نگاهی انحصاری به داخل کارخانه‌ای که خودروهای برقی جگوار را با سیستم کامپیوتری سفارشی، دوربین‌ها، لیدار و رادار ناوگان مبتنی بر هوش مصنوعی به تاکسی‌های رباتیک تبدیل می‌کند. به زودی ده‌ها هزار تاکسی رباتیک سالانه از خط تولید خارج می‌شوند.
در یک روز گرم بهاری، از ترمینال اصلی فرودگاه اسکای هاربر فونیکس خارج شوید و به منطقه سواری مشترک بروید؛ آنجا نگاهی اجمالی به آینده‌ای که به سرعت نزدیک می‌شود خواهید داشت: تاکسی‌های رباتیک بدون راننده ویمو در کنار اوبر و لیفت‌های با راننده صف کشیده‌اند تا مسافران منتظر را به مقصد بعدی برسانند. این سرویس به تازگی در آستین راه‌اندازی شده و در سانفرانسیسکو، لس‌آنجلس و سیلیکون‌ولی در حال گسترش است، اما فونیکس سال‌هاست که خانه اصلی آن بوده و سواری‌های پولی عمومی از سال ۲۰۲۰ در آنجا آغاز شده است. و اکنون، منطقه‌ای که به کمال رساندن فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی کمک کرد، بی‌سروصدا به مرکز تولید تاکسی رباتیک ویمو تبدیل شده است.
حدود ۲۰ دقیقه شرق فرودگاه فونیکس در مسا، آریزونا، کارخانه‌ای به مساحت ۲۳۹٬۰۰۰ فوت مربع (حدود ۲۲٬۲۰۰ متر مربع) قرار دارد که در اکتبر افتتاح شد. هر روز، چندین خودروی شاسی‌بلند الکتریکی سفید جگوار I-PACE با سیستم کامپیوتری سفارشی شرکت، دوربین‌ها، سنسورهای رادار و لیدار لیزری در یک خط تولید واحد از این کارخانه بیرون می‌آیند. اما طبق گفته کنت یو، رئیس تولید خودرو در ویمو، که پیشتر عملیات تولید را برای اپل و جنرال موتورز مدیریت می‌کرد، برنامه بر این است که سرعت را به شدت افزایش داده و تولید را برای همگام شدن با برنامه‌های رشد خودکار کند.
"این تاسیسات قطعاً باید قادر به تولید ده‌ها هزار دستگاه در سال باشد."
یو به فوربس گفت: "ما به پیش‌بینی پنج ساله خود نگاه کردیم و گفتیم، 'بسیار خوب، برای دستیابی به آن، این تاسیسات قطعاً باید قادر به تولید ده‌ها هزار دستگاه در سال باشد.' ما قابلیت و ظرفیت لازم برای حمایت از این رشد را اینجا داریم."
مقیاس تولید در مقایسه با کارخانه‌های خودروسازی سنتی که سالانه صدها هزار خودرو تولید می‌کنند، کوچک است. اما ۱٬۵۰۰ تاکسی رباتیکی که ویمو در اختیار دارد، بیش از ۲۵۰٬۰۰۰ سواری پولی در هفته یا حدود ۲۴ سواری در روز برای هر خودرو ارائه می‌دهند، که استفاده‌ای بسیار بیشتر از خودروهای شخصی و کامیون‌هاست که فقط چند بار در روز رانده می‌شوند. و تا زمانی که کارخانه مسا ۱۰٬۰۰۰ دستگاه ویمو را در جاده‌ها داشته باشد، ناوگان می‌تواند روزانه ۲۵۰٬۰۰۰ سواری را رزرو کند. این تعداد بسیار بیش از ۱.۵ میلیون سواری در هفته است. در این مقیاس، درآمد سالانه ویمو می‌تواند به ۲ میلیارد دلار برسد، که افزایشی نسبت به تخمین فوربس از ۱۰۰ میلیون دلار در سال گذشته است. این شرکت از اظهار نظر در مورد این تخمین‌ها خودداری کرد.
