رابطه نزدیک بین بازده اوراق قرضه دولتی ایالات متحده و دلار به دلیل دلسردی سرمایه‌گذاران از دارایی‌های آمریکایی در واکنش به سیاست‌گذاری‌های پرنوسان رئیس جمهور دونالد ترامپ، شکسته است.
هزینه‌های استقراض دولت و ارزش ارز در سال‌های اخیر تمایل داشته‌اند که همگام با یکدیگر حرکت کنند، به طوری که بازده بالاتر معمولاً نشان‌دهنده اقتصادی قوی و جذب جریان ورودی سرمایه خارجی بوده است.
اما از زمانی که تعرفه‌های «روز آزادسازی» ترامپ در اوایل آوریل اعلام شد، بازده ۱۰ ساله از ۴.۱۶ درصد به ۴.۴۲ درصد افزایش یافته است، در حالی که دلار در برابر سبدی از ارزها ۴.۷ درصد کاهش یافته است. در این ماه، همبستگی بین این دو به پایین‌ترین سطح خود در نزدیک به سه سال گذشته رسیده است.
شهاب جالینوس، رئیس استراتژی ارزهای گروه ۱۰ در UBS، گفت: «در شرایط عادی، [بازده بالاتر] نشانه‌ای از عملکرد قوی اقتصاد آمریکا است. این برای جریان‌های سرمایه ورودی به ایالات متحده جذاب است.»
اما او افزود: «اگر بازده به این دلیل بالا می‌رود که بدهی ایالات متحده به دلیل نگرانی‌های مالی و عدم قطعیت سیاست‌گذاری پرریسک‌تر است، همزمان دلار می‌تواند تضعیف شود.» این الگویی است که «اغلب در بازارهای نوظهور» دیده می‌شود.
لایحه مالیاتی «بزرگ و زیبا» رئیس جمهور، به همراه کاهش رتبه اعتباری اخیر ایالات متحده توسط مودیز، پایداری کسری بودجه را برای سرمایه‌گذاران بیشتر مورد توجه قرار داده و بر قیمت اوراق قرضه فشار آورده است.
تحلیل تورستن اسلوک (Torsten Sløk)، اقتصاددان ارشد آپولو (Apollo)، نشان می‌دهد که اسپرد (Spread) اوراق سواپ نکول اعتباری (CDS) دولت ایالات متحده – که منعکس‌کننده هزینه محافظت از وام در برابر نکول است – در سطوحی مشابه یونان و ایتالیا معامله می‌شود.
حملات ترامپ به جروم پاول (Jay Powell)، رئیس فدرال رزرو، نیز بازار را نگران کرده است. رئیس جمهور این هفته پاول را به کاخ سفید فراخواند و به این بانکدار مرکزی گفت که در کاهش ندادن نرخ بهره اشتباه می‌کند.
مایکل د پاس (Michael de Pass)، رئیس جهانی معاملات نرخ بهره در سیتادل سکیوریتیز (Citadel Securities)، گفت: «قدرت دلار آمریکا تا حدی از یکپارچگی نهادی آن ناشی می‌شود: حاکمیت قانون، استقلال بانک مرکزی و سیاست‌های قابل پیش‌بینی. اینها مؤلفه‌هایی هستند که دلار را به عنوان ارز ذخیره ایجاد می‌کنند.»
او افزود که «سه ماه گذشته این موضوع را زیر سؤال برده است» و «یک نگرانی عمده برای بازارها در حال حاضر این است که آیا اعتبار نهادی دلار در حال فرسایش است؟»
واگرایی بین بازده اوراق خزانه‌داری و دلار نشان‌دهنده یک تغییر چشمگیر از الگوی سال‌های اخیر است، زمانی که انتظارات در مورد جهت‌گیری سیاست پولی و رشد اقتصادی عوامل حیاتی تعیین‌کننده هزینه‌های استقراض دولتی بودند.
آندریاس کونیگ (Andreas Koenig)، رئیس بخش ارز جهانی در آموندی (Amundi)، گفت که الگوی جدید می‌تواند خطرات را برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال دارایی‌های امن هستند، افزایش دهد.
او گفت: «این همه چیز را تغییر می‌دهد. در چند سال اخیر، داشتن موقعیت خرید دلار (dollar long) در پورتفولیو... یک عامل بسیار خوب برای ثبات‌بخشی بود. وقتی دلار یک عامل تعادل‌بخش است، شما یک پورتفولیوی پایدار دارید. اگر ناگهان دلار همبستگی داشته باشد، ریسک افزایش می‌یابد.»
تحلیلگران گلدمن ساکس (Goldman Sachs) در یادداشتی در روز جمعه نوشتند که سرمایه‌گذاران در حال پرسش بودند که آیا یک تغییر اساسی در همبستگی بین طبقات دارایی رخ داده است.
آنها نوشتند: «این در نگرانی‌های جدیدتر پیرامون... استقلال فدرال رزرو و پایداری مالی است که الگوی دارایی به وضوح متفاوت به نظر می‌رسد.»
تحلیلگران گلدمن افزودند: «پدیده اخیر تضعیف دلار در کنار بازده‌های بالاتر و قیمت‌های پایین‌تر سهام... هر دو روش رایج پوشش ریسک پورتفولیو را به چالش کشیده است.»
ارز ضعیف‌تر ایالات متحده تا حدی ناشی از این است که دارندگان دارایی‌های دلاری به طور فزاینده‌ای به دنبال پوشش ریسک (hedge) این سرمایه‌گذاری‌ها هستند و در این فرآیند، موقعیت فروش (short position) در دلار اتخاذ می‌کنند.
جالینوس از UBS گفت: «هرچه عدم قطعیت سیاست‌گذاری بیشتر باشد، احتمال اینکه سرمایه‌گذاران نسبت پوشش ریسک خود را افزایش دهند، بیشتر است.»
او افزود: «اگر نسبت‌های پوشش ریسک بر موجودی فعلی دارایی‌های دلاری افزایش یابد، صحبت از میلیاردها دلار فروش [دلار آمریکا] است.»
تحلیلگران گلدمن پیشنهاد کردند که سرمایه‌گذاران باید برای تضعیف دلار، به ویژه در برابر یورو، ین و فرانک سوئیس، که همه در ماه‌های اخیر افزایش یافته‌اند، موقعیت‌گیری کنند. آنها افزودند که «این ریسک‌های جدید پایه محکمی برای تخصیص بخشی از سرمایه به طلا ایجاد می‌کنند.»
با گزارش تکمیلی از لوئی اشورث (Louis Ashworth)