برلین - سوال این نیست که صدراعظم بعدی آلمان چه کسی خواهد بود، بلکه این است که او با کدام یک از رقبای خود حکومت خواهد کرد.
بنابراین، در حالی که ما کاملاً مطمئن هستیم که محافظه‌کاران فریدریش مرز مسئولیت را بر عهده خواهند گرفت - طبق نظرسنجی‌ها، نتیجه تقریباً قطعی به نظر می‌رسد - این تازه آغاز ماجرا است، زیرا طراحی نظام سیاسی آلمان به این معنی است که ائتلاف احزاب تقریباً اجتناب‌ناپذیر است.
و در حالی که برنده کلی انتخابات 23 فوریه به طرز خسته‌کننده‌ای قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسد، ترکیب ائتلاف هنوز بسیار نامشخص است.
اگر راست میانه و چپ میانه انتخابات خوبی داشته باشند: GroKo
große Koalition - "ائتلاف بزرگ" یا به اختصار GroKo - یکی از تشکیلات کلاسیک دولت آلمان است که از محافظه‌کاران و SPD تشکیل شده است. آلمان از سال 1949، چهار بار توسط یک GroKo اداره شده است، سه بار تحت رهبری آنگلا مرکل، صدراعظم سابق.
با این حال، محافظه‌کاران تحت رهبری مرز به طور قابل توجهی به سمت راست تغییر کرده‌اند و سازش‌های آینده با چپ میانه را چالش‌برانگیزتر کرده‌اند.
مرز این هفته گفت: "پس از انتخابات آسان نخواهد بود" و مشخص نکرد که آیا ترجیح می‌دهد با SPD کار کند یا با سبزها.
او سپس نام مردی را برد که به گفته او "به طرز چشمگیری نشان داده" چگونه مذاکره کند: بوریس راین، نخست وزیر فعلی ایالت هسن و عضو CDU مرز.
راین پس از پیروزی در انتخابات منطقه‌ای 2023، SPD و سبزها را در برابر یکدیگر قرار داد. او در نهایت تصمیم گرفت با SPD کار کند که گفته می‌شد شریک سازگارتر و مصالحه‌جوتر است.
مرز در هفته‌های اخیر اغلب به هسن به عنوان یک طرح کلی اشاره کرده است. در سطح ملی نیز، انتظار می‌رود SPD انعطاف‌پذیرتر باشد - به ویژه در مورد سرکوب مهاجرت، وعده اصلی مرز.
اگر سبزها خوب عمل کنند و دیگران نه چندان: کیوی
سه ایالت از 16 ایالت آلمان در حال حاضر توسط ائتلافی از محافظه‌کاران و سبزها اداره می‌شوند - که گاهی اوقات به عنوان ائتلاف کیوی از آن یاد می‌شود - اما چنین اتحادی در سطح ملی یک تازگی خواهد بود.
از نظر سیاست، در سیاست خارجی و هزینه‌های دفاعی همپوشانی وجود دارد و هر دو حزب از شولتز به دلیل عدم قاطعیت در حمایت از اوکراین انتقاد می‌کنند. اما در موضع‌گیری آنها در مورد مهاجرت تفاوت زیادی وجود دارد، مرز متعهد شده است که در اولین روز تصدی خود مرزهای آلمان را ببندد و سبزها چنین طرح‌هایی را غیرقانونی می‌دانند.
این شکاف هفته گذشته با اعلام آمادگی مرز برای پیشبرد پیشنهادات پارلمانی محدودکننده مهاجرت حتی با حمایت AfD عمیق‌تر شد، اقدامی که به اصطلاح دیوار آتش آلمان را تضعیف کرد در برابر راست افراطی و بحثی شدید پیش از انتخابات را برانگیخت که به قلب هویت آلمان پس از جنگ ضربه زد.
علاوه بر این، مارکوس سودر، رهبر کاریزماتیک و صریح‌اللهجه محافظه‌کاران باواریایی، مدت‌هاست ائتلاف با سبزها را رد کرده است.
بنابراین انتظار می‌رود این حزب عمدتاً به عنوان اهرمی برای محافظه‌کاران در مذاکرات خود با SPD عمل کند.
اگر احزاب کوچکتر خوب عمل کنند: سه جانبه
اگرچه آلمان پس از جنگ تجربه زیادی در ائتلاف‌های بیش از دو حزب نداشته است (سقوط سه‌گانه شولتز پس از سال 2021 اولین اتحاد سه‌جانبه در بیش از شش دهه بود)، تفرقه سیاسی و پایان سلطه سنتی دو حزبی ممکن است چنین ترتیبی را به هنجار جدید تبدیل کند.
در واقع، اگر دو حزب از سه حزب کوچکتر که در حال حاضر در پارلمان حضور دارند - سبزها، FDP و The Left - دوباره وارد آن شوند، اجتناب از یک اتحاد سه جانبه دشوار خواهد بود.
در این صورت، محتمل‌ترین گزینه‌ها عبارتند از:
— یک ائتلاف به اصطلاح آلمان (متشکل از CDU/CSU، SPD و FDP)
— یا (کمتر محتمل) یک ائتلاف کنیا (CDU/CSU، SPD و سبزها) - زیرا رنگ‌های احزاب با پرچم سیاه-قرمز-سبز کنیا مطابقت دارد.
تصور در سراسر احزاب این است که چنین سناریویی - که با این وجود ممکن است ضروری باشد - بسیار نامطلوب است، زیرا اختلافات شدید بین آنها دولت بعدی را مستعد همان مشاجره‌ای می‌کند که دولت قبلی داشت.