بیش از ۶۰ روز از زمانی که اسرائیل دستور توقف ورود تمام کمک‌های بشردوستانه به غزه — بدون غذا، سوخت یا حتی دارو — را صادر کرد، می‌گذرد.
با سرازیر شدن تماس‌های تلفنی، منیر البرش، مدیر کل وزارت بهداشت غزه، دیگر پاسخی ندارد.
هرچه محاصره کامل این منطقه توسط اسرائیل بیشتر ادامه می‌یابد، پزشکان بیشتری با او تماس می‌گیرند تا بپرسند کجا می‌توانند داروی لازم برای زنده نگه داشتن بیماران را پیدا کنند. برخی از بیماران خودشان با او تماس می‌گیرند — افرادی که مشکلات قلبی قابل درمان یا نارسایی کلیه دارند — و می‌پرسند: اگر دارویی نیست، چه کار دیگری می‌توانند انجام دهند؟
او می‌گوید: «هیچ توصیه‌ای نمی‌توانم به آن‌ها بدهم. در بیشتر موارد، این بیماران می‌میرند.»
اسرائیل می‌گوید تا زمانی که حماس گروگان‌هایی را که پس از فروپاشی آتش‌بس دو ماهه در مارس همچنان در اختیار دارد، آزاد نکند، دست از کار نمی‌کشد. این رژیم ادعا کرده است که محاصره آن قانونی است و غزه هنوز به اندازه کافی ذخایر موجود دارد.
اما گروه‌های بشردوستانه و مقامات اروپایی اسرائیل را متهم می‌کنند که از کمک‌ها به عنوان یک "ابزار سیاسی" استفاده می‌کند — و هشدار می‌دهند که محاصره کامل قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند.
شدت محاصره به این معنی است که اکنون تقریباً تمام جنبه‌های زندگی حدود دو میلیون نفر ساکن غزه را تحت تأثیر قرار داده است، و مشکلات جمعیتی را که تقریباً دو دهه تحت محاصره جزئی اعمال شده توسط اسرائیل و با حمایت مصر پس از تسلط حماس بر منطقه در سال ۲۰۰۷ زندگی کرده‌اند، تشدید می‌کند.
به گفته پزشکان، با کاهش ذخایر آب آشامیدنی، غذا و دارو، بیماری‌ها و امراض قابل پیشگیری در حال افزایش هستند — و به تبع آن احتمال مرگ ناشی از آن‌ها نیز بالا می‌رود.
گروه‌های امدادی با پیام‌های فزاینده و شدید هشدار می‌دهند که حمایت بشردوستانه از مردم غزه "در آستانه فروپاشی کامل" است.
تام فلچر، مسئول امور بشردوستانه سازمان ملل، گفت: «ما دوباره به مقامات اسرائیلی، و کسانی که هنوز می‌توانند با آن‌ها منطقی رفتار کنند، می‌گوییم: این محاصره وحشیانه را بردارید.» او افزود: «به غیرنظامیان بی‌دفاع باقی‌مانده، هیچ عذرخواهی کافی نیست. اما من واقعاً متاسفم که نمی‌توانیم جامعه بین‌الملل را برای جلوگیری از این بی‌عدالتی حرکت دهیم.»
هر روز صبح، مردم غزه خود را برای یک مبارزه روزانه برای به دست آوردن ضروریات زندگی آماده می‌کنند.
نانوایی‌ها مجبور به تعطیلی شده‌اند. اواخر ماه گذشته، آژانس سازمان ملل که به پناهندگان فلسطینی کمک می‌کند، اعلام کرد که ذخایر آردش تمام شده است و برنامه جهانی غذا گفت که آخرین محموله خود را به آشپزخانه‌های غذای خیریه تحویل داده است.
تنها غذای موجود برای بسیاری از مردم غزه — به ویژه کسانی که در میان ۹۰ درصد جمعیتی هستند که آواره شده‌اند و بیشتر در چادرها زندگی می‌کنند — از آشپزخانه‌های خیریه محلی می‌رسد، که برخی از آن‌ها با عمیق‌تر شدن بحران گرسنگی غارت شده‌اند.
احمد محسن، ۳۰ ساله، یک کارگر ساختمانی، حدود دو ساعت در روز را در صف می‌ایستد تا قابلمه‌اش را پر کند. روزی که با نیویورک تایمز صحبت کرد، تنها چیزی که دریافت کرد برنج ساده بود.
قیمت مواد غذایی موجود در بازارها که توسط مردم محلی ذکر شده، برای جمعیتی فقیر که در میان جنگ تا حد زیادی قادر به کار نیستند، نجومی است: کنسرو سبزیجات اکنون حدود ۸ دلار است، ۱۰ برابر بیشتر از قبل از محاصره؛ و یک کیسه آرد که قبلاً حدود ۵ دلار هزینه داشت، اکنون حدود ۳۰۰ دلار است.
