رابرت اف. کندی جونیور مدت‌هاست که به علم بی‌اعتبار علاقه‌مند است و به‌عنوان وزیر بهداشت و خدمات انسانی (HHS)، یک بار دیگر آن را پذیرفته است؛ واضح‌ترین نمونه آن ادعاهای نادرست او مبنی بر اینکه واکسن‌ها باعث اوتیسم می‌شوند، است. هفته گذشته، او یک مطالعه دیگر با طراحی ضعیف را برای مبارزه‌ای دیگر به میان آورد. در یک جلسه استماع کمیته سنا، او به گزارشی استناد کرد که تعداد کمی از دانشمندان آن را علم می‌شناسند تا یک بازنگری ایمنی FDA را برای داروی میفپریستون، که در اکثریت سقط‌ها در ایالات متحده استفاده می‌شود، توجیه کند.
رئیس‌جمهور دونالد ترامپ پیش‌تر از HHS خواسته بود تا ایمنی این دارو را بررسی کند و کندی در جلسه استماع تأکید کرد که بازنگری این دارو اولویت اصلی FDA خواهد بود. وی خاطرنشان کرد که نرخ غیرمعمول بالای عوارض جانبی که در گزارش مشخص شده است، "نشان می‌دهد که حداقل باید برچسب دارو تغییر کند." به عبارت دیگر، بالاترین مقام بهداشتی ایالات متحده آماده است تا بر اساس گزارشی که ضعیف طراحی شده و تحت بررسی علمی قرار نگرفته است – راهنمایی رسمی دولت در مورد یک داروی پرکاربرد را بازنگری کند.
گزارشی که کندی به آن استناد کرد، اواخر ماه گذشته در وب‌سایت مرکز اخلاق و سیاست عمومی (EPPC)، یک اندیشکده مستقر در واشنگتن دی‌سی که بر "مقابله با دستور کار شدیداً مترقی و ایجاد اجماع برای محافظه‌کاران" تمرکز دارد، منتشر شد. نویسندگان این مطالعه، جیمی برایان هال (Jamie Bryan Hall)، مدیر تحلیل داده در EPPC، و رایان اندرسون (Ryan Anderson)، رئیس این سازمان، متخصص بهداشت نیستند و به نظر نمی‌رسد هیچ یک سابقه انتشار تحقیقات علمی از طریق داوری همتا را داشته باشند. روش‌های آن‌ها به شدت از آنچه در دنیای تحقیقات بهداشتی استاندارد است، منحرف شده بود و بنابراین، پیش‌بینی می‌شد که نتیجه‌گیری آن‌ها نیز چنین باشد: در تضاد شدید با ده‌ها کارآزمایی که طی دهه‌ها در سراسر جهان انجام شده است، گزارش EPPC نتیجه گرفت که میفپریستون برای زنان خطرناک است.
EPPC نوشته است که گزارش آن‌ها "ارزیابی دقیق و محافظه‌کارانه‌ای از ایمنی قرص سقط جنین ارائه می‌دهد." با این حال، این مطالعه فاقد شفافیت اساسی در مورد چگونگی انجام این ارزیابی است. نویسندگان بر داده‌های یک پایگاه داده بیمه تکیه کردند که طبق گزارش، شامل بیش از ۸۰۰,۰۰۰ سقط با میفپریستون از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۳ بوده است. اما نویسندگان در واقع نمی‌گویند از کدام پایگاه داده استفاده کرده‌اند، بنابراین "هیچ راهی برای هیچ‌کس وجود ندارد تا تجزیه و تحلیل آن‌ها را بازسازی کند و ببیند آیا نتایج مشابهی به دست می‌آید یا خیر،" این را سارا رد (Sara Redd) از مرکز تحقیقات بهداشت باروری در جنوب شرقی دانشکده بهداشت عمومی رولینز دانشگاه اموری به من گفت. (در ایمیلی، هانتر استس (Hunter Estes)، مدیر ارتباطات EPPC، به من گفت که قرارداد مرکز با فروشنده داده‌های آن‌ها، EPPC را از اشتراک نام پایگاه داده یا حتی نام فروشنده منع می‌کند. اما، او افزود، "این داده‌های بیمه از حدود دوازده واسطه داده در دسترس است و به طور گسترده توسط محققان و متخصصان بهداشت استفاده می‌شود.")
