در دامنه‌های غبارآلود مائونا لوا، جایی که خاک غنی از خاطرات آتشفشانی و اقیانوس آرام در دوردست‌ها می‌درخشد، قهوه‌ای ارزشمند - کونا - از دل زمین رشد می‌کند.
قهوه کونا که با ترکیب منحصربه‌فرد نور خورشید فراوان، باران‌های بعدازظهر و خاک غنی از گدازه‌های آتشفشانی جزیره هاوایی پرورش می‌یابد، هر کیسه هشت اونسی آن بیش از ۳۰ دلار به فروش می‌رسد. با طرفداران زیادی در سراسر جهان، این قهوه متمایز مایه افتخار «بیگ آیلند» (جزیره بزرگ) و هزاران مهاجر آمریکای لاتین است که برای ده‌ها سال دانه‌های قهوه را در مزارع کونا با دست چیده‌اند.
اکنون سرنوشت بسیاری از این کارگران مهاجر نامعلوم است، همانطور که آینده صنعت قهوه این جزیره نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
سیاست‌های سخت‌گیرانه دولت ترامپ در زمینه مهاجرت به این جزیره دورافتاده و ناهموار که با پروازی ۴۵ دقیقه‌ای از هونولولو فاصله دارد، رسیده است.
ماموران فدرال از ماه فوریه چندین بار به این منطقه پرواز کرده‌اند و اغلب برای چند روز در آنجا می‌مانند تا در میان حدود ۲۰۰ هزار نفر از ساکنان جزیره، مهاجران بدون مدرک قانونی را جستجو کنند.
در مقایسه با عملیات‌های پر سر و صدا در شهرهای بزرگ مانند دنور و لس‌آنجلس، اقدامات انجام‌شده در این جزیره نسبتاً کوچک بوده و تنها چند ده نفر توسط اداره مهاجرت و گمرک (ICE) بازداشت شده‌اند.
اما اقدامات اجرایی ICE موجی از ترس را در سراسر این جزیره روستایی گسترانده و تأکید می‌کند که چگونه دام مهاجرتی گسترش یافته و مردان و زنانی را که سابقه کیفری ندارند، و همچنین کودکان را در بر گرفته است.
جین کاپلا، یک نماینده دموکرات در مجلس قانون‌گذاری ایالتی که نماینده این منطقه است، گفت: «صرف‌نظر از تعداد افراد بازداشت‌شده، نتیجه این اقدامات بسیار گسترده است.»
صنعت قهوه کونا شامل صدها مزرعه خانوادگی است که معمولاً مساحت آن‌ها بین سه تا پنج هکتار است. کارگران مهاجر این مزارع اغلب از خانواده‌هایی با وضعیت مختلط هستند که برخی از اعضای آن‌ها ممکن است شهروند طبیعی‌شده یا دارندگان گرین کارت باشند و برخی دیگر بدون مدرک قانونی.
خانم کاپلا که خانواده‌اش نیز به کشت قهوه مشغول هستند، گفت: «آینده کشاورزان قهوه و این کارگران به هم گره خورده است، چه بخواهیم چه نخواهیم.»
او گفت که این صنعت برای موکلانش حیاتی است. «اگر از بین برود، نمی‌دانم چگونه می‌توانیم به وضعیت عادی برگردیم.»
نگرانی در میان جامعه مهاجران به طور فزاینده‌ای افزایش یافته است. در ماه مارس، ویدئویی که به طور گسترده به اشتراک گذاشته شد، ماموران را در حال بردن یک زن و سه کودک از خانه‌شان نشان می‌داد. ماه بعد، یک پسر کلاس اولی پس از بازداشت پدرش از کلاس خارج شد.
تریشیا مک‌لاگلین، سخنگوی وزارت امنیت داخلی، در ایمیلی گفت که ماموران «تعدادی عملیات هدفمند» را برای دستگیری مجرمان در بیگ آیلند انجام داده‌اند. علاوه بر این، او گفت: «مهاجران غیرقانونی غیرهدفمند نیز برخورد و بازداشت شدند.» او به پرسشی درباره تعداد مهاجرانی که بازداشت شده‌اند پاسخ نداد.
بروس کورنول ۷۲ ساله که قهوه‌اش را خودش پرورش می‌دهد و فرآوری می‌کند و همچنین قهوه دیگر کشاورزان را برای بازارهای ایالات متحده و بین‌المللی آماده می‌کند، گفت: «این‌ها کارگران خوب و سخت‌کوشی هستند. آن‌ها عضو باند نیستند.»
