اگر رؤسای کالجها امیدوار بودند که دونالد ترامپ از انتقاد شدید از دانشگاههای آمریکا دست برخواهد داشت، حملات اخیر او علیه دانشجویان بینالمللی، آنها را تازه شگفتزده کرده است. در ماه می، دولت اعلام کرد که دیگر به هاروارد اجازه ثبتنام دانشجویان خارجی را نمیدهد، ظاهراً به عنوان مجازاتی برای ناراحت کردن آن (یک قاضی این حکم را به حالت تعلیق درآورده است). تصمیم دولت برای توقف برنامهریزی مصاحبههای جدید ویزا برای دانشجویان خارجی، فارغ از اینکه قصد تحصیل در کجا را دارند، تأثیر گستردهتری دارد. علاوه بر آسیبهایی که این وضعیت به اعتبار آمریکا و توانمندیهای آن در زمینه تحقیقات وارد میکند، این آشفتگی باعث نگرانی حسابداران سراسر سیستم آموزش عالی کشور شده است.
بسیاری از کالجها و دانشگاههای آمریکایی مدتها قبل از بازگشت آقای ترامپ به کاخ سفید با مشکلات مالی روبرو بودند. پس از سالها رشد سریع مشارکت در آموزش عالی، آمریکاییها نسبت به آن بیعلاقه شدهاند. سهم فارغالتحصیلان دبیرستان که مستقیماً به دانشگاه میروند، از حدود 70% در سال 2016 به 62% در سال 2022 کاهش یافت. در ماه دسامبر، موسسه رتبهبندی اعتباری مودی اعلام کرد که یک سوم دانشگاههای خصوصی و یک پنجم دانشگاههای دولتی با کسری بودجه فعالیت میکنند.
تغییرات جمعیتی قریبالوقوع مشکلات بیشتری به همراه خواهد داشت. بر اساس یک برآورد، تعداد کل فارغالتحصیلان دبیرستان در آمریکا ممکن است تا سال 2030 حدود 6% و تا سال 2041 حدود 13% کاهش یابد. تأثیر آن در مناطق مختلف بسیار متفاوت خواهد بود: در برخی ایالتهای شمال شرقی و غرب میانه (که به دلایل تاریخی تعداد زیادی دانشگاه دارند) این کاهش میتواند تا یک سوم نیز برسد.
دانشجویان خارجی پادزهر نیستند، اما به جبران بخشی از این درد کمک میکنند. حدود یک میلیون دانشجوی خارجی که در آمریکا تحصیل میکنند، تقریباً دو برابر تعداد آنها در سال 2000 است. آنها برای دورههای کارشناسی شهریه بسیار بالاتری نسبت به دانشجویان بومی پرداخت میکنند—به گفته ویلیام بروستین، که راهبرد بینالمللی را در چندین دانشگاه رهبری کرده است، در برخی دانشگاههای دولتی این میزان تا سه برابر بیشتر است. بیش از نیمی از دانشجویان خارجی، دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستند؛ این دورهها معمولاً سود قابل توجهی به همراه دارند.
اگرچه آمریکا بیش از هر کشور دیگری دانشجوی خارجی دارد، اما به نظر میرسد هنوز جای برای افزایش آنها دارد: آنها تنها حدود 6% از دانشجویان آموزش عالی را تشکیل میدهند، در مقایسه با بیش از 25% در هر یک از رقبای اصلی آن—بریتانیا، استرالیا و کانادا. اما، متاسفانه، در حال حاضر رشد آخرین چیزی است که کسی انتظار دارد. خطر هم شامل کاهش شدید تعداد دانشجویان خارجی که پاییز امسال وارد میشوند است و هم یک رکود طولانیمدت ناشی از روی آوردن متقاضیان آینده به کشورهای پذیراتر.
پرسش بزرگ این است که در صورت وقوع بحران، چه کسانی بیشترین آسیب را خواهند دید. موسسات فوق نخبه ممکن است آسیبپذیر به نظر برسند: حدود 28% از دانشجویان هاروارد و 40% شگفتانگیز از دانشجویان کلمبیا از خارج میآیند. اما این موسسات راههای زیادی برای متعادل کردن بودجه خود دارند: سال گذشته، شهریه (هم داخلی و هم خارجی) و هزینههای خوابگاه و غذا تنها حدود 20% از کل درآمد هاروارد را تشکیل میداد، در مقایسه با بیش از 80% در دانشگاههای خصوصی با اعتبار کمتر. تقاضا برای مکانها در دانشگاههای برتر به ندرت تحت تأثیر رکود قرار میگیرد و دانشجویان بومی آنها میتوانند بیشتر پرداخت کنند.
مشکل ممکن است برای موسسات رده دوم و سوم بزرگتر باشد، جایی که دانشجویان خارجی چندان پرشمار نیستند اما اغلب برای سودآوری اهمیت بیشتری دارند. برای سالهای متمادی، دانشگاههای دولتی برای جبران کاهش بودجه از سوی ایالت محل خود، ثبتنام دانشجویان خارجی را افزایش دادند. معتبرترین این موسسات توانستند با جذب آمریکاییهای پردرآمد از خارج ایالت، درآمدهای خود را افزایش دهند، در حالی که بقیه چارهای جز پرداخت هزینه به نمایندگان و بازاریابان برای جذب دانشجویان خارج از کشور نداشتند.
کاهش شدید در ورود دانشجویان خارج از کشور میتواند به موسسات آسیب بزند، حتی آنهایی که هرگز یک دانشجوی خارجی را ثبتنام نکردهاند. اگر دانشگاههای بالاتر در زنجیره غذایی با پذیرش دانشجویان بومی بیشتر سازگار شوند، این امر باعث میشود که مراکز پایینتر در سلسله مراتب برای تأمین هزینههای خود با مشکل مواجه شوند. در بریتانیا، تغییرات در قوانین ویزا اخیراً منجر به کاهش شدید در ورود دانشجویان خارجی شده است. سال گذشته حدود 40% از دانشگاهها کسری عملیاتی پیشبینی کردند.
این یک مشکل نخواهد بود اگر منجر به تعطیلی موسسات بیکیفیت و نامحبوب شود. اما اگر به ایجاد "نقاط سرد" منطقهای منجر شود که در آنها یافتن مدارک دانشگاهی مقرونبهصرفه دشوار میشود، یا اگر به نفع موسسات فعلی متکبر باشد که به جای کیفیت تدریس خود، بر اعتبارشان تکیه میکنند، نگرانکننده خواهد بود. جنگ آقای ترامپ علیه آیوی لیگِ متظاهر میتواند اثرات بسیار گستردهتری از آنچه او تصور میکند، داشته باشد.
برای اطلاعات بیشتر درباره جدیدترین کتابها، فیلمها، نمایشهای تلویزیونی، آلبومها و حواشی، در خبرنامه هفتگی ما، پلات توئیست (Plot Twist)، ویژه مشترکین ثبتنام کنید.