این دانه سرشار از پروتئین و منیزیم است و به افزایش توده عضلانی کمک می‌کند

شنبلیله، با نام علمی Trigonella foenum-graecum، از دیرباز به دلیل محتوای غذایی غنی خود مورد توجه بوده است.

این دانه حاوی مقادیر قابل توجهی پروتئین، فیبر و منیزیم است که می‌تواند نیازهای روزانه بدن را بدون نیاز به برنامه‌ریزی پیچیده غذایی برآورده کند. بسیاری از سنت‌ها از این دانه‌ها به دلیل طعم لطیف و خواص مغذی‌شان استفاده کرده‌اند.

محمد ح. آلوضت (Muhammad H. Alu’datt)، نویسنده اصلی مطالعه اخیر درباره شنبلیله و تأثیر آن بر سلامت انسان، اشاره کرد که شنبلیله ترکیب بی‌نظیری از درشت‌مغذی‌ها و مواد معدنی را ارائه می‌دهد که از سلامت روزمره حمایت می‌کند.

محققان تأکید کردند که این دانه‌ها به ویژه سرشار از پروتئین، منیزیم و فیبر محلول هستند که می‌تواند به حفظ عضلات، کنترل قند خون و هضم کمک کند.

تاریخچه شنبلیله از فرهنگ‌های مختلف عبور کرده است. برخی گروه‌ها از آن به عنوان ادویه آشپزی لذت می‌برند، در حالی که برخی دیگر کاربردهای عملی آن را در زندگی روزمره ارج می‌نهند.

امروزه، محبوبیت آن رو به افزایش است زیرا یافته‌های جدیدتر نشان می‌دهند که این دانه‌ها ممکن است به حفظ سلامت عضلات کمک کنند. یکی از دلایل این امر، محتوای پروتئین آن است که به حفظ بافت‌های حیاتی برای حرکت یا ریکاوری پس از ورزش کمک می‌کند.

مصرف مداوم منیزیم برای هر کسی که قصد دارد فعال بماند، به همان اندازه مهم است. دانه‌های شنبلیله این ماده معدنی را به مقداری ارائه می‌دهند که رسیدن به هدف توصیه شده روزانه را آسان‌تر می‌کند.

محققان منیزیم را با واکنش‌های متابولیکی پایه و آرامش عضلانی مرتبط دانسته‌اند. این ارتباط به این معنی است که کسانی که شنبلیله را در رژیم غذایی خود می‌گنجانند، ممکن است در طول هفته‌های پرمشغله، درد عضلانی کمتری را تجربه کنند.

شنبلیله بیش از پروتئین و منیزیم دارد. اولین اشاره به گالاکتومانان در شنبلیله، وجود نوعی فیبر محلول را برجسته می‌کند.

به نظر می‌رسد این جزء با تنظیم حرکت روده از سیستم گوارشی متعادل حمایت می‌کند.

کارشناسان می‌گویند که این دانه‌ها همچنین مواد معدنی دیگری مانند آهن و پتاسیم را نیز فراهم می‌کنند، اگرچه منیزیم اغلب به دلیل نقش آن در کنترل عضلات، برجسته‌تر است.

برخی دانه‌های شنبلیله را کمی جویدنی و کمی معطر می‌دانند، به ویژه هنگامی که کمی خرد می‌شوند. تفت دادن آن‌ها در تابه خشک به نرم شدن طعم‌های تندترشان کمک می‌کند.

افرادی که بافت‌های ملایم‌تری را ترجیح می‌دهند، می‌توانند آن‌ها را یک شب خیس کرده و سپس در سس‌ها مخلوط کنند تا به راحتی پروتئین روزانه خود را افزایش دهند.

یک رژیم غذایی متعادل با پروتئین کافی معمولاً از بافت عضلانی حمایت می‌کند. شنبلیله به عنوان یک منبع عالی گیاهی که حاوی اسیدهای آمینه است، ممکن است به ترمیم عضلات کمک کند.

کسانی که با یک برنامه شلوغ سروکار دارند می‌توانند این دانه‌ها را به غذاهای برنجی یا سوپ اضافه کنند. جایگزینی چاشنی‌های دیگر با دانه‌های شنبلیله خرد شده ممکن است طعم را بهبود بخشیده و مزیت تغذیه‌ای را اضافه کند.

فیبر موجود در دانه‌های شنبلیله همچنین باعث احساس سیری می‌شود که می‌تواند به مدیریت اندازه‌های وعده غذایی کمک کند. همراه با آب، برخی از اجزای این دانه‌ها منبسط شده و احساس سیری راحت را تشویق می‌کنند.