این گزارش همچنین برای رسیدن به نتیجه‌گیری‌های خود گام‌های روش‌شناختی عجیب و غریبی برداشت. یکی از یافته‌های کلیدی آن این است که بیش از ۱۰ درصد از افرادی که میفپریستون مصرف می‌کنند، آنچه مطالعه به آن "عوارض جانبی جدی" اطلاق می‌کند، تجربه می‌کنند. (مجموعه‌ای از مطالعات متعدد، نرخ عوارض جانبی قابل توجه ناشی از سقط دارویی با میفپریستون را کمتر از ۰.۳ درصد گزارش کرده‌اند که باعث می‌شود این دارو ایمن‌تر از تایلنول و ویاگرا باشد.) اما معیارهای غیرمعمول گسترده مطالعه EPPC برای تعریف این عوارض سؤالات زیادی را مطرح می‌کند. محققان حاملگی خارج از رحم را به عنوان یک عارضه جانبی در نظر گرفتند، با استدلال اینکه پزشکان باید قبل از تجویز میفپریستون آن را رد می‌کردند. (کالج آمریکایی متخصصان زنان و زایمان اذعان دارد که میفپریستون در موارد حاملگی خارج از رحم می‌تواند خطرناک باشد، اما می‌گوید که رد کردن این وضعیت نادر – فرآیندی که شامل سونوگرافی می‌شود – برای اکثر زنانی که دارو را مصرف می‌کنند غیرضروری است.) نویسندگان مواردی را که در آن‌ها نیاز به یک روش جراحی برای تکمیل سقط پس از میفپریستون وجود داشت، در نظر گرفتند – بیماران در حدود یک مورد از ۲۰ مورد نیاز به درمان اضافی دارند، بنابراین FDA این را یک نتیجه شناخته‌شده می‌داند نه یک عارضه جانبی. آن‌ها "سایر عوارض جانبی تهدیدکننده حیات" را در نظر گرفتند، از جمله مشکلات قلبی و نگرانی‌های مربوط به سلامت روان، که زنان در این مطالعه در هفته‌های پس از سقط تجربه کردند – که ممکن است ربطی به میفپریستون نداشته باشد.
آن‌ها همچنین رویدادهای "جدی" را که در بازدیدهای اورژانسی ثبت شده در ۴۵ روز پس از مصرف میفپریستون توسط بیمار رخ داده بود، در نظر گرفتند. با این حال، گزارش به طور کامل توضیح نمی‌دهد که آن‌ها چگونه می‌دانستند که این رویدادها به میفپریستون مرتبط هستند و برای قضاوت در مورد اینکه کدام یک "جدی" محسوب می‌شوند، از مقیاسی استفاده کردند که برای تحقیقات سرطان طراحی شده است و برای استفاده در مطالعات مراقبت از سقط جنین تأیید نشده است. اوشما اوپادیا (Ushma Upadhyay)، اپیدمیولوژیست و محقق بهداشت باروری در دانشگاه کالیفرنیا، سان فرانسیسکو، به من گفت که شمارش آزاد بازدیدهای اورژانسی می‌تواند تخمین خطر مرتبط با سقط جنین را به طور مصنوعی افزایش دهد: در مطالعه‌ای که او در مورد بازدیدهای اورژانسی مرتبط با سقط از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ رهبری کرد، نیمی از بیماران علائم آنقدر خفیفی داشتند که نیازی به هیچ درمانی نداشتند. او همچنین گفت که نویسندگان نتوانسته‌اند به طور مؤثر بین پیامدهای سقط جنین و سقط خودبه‌خودی که با میفپریستون درمان شده‌اند، یا بین خونریزی طبیعی پس از سقط و خونریزی شدید تمایز قائل شوند.
در هفته‌های پس از انتشار گزارش، EPPC دو سند تکمیلی با جزئیات بیشتر در مورد روش‌شناسی مطالعه منتشر کرد که کارشناسان به من گفتند هنوز قانع‌کننده نیستند. همانطور که اسناد توضیح دادند، نویسندگان برای تفکیک سقط‌های خودبه‌خودی، که اغلب با میفپریستون درمان می‌شوند، از سقط‌های جنین عمدی بر کدهای تشخیصی تکیه کردند – عملی که ممکن است نتایج غیردقیق به همراه داشته باشد. این گزارش تنها ایده‌های خودکشی و آدم‌کشی را در میان تشخیص‌های سلامت روان که به عنوان عوارض جانبی جدی طبقه‌بندی شده‌اند، شامل می‌شد – اما این هنوز ثابت نمی‌کند که این تشخیص‌ها به سقط مرتبط بوده‌اند، این را رد به من گفت. این گزارش "تنها کدهای مربوط به خونریزی یا خونریزی شدید (بر اساس تعریف FDA)" را استفاده کرده است – که هنوز برای تمایز بین مقدار طبیعی خونریزی پس از میفپریستون و چیزی جدی‌تر کافی نیست، اوپادیا گفت.
طبق EPPC، بررسی همتا (peer review) گزارش به دلیل "سوگیری گسترده طرفدار سقط در فرآیند بررسی همتا" امکان‌پذیر نبوده است، اما گروهی از دانشمندان داده، تحلیلگران و مهندسان این پروژه را "انجام و تأیید" کرده‌اند، با کمک پزشکان. نام هیچ یک از آن‌ها در گزارش دیده نمی‌شود. وقتی در مورد این تصمیم پرسیدم، نماینده EPPC نوشت: "عادی است که افراد با نظرات بحث‌برانگیز مورد انواع حملات شخصی و حرفه‌ای، از جمله تهدید به خشونت در خانه‌های خود، قرار بگیرند."