آقای محسن گفت: «تصور کنید ماه‌هاست گوشت، تخم مرغ آب پز یا حتی یک سیب نچشیده‌اید.»
احمد النمس، ۳۲ ساله، یک بقال که به شهر غزه آواره شده است، با کنسروهای غذای گاه به گاه و مقداری آرد، عدس و لوبیا که خانواده‌اش امیدوارند با خوردن تنها یک وعده غذا در روز برای چند هفته دیگر آن را مصرف کنند، زندگی می‌کند. مادرش روی آتشی که با کفش‌های پاره تغذیه می‌شود آشپزی می‌کند چون سوختی نیست.
او گفت: «ما روزی یک بار، ظهر غذا می‌خوریم و بس. وقتی می‌بینم برادران و خواهرانم هنوز گرسنه‌اند، احساس خفگی می‌کنم.»
سیستم نظارتی با حمایت سازمان ملل برای سوء تغذیه، طبقه‌بندی یکپارچه فاز امنیت غذایی (Integrated Food Security Phase Classification)، اخیراً بازبینی جدیدی را آغاز کرده است تا مشخص کند آیا شرایط در غزه به قحطی رسیده است یا خیر.
هم اکنون، سازمان ملل متحد اعلام کرد، ۹۱ درصد از جمعیت مورد تحلیل — کمی کمتر از حدود دو میلیون نفر که گمان می‌رود در غزه باشند — تخمین زده می‌شود که با "ناامنی غذایی" روبرو هستند، و بیشتر آن‌ها سطوح "اضطراری" یا "فاجعه‌بار" را تجربه می‌کنند.
مقامات اسرائیلی که بر دسترسی کمک‌ها به غزه نظارت دارند، بارها ادعا کرده‌اند که این گزارشات تحت حمایت سازمان ملل حاوی "نقایص واقعی و متدولوژیکی، برخی از آن‌ها جدی" هستند.
در روزهای اخیر، روزنامه نگاران محلی و مقامات بهداشتی فلسطینی چندین ویدئو از کودکان بیمار و استخوانی منتشر کرده‌اند.
سوء تغذیه تاثیرات زنجیره‌ای بر کل سیستم پزشکی داشته است.
قربانیان سوختگی ناشی از بمباران اسرائیل قادر به دریافت غذای کافی برای ترمیم پیوندهای پوستی نیستند.
در بیمارستان شفا، دکتر غازی الیزجی، رئیس بخش نفرولوژی، با درماندگی شاهد لاغر شدن بیماران است.
او گفت: «بیماران دیالیزی به رژیم غذایی متعادل نیاز دارند، اما همه عمدتاً با غذاهای کنسرو شده زنده می‌مانند.»
او گفت کمبود دارو به این معنی است که جلسات دیالیز هفتگی بیمارانش را از سه بار در هفته به دو بار کاهش داده و مدت زمان آن‌ها را نیز کوتاه کرده است. این جیره‌بندی به تدریج باعث تجمع سموم در بدن آن‌ها خواهد شد.
اما او چاره‌ای ندارد: «در غیر این صورت بیماران اصلاً دیالیز نخواهند شد که این کشنده خواهد بود.»
وی افزود، داروهای درمان فشار خون و دیابت به تدریج در حال کاهش هستند، در حالی که کاتترهای قلبی تقریباً تمام شده‌اند و هر کسی که به آن‌ها نیاز داشته باشد احتمالاً جان خود را از دست خواهد داد.
وزارت بهداشت غزه می‌گوید انبارهای آن در حال حاضر ۳۷ درصد از "داروهای ضروری" را ندارند.
مقامات اسرائیلی می‌گویند سازمان ملل، گروه‌های امدادی و کسب و کارهای خصوصی در طول آتش‌بس ذخایر عظیمی از تجهیزات را وارد کرده‌اند که باید اطمینان حاصل کند جمعیت هنوز می‌توانند نیازهای خود را برآورده کنند. آن‌ها حماس را متهم می‌کنند که ذخایر را احتکار کرده و مردم خود را محروم می‌کند.
اما گروه‌های امدادی که توسط تایمز با آن‌ها تماس گرفته شد، اصرار دارند که برخی از اقلام — به ویژه محصولات کشاورزی، برخی داروها، گاز پخت و پز و نوع سوخت مورد استفاده آمبولانس‌ها — به سادگی تمام شده‌اند.
و در حالی که برخی انبارها در غزه همچنان ذخیره دارند، اغلب به سادگی نمی‌توانند به آن‌ها دسترسی پیدا کنند.
