در سال‌های پیش از انجام مأموریت ۳۷ ساعته خود برای حمله به سایت هسته‌ای فردو در ایران، خلبانان نیروی هوایی ایالات متحده دست‌کم ۲۴ ساعت متوالی را در شبیه‌ساز پرواز بمب‌افکن B-2 گذراندند که دقیقاً کپی کابین خلبان واقعی است.
در روزها یا هفته‌های منتهی به مأموریت، آنها به احتمال زیاد شبیه‌سازی حملات را بر روی هدفی انجام دادند که به نظر می‌رسید همان سایت بسیار مستحکم پنهان در اعماق یک کوه باشد.
سپهبد بازنشسته، استیون ال. باشام، که به مدت ۹ سال این هواپیما را در مأموریت‌های آموزشی و رزمی پرواز داده است، گفت که تقریباً همه چیز در مورد این مأموریت، که از پایگاه هوایی وایتمن در میسوری انجام شد، به جز دو تفاوت عمده، همانند شبیه‌سازی بود.
در مأموریت واقعی، که در ساعات اولیه صبح یکشنبه در ایران انجام شد، خلبانان "صدای کوبیده شدن" درب‌های محفظه تسلیحات خود را حس کردند، که به طور موقت شکل هواپیمای رادارگریز را تغییر داده و به طور بالقوه آن را در معرض دید رادار دشمن قرار می‌داد.
بمب‌افکن‌های B-2 که به فردو حمله کردند، هر کدام دو بمب نفوذکننده عظیم (Massive Ordnance Penetrator) را حمل می‌کردند که برای غیرفعال کردن هدف عمیقاً دفن‌شده طراحی شده‌اند. ژنرال باشام گفت: هنگامی که تیم‌های دو نفره بار خود را، با وزن مجموع ۶۰,۰۰۰ پوند، رها کردند، B-2 آنها به احتمال زیاد به طور لحظه‌ای به سمت بالا اوج گرفت.
برای خلبانان، این تقریباً به طور قطع حسی جدید بود.
سایر بمب‌افکن‌های موجود در زرادخانه آمریکا، مانند B-1 و B-52، نقش‌های بزرگی در جنگ‌های عراق و افغانستان ایفا کرده و تعداد زیادی بمب را در حمایت از نیروهای زمینی رها کردند. اما B-2 — گران‌ترین هواپیمای تاریخ، با قیمت ۲.۲ میلیارد دلار برای هر فروند — نقش بسیار تخصصی‌تری ایفا کرده است.
برای برخی از خلبانان، مأموریت یکشنبه احتمالاً اولین باری بود که آنها B-2 را در نبرد پرواز داده و بمب رها می‌کردند. این حملات همچنین اولین استفاده از بمب‌های سنگرشکن GBU-57 در نبرد را رقم زد.
در ساعات پس از حمله، مقامات نظامی و اطلاعاتی ایالات متحده همچنان در حال ارزیابی خسارات وارده هم به سایت فردو و هم به روحیه رهبری ایران بودند.
معاون رئیس‌جمهور، جی.دی. ونس، در مصاحبه‌ای با فاکس نیوز در روز دوشنبه گفت: "امید ما این است که درسی که ایرانیان اینجا گرفتند این باشد که ببینید، ما می‌توانیم یک بمب سنگرشکن را از میسوری به ایران کاملاً بدون شناسایی و بدون حتی یک بار فرود، پرواز دهیم و هر ظرفیت هسته‌ای را که شما بسازید، نابود کنیم. من فکر می‌کنم همین درس است که به آنها یاد می‌دهد ظرفیت هسته‌ای خود را بازسازی نکنند."
اولین مأموریت‌های بیش از ۳۰ ساعته B-2 در طول جنگ کوزوو در سال ۱۹۹۹ اتفاق افتاد. در آن زمان، ایده پرواز یک عملیات رزمی و بازگشت به خانه به موقع برای بردن بچه‌ها از تمرین فوتبال، هنوز برای کسانی که پرواز می‌کردند تازگی و کمی سوررئال بود.
یک خلبان B-2 در اوایل جنگ کوزوو به وال استریت ژورنال گفت: "واقعاً عجیب است که در حمام خود لباس بپوشید و سپس به نبرد بروید."
از آن زمان، خلبانان B-2 مأموریت‌های رزمی در عراق، افغانستان و لیبی انجام داده‌اند. بمب‌افکن‌های B-2، که برای حمل سلاح‌های هسته‌ای ساخته شده‌اند، به طور منظم مأموریت‌های بازدارندگی را در اروپا و آسیا از پایگاه خود در میسوری انجام می‌دهند.
۲۵ سال گذشته به نیروی هوایی و خلبانان آن درس‌های زیادی در مورد پروازهای طولانی داده است. امروزه، پزشکان و فیزیولوژیست‌های کادر در پایگاه هوایی وایتمن متخصص کمک به خلبانان B-2 برای آماده‌سازی بدنشان جهت گذراندن زمان‌های طولانی در کابین خلبان هستند.
اگر اطلاع کافی داشته باشند، خلبانان سعی می‌کنند برنامه‌های خواب خود را تنظیم کنند تا ساعت‌های بدنشان با مأموریتشان همگام شود.
هر B-2 توسط یک خدمه دو نفره پرواز می‌شود. کابین خلبان کوچک فضایی برای یک توالت و فضایی در پشت صندلی‌های هواپیما دارد که خلبان می‌تواند روی یک تختخواب یا تشک کمپینگ دراز بکشد و یک چرت کوتاه بزند. هر دو خلبان ملزم هستند در طول برخاست، فرود، سوخت‌گیری هوایی و در تمام مدت حضورشان بر فراز قلمرو دشمن در صندلی‌های خود باشند.
هواپیماها همچنین به بخاری‌های کوچکی برای گرم کردن غذا مجهز هستند، اما بسیاری از خلبانان B-2 در مأموریت‌های طولانی وعده‌های غذایی ساده‌ای مانند ساندویچ را ترجیح می‌دهند. ژنرال باشام که در جنگ کوزوو مأموریت‌های رزمی انجام داده است، گفت: "یاد می‌گیرید که مقدار زیادی آب بنوشید."
این مأموریت‌ها به احتمال زیاد مشابه عملیات‌هایی بود که خلبانان B-2 در جنگ‌های قبلی انجام دادند. در آن مأموریت‌های قبلی در کوزوو و عراق، خلبانان توپ‌های ضدهوایی و موشک‌ها را در آسمان زیر خود می‌دیدند. این بار، مقامات پنتاگون گفتند که ایرانی‌ها حتی یک شلیک به B-2ها یا اسکورت جت‌های جنگنده F-35 نداشتند.
در درگیری‌های قبلی، خلبانان B-2 در نهایت بمب‌های هدایت‌شونده دقیق ۲,۰۰۰ پوندی را رها می‌کردند. این بار، هر B-2 دو مهمات ۳۰,۰۰۰ پوندی را بر روی هدف خود رها کرد.
ژنرال باشام نمی‌توانست تعجب نکند که از دست دادن آن حجم از وزن چه حسی داشته است.
او گفت: "شنیدن نظر خلبانان جالب خواهد بود."