تاسیسات چند میلیون دلاری مسا – ویمو دقیقاً نمی‌گوید چقدر سرمایه‌گذاری می‌کند – برای اهداف رشد واحد آلفابت حیاتی است. پس از سال‌ها آزمایش و برنامه‌های آزمایشی که به سال ۲۰۰۹ بازمی‌گردد، با سه دور جذب سرمایه که بیش از ۱۱ میلیارد دلار جمع‌آوری کرد – جدا از میلیاردها دلار نامعلومی که گوگل بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۰ در این برنامه سرمایه‌گذاری کرد – ویمو سرانجام سال گذشته به یک کسب‌وکار واقعی تبدیل شد.
در سال ۲۰۲۴، این شرکت سواری‌های پولی را از عملیات فونیکس خود به سانفرانسیسکو و لس‌آنجلس گسترش داد و پس از آن به آستین در ماه مارس رسید. و همانطور که در این شهرها با افزودن خودروهای بیشتر و پوشش مناطق خدماتی بزرگتر به توسعه ادامه می‌دهد، آماده می‌شود تا تابستان امسال در آتلانتا، و سال آینده در میامی و واشنگتن دی‌سی شروع به کار کند. در همین حال، ویمو در نشویل و توکیو نیز در حال آزمایش است. اگر این شهرها به اندازه شهرهایی که در حال حاضر در آن‌ها فعالیت می‌کند قابل دوام باشند، این شرکت ممکن است به زودی میلیون‌ها مسافر را هفتگی یا حتی روزانه جابجا کند. پس از تقریباً ۱۶ سال، شرط بزرگ آلفابت شاید سرانجام نتیجه دهد.
ساندار پیچای، مدیرعامل آلفابت، در گزارش نتایج مالی ۲۴ آوریل شرکت گفت: "ما به طور متمرکز و متمرکز بر ساخت بهترین راننده جهان بوده‌ایم و ادامه خواهیم داد." "من فکر می‌کنم انجام دادن این کار به خوبی گزینه‌های متنوعی و مدل‌های کسب‌وکار در سراسر جغرافیا و غیره به شما می‌دهد."
او گفت که این گزینه‌ها شامل امکان صدور مجوز فناوری برای استفاده در خودروهای شخصی است. هفته گذشته، ویمو با اعلام همکاری با تویوتا برای طراحی نسل بعدی پلتفرم خودرو برای خودروها و کامیون‌های خودران، و همچنین مطالعه نحوه استفاده از سیستم ویمو در خودروهای شخصی، گامی در این جهت برداشت.
این کارخانه با همکاری مگنا، یک شرکت پیشرو در مهندسی و تولید خودرو که جگوار I-PACE مورد استفاده ویمو را در کارخانه گراتس اتریش تولید کرد، اداره می‌شود. این کارخانه جایگزین مرکز مونتاژ کوچکتری در دیترویت می‌شود که ویمو در سال ۲۰۱۹ نیز با مگنا افتتاح کرده بود و در پایان سال ۲۰۲۴ تعطیل شد.
درون فضای وسیع کارخانه، خبری از تسمه نقاله یا صدای بلند پرس فلزات که در کارخانه‌های مونتاژ سنتی دیده می‌شود، نیست. سرعت کار ثابت است اما با حجم بالا نیست. خودروهای خام از یک سر ساختمان وارد می‌شوند، با روکش‌های پلاستیکی روی پنل‌های بدنه روی قسمت‌های از پیش بریده‌شده که سنسورها در آن‌ها نصب خواهند شد. آن‌ها وارد خط مونتاژ دستی می‌شوند که ده‌ها کارگر این روکش‌ها، سپرها و سایر اجزای بیرونی را برمی‌دارند تا فرایند نصب دقیق دسته‌سیم الکتریکی، کامپیوترها، سنسورها در هر گوشه خودرو و واحد مشخص "کلاه بالا"ی ویمو – که حاوی لیدار لیزری اصلی برای دید سه‌بعدی، دوربین‌های متعدد و سنسورهای صوتی است – را آغاز کنند.
