این خانواده نه‌نفره آفریقایی‌تبار در فضای کوچک دفتری در بیرمنگام، آلاباما، در حالی که محیط جدید خود را بررسی می‌کردند، احساس خستگی ناشی از سفر طولانی داشتند. ارول لنگتون، پدر این خانواده سفیدپوست آفریقای جنوبی، بیشتر وقت خود را با قلم در دست، صرف امضای مدارک لازم در دفتر هماهنگی پناهندگان کرده بود.
نوه‌اش روی زمین با بلوک‌های اسباب‌بازی بازی می‌کرد. پسر بزرگ‌ترش مراقب او بود. آن‌ها تازه نودل خورده بودند. بعداً، وقت خود را صرف جستجو برای آپارتمان خواهند کرد.
آقای لنگتون، 48 ساله، حدود 40 ساعت پس از فرود در فرودگاه بین‌المللی بیرمنگام-شاتلزورث، در مصاحبه‌ای گفت: "هنوز هیچ‌کس باور نمی‌کند که ما واقعاً اینجا ایستاده‌ایم." خانواده او از جمله اولین گروه 59 نفره آفریقای جنوبی‌هایی بودند که این هفته وارد ایالات متحده شدند، حدود سه ماه پس از امضای دستور اجرایی توسط رئیس‌جمهور ترامپ که وضعیت پناهندگی را برای آفریقایی‌تبارها، اقلیت قومی سفیدپوستی که در دوران آپارتاید حکومت می‌کردند، ایجاد کرد.
رئیس‌جمهور اساساً تمام برنامه‌های پذیرش پناهجو را در اولین روز حضور خود در دفتر متوقف کرد. اما به سرعت مسیر تسریع‌شده‌ای را برای آفریقایی‌تبارها ایجاد کرد، کسانی که ادعا می‌کنند به دلیل نژادشان مورد تبعیض و خشونت قرار گرفته‌اند، یا دلیل دارند که باور کنند مورد این موارد قرار خواهند گرفت.
اکنون، خانواده لنگتون شهر ساحلی خود در آفریقای جنوبی، هیبردین، را با شهری در جنوب آمریکا در هزاران مایلی دورتر معاوضه کرده است. اما آقای لنگتون گفت که در حال حاضر احساس امنیت بیشتری می‌کند، همچنین خانواده گسترده‌اش که به او ملحق شده‌اند: همسرش، پسرش، سه دخترش، دامادش و دو نوه‌اش.
آقای لنگتون برادری در بیرمنگام دارد. اما او گفت که عامل دیگری نیز خانواده‌اش را به این ایالت کشانده است.
او در یک بعدازظهر گرم و مرطوب در بیرون دفتر پناهندگان در جستجوی سایه گفت: "آفریقای جنوبی کشوری بسیار گرم است و آلاباما نیز بسیار شبیه به آن است."
از زمان ورود به ایالات متحده در 12 می، تعداد کمی از آفریقایی‌تبارها علناً درباره ترک کشورشان، اولین برداشت‌هایشان از آمریکا یا نظرشان در مورد بحث‌های داغ درباره وضعیت پناهندگی‌شان صحبت کرده‌اند. (در حالی که در فرودگاه ژوهانسبورگ منتظر بودند، مسافران آفریقایی‌تبار گفتند که سفارت آمریکا به آن‌ها دستور داده است که با رسانه‌ها صحبت نکنند.)
جمهوری‌خواهان از آن‌ها استقبال کرده‌اند. قبل از سفر به خاورمیانه، آقای ترامپ به خبرنگاران گفت: "کشاورزان سفیدپوست به طرز وحشیانه‌ای کشته می‌شوند و زمین در آفریقای جنوبی مصادره می‌شود." او افزود که ایالات متحده "اساساً شهروندی را گسترش داده" به گروه آفریقایی‌تبارها زیرا به گفته او آن‌ها قربانیان نسل‌کشی هستند.
