رهبران کسب‌وکار در نیویورک‌سیتی روز چهارشنبه، پس از پیروزی احتمالی دموکرات مترقی، زهران ممدانی، در انتخابات مقدماتی پر رقابت شهرداری که روز گذشته برگزار شد، نگرانی‌هایی را ابراز کردند.
نیویورک، مرکز مالی برجسته کشور، دارای تولید ناخالص داخلی سالانه بیش از ۱ تریلیون دلار و بیشترین جمعیت در بین شهرهای کشور است؛ بسیاری از ساکنان آن با هزینه‌های بالای اجاره، مراقبت‌های بهداشتی و خواربار دست و پنجه نرم می‌کنند.
این نگرانی‌ها رای‌دهندگان را ترغیب کرد تا در رای‌گیری زودهنگام، و در هوای ۳۷.۷ درجه سانتی‌گراد (۱۰۰ درجه فارنهایت) روز سه‌شنبه، برای ممدانی ۳۳ ساله، که خود را یک سوسیالیست دموکرات توصیف می‌کند و نفر اول دور اولیه رای‌گیری رتبه‌ای شهر شد، پیش از کاندیدای پیشتاز، اندرو کومو، فرماندار سابق ایالت نیویورک، به پای صندوق‌ها بیایند. نتایج نهایی سیستم رای‌گیری رتبه‌ای شهر تا چند هفته دیگر مشخص نخواهد شد.
ممدانی برای کمپین خود بر توقف اجاره‌بها، اتوبوس‌های رایگان و خواربار یارانه‌ای تاکید داشت؛ سیاست‌هایی که به گفته رهبران کسب‌وکار ممکن است بحران هزینه‌های زندگی را حل نکند و بسیاری را در مواجهه با تهدید مالیات‌های بالاتر، به ترک شهر وادارد. او همچنین خواستار افزایش حداقل دستمزد و ایجاد یک دفتر جدید برای حمایت از کسب‌و‌کارهای کوچک شده است.
آنتونی پومپلیانو، بنیانگذار و مدیرعامل Professional Capital Management، و یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران در ارزهای دیجیتال، گفت: "به این وضعیت دیوانه‌وار فکر کنید. مردی که به سوسیالیست بودن خود افتخار می‌کند، شانس واقعی برای شهردار شدن قلب سیستم مالی جهانی را دارد. طنز حتی شروع به توصیف وضعیت نمی‌کند."
ممدانی به درخواست فوری برای اظهارنظر پاسخی نداد.
او همچنان باید در انتخابات عمومی نوامبر، در برابر شهردار فعلی، اریک آدامز که به عنوان مستقل کاندیدا شده است، و کورتیس اسلیوا، جمهوری‌خواه که در سال ۲۰۲۱ به آدامز باخت، پیروز شود. کومو نیز ممکن است در انتخابات عمومی به عنوان مستقل شرکت کند.
وعده ممدانی برای توقف اجاره‌بها به ویژه در منهتن، جایی که میانگین اجاره ماهانه یک آپارتمان به رکورد ۴۵۷۱ دلار رسیده است، طنین‌انداز شد. یک مستاجر معمولاً باید ۴۰ برابر اجاره‌بها درآمد داشته باشد. به عنوان شهردار، ممدانی می‌تواند اعضای هیئت مدیره دستورالعمل‌های اجاره شهر را منصوب کند. مالکان آپارتمان‌ها می‌گویند چنین اقدامی ساختمان‌ها را غیرقابل سکونت می‌کند.
کنی بورگوس، مدیرعامل انجمن آپارتمان نیویورک، که نماینده چندین هزار مالک و مدیر املاک است، گفت: "توقف چهار ساله اجاره‌بها تقریباً تضمین می‌کند که این ساختمان‌ها کاملاً فرو می‌ریزند. من با کسانی که با مشکل هزینه اجاره و کمبود امکانات مالی مواجه هستند، همدردی می‌کنم، اما باید در مورد سیاستی که هزینه را نادیده نمی‌گیرد، صحبت کرد."
سهام بانک‌های مستقر در نیویورک که در معرض املاک و مستغلات قرار دارند، روز چهارشنبه کاهش یافت؛ با Flagstar Financial (FLG.N) و Flushing Financial (FFIC.O) که به ترتیب ۳.۸ درصد و ۳.۴ درصد کاهش یافتند.
طبق گزارش شرکت املاک Douglas Elliman، تا ماه مه، میانگین اجاره‌بها در منهتن ۷.۶ درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته، در شمال غربی کوئینز ۶.۶ درصد افزایش یافته و در بروکلین به رکورد رسیده است.
مارک چندلر، استراتژیست ارشد بازار در Bannockburn Capital Markets، گفت: "من از سال ۱۹۹۰ در نیویورک زندگی می‌کنم؛ هزینه‌ها فقط بدتر شده است. بیشتر جوانانی که می‌شناسم باید هم‌خانه داشته باشند."
ممدانی همچنین برای راه‌اندازی فروشگاه‌های خواربار یارانه‌ای کمپین کرد که با مخالفت صاحبان فروشگاه‌ها مواجه شد.
جان کاتسیماتیدیس، اهداکننده جمهوری‌خواه و مدیرعامل فروشگاه‌های زنجیره‌ای Gristedes و D’Agostino Supermarkets مستقر در نیویورک، گفت: "اگر او فروشگاه‌هایی را باز کند و محصول را با بودجه شهر رایگان به مردم بدهد، چگونه می‌توانید با شهرداری رقابت کنید؟ مردم وارد می‌شوند، هرچه می‌خواهند برمی‌دارند، پول نمی‌دهند."
ممدانی، در صورت انتخاب شدن، باید با کاهش مازاد بودجه عملیاتی شهر نیز دست و پنجه نرم کند؛ این مازاد به دلیل کاهش نیروی کار شهر به علت بازنشستگی و خروج افراد از شهر، طبق گزارش دفتر بودجه مستقل نیویورک، در حال کاهش است.
ویتنی تیلسون، مدیر صندوق پوشش ریسک که او نیز برای شهرداری کاندیدا شده بود اما حمایت کمی جذب کرد، گفت که ممدانی "کاملاً فاقد صلاحیت برای شهردار شدن یکی از بزرگترین و پیچیده‌ترین شهرهای جهان است" و پیش‌بینی کرد که آدامز کناره‌گیری کرده و از کومو در تلاش برای شکست ممدانی حمایت خواهد کرد.
مدیران صندوق‌های پوشش ریسک، بیل اِکمن و دانیل لوب، پس از اعلام نتایج در شبکه‌های اجتماعی، به شدت به نتیجه اعتراض کردند؛ لوب یک میم درباره خوشحالی نمایندگان املاک فلوریدا را بازنشر کرد.
چندلر ایده خروج گسترده را رد کرد. "اگر برای هر بار شنیدن این حرف، یک نیکل (پنج سنت) داشتم، دیگر مجبور به کار نبودم."
گزارش توسط سامانتا مارشاک در نیویورک؛ گزارش‌های اضافی توسط گرترود چاوز و سویا هربست-بایلیس؛ ویرایش توسط دیوید گافن و دایان کرفت
استانداردهای ما: اصول اعتماد تامسون رویترز.