من عاشق تابستان‌های گرم و مرطوب غرب میانه آمریکا و زمستان‌های خشک و معتدل مکزیک هستم، اما فصل مورد علاقه من در انگلستان، خانه جدیدم، بدون شک بهار است. در پیاده‌روی اخیر، از اینکه یک منظره چقدر می‌تواند حاوی سایه‌های متنوعی از رنگ سبز باشد، شگفت‌زده شدم. رنگ چمنزار که روی آن ایستاده بودم آنقدر عمیق بود که تقریباً آبی به نظر می‌رسید، در حالی که درختان در پس‌زمینه طیفی از رنگ‌های سبز لیمویی و زیتونی را به نمایش می‌گذاشتند. عکسی گرفتم، اما نتوانست زیبایی روبرویم را ثبت کند. همیشه همینطور است.
با نگاه کردن به عکس در گالری گوشی‌ام، متوجه شدم که در دریایی از سالادهای سبز، سوپ‌های معطر با سبزی و سبزیجات بخارپز با کره، عکس خوبی است. به نظر می‌رسد غذاهایی که در این زمان از سال به سمتشان کشیده می‌شوم، انعکاسی از دنیای اطرافم هستند و من این روند را با این پاستای پاستینا با نخود فرنگی و میسو ادامه می‌دهم.
پاستینا در زبان ایتالیایی به معنای "پاستای کوچک" است و به هر شکل پاستای ریز و همچنین به خوراک آب‌داری که این ماده در آن به کار می‌رود، اشاره دارد. پاستینا بیش از یک سال است که در تیک‌تاک محبوب شده است، اما تولیدکنندگان محتوا همچنان آن را در ویدئوهای خود که صدها هزار بازدید می‌گیرند، نمایش می‌دهند؛ دستاوردی در فضایی که به شدت تحت تأثیر ترندها است. همانطور که سلیا متیسون در Bon Appétit می‌نویسد، جذابیت پایدار پاستینا شاید بهتر با نسل‌ها ایتالیایی و ایتالیایی-آمریکایی که با علاقه سنت‌های دستور پخت‌های خانوادگی خود را ادامه می‌دهند، نشان داده شود.
این خوراک به سادگی و با مواد اولیه کمی تهیه می‌شود. بیشتر نسخه‌ها از ترکیبی از سوفریتو (soffritto)، آب گوشت یا سبزیجات، شیر، کره و پارمزان استفاده می‌کنند. با توجه به راحتی و نشاسته‌ای بودن ساده آن، پاستینا را "پنی‌سیلین ایتالیایی" نیز می‌نامند. در حالی که غذاهای مقوی مانند این اغلب مرا به یاد زمستان و فصل سرماخوردگی می‌اندازند، کسانی که مانند من از آلرژی رنج می‌برند، موافق خواهند بود که در بهار نیز جایی برای غذاهای آسان و شفابخش وجود دارد. اما فراتر از آن، می‌خواستم به این غذای ساده کمی شکوفایی فصلی اضافه کنم.
در ابتدا، به فکر اضافه کردن سبزیجات بهاری خرد شده مانند مارچوبه و آرتیشو بودم، اما بخشی از زیبایی پاستینا، اندازه کوچک پاستا و بافت خامه‌ای و یکنواخت غذا است. با الهام از دیپ‌های نخود فرنگی تقریباً سبز نئونی و پاستای روشن نخود فرنگی و پکورینو از جاش کوهن، ایده آب‌پز کردن نخود فرنگی و مخلوط کردن آن‌ها با آب سبزیجات، میسوی سفید و سبزیجات معطر تازه به ذهنم رسید تا یک آب مرغ (بروث) سبز عمیق با کمی طعم اومامی (umami) ایجاد کنم.
سپس این آب مرغ دوباره به قابلمه‌ای که نخود فرنگی در آن آب‌پز شده بود، اضافه می‌شود و با چند حبه سیر تفت داده شده ترکیب می‌شود. پس از اینکه مخلوط به جوش آمد، پاستینا اضافه می‌شود و تنها در عرض چند دقیقه به دلیل اندازه کوچکش، پخته و آل دنته می‌شود. سپس یک سه‌گانه قوی شامل آبلیمو، کره و پنیر پکورینو رومانو به آن اضافه می‌شود تا شیرینی نخود فرنگی را متعادل کند. توصیه می‌کنم غذا را در کاسه‌های کم‌عمق با تکه‌های لیمو سرو کنید و با کمی روغن زیتون و پاشیدن سبزیجات معطر و پکورینوی بیشتر آن را تمام کنید.
به لطف محصولات منجمد، می‌توانید از این پاستینای سبز در تمام طول سال لذت ببرید، اما اگر واقعاً می‌خواهید طعم فصل را بچشید، به دنبال نخود فرنگی تازه باشید. برای انتخاب سبزی معطر، من از طعم تازه نعناع لذت بردم، اما نت‌های گل‌دار ریحان و طعم شور پیازچه نیز در اینجا عالی هستند. حتی می‌توانید از ترکیبی از آن‌ها استفاده کنید، اگر دوست دارید. و هرچند پکورینو رومانو طعم شور و خاصی اضافه می‌کند که مزه‌های غذا را کامل می‌کند، من این دستور پخت را با پارمزان نیز امتحان کردم و متوجه شدم که طعم ملایم‌تر و آجیلی‌تر آن نیز خوب عمل می‌کند. گران پادانو (Grana Padano) گزینه ظریف‌تر دیگری است.
شک ندارم که این دستور پخت ممکن است باعث لرزش در ستون فقرات یک فرد مخلص غذاهای ایتالیایی شود، اما امیدوارم که پس از عبور از آزادی‌های آشپزی که من به خود داده‌ام، از رنگ بهار که کاسه آن‌ها را زینت داده است نیز خوشحال شوند.