رأی‌دهندگان شهر نیویورک امروز با یک انتخاب مواجه هستند: یک چهره ۶۷ ساله باسابقه و دارای سابقه رسوایی یا یک سوسیالیست دموکرات ۳۳ ساله که مورد بی‌احترامی نخبگان شهر قرار گرفته است.
چرا اهمیت دارد: این اولین گام دشوار در مسیر بازتعریف حزب دموکرات است.
- در هسته خود، این رقابت را می‌توان به تقابل میان میانه‌روهای قدیمی و نامزدهای جوان و پرانرژی با ایده‌های بلندپروازانه — که اغلب پرهزینه هستند — خلاصه کرد. این همان پویایی است که احتمالاً طی چند سال آینده در سراسر کشور اتفاق خواهد افتاد.
- همچنین در این رقابت، نحوه مقابله شهر و حزب با رئیس‌جمهور ترامپ و ائتلاف مگا (MAGA) او که دموکرات‌های نیویورک به شدت خواهان مخالفت با آن هستند، مطرح است.
تصویر بزرگ:
پیروزی زهران مامدانی — نماینده مترقی و رو به رشد مجلس ایالتی — ضربه بزرگی به جناح حاکم وارد خواهد کرد.
- این جناح حاکم، که از رویکرد «مالیات بر ثروتمندان» مامدانی هراس دارد، با حمایت‌ها و انبوهی از کمک‌های مالی، پشت اندرو کوومو، فرماندار سابق جنجالی، قرار گرفته‌اند.
- رقابت نزدیک است و ممکن است به حضور لحظه آخری رأی‌دهندگان در گرم‌ترین روز سال در شهر بستگی داشته باشد — یک تحول نگران‌کننده برای کوومو که به رأی‌دهندگان مسن‌تر تکیه کرده است.
- یک نظرسنجی امرسون که دیروز منتشر شد، کوومو و مامدانی را در یک وضعیت برابر آماری نشان داد، در حالی که چهار هفته پیش همین نظرسنجی کوومو را با ۱۲ امتیاز پیشتاز کرده بود.
بررسی دقیق‌تر:
مامدانی نسلی جوان‌تر از رأی‌دهندگان را برخلاف هر نامزدی که حزب دموکرات در سال‌های اخیر دیده است، با سیاست‌های پوپولیستی و پیام‌رسانی کاریزماتیک متناسب با نسل زد (Gen Z) و تیک‌تاک، به هیجان آورده است.
- او پیشنهادهایی مانند توقف اجاره‌بها، اتوبوس‌های رایگان، و فروشگاه‌های مواد غذایی تحت اداره شهر را مطرح کرده که همه آن‌ها با ۱۰ میلیارد دلار مالیات جدید بر شرکت‌ها و ثروتمندان تأمین مالی می‌شوند.
- این پیام تأثیرگذار بوده است: نظرسنجی امرسون نشان می‌دهد که مامدانی می‌تواند رأی‌دهندگان زیر ۵۰ سال را با نسبت دو به یک در دور نهایی سیستم رأی‌گیری رتبه‌ای نیویورک به دست آورد.
- مامدانی — برخلاف کوومو — یک شبکه داوطلبانه غیرعادی و بزرگ ایجاد کرده است که در سراسر شهر به در خانه‌ها مراجعه کرده‌اند. شباهت‌ها به برنی سندرز غیرقابل انکار است.
- لتیسیا جیمز، دادستان کل نیویورک — که اغلب با ترامپ درگیر است — نیز مقایسه‌ای با رئیس‌جمهور سابق اوباما انجام داد: «نام او را اشتباه تلفظ می‌کنند. می‌گویند او بی‌تجربه است. کمی من را یاد نامزدی می‌اندازد که برای تغییر نامزد شده بود.»
طرف دیگر:
کوومو — یک نیروی غالب و مورد ترس در سیاست نیویورک پیش از استعفای چهار سال پیش خود از سمت فرمانداری به دلیل رسوایی آزار جنسی — از برخی از برجسته‌ترین دموکرات‌ها و بزرگ‌ترین اهداکنندگان مالی در کشور حمایت جذب کرده است.
- مایک بلومبرگ، که در زمان شهرداری با کوومو درگیری‌هایی داشت، از او حمایت کرده و بیش از ۸ میلیون دلار به یک سوپر پک (Super PAC) که از کمپین او حمایت می‌کند، اهدا کرده است.
- او همچنین مورد حمایت رئیس‌جمهور سابق کلینتون و نماینده کنگره جیم کلیبرن (دموکرات - کارولینای جنوبی)، بالاترین رتبه عضو سیاه‌پوست کنگره، قرار گرفته است.
- کوومو به جای داوطلبان مانند مامدانی، به کارمندان حقوق‌بگیر و اعضای اتحادیه‌هایی که از او حمایت کرده‌اند، تکیه کرده است تا رأی‌دهندگان را به پای صندوق‌ها بیاورند.
ابهام:
این رقابت همچنین مفروضات درباره نحوه رأی‌دهی جوامع قومی را به چالش می‌کشد.
- کوومو یک آمریکایی سفیدپوست از تبار ایتالیایی است که در شهر نیویورک متولد و بزرگ شده است؛ مامدانی در اوگاندا در خانواده‌ای از تبار هندی متولد شده است.
- با این حال، نظرسنجی امرسون نشان می‌دهد که این دو مرد تقریباً در میان رأی‌دهندگان سفیدپوست برابر هستند، و کوومو پیشتازی اندکی در میان رأی‌دهندگان آسیایی و پیشتازی بزرگی در جوامع سیاه‌پوست و اسپانیایی‌تبار دارد.
بررسی واقعیت:
نتیجه انتخابات مقدماتی — که ممکن است حداقل یک هفته معلوم نشود — شاید چندان اهمیتی نداشته باشد. هم کوومو و هم مامدانی اعلام کرده‌اند که اگر در این انتخابات شکست بخورند، ممکن است در انتخابات عمومی تحت عنوان احزاب دیگر به رقابت بپردازند.