داده‌های پلیس آفریقای جنوبی روایت کشتار گسترده سفیدپوستان آفریقای جنوبی را تأیید نمی‌کند. و تمرکز آقای ترامپ بر آفریقایی‌تبارها، همان‌قدر توجه را به ده‌ها هزار نفری جلب کرده است که دولتش تصمیم گرفته است از ورود آن‌ها جلوگیری کند، از جمله افغان‌هایی که در طول جنگ در افغانستان به سربازان آمریکایی کمک کردند.
در یک مصاحبه یک ساعته با نیویورک تایمز، آقای لنگتون گفت که 10 سال است تلاش می‌کند آفریقای جنوبی را ترک کند و از رئیس‌جمهور ترامپ سپاسگزار است. او گفت که در کشورش به دلیل "سفیدپوست و کشاورز بودن" مورد تهدید قرار گرفته است و کسب‌وکارش به دلیل نفرت علیه آفریقایی‌تبارها از نظر مالی آسیب دیده است.
آقای لنگتون همچنین گفت که بازرسان دولتی آفریقای جنوبی که سال‌ها پیش از مزرعه‌اش بازدید کرده بودند، پس از مطالبه پول او را به صورت فیزیکی تهدید کرده بودند. او این تهدیدها را با انگیزه نژادی توصیف کرد.
او گفت: "آفریقای جنوبی کشور زیبایی است و اینکه ما آن را ترک کرده‌ایم قلبم را می‌شکند." او افزود: "و اکثر مردم - سیاه‌پوست، سفیدپوست، و هر آنچه که نام ببرید، از تمام شکاف‌های فرهنگی - مردم فوق‌العاده و دوستانه‌ای هستند."
او افزود که مشکل این است که "کشاورزان سفیدپوست عموماً با انگیزه مورد حمله قرار می‌گیرند."
از آوریل 2020 تا مارس 2024، 225 نفر در مزارع آفریقای جنوبی کشته شدند، طبق اطلاعات پلیس آفریقای جنوبی. تقریباً نیمی از قربانیان - 101 نفر - کارگران فعلی یا سابق ساکن در مزارع بودند که عمدتاً سیاه‌پوست هستند. 53 نفر از قربانیان کشاورزان بودند که معمولاً سفیدپوست هستند.
آقای لنگتون هنگام پرسش در مورد اینکه چرا تا این حد مشتاق بوده است جزو اولین کسانی باشد که ترک می‌کند، به خانواده‌اش اشاره کرد. او گفت: "من برای آن‌ها این کار را کردم."
روز چهارشنبه، خانواده در دفاتر Inspiritus بودند، یک آژانس اسکان مجدد غیرانتفاعی که به پناهندگان در آلاباما کمک می‌کند. این سازمان در بیانیه‌ای اعلام کرد که "موظف است به همه پناهندگان صرف نظر از نحوه ورودشان خدمت کند."
این آژانس گفت: "امید ما این است که باز کردن اسکان مجدد پناهندگان برای آفریقایی‌تبارها به معنای گامی به سوی کمک به بیش از 20,000 نفر آسیب‌پذیر باشد که همچنان سرگردان هستند - خانواده‌ها و افرادی از مکان‌هایی مانند جمهوری دموکراتیک کنگو، ونزوئلا و سوریه - که از خشونت، جنگ و آزار و اذیت گریخته‌اند و فرآیند دقیق بررسی ایالات متحده را تکمیل کرده‌اند."
آقای لنگتون گفت که در یک گروه چت با دیگر آفریقایی‌تبارهایی که این هفته در ایالات متحده فرود آمده‌اند، عضو است.
او گفت: "بعضی‌ها خوش‌شانس هستند که قبلاً اینجا کار کرده‌اند و بعضی دیگر در اینجا خانواده دارند. متأسفانه، بعضی‌ها کاملاً تنها می‌آیند. این تجربه دلهره‌آوری است."
از او پرسیده شد که درباره انتقاداتی که او و هموطنان آفریقایی‌تبارش دریافت کرده‌اند چه فکری می‌کند، آقای لنگتون گفت که "متنفران متنفر خواهند بود" و اینکه برچسب "خائن و فروخته‌شده" زدن به آن‌ها وحشتناک است.