تاکنون، شایع‌ترین حملات به این مطالعه در مورد محتوای آن بوده است. آلیس مارک (Alice Mark)، متخصص زنان و مدیر پزشکی فدراسیون ملی سقط جنین، به من گفت که "نامیدن آن مطالعه، آن را بیش از حد بزرگ می‌کند." برخی از طرفداران ضد سقط نیز در مورد اغراق در دقت مطالعه هشدار داده‌اند: اوایل این ماه، پولیتیکو گزارش داد که کریستینا فرانسیس (Christina Francis)، مدیر عامل انجمن آمریکایی متخصصان زنان و زایمان طرفدار حیات، در یک تماس خصوصی زوم با رهبران ضد سقط گفت که اگرچه این گزارش حاوی داده‌های معتبر است و باید الهام‌بخش تحقیقات بیشتر باشد، اما "مطالعه به معنای سنتی نیست" و "اثبات قطعی هیچ چیزی نیست."
فعالان ضد سقط مدت‌هاست که میفپریستون را یک مشکل می‌دانند. در سال‌های پس از تصمیم دیوان عالی در سال ۲۰۲۲ مبنی بر لغو حق ملی سقط جنین، نرخ سقط‌ها تا حدی به دلیل تصمیم FDA در سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است که اجازه داد میفپریستون و میزوپروستول (دارویی که اغلب به صورت همزمان برای سقط جنین استفاده می‌شود) از طریق خدمات پزشکی از راه دور تجویز و از طریق پست ارسال شوند. طبق گزارش پولیتیکو، زیر سؤال بردن ایمنی میفپریستون بخشی از یک استراتژی بزرگتر به نام "رولینگ تاندر" است که هدف آن قطع دسترسی به این داروهاست. داده‌های با کیفیت بالا نتوانسته‌اند این سؤالات را تأیید کنند، بنابراین اغلب از تحقیقات درجه دو برای طرح پرونده علیه میفپریستون استفاده شده است. برای مثال، در سال ۲۰۲۳، یک قاضی فدرال با استناد به مطالعات کم کیفیت که عوارض جانبی میفپریستون را گزارش کرده بودند، حکم داد که میفپریستون باید از بازار خارج شود. (دیوان عالی بعداً دادخواست را به دلایل رویه‌ای رد کرد.) به دلیل "عدم دقت علمی"، دو مورد از مطالعات استناد شده در نهایت توسط ژورنالی که آن‌ها را منتشر کرده بود، پس گرفته شدند.
وقتی FDA در گذشته ایمنی میفپریستون را ارزیابی کرده است – که از زمان تأیید اولیه آن در سال ۲۰۰۰ چندین بار انجام داده است – به جای کاهش، دسترسی به میفپریستون را گسترش داده است. اگر این سازمان دوباره میفپریستون را ارزیابی کند و به کارکنانش اجازه داده شود تا علم را به طور مستقل ارزیابی کنند، FDA می‌تواند قوانین خود برای میفپریستون را حتی بیشتر کاهش دهد، این را الیزابت ریموند (Elizabeth Raymond)، متخصص زنان و زایمان و محققی که در ایمنی میفپریستون تخصص دارد، به من گفت. برای مثال، داده‌های زیادی استفاده از میفپریستون را در مراحل بعدی بارداری نسبت به آنچه در حال حاضر تأیید شده است، تأیید می‌کنند.
اما اوپادیا به من گفت که نگران است مارتی ماکاری (Marty Makary)، رئیس FDA – که قبلاً ادعا کرده بود جنین‌ها تا ۲۰ هفته حاملگی می‌توانند در برابر ابزارهای سقط مقاومت کنند – یا کندی بتوانند در روند تصمیم‌گیری برای محدود کردن دسترسی به میفپریستون تأثیر بگذارند، صرف نظر از آنچه کارکنان FDA توصیه می‌کنند. اوپادیا گفت: "من نمی‌خواهم آن‌ها بازنگری انجام دهند، چون به آن‌ها اعتماد ندارم که هر تصمیمی که می‌گیرند بر اساس علم باشد." (HHS و FDA به سؤالات من در مورد برنامه‌های FDA برای بازنگری ایمنی میفپریستون بر اساس گزارش EPPC پاسخ ندادند. در ایمیلی، سخنگوی HHS در مورد FDA به من گفت: "این سازمان داده‌های علمی اخیر را به طور دقیق ارزیابی می‌کند و از علم استاندارد طلایی برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه استفاده می‌نماید.")
رابرت کالیف (Robert Califf)، که FDA را تحت ریاست رؤسای جمهور جو بایدن و باراک اوباما رهبری می‌کرد، در ایمیلی به من گفت که هرچند کندی گفته است که مقاله‌های علمی را به صورت نقادانه می‌خواند، رویکرد او به متون پزشکی بیشتر شبیه "یک نسخه افراطی از کاری است که وکلا برای دفاع از موکل انجام می‌دهند: ایجاد یک روایت و سپس یافتن شواهد حمایتی" است. روش علمی برعکس است: ساختن یک فرضیه و تلاش برای رد آن با ذهنی باز. وقتی افراد مختلفی که آزمایش یکسانی را انجام می‌دهند به نتیجه یکسانی می‌رسند، نشانه یک ایدئولوژی مشترک نیست؛ نشانه یک واقعیت مشترک است.