به گفته تخمین‌های سازمان ملل، از زمان بمباران مجدد اسرائیل پس از فروپاشی آتش‌بس، مناطق تخلیه و مناطق ممنوعه بیشتری اعلام شده است که حدود ۴۲۰,۰۰۰ نفر از مردم غزه را مجبور کرده دوباره فرار کنند و دسترسی به حدود ۷۰ درصد از منطقه را مسدود کرده است.
به گفته چندین کارمند امدادی، دسترسی به انبارها در این مناطق نیازمند هماهنگی با ارتش اسرائیل است که فرآیندی طولانی و بوروکراتیک است و اغلب مجوز رد می‌شود.
مقامات اسرائیلی مسئول دسترسی کمک‌ها در غزه در مورد سوالات مشخصی درباره وضعیت کمک‌ها در غزه اظهار نظری نکردند و سوالات را به دفتر نخست وزیری ارجاع دادند. دفتر نخست وزیری نیز اظهار نظری نکرد.
پائولا ناوارو، هماهنگ کننده آب و فاضلاب برای پزشکان بدون مرز در غزه، گفت که محاصره حتی بر تولید آب آشامیدنی نیز تأثیر گذاشته است.
او گفت، ژنراتور ژنراتور ژنراتور برق برای تصفیه آب و فاضلاب در شهر غزه، که پیش از این نیز ناکارآمد بود، خاموش شده‌اند و دسترسی به آب آشامیدنی سالم را تقریباً غیرممکن کرده‌اند.
دکتر الیزجی گفت: «اکنون می‌بینیم افرادی با مشکلات پوستی و اسهال و سایر بیماری‌هایی که قبلاً در غزه نداشتیم، مراجعه می‌کنند.»
او افزود، در میان بیماران دیالیزی او، «اکنون تعداد زیادی از آن‌ها دچار مشکلات گوارشی شده‌اند.»
کودکان به طور خاص تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. دکتر محمود مطر، رئیس بخش اطفال در بیمارستان شفا، گفت که بیش از نیمی از ۲۰۰ بیمار در بخش او با مشکلات مرتبط با سوء تغذیه دست و پنجه نرم می‌کنند.
او گفت: «برخی از آن‌ها سوء تغذیه پروتئینی دارند، برخی سوء تغذیه عمومی، برخی مشکلات معده و روده ناشی از غذاهای کنسرو شده.»
او افزود، به دلیل کمبود دارو، کودکان بیمار نیز در معرض خطر مرگ بیشتری هستند.
او گفت: «آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان التهاب وجود ندارند. داروهایی برای درمان بیماری‌های مزمن مانند فیبروز کیستیک یا سایر بیماری‌های التهابی روده وجود ندارند.»
برخی از مرگ و میرها به قدری غیرقابل تحمل بوده‌اند که پزشکان آن‌ها را با درماندگی بازگو می‌کنند.
دکتر الیزجی گفت یک بیمار ۱۵ ساله با نارسایی کلیه داشت که به دلیل نداشتن پول برای خرید کاتتر قلبی که می‌توانست به او کمک کند، جان سپرد.
وی افزود: «ما با دستان خالی هستیم. هیچ چیز نیست.»
حتی زمانی که کمک‌ها مجاز به ورود به غزه هستند، توزیع آن‌ها به طور فزاینده‌ای دشوار شده است.
طبق گزارش سازمان ملل، در ماه آوریل، به طور متوسط تنها حدود شش کامیون کمک در روز وارد غزه شد که از بیش از ۱۰۰ کامیون در روز قبل از توقف کمک‌ها کمتر است. پیش از جنگ، روزانه صدها کامیون وارد می‌شد.
مسئولان امدادی و مقامات سازمان ملل گفته‌اند که برای رساندن کمک‌ها به نیازمندان با موانع فزاینده‌ای روبرو هستند. آن‌ها می‌گویند که مقامات اسرائیلی درخواست‌های مکرر آن‌ها برای ورود کمک‌های بشردوستانه بیشتر و سوخت را رد کرده‌اند، محموله‌ها را در گذرگاه‌ها نگه داشته‌اند و هماهنگی کارمندان امدادی در داخل غزه را به دلیل بمباران شدید و سایر حملات دشوار کرده است.
مقامات اسرائیلی می‌گویند که آن‌ها موانع را تسهیل کرده‌اند و اصرار دارند که سازمان ملل مسئول اصلی کندی توزیع کمک‌ها در داخل غزه است.
دکتر الیزجی گفت، با ادامه محاصره، "بیمارستان‌ها خالی هستند و دارو و درمان وجود ندارد."
وی افزود: «اوضاع فاجعه‌بار است.»