برخلاف مزارع صنعتی، کشاورزان کوچک قهوه نمی‌توانند به راحتی از برنامه ویزای فصلی کشاورزی دولت استفاده کنند، زیرا این برنامه پیچیده، پرهزینه و نیازمند کاغذبازی گسترده است.
آقای کورنول گفت که به جای دستگیری، باید به کارگران راهکارهایی برای مهاجرت قانونی ارائه شود.
او در نزدیکی مزرعه‌اش، جایی که میوه‌های قهوه در حال رسیدن بودند، گفت: «اگر این کارگران مهاجر را نداشته باشیم، قهوه ما آسیب خواهد دید. دولت باید راه را برای این افراد برای آمدن و کار کردن آسان‌تر کند.»
هاوایی تنها ایالت ایالات متحده است که تولید تجاری قابل توجه قهوه دارد، که عمدتاً توسط بیگ آیلند رهبری می‌شود، جایی که کشت قهوه در دهه ۱۸۲۰ آغاز شد. در سال ۱۸۷۳، هنری نیکلاس گرین‌ول، مهاجر انگلیسی که در این جزیره ساکن شد و نوادگانش هنوز قهوه کشت می‌کنند، قهوه کونا را به نمایشگاه جهانی وین برد و در آنجا جایزه برتری را کسب کرد.
در اوایل دهه ۱۹۰۰، کارگران ژاپنی که از شرایط سخت در مزارع نیشکر هاوایی فرار می‌کردند، شروع به اجاره قطعات کوچک زمین برای کشت قهوه کردند.
در اواسط دهه ۱۹۸۰، پذیرش جهانی قهوه تخصصی، کشت کونا را متحول کرد. از آن زمان، هزاران کارگر مکزیکی و آمریکای مرکزی به بیگ آیلند مهاجرت کرده‌اند و برخی از آن‌ها خود به تولیدکننده تبدیل شده‌اند.
در میان آن‌ها، آمریکایی‌های مکزیکی‌تبار مانند آرماندو رودریگز هستند که خانواده‌اش در ۸ سالگی به طور غیرقانونی از مرز وارد ایالات متحده شدند. او از طریق پدرش، که وضعیتش در سال ۱۹۸۶ تحت آخرین عفو عمومی مهاجران بدون مدرک قانونی، قانونی شد، گرین کارت گرفت و بعداً شهروند شد.
امروزه، خانواده گسترده او در ۱۳ هکتار زمین قهوه کشت و فرآوری می‌کنند. آن‌ها قهوه برنده جایزه‌شان، آلوها استار را در سراسر کشور ارسال می‌کنند.
آقای رودریگز گفت که نگران برداشت محصول است. کارگرانی که معمولاً برای فصل برداشت استخدام می‌کند، به او و دیگر کشاورزان اطلاع داده‌اند که حتی با داشتن گرین کارت، از سرزمین اصلی ایالات متحده باز نخواهند گشت.
آقای رودریگز در حالی که در امتداد بزرگراه مامالاهوآ، یک جاده ساحلی باریک و پرپیچ و خم با ورودی‌هایی در هر دو طرف که به ده‌ها مزرعه قهوه منتهی می‌شود، رانندگی می‌کرد، گفت: «آن‌ها می‌ترسند در فرودگاه بازداشت شوند یا گرین کارتشان گرفته شود.»
صبح یک روز اخیر، کارگران در امتداد یک ردیف از بوته‌های کوچک قهوه در مزرعه سه هکتاری دون دیویس، یک خلبان بازنشسته نیروی دریایی که برای دلتا ایرلاینز پرواز می‌کرد، حرکت می‌کردند.
آقای دیویس که ساعتی ۳۰ دلار به کارگران پرداخت می‌کند، گفت که آن‌ها روزانه ۱۱ ساعت سر پا هستند. او تازه یک تابلو "ورود ممنوع" را روی دروازه‌اش نصب کرده بود به این امید که ماموران ICE را از ورود به ملکش باز دارد. او گفت که نگران کارگرانش است، حتی با وجود اینکه آن‌ها وضعیت قانونی دارند.
آقای دیویس درباره محصولش گفت: «هیچ کس دیگری نیست که این‌ها را بچیند.»