تجربه گوارشی آرام‌تر اغلب به دنبال می‌آید، زیرا فیبر همچنین با پاسخ قند خون پایدار مرتبط است.

نتیجه آن انرژی پایدارتر است، که برای حفظ یک روال فعال مفید است.

پودر شنبلیله آسیاب شده با چاشنی‌ها یا مواد طعم‌دهنده گوشت بدون چربی به خوبی سازگار است. همچنین می‌تواند به خورش‌های گیاهی طعم دهد و به آن‌ها یک طعم لطیف و شور بدهد.

برخی "چای" سرد شده شنبلیله را ترجیح می‌دهند، که به مدت کوتاهی دم شده تا عصاره ملایم و آجیلی آن برجسته شود. برخی دیگر جوانه شنبلیله را در سالادها یا ساندویچ‌ها استفاده می‌کنند که تردی اضافی پر از ویتامین‌ها را اضافه می‌کند.

آلوضت و همکاران تأکید کردند که مصرف روزانه متوسط شنبلیله می‌تواند به حمایت از عضلات و هضم کمک کند.

آن‌ها استفاده مداوم در مقادیر کم را توصیه کردند، اما هشدار دادند که قبل از وارد کردن مواد غذایی جدید به رژیم غذایی منظم، راهنمایی یک متخصص سلامت ضروری است.

شنبلیله ممکن است به زنان در دوران شیردهی نیز کمک کند. در یک کارآزمایی بالینی با 78 مادر شیرده، کسانی که چای دانه شنبلیله مصرف کردند، افزایش تولید شیر را گزارش دادند.

نوزادان در آن گروه در مقایسه با نوزادان گروه کنترل، رشد بهبود یافته در وزن، طول و دور سر را نشان دادند.

این دانه همچنین ممکن است در تعادل قند خون نقش داشته باشد. یک مطالعه اخیر دیگر که شامل 62 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 بود، نشان داد که مصرف پودر شنبلیله دو بار در روز به مدت دو ماه منجر به کاهش قند خون و شاخص توده بدنی شد.

محققان معتقدند که این اثر از فیبر محلول بالای این دانه ناشی می‌شود که می‌تواند جذب قند را کند کرده و افزایش ناگهانی قند خون پس از غذا را کاهش دهد.

نفخ مکرر یا سایر مشکلات گوارشی بسیاری از افراد را ترغیب می‌کند تا به دنبال غذاهای گیاهی باشند که کمتر burdensome هستند. فیبر محلول شنبلیله ممکن است مشکلات رایج را تسکین دهد.

این می‌تواند از میکروبیوتایی که روده را پوشانده است، حمایت کند که ممکن است جذب مواد مغذی و راحتی پس از غذا را تشویق کند.

بسیاری به سادگی قدردان تنوعی هستند که شنبلیله در آشپزخانه ارائه می‌دهد. طعم‌دار کردن غذاهای اصلی روزمره با یک لایه طعم اضافی، تغذیه سالم را تشویق می‌کند.

این دانه‌ها همچنین ممکن است برای کسانی که رژیم‌های غذایی مبتنی بر حبوبات را بررسی می‌کنند، مناسب باشند، زیرا شنبلیله به همان خانواده عدس و لوبیا تعلق دارد.

بزرگسالان سالم اغلب با مقادیر متوسط شنبلیله خوب عمل می‌کنند، اما برای برخی افراد اقدامات احتیاطی عاقلانه است. اگر افراد شرایط خاصی دارند، بهتر است قبل از تغییر وعده‌های غذایی با یک متخصص تغذیه یا پزشک صحبت کنند.

اکثر افراد هنگام گنجاندن شنبلیله در یک رژیم غذایی متنوع، مشکلی پیدا نمی‌کنند. مصرف مداوم این دانه‌ها می‌تواند برنامه‌ای را که شامل پروتئین‌های با کیفیت، سبزیجات و میوه‌ها است، تکمیل کند.

ورزشکاران و کسانی که به طور منظم تمرین می‌کنند، گاهی اوقات شنبلیله را به دلیل محتوای پروتئین بالای آن مفید می‌دانند. این یک راه ساده برای سوخت‌رسانی به عضلات بدون تغییر ناگهانی در روال وعده‌های غذایی در نظر گرفته می‌شود.

افزودن سبزیجات غنی از آب با دانه‌های شنبلیله همچنین می‌تواند هیدراتاسیون را افزایش دهد، که در طول ورزش شدید ارزشمند است.

این مطالعه در مجله علوم غذایی (Journal of Food Science) منتشر شده است.