آماندا یورک، مدیر برنامه کارخانه، که پیشتر در عملیات مونتاژ در جانسون کنترلز و بوئینگ کمک کرده بود، گفت: "هر خودرو با آن برش‌های از پیش انجام شده و با یک صفحه نصب در بالا می‌آید." "این‌ها عناصری هستند که به ما کمک می‌کنند تا فرآیند و کارایی خود را در خط تولید ساده‌تر و بهبود بخشیم."
پس از اتمام این مرحله، سپرها و سایر قطعات بیرونی دوباره نصب می‌شوند و نشان‌ها و برچسب‌های ویمو اضافه می‌شوند. گام نهایی مجموعه‌ای از آزمایش‌ها برای کالیبره کردن سیستم هوش مصنوعی و سنسورها، از جمله ارزیابی‌های رانندگی کوتاه در یک محوطه خارج از تاسیسات است.
یو گفت: "این فرآیند از ۲۰ دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد تا مطمئن شویم همه چیز درست کار می‌کند – اینکه همه چیز را به درستی می‌بیند." "و سپس تمام این داده‌ها را به سروری در مانتین ویو بارگذاری می‌کنیم تا مطمئن شویم همه چیز تأیید می‌شود."
یک روز ماه گذشته هدف تکمیل شش خودرو در طول یک شیفت کاری بود. یو از ویمو گفت که این تعداد به زودی می‌تواند افزایش یابد.
و کمبودی در خودرو برای آماده‌سازی وجود ندارد. پنهان از دید عموم، پشت یک دیوار بلند در کنار کارخانه، منطقه نگهداری سری وجود دارد که بیش از ۲٬۰۰۰ دستگاه I-PACE، همگی سفید، زیر آفتاب درخشان آریزونا منتظر هستند تا به تاکسی رباتیک تبدیل شوند. جگوار تولید مدل لوکس I-PACE، با قیمت حدود ۷۲٬۰۰۰ دلار، را سال گذشته متوقف کرد، اما ویمو هزاران دستگاه از آن‌ها را خرید و برای سال‌ها از آن‌ها استفاده خواهد کرد.
به زودی دو مدل دیگر به ناوگان ویمو اضافه خواهند شد، از جمله یک ون کوچک از زی‌کر (Zeekr)، یک برند خودروی برقی که اخیراً توسط گروه جیلی (Geely Group) چین ایجاد شده و مالک ولوو و پولستار نیز هست، و در حال حاضر تجهیزات ویمو را دریافت می‌کند. نسخه ای از هاچ‌بک الکتریکی هیوندای آیونیک ۵ (Hyundai Ioniq 5) برای ویمو قرار است تا پایان سال وارد شود و در کارخانه "متاپلنت" غول خودروسازی کره‌ای در الابِل، جورجیا که در ماه مارس افتتاح شد، تولید خواهد شد.
هر دو خودرو باید به طور قابل توجهی ارزان‌تر از جگوار باشند، هرچند تعرفه‌های ترامپ مشکلی برای زی‌کر ایجاد کرده‌اند. واردات مستقیم ون‌ها قبلاً گزینه گران‌تری بود، زیرا ایالات متحده تعرفه خودروهای برقی چینی را تحت ریاست جمهوری جو بایدن به ۱۰۰ درصد افزایش داد. یک راهکار ممکن در آن زمان واردات آن‌ها در بخش‌ها و انجام مونتاژ کیت در مسا بود – که به نظر می‌رسد برنامه ویمو همین بوده است. اما با افزایش تعرفه‌ها توسط ترامپ بر محصولات چینی به ۱۴۵ درصد، زی‌کرها حتی اگر در آریزونا به صورت قطعات مونتاژ شوند نیز بسیار پرهزینه خواهند بود.
