با افزایش سطح دریاها، استرالیا اعلام کرد که «ویزای اقلیمی» ویژه و بی‌سابقه‌ای را به شهروندان تووالو، یک کشور جزیره‌ای پولینزی متشکل از جزایر مرجانی و باریکه‌های شنی، که آب‌ها در حال بلعیدن زمین‌های آن هستند، ارائه خواهد داد.
قرعه‌کشی ویزا هفته گذشته آغاز شد و از هم‌اکنون نزدیک به نیمی از جمعیت تووالو برای آن درخواست داده‌اند.
تووالو، به هر معیاری، یکی از کوچک‌ترین کشورهای جهان است. این کشور محل زندگی حدود ۱۰,۰۰۰ نفر است که در نه جزیره مرجانی کوچک پراکنده شده‌اند و مساحت کل آن‌ها کمتر از ۱۰ مایل مربع (حدود ۲۶ کیلومتر مربع) است.
این کشور در حال از دست دادن زمین به دلیل افزایش سطح دریاها است و از دست دادن بیشتر زمین‌ها می‌تواند آن را به یکی از اولین کشورهایی تبدیل کند که به دلیل تغییر اقلیم غیرقابل سکونت می‌شود.
آب دریا به طور فزاینده‌ای به چند چاه آب آشامیدنی این کشور نفوذ می‌کند. برخی از دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که ظرف یک قرن، تنها جزر و مد روزانه، بیش از ۹۰ درصد پایتخت این کشور، جزیره فونافوتی، و همچنین تنها فرودگاه تووالو را غرق خواهد کرد.
بیشتر تووالوئی‌ها در فونافوتی زندگی می‌کنند که تنها چند فوت بالاتر از سطح دریا است.
این نگرانی‌ها مبنای توافقی شد که دو سال پیش بین تووالو و استرالیا منعقد گردید؛ استرالیا متعهد شد که نه تنها در ساخت دیوارهای دریایی کمک کند، بلکه ویزای ویژه‌ای را به ۲۸۰ تووالوئی در سال اعطا کند که «مسیری برای جابه‌جایی با کرامت با بدتر شدن تأثیرات اقلیمی» فراهم آورد.
این توافق که به معاهده اتحادیه فالیپیلی معروف است، به دریافت‌کنندگان اجازه می‌دهد تا اقامت دائم کسب کرده و آزادانه بین دو کشور تردد کنند. اما هر دو کشور تلاش کرده‌اند تا از استفاده از زبانی که دلالت بر ناپدید شدن تووالو در آینده می‌کند، اجتناب کنند.
اگر بدترین پیش‌بینی‌ها به حقیقت بپیوندد، تووالو نمونه‌ای آزمایشی برای چگونگی برخورد جهان با شهروندانی خواهد بود که سرزمین خود را نه به دلیل الحاق، بلکه به دلیل تغییر اقلیم از دست داده‌اند.
وزارت امور خارجه استرالیا می‌گوید این برنامه فرصتی برای شهروندان تووالو برای کار یا تحصیل در استرالیا است. این وزارتخانه در بیانیه‌ای اظهار داشت که این پیمان «تداوم کشور بودن و حاکمیت تووالو را به رسمیت می‌شناسد».
با نرخ ۲۸۰ نفر در سال، تقریباً ۴۰ سال طول می‌کشد تا تمام شهروندان تووالو به استرالیا مهاجرت کنند.
موضع مهاجرتی استرالیا در قبال تووالو با موضع ایالات متحده متفاوت است، چرا که ایالات متحده در حال بررسی اضافه کردن تووالو به لیست کشورهایی است که مشمول ممنوعیت سفر می‌شوند، این خبر اخیراً توسط نیویورک تایمز گزارش شده است. وزارت امور خارجه آمریکا از اظهارنظر در مورد دلیل گنجاندن تووالو در این لیست خودداری کرد.
در سال ۲۰۲۳، تووالو به همراه پنج کشور جزیره‌ای دیگر در اقیانوس آرام، خواستار معاهده‌ای جهانی برای عدم اشاعه سوخت‌های فسیلی شدند. این کشور متعهد شد که با پایان دادن به استفاده خود از سوخت‌های گرم‌کننده سیاره در اسرع وقت، این جنبش را رهبری کند.
مقامات تووالو تلاش کرده‌اند تا با استفاده از وضعیت دشوار کشورشان، بر تأثیرات دراماتیک تغییر اقلیم بر جوامع و فرهنگ‌ها و اینکه چگونه جزایر کوچک و کشورهای در حال توسعه بیشترین آسیب را می‌بینند، تأکید کنند.
در سال ۲۰۲۱، سیمون کوفه، وزیر امور خارجه وقت، ویدئویی را منتشر کرد که به طور گسترده‌ای به اشتراک گذاشته شد. در این ویدئو او در لباس رسمی پشت یک تریبون ایستاده و از جهان می‌خواهد که گرمایش جهانی را محدود کند. با عقب کشیدن دوربین، مشخص می‌شود که او در واقع تا زانو در تالابی ایستاده است. آقای کوفه گفت: «ما بیکار نخواهیم ایستاد در حالی که آب در اطراف ما بالا می‌آید.»
علاوه بر ارائه ویزاهای اقلیمی ویژه، استرالیا میلیون‌ها دلار نیز به پروژه سازگاری ساحلی تووالو کمک می‌کند که هدف آن احیای زمین در اطراف فونافوتی است.
این بودجه‌ها و تعداد متوسط ویزاها قیمت نسبتاً پایینی است که استرالیا برای تووالو می‌پردازد، برای چیزی که غول اقیانوسیه بیشتر نگران آن است: چین. پکن پیشنهاد کرده است که در کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام سرمایه‌گذاری کند اگر آن‌ها به استقلال تایوان پشت کنند.
تووالو یکی از تنها ۱۲ کشور در جهان است که هنوز روابط دیپلماتیک رسمی با تایوان دارد. توافق آن با استرالیا می‌گوید که تووالو بدون تأیید صریح استرالیا، وارد هیچ توافق امنیتی بین‌المللی دیگری نخواهد شد.
نماینده این کشور در سازمان ملل در نیویورک، و همچنین مدیر هماهنگی تغییر اقلیم و بلایای طبیعی آن، به درخواست‌ها برای اظهارنظر پاسخ ندادند.
مکس بیرک خبرنگار تایمز است که در مورد سیاست‌های جهانی انرژی و اقلیم و رویکردهای جدید برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌نویسد.