئی، هزینه می‌شوند، باقی می‌ماند.
کاپیل کال، مدیر عامل و مدیر CAPA هند، یک شرکت مشاور هوانوردی، گفت: «این فرودگاه‌ها با چالش‌های تقاضا روبرو هستند و این وضعیت در کوتاه‌مدت ادامه خواهد یافت.»
مقامات تلاش می‌کنند تا خطوط هوایی را برای پرواز به فرودگاه‌های کمتر مورد استفاده تشویق کنند. در اوایل سال جاری، یک برنامه برای پروازهای یارانه‌ای با هدف اتصال این فرودگاه‌ها به شهرهای بزرگتر اصلاح شد. با این حال، به نظر می‌رسد ایرلاین‌ها تمایلی به خدمت‌رسانی به مناطقی که تقاضای قابل توجهی وجود ندارد، ندارند.
به نظر نمی‌رسد این وضعیت به زودی تغییر کند. مودی که در جستجوی یک دوره سوم است، به منظور حمایت از بهبود زیرساخت‌ها در دوران پنج ساله اول خود، بر توسعه بیشتر تاکید کرده است. در سال ۲۰۲۴، دولت او مبلغ ۱۳۴ میلیارد دلار برای زیرساخت‌ها اختصاص داد که افزایش بیش از ۱۱ درصدی نسبت به سال قبل را نشان می‌دهد.
مانجو پراساد، ۳۵ ساله، که صاحب یک دکه غذایی در نزدیکی فرودگاه هیسار است، می‌گوید: «این فرودگاه فقط پول دولت را هدر می‌دهد.»