او آقای ترامپ را به خاطر اقداماتش در برابر مهاجرت غیرقانونی ستود و گفت که او نباید به خاطر تمرکز بر آفریقایی‌تبارهای سفیدپوست مورد انتقاد قرار گیرد زیرا، به گفته آقای لنگتون، هر رئیس‌جمهوری در طول تاریخ "گروه‌های مختلفی" از پناهندگان را اولویت‌بندی کرده است.
در سال 2020، آخرین سال کامل دوره اول ریاست جمهوری آقای ترامپ، با سقف پذیرش پناهجو که به شدت کاهش یافته بود، ایالات متحده حدود 11,000 پناهجو پذیرفت که یک رکورد پایین محسوب می‌شود. سپس رئیس‌جمهور جوزف آر. بایدن جونیور این برنامه را احیا کرد. در سال مالی که در 30 سپتامبر به پایان رسید، حدود 100,000 پناهجو وارد کشور شدند که بزرگ‌ترین تعداد در نزدیک به سه دهه گذشته است.
آقای لنگتون گفت که این فصل جدید "بسیار سورئال" به نظر می‌رسد. اگرچه او تأکید کرد که خانواده‌اش در حال حاضر در حال دل بستن به آلاباما و درک فرهنگ فوتبال‌دوست آن هستند. (آن‌ها هنوز تیم دانشگاهی مورد حمایت خود را انتخاب نکرده‌اند.)
آقای لنگتون گفت: "تنها چیزی که واقعاً آن را تثبیت می‌کند، رانندگی در سمت دیگر بزرگراه، در سمت دیگر جاده است." او مشتاق بود که یک کشاورز باقی بماند، به همین دلیل به دلیل چشم‌انداز روستایی و کوهستانی مونتانا به فکر نقل مکان به آنجا افتاده بود. اما خانواده‌اش از سرما متنفر بودند، بنابراین آلاباما انتخاب نهایی بود.
در آفریقای جنوبی، آقای لنگتون اسفناج، خردل، چغندر سوئیسی و سیب‌زمینی شیرین کشت می‌کرد. اکنون، او گفت که به احتمال زیاد در بیرمنگام یک شغل فناوری اطلاعات خواهد داشت. اما در نهایت امیدوار است قطعه زمینی را خریداری کند که خانواده‌اش بتوانند در آن کشاورزی کنند، مرغ پرورش دهند و شاید یک عملیات تجاری راه‌اندازی کنند.
در داخل دفتر مرکزی محلی Inspiritus، مجموعه دیگری از دفاتر توسط مرکز هیسپانیک و مهاجران آلاباما اشغال شده بود، گروهی که به مهاجران هیسپانیک کمک می‌کند. چندین نفر از افراد داخل، مهاجرانی از ونزوئلا بودند که می‌گفتند از استقبال آمریکا از سایر پناهندگان و بی‌اعتنایی آشکار نسبت به آمریکای لاتینی‌ها احساس آزردگی می‌کنند.
در بیرون، آقای لنگتون در حال سازماندهی خانواده‌اش بود تا بالاخره دفتر پناهندگان را ترک کنند.
از او پرسیده شد که اگر شهروند ایالات متحده شود، وابستگی حزبیش چه خواهد بود، آقای لنگتون گفت: "فکر می‌کنم دموکرات‌ها عقل خود را از دست داده‌اند. بنابراین جمهوری‌خواه خواهم بود، مگر اینکه دلیلی برای تغییر وجود داشته باشد."
آیا او نیز مانند بسیاری از همسایگان جدیدش در این ایالت به شدت محافظه‌کار، به زودی یک قطعه یادگاری ترامپ خریداری خواهد کرد؟
او گفت: "هنوز خیلی زود است که بدانم آیا برچسب ترامپ را روی پشت ماشینی که هنوز ندارم خواهم زد یا خیر."
زیماسا ماتیووان در این گزارش همکاری داشته است.