در زمان استراحت ناهار، سالوادور کانسینو ۴۷ ساله که تمام عمر کاری خود را وقف قهوه کرده است، گفت که او و دیگر اعضای خانواده گسترده مکزیکی‌اش مدت‌هاست که در این جزیره ساکن هستند. آن‌ها گرین کارت و فرزندان شهروند آمریکایی دارند و خانه‌هایشان را خریده‌اند.
اما او گفت که مهاجران جوان‌تر بدون مدرک قانونی در سال‌های اخیر برای جایگزینی کارگران قدیمی‌تر وارد شده‌اند. بسیاری از تازه‌واردان هندوراسی هستند که در کشور خود قهوه کشت می‌کردند، کشوری که سال‌هاست با یکی از بالاترین نرخ‌های قتل در جهان مواجه است.
چند تن از این کارگران یکشنبه اخیر در یک کارخانه فرآوری، کیسه‌های ۱۰۰ پوندی قهوه را تخلیه می‌کردند.
داروین ۲۶ ساله که چهار سال پیش وارد کشور شده و به شرط استفاده تنها از نام کوچک به دلیل وضعیت مهاجرتی‌اش صحبت کرد، گفت: «اینجا کار زیاد است و می‌توان پول خوبی به دست آورد.»
او گفت که روزانه ۴۰۰ دلار از کار برداشت محصول به دست می‌آورد و همسرش را نیز به هاوایی آورده است.
همسرش در ماه مارس نوزادی به دنیا آورد و چند روز بعد، هنگامی که دیگر ساکنان خانه نبودند، متوجه نزدیک شدن یک خودروی شاسی‌بلند شد. او گفت که خود و نوزادش را در اتاق خواب با پرده‌های کشیده قفل کرده است. ماموران مدتی به در جلو کوبیدند و سپس وقتی کسی پاسخ نداد، رفتند.
از آن زمان، این زوج در حال بازنگری در تصمیم ماندن هستند. داروین گفت: «ما اینجا خوشحال بودیم، اما وضعیت مهاجرت اکنون ما را به شدت نگران کرده است.»
در ماه مارس بود که خانم کاپلا، نماینده مجلس ایالتی، تماس‌های مضطربی از معلمان مدرسه و دیگران درباره "هرج و مرج ناشی از اقدامات اجرایی" دریافت کرد. او به یاد آورد که کودکان از کلاس‌ها ناپدید شده بودند و خانواده‌های وحشت‌زده پنهان شده بودند یا در ماشین‌هایشان می‌خوابیدند.
خانم کاپلا گفت: «هیچ کس نمی‌دانست چه کار کند.»
در این جزیره هیچ وکیل مهاجرتی فعالیت نمی‌کند و مهاجرانی که باید در دادگاه حاضر شوند باید به هونولولو پرواز کنند، جایی که دادرسی‌های مهاجرتی برگزار می‌شود. عدم حضور در جلسه دادگاه می‌تواند منجر به حکم اخراج از سوی قاضی شود و مهاجران را هدف اقدامات اجرایی قرار دهد.
در اوایل ماه آوریل، ماموران ICE به کونا بازگشتند.
جان ردن، که قهوه ارگانیک گواهی‌شده کشت می‌کند، یک روز برای انجام کارهای خود بیرون رفت و دروازه پشت سرش را نبست. هنگامی که بازگشت، همسایه‌ای به او اطلاع داد که ماموران فدرال در ملک او در نزدیکی بزرگراه مامالاهوآ بوده‌اند.
آقای ردن گفت که هنگام حضور ماموران در مزرعه‌اش، هیچ کارگری در زمین او نبوده است، اما با این وجود، عصبانی بود. در ۵ آوریل، او به اعتراضی پیوست و پلاکاردی را حمل می‌کرد که روی آن نوشته شده بود: «ICE به مزرعه من تجاوز کرد.»
خانم کاپلا و دیگر مقامات محلی و گروه‌های حقوق مهاجران اقدام به آگاه‌سازی جامعه و کمک به مهاجران برای شناسایی خود و دانستن حقوقشان در صورت برخورد با ماموران ICE کرده‌اند.
خانم کاپلا گفت: «بسیاری از آن‌ها فقط می‌خواهند بدانند اگر بازداشت شوند، چه اتفاقی می‌افتد. می‌خواهند بدانند با فرزندانشان چه می‌شود.»
بروس کورنول، صاحب مزرعه قهوه، گفت که هرچند اقدامات اخیر ICE تنها چند نفر را تحت تأثیر قرار داده است، اما «صدها نفر را در لرزه انداخته است.»
«این به کل صنعت آسیب می‌زند.»