احتمال وقوع بحران بدهی فدرال بدتر شده است.
روز پنجشنبه، کنگره «لایحه بزرگ و زیبا» (One Big Beautiful Bill) را تصویب کرد، یک قانون جامع که تهدید می‌کند دولت را با انبوهی بزرگ و نه چندان زیبا از بدهی مواجه سازد.
حتی پیش از این لایحه، چندین نشانه هشداردهنده از مشکلات قریب‌الوقوع حکایت داشتند. از ماه ژانویه، ارزش دلار کاهش یافته است که نشان می‌دهد سرمایه‌گذاران خارجی دیگر تمایلی به نگهداری دارایی‌های ایالات متحده ندارند. به‌طور جداگانه، حرکات غیرقابل پیش‌بینی در بازارهای اوراق قرضه خزانه‌داری آمریکا نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران نگران ثبات مالی بلندمدت آمریکا هستند.
اکنون، جمهوری‌خواهان لایحه‌ای را تصویب کرده‌اند که طبق گزارش دفتر بودجه کنگره (CBO)، طی ۱۰ سال آینده، ۳.۳ تریلیون دلار دیگر به بدهی ملی اضافه خواهد کرد.
بهترین سناریو این است که شرایط اقتصادی ناگهان و به شدت بهبود یابد و اثرات حتی بی‌مسئولیتی عظیم جمهوری‌خواهان را کاهش دهد. برای مثال، اگر هوش مصنوعی منجر به رونق بهره‌وری شود که بدون افزایش هزینه‌های فدرال، درآمدها و درآمدهای مالیاتی را بالا ببرد – رشد و هزینه‌های فدرال اغلب با هم افزایش می‌یابند – آنگاه تصویر مالی آمریکا بهتر خواهد شد. با این حال، به نظر نمی‌رسد بازارها روی این موضوع حساب کرده باشند.
در بدترین حالت، افزایش بدهی می‌تواند یک چرخه نزولی را آغاز کند. هرچه سرمایه‌گذاران نسبت به توانایی ایالات متحده در پوشش تعهدات خود نگران‌تر شوند، نرخ‌های بهره بالاتری را هنگام وام دادن به دولت برای جبران این ریسک اضافی طلب می‌کنند. اما این نرخ‌های بالاتر به نوبه خود پرداخت‌های بهره را افزایش می‌دهند که بازپرداخت بدهی را دشوارتر می‌کند و اضطراب را عمیق‌تر کرده و نرخ‌ها را باز هم بالاتر می‌برد.
هنگامی که پرداخت‌های بهره بخش بزرگ‌تری از بودجه فدرال را مصرف می‌کند، فضای کمتری برای بقیه امور – از تأمین اجتماعی گرفته تا دفاع و زیرساخت – باقی می‌ماند. نرخ‌های بالاتر اوراق قرضه خزانه‌داری به معنای افزایش هزینه وام‌گیری خانوارها نیز هست. نرخ وام‌های مسکن بالا می‌رود و کسب‌وکارها برای گرفتن وام‌های بانکی با مشکل بیشتری مواجه می‌شوند.
در حال حاضر، آمریکا از وضعیت دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی بهره می‌برد، به این معنی که بانک‌های مرکزی و سرمایه‌گذاران جهانی همچنان برای انجام تجارت و نگهداری ذخایر، دلار را طلب می‌کنند. این امتیاز به ایالات متحده آزادی عمل بیشتری برای وام‌گیری نسبت به سایر کشورها می‌دهد.
اگر نه بهترین و نه بدترین حالت رخ دهد، بدهی بیشتر همچنان وام‌گیری دولتی را پرهزینه‌تر خواهد کرد که فشاری بر بازار خزانه‌داری آسیب‌پذیر وارد می‌آورد. دفعه بعد که شوکی به اقتصاد وارد شود، سرمایه‌گذاران مضطرب ممکن است اوراق خزانه‌داری را سریع‌تر از آنچه بازار می‌تواند جذب کند، بفروشند و فدرال رزرو را مجبور به مداخله و خرید آن‌ها کنند.
