صبح یکشنبه، ساعت ۱۰:۳۰ به وقت محلی، گروهی از ساکنان نیویورک که بیشتر آن‌ها در حدود ۳۰ سالگی بودند، در کنار درخت هیر کریشنا در مرکز پارک تامپکینز اسکوئر جمع شدند.
علی‌رغم گلایه‌هایی درباره خستگی ناشی از شب قبل، آن‌ها به موقع برای شرکت در یک تور پیاده‌روی با موضوع گیاهان و تاریخ پارک، که توسط اولیویا رز هدایت می‌شد، به آنجا رسیده بودند. رز کیف‌های پارچه‌ای و جزوه‌های سبزرنگ کوچکی که برای این مناسبت تهیه کرده بود را به شرکت‌کنندگان داد.
خانم رز، ۳۳ ساله، هنرمند و طراح اهل محله کیپس بِی منهتن است. او در سال ۲۰۱۷ استودیوی طراحی گیاه «اورجینال رز» را تأسیس کرد.
از آگوست سال گذشته، او شروع به برگزاری پیاده‌روی‌های رایگان هدایت‌شده در سراسر نیویورک کرده است که هم تاریخ شهر و هم گیاهان محلی آن را کاوش می‌کنند.
خانم رز امیدوار است که پیاده‌روی‌هایش ارتباط صمیمی‌تری بین نیویورکی‌ها و پوشش گیاهی نادیده گرفته شده‌ای که در کنارشان زندگی می‌کند، ایجاد کند. او گفت: «دوست دارم به آن به این صورت فکر کنم که شما فقط در حال یادگیری بیشتر در مورد همسایگانتان هستید.»
این پیاده‌روی‌ها هنرمندان، نویسندگان، طراحان، مدل‌ها، موسیقیدانان – به گفته دنیل اورم، یکی از دوستان خانم رز که روز یکشنبه برای دومین بار در پیاده‌روی گیاه‌شناسی شرکت کرده بود، «چهره‌های صحنه هنری و فرهنگی» را جذب می‌کنند.
آرون مالدونادو و سارا گائودیو، زوج متأهلی که برند پوشاک خیابانی Brigade USA را اداره می‌کنند، سگشان را به پیاده‌روی روز یکشنبه آوردند و گفتند که هر دو خود را «۱۰۰ درصد گیاه‌نابینا» می‌دانند.
خانم گائودیو گفت: «شما می‌توانید دهه‌ها اینجا باشید و جزئیات آنچه را که روز به روز در خیابان می‌بینید، ندانید.»
پس از جمع شدن حدود ۳۵ نفر، خانم رز توجه همه را جلب کرد. با دست گذاشتن بر تنه درخت هیر کریشنا، توضیح داد که این درخت نمونه‌ای نادر از یک نارون آمریکایی بالغ در شهر نیویورک است که حدود سال ۱۸۷۹ کاشته شده است.
در سال ۱۹۶۶، همین درخت جایی بود که رهبر معنوی، باکتی‌ودانتا سوامی پرابوپادا و پیروانش مراسم ذکرگویی را برگزار کردند که نشان‌دهنده تولد مذهب هیر کریشنا در ایالات متحده بود.
خانم رز گفت: «دوست دارم فکر کنم که درختان خاطره تمام اتفاقاتی که رخ داده‌اند را در خود نگه می‌دارند.»
جمعیت با دقت گوش می‌دادند در حالی که او به روشن ساختن خاطرات بسیاری که در ۱۰.۵ هکتار پارک تامپکینز اسکوئر جای گرفته‌اند، ادامه می‌داد.
به استفاده از آن به عنوان میدان رژه نظامی، اعتراضات مختلف کارگری و ضدجنگ، کنسرت‌ها و فستیوال‌های درگ، و درگیری سال ۱۹۸۸ بین معترضان و افسران پلیس بر سر مسائلی از جمله بی‌خانمانی، اعیان‌سازی، و ساعت منع رفت و آمد ۱ شب، اشاره کرد.
خانم رز گفت: «شما هرگز نمی‌توانید این پارک را از پا درآورید. مردم بازمی‌گردند. این پارک به دلیلی پارک مردم است.»
خانم رز در کنار پارک اسکیت در خیابان دهم، به یک درخت چنار لندنی اشاره کرد که یکی از رایج‌ترین درختان در شهر نیویورک و یکی از درختان مورد علاقه برنامه‌ریز شهری، رابرت موزس، به دلیل سختی و سازگاری آن بود.
چنارهای لندنی به دلیل پوست پوسته‌دار و شبیه به استتار و برگ‌های پنج پرشان شناخته می‌شوند، که بسیاری معتقدند الهام‌بخش برگ موجود در آرم اداره پارک‌های شهر بوده است.
پس از توقف در کنار دو بنای یادبود — چشمه یادبود اسلوکوم، که یاد قربانیان آتش‌سوزی کشتی در سال ۱۹۰۴ را گرامی می‌دارد، و چشمه تمپرنس، که در سال ۱۸۸۸ برای تشویق مردم به نوشیدن آب به جای الکل نصب شد — پیاده‌روی رو به پایان بود.
پارک شروع به پر شدن از آفتاب‌گیرها، کودکان و افرادی که در حال انجام تای چی بودند، کرده بود. زیر درخت هیر کریشنا، یک گروه موسیقی در حال آماده شدن برای اجرا بود.
لیدیا برنز در مورد خانم رز به دوست‌دخترش اظهار نظر کرد و گفت: «او واقعاً عالی بود.» خانم برنز، یک مدل و بومی نیویورک، به خصوص از نقشه دست‌کشیده در جزوه خانم رز که مکان و گونه هر درخت در پارک را مشخص کرده بود، خوشحال شد.
او گفت: «هفته‌ها بود که می‌خواستم بیایم. خوشحالم که بهار فرا رسیده و او واقعاً دختران را فعال کرده تا کمی با طبیعت ارتباط بگیرند — به معنای واقعی کلمه — و بیرون بیایند.»
