به "گزارش آسیای جنوبی" فارن پالیسی خوش آمدید.
مهم‌ترین رویدادهای این هفته: ایالات متحده و هند در تلاشند تا یک توافق تجاری مهم را نهایی کنند؛ یک تماس تلفنی سطح بالا پنجره‌ای به روابط آمریکا و بنگلادش گشود؛ و پس از درگیری اسرائیل و ایران، تعداد افغان‌های اخراج شده از ایران و پاکستان افزایش یافته است.
مذاکرات تجاری آمریکا و هند، بسیار فراتر از تجارت است
این هفته، اس. جایشانکار، وزیر امور خارجه هند، وارد واشنگتن شد تا در نشست وزیران امور خارجه "گفت‌وگوی امنیتی چهارجانبه" (کواد) شرکت کند. با این حال، بزرگترین خبر در روابط آمریکا و هند در حال حاضر، احتمالاً مذاکرات تجاری در جریان است. دو طرف تلاش می‌کنند تا فاز اول یک توافق را پیش از ۹ جولای نهایی کنند؛ زیرا قرار است در این تاریخ، مهلت ۹۰ روزه توقف تعرفه‌های جامع جهانی رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، به پایان برسد.
این مذاکرات تجاری برای هند بسیار حیاتی است، چرا که این کشور با چشم‌انداز تعرفه ۲۶ درصدی آمریکا مواجه است، در حالی که اقتصادش—با وجود رشد قوی و سریع—رشد ناهمگونی را تجربه کرده است. با این حال، اهمیت این مذاکرات فراتر از ملاحظات اقتصادی است: آنها برای روابط کلی دهلی‌نو با واشنگتن نیز حیاتی هستند، روابطی که در هفته‌های اخیر با فراز و نشیب‌های غیرمنتظره‌ای روبرو شده‌اند. نتیجه این مذاکرات می‌تواند نشانه‌ای از مسیر کلی مشارکت دو کشور باشد.
دولت ترامپ اخیراً چندین اقدام انجام داده است که دهلی‌نو را نگران کرده است. اولاً، در طول درگیری ماه مه با پاکستان، ایالات متحده از هند تمام و کمال حمایت نکرد و به جای آن خواستار کاهش تنش از هر دو طرف شد. متعاقباً، ترامپ چندین بار به نقش حیاتی آمریکا در میانجیگری آتش‌بس—که هند آن را انکار می‌کند—افتخار کرد، با وجود اینکه دهلی‌نو نسبت به مداخلات طرف سوم در بحران‌های خود حساس است.
ترامپ همچنین علناً پیشنهاد کمک برای میانجیگری در مناقشه بلندمدت هند و پاکستان بر سر کشمیر را داد، موضوعی که هند به روشنی اعلام کرده است قابل مذاکره نیست.
نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، ماه گذشته در تماسی با ترامپ، نگرانی‌های خود را در مورد این مسائل ابراز کرد. یک گزارش از سوی هند، که مدت مکالمه را ۳۵ دقیقه ذکر کرده، نشان می‌دهد که مودی با لحنی قاطعانه با ترامپ صحبت کرده و رئیس‌جمهور نیز "با دقت گوش داده است". این تماس یک روز پس از اقدام دیگری از سوی آمریکا انجام شد که احتمالاً دهلی‌نو را ناراحت کرده است: وزارت امور خارجه یک هشدار مسافرتی جدید برای هند صادر کرد و به آمریکایی‌های بازدیدکننده هشدار داد که به دلیل "جرم و تروریسم" "احتیاط بیشتری" به خرج دهند.
نگرانی‌های هند با سیگنال‌هایی مبنی بر تلاش ایالات متحده برای جلب نظر پاکستان، افزایش یافته است. این سیگنال‌ها شامل پیام‌های ترامپ در مورد آتش‌بس و کشمیر است که در اسلام‌آباد به خوبی پذیرفته شد؛ تماس‌های دولت او برای تعامل با پاکستان در مسائلی از جمله ارزهای دیجیتال، کانی‌های حیاتی، و مبارزه با تروریسم؛ و مهم‌تر از همه، تصمیم ترامپ برای میزبانی ناهار فرمانده ارتش پاکستان در کاخ سفید در ماه گذشته است.
این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که روابط آمریکا و هند در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، ظاهراً شروع بسیار خوبی داشت. مودی یکی از اولین رهبران خارجی بود که پس از مراسم تحلیف به کاخ سفید سفر کرد. در ماه فوریه، این دو بیانیه مشترکی صادر کردند که در آن به همکاری‌های چندجانبه در زمینه‌هایی از جمله دفاع و امنیت انرژی، با تکیه بر مشارکتی که در دهه‌های اخیر به طور تصاعدی گسترش یافته است، متعهد شدند. برای تحکیم بیشتر روابط، هند امتیازات سیاسی پرریسکی را اعطا کرده است، از تعهد به کاهش تعرفه‌ها تا بازگرداندن ده‌ها هندی که به طور غیرقانونی در ایالات متحده زندگی می‌کردند.
یک توافق تجاری پیش از پایان وقفه تعرفه‌ها، در این لحظه حساس، تقویت بزرگی برای مشارکت آمریکا و هند به ارمغان خواهد آورد. این می‌تواند اقدامی برای اعتمادسازی باشد که به تصحیح مسیر روابط کمک کرده و شتاب جدیدی به مسیرهای متعدد آن، از همکاری در مقابله با چین گرفته تا همکاری در زمینه دفاع، انرژی، فناوری و آموزش عالی ببخشد.
با این حال، عدم دستیابی به توافق تا ۹ جولای به رکود دوجانبه فعلی افزوده و شک و تردیدهای برخی در هند—که البته برای اولین بار نیست در سال‌های اخیر—را تقویت خواهد کرد که آیا ایالات متحده واقعاً می‌تواند به اندازه دوستان دیرینه هند مانند فرانسه و روسیه قابل اعتماد باشد.
مقامات آمریکایی گفته‌اند که "همه چیز در میز مذاکرات" با شرکای تجاری واشنگتن قرار دارد. این نشان می‌دهد که هند برای کاهش تعرفه‌ها در تمامی بخش‌ها—از جمله بخش‌هایی که حمایت‌هایشان از نظر سیاسی مهم است، مانند کشاورزی، که یک منبع حیاتی اشتغال در هند است—تحت فشار قرار خواهد گرفت.
با این حال، با توجه به روابط تجاری که به سرعت در حال رشد است، هر دو طرف به توافق علاقه زیادی دارند. سرنوشت مذاکرات احتمالاً آینه سرنوشت خود روابط خواهد بود: با موانعی روبرو خواهد شد اما در نهایت به نتیجه خواهد رسید.