این همان چیزی است که در مارس ۲۰۲۰ اتفاق افتاد. هنگامی که همه‌گیری ویروس کرونا آغاز شد، بانک‌های مرکزی خارجی، صندوق‌های پوشش ریسک و دیگر سرمایه‌گذاران بزرگ برای جمع‌آوری وجه نقد، به سرعت اوراق خزانه‌داری را فروختند و بانک‌های واسطه‌ای مانند گلدمن ساکس و مورگان استنلی را که معمولاً این فروش‌ها را جذب می‌کردند، غرق کردند. فدرال رزرو، در تلاش برای مهار خسارت، در نهایت میلیاردها دلار اوراق خزانه‌داری را برای بازگرداندن عملکرد بازار خریداری کرد. اگر فدرال رزرو این کار را نکرده بود، بازار خزانه‌داری می‌توانست به طور کامل منجمد شود، جریان اعتباری در سراسر اقتصاد قطع شده و به طور بالقوه منجر به توقیف انبوه اموال، نکول و ورشکستگی بانک‌ها شود.
فدرال رزرو به درستی نگران بی‌مسئولیتی مالی کنگره است. اگر بازار خزانه‌داری دوباره دچار مشکل شود، مداخله فدرال رزرو دشوارتر از سال ۲۰۲۰ خواهد بود. آن زمان، خریدهای اضطراری اوراق قرضه با اهداف سیاست پولی همسو بود: اقتصاد در حال سقوط آزاد بود، بنابراین، علاوه بر تثبیت بازارها، خرید اوراق قرضه به کاهش نرخ بهره و تحریک تقاضا کمک کرد.
امروزه، خطرات تورم بسیار بالاتر از قبل است، بنابراین خرید مقادیر زیادی بدهی دولتی و تزریق پول نقد، خطر داغ شدن بیش از حد اقتصاد را در پی دارد. به‌طور جداگانه، خریدهای اضطراری اوراق قرضه – به ویژه پس از تصویب لایحه «لایحه بزرگ و زیبا» – می‌تواند این تصور را ایجاد کند که فدرال رزرو برای کمک به تأمین مالی هزینه‌های دولت مداخله می‌کند. این امر می‌تواند یک بحران تمام‌عیار را آغاز کند اگر سرمایه‌گذاران از این موضوع بترسند که دولت عمداً تورم را برای کاهش ارزش واقعی بدهی تشویق می‌کند، که منجر به فرسایش ارزش دلار و از بین رفتن پس‌اندازهای خانوارها و حساب‌های بازنشستگی می‌شود.
فدرال رزرو می‌تواند اقدامات دیگری را برای حفظ انعطاف‌پذیری سیستم مالی در هنگام مواجهه با بحران انجام دهد. برای مثال، تقویت زیرساخت بازار خزانه‌داری – از طریق راه‌اندازی سریع یک اتاق پایاپای مرکزی – تطبیق خریداران و فروشندگان را در لحظات وحشت آسان‌تر خواهد کرد. علاوه بر این، تنظیم‌کنندگان باید اطمینان حاصل کنند که بانک‌های بزرگ در زمان‌های عادی سرمایه کافی را نگهداری می‌کنند، تا در صورت بدتر شدن وضعیت بازارها، ظرفیت بیشتری داشته باشند.
اما کنگره مقصر است که سلامت مالی بلندمدت آمریکا را به لبه پرتگاه هل داده است. فدرال رزرو نمی‌تواند این وضعیت را اصلاح کند.
مراقب بازار اوراق قرضه باشید. فیوز روشن شده است. فدرال رزرو نمی‌تواند جلوی انفجار را بگیرد، حتی اگر بتواند از شدت ضربه احتمالی بکاهد.