کنفرانس‌های اقتصادی کمی با مراسم میهن‌پرستانه آغاز می‌شوند. اما در ۳۰ می، با طلوع خورشید بر فراز تپه‌های سیمی ولی کالیفرنیا، صدای طبل و نی‌های گارد افتخار کلانتر شهرستان ونتورا در کتابخانه ریاست‌جمهوری رونالد ریگان طنین‌انداز شد. شرکت‌کنندگان با دست بر روی قلب برای ادای سوگند وفاداری و سرود ملی ایستادند. کوین وارش، رئیس سابق فدرال رزرو، با شوخی گفت: "همیشه تعجب می‌کردم که شهر درخشان بر روی تپه چگونه است و دیدن آن واقعاً جالب است."
انجمن ملی اقتصاد ریگان یک گردهمایی معمولی از رهبران کسب‌وکار، دانشگاهیان و اعضای اتاق‌های فکر نیست. در میان جمعیت، نخبگان راست‌گرای آمریکا، هم قدیمی و هم جدید، حضور داشتند. حزب جمهوری‌خواه از زمان پیروزی دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ دستخوش تغییر شده است، اما جناح‌های کهنه‌کار و شورشی به اندازه کافی در مورد اهداف اقتصادی با یکدیگر کنار می‌آیند. همه از ترکیبی از کاهش مالیات، مقررات‌زدایی و مبارزه با "بیداری شرکتی" در کسب‌وکارهای آمریکایی هیجان‌زده هستند. حملات به اقدامات کمونیست‌ها، چه آنهایی که در پکن حکومت می‌کنند و چه آنهایی که در سان‌فرانسیسکو هستند، همواره با خنده، تشویق و آشفتگی از سوی مخاطبان همراه است.
اما در این فضای رؤیایی، نوعی عدم واقعیت نیز وجود داشت. فضای دوستانه این گردهمایی بر اساس یک امتناع دلپذیر از پرداختن به چالش‌برانگیزترین مسائل موجود، به ویژه در زمینه سیاست‌های تجاری و مالیاتی، استوار بود.
نادیده گرفتن برخی از گستاخانه‌ترین اظهارات آقای ترامپ یکی از تاکتیک‌هاست. هم آقای وارش، یکی از نامزدهای جایگزینی جروم پاول به عنوان رئیس فدرال رزرو در سال ۲۰۲۶، و هم فرنچ هیل، رئیس کمیته خدمات مالی مجلس نمایندگان، ستیزه‌جویی آقای ترامپ با آقای پاول را بخشی از کشمکش‌های عادی سیاسی و بانکداری مرکزی می‌دانند. آنها اشاره می‌کنند که لیندون جانسون، ریچارد نیکسون و رونالد ریگان همگی رؤسای فدرال رزرو را برای کاهش نرخ‌ها تحت فشار قرار دادند. اما آنها از این واقعیت که تهدیدات علنی ترامپ مبنی بر اخراج آقای پاول، که بازارهای مالی را به وحشت انداخته، فراتر از این‌هاست، طفره می‌روند. دیوان عالی در حکم اخیر خود اشاره کرد که ممکن است از استقلال فدرال رزرو در برابر خشم ریاست‌جمهوری دفاع کند. آقای ترامپ همچنان می‌تواند محدودیت‌های قانونی را آزمایش کند.
تاکتیک دیگر، چسبیدن به موضوعات محبوب و کلاسیک است. کریس رایت، وزیر انرژی، مطالب جذابی را برای مخاطبان مشتاق در کالیفرنیا ارائه داد. او به طور مثبت در مورد آینده سوخت‌های فسیلی صحبت کرد و به اشتباهات دموکرات‌ها و اروپایی‌ها در مورد سیاست انرژی اشاره کرد. او به شوخی گفت که آلاسکا تحت دولت بایدن با تحریم‌های بیشتری در تولید انرژی خود نسبت به ایران روبروست.
اما تعرفه‌های آقای ترامپ، که آقای رایت به آنها اشاره‌ای نکرد، مشکلی برای صنعت انرژی هستند، صنعتی که به کالاهای وارداتی و تجهیزات متکی است. وخیم‌تر شدن چشم‌انداز رشد جهانی و افزایش تولید اوپک نیز قیمت نفت را از ۸۰ دلار در هر بشکه در ژانویه به ۶۰ دلار در حال حاضر کاهش داده است که این امر علاقه به حفاری را محدود کرده است. تعداد دکل‌های فعال نفت و گاز در آمریکا برای پنج هفته متوالی کاهش یافته و اکنون به پایین‌ترین سطح خود از سال ۲۰۲۱ رسیده است.
به‌راستی که عظیم است
غلیظ‌ترین هوای تخیل بر سر موضوع مالیات، هزینه‌ها و استقراض است. لایحه "یک لایحه بزرگ زیبا" آقای ترامپ، که در ۲۲ می توسط مجلس نمایندگان به تصویب رسید، هم کاهش‌های مالیاتی دوره اول ترامپ را تمدید می‌کند و هم موارد بیشتری مانند حذف مالیات بر انعام کارمندان خدماتی را اضافه می‌کند. بنیاد مالیاتی (Tax Foundation)، یک نهاد نظارتی بر سیاست‌های مالی، انتظار دارد که این قانون کسری بودجه انباشته آمریکا را تا سال ۲۰۳۴ به میزان ۱٫۷ تریلیون دلار افزایش دهد، حتی پس از اثر رشد اندک بالاتر و پیش از هرگونه افزایش در هزینه‌های استقراض.
اشتیاق به کاهش مالیات در میان هم ریگانیست‌ها و هم ترامپیست‌ها با نگرانی‌های فزاینده‌ای — در این کنفرانس و فراتر از آن — در مورد افزایش سطح بدهی آمریکا در تضاد است. جیمی دایمن، مدیرعامل جی‌پی مورگان چیس، در این کنفرانس گفت که هزینه‌های بیش از حد دولت سرانجام باعث بحران در بازار اوراق قرضه خواهد شد. گری کوهن، معمار اصلی کاهش‌های مالیاتی ۲۰۱۷، نسبت به خطر عدم موفقیت در حراج بدهی آمریکا هشدار داد.
بسیاری از شرکت‌کنندگان، از جمله آقای کوهن، شکایت دارند که هزینه‌ها در دوران تصدی آقای بایدن به هنجارهای پیش از همه‌گیری بازنگشت. آنها نکته درستی را مطرح می‌کنند: دولت جدید کسری بودجه‌ای به میزان ۶٫۳ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) در سال ۲۰۲۴ را به ارث برد که تقریباً دو واحد درصد بزرگتر از کسری ثبت‌شده در سال ۲۰۱۹ بود. اما کسری بودجه در دوران تصدی آقای ترامپ نیز افزایش یافت. تمایل کمی برای کاهش هزینه‌ها در مقیاس مورد نیاز برای محدود کردن آن وجود دارد، و هیچ تمایلی برای افزایش مالیات نیست.
این تناقضات به طور طبیعی حل نخواهند شد. آنها نمی‌توانند برای همیشه نادیده گرفته شوند، و سرزنش دموکرات‌ها با گذشت ماه‌ها و سال‌ها از دولت، بی‌اثر خواهد شد. برای ریگان، همیشه صبح در آمریکا بود. برای حزب جمهوری‌خواه مدرن، زمان بیداری فرا رسیده است. ¦