ویمو در مورد جزئیات برنامه‌های خود برای زی‌کر صحبت نخواهد کرد، فراتر از اینکه آزمایش آن‌ها را در ایالات متحده ادامه خواهد داد و آزمایش‌های تصادف این خودروها را برای مجاز کردن استفاده آن‌ها در جاده‌های ایالات متحده به پایان رسانده است.
حدود دوازده دستگاه زی‌کر، همگی آبی بنفش، در اطراف کارخانه مسا پارک شده بودند، قبل از اینکه با کامیون برای آزمایش خارج شوند. آن‌ها گزینه‌ای جذاب به عنوان تاکسی رباتیک با کابینی جادار که ورود و خروج از آن آسان است، درهای جانبی کشویی و کف پایین‌تر و صاف‌تر هستند. این خودرو کمی بزرگتر از ون الکتریکی کوچک رقیب زوکس (Zoox) است، که برخلاف مدل‌های ویمو، فرمان، پدال یا آینه‌های جانبی ندارد.
تمام فناوری ویمو، از جمله لیدار، رادار، دوربین‌ها و سیستم کامپیوتری آن، داخلی طراحی شده و توسط پایگاه گسترده و جهانی تامین‌کنندگان آلفابت تولید می‌شود.
رقیبان احتمالی تاکسی‌های رباتیک مانند تسلا فکر می‌کنند نسبت به ویمو مزیت هزینه‌ای بزرگی خواهند داشت، زیرا خودروهایی مانند سایبرکب (Cybercab) آینده که پاییز گذشته نمایش داده شد، هزینه‌های تولید بسیار کمتری دارند. اما این به دلیل استفاده تسلا از سنسورها و سیستم‌های کامپیوتری بسیار کمتر پیشرفته است. به جای لیدار و رادار پیشرفته مورد استفاده ویمو، این شرکت از دوربین‌های دیجیتال ۵ مگاپیکسلی ابتدایی استفاده می‌کند. این ممکن است هزاران دلار در هزینه‌های اضافی صرفه‌جویی کند، اما ویمو معتقد است که سیستم دیداری بسیار قوی‌تر آن، ایمنی سرنشین را بهتر به حداکثر می‌رساند. و خودروهای آن در واقع در جاده‌ها هستند.
تمام فناوری ویمو داخلی طراحی شده است، از جمله لیدار، رادار، دوربین‌ها و سیستم کامپیوتری آن، و توسط پایگاه گسترده و جهانی تامین‌کنندگان آلفابت تولید می‌شود. ویمو علاوه بر اضافه شدن خودروهای جدید و ارزان‌تر، گفته است که سخت‌افزار نسل ششم آن که اواخر امسال مورد استفاده قرار می‌گیرد، به طور چشمگیری ارزان‌تر از چیزی است که در حال حاضر استفاده می‌کند، بدون اینکه جزئیات بیشتری ارائه دهد. البته این قبل از تعرفه‌های ترامپ بود.
در حال حاضر، این شرکت در تلاش است تا کارآمدترین راه‌ها را برای نصب فناوری خود در جگوارها و انتقال آن‌ها با کامیون به ناوگان‌ها در تمام شهرهایی که در آن‌ها رانندگی می‌کند، پیدا کند. اما همه آن‌ها از طریق کامیون نیمه‌تریلر خارج نمی‌شوند. آن‌هایی که به ناوگان فونیکس می‌روند، خودشان از کارخانه رانندگی می‌کنند تا به محض تأیید برای سرویس، شروع به برداشتن مسافران کنند، شاید از فرودگاه اسکای هاربر.
یو گفت: "حدود ۲۰ یا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد تا از کارخانه به آن منطقه خدماتی برسند." "و به محض اینکه وارد منطقه خدماتی می‌شود، در حال برداشتن مشتریان است."