منطقه ستاره‌زایی W5. (تصویر: ناسا)
منطقه ستاره‌زایی W5. (تصویر: ناسا)

ما غبار ستارگانیم: تصاویری از بیکرانگی کیهان

نمایشگاه جدیدی در اسمیتسونیان، تصاویری باشکوه از ستارگان و سیاراتی را به نمایش می‌گذارد که سال‌ها نوری از ما فاصله دارند.

علاقه جاناتان مک‌داول (Jonathan McDowell) به فضا از کودکی آغاز شد، زمانی که در ایالات متحده و انگلستان و در دوران رقابت فضایی بزرگ می‌شد. او می‌گوید: "این همیشه برای من تا حدی یک امر فلسفی بوده است؛ سوالاتی از قبیل اینکه ما از کجا آمده‌ایم، و شکوه و عظمت مقیاس‌های دخیل در آن." اکنون، چندین دهه و پس از آن که یک سیارک به نام او نامگذاری شد، او امیدوار است نمایشگاهی که در موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونیان (Smithsonian's Natural History Museum) در کیوریتوری آن کمک کرده است، همان حس کنجکاوی را در افراد بیشتری ایجاد کند که الهام‌بخش حرفه او به عنوان دانشمند در رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونیان (Smithsonian's Astrophysical Observatory) بوده است.

تصاویر این نمایشگاه، که برخی از آنها را به همراه توضیحاتشان در گالری زیر جمع‌آوری کرده‌ایم، بخش‌هایی از جهان فراتر از منظومه شمسی ما را به نمایش می‌گذارند. او توضیح داد: "فکر می‌کنم مردم با مریخ و مشتری و مکان‌های منظومه شمسی ما آشنا هستند، اما اغلب فرصت دیدن عکس‌هایی از مکان‌های فراتر از آن را پیدا نمی‌کنند." او ادامه داد: "امیدوارم مردم با درک بیشتری از مقیاس جهان و این ایده که سیاراتی در منظومه شمسی ما به دور خورشید ما می‌چرخند، و سپس ایده خورشید ما به عنوان یکی از ستارگان متعدد در کهکشان ما، و سپس کهکشان ما به عنوان یکی از کهکشان‌های متعدد در جهان ما از این نمایشگاه خارج شوند."

او همچنین گفت که امیدوار است مردم با انواع مختلف تلسکوپ‌هایی که برای مطالعه جهان استفاده می‌کنیم آشنا شوند — نه فقط تلسکوپ هابل (Hubble) که بسیاری از مردم آن را می‌شناسند، بلکه تلسکوپ چاندرا (Chandra) که از اشعه ایکس برای بررسی رویدادهای خشونت‌آمیز استفاده می‌کند، و تلسکوپ اسپیتزر (Spitzer) که از فروسرخ برای گرفتن تصاویری از شکل‌گیری ستاره‌ها بهره می‌برد.

مک‌داول می‌گوید که ما می‌توانیم با مطالعه کهکشان‌ها در فاصله میلیاردها سال نوری، درباره دنیای خودمان — فیزیک، آب و هوا، شیمی — بیاموزیم. او توضیح می‌دهد که اگر یک اتم سدیم را اینجا روی زمین بلرزانید، رنگ زردی از خود ساطع می‌کند (مانند برخی چراغ‌های خیابان). یک اتم سدیم در نوری که از کهکشان‌های دوردست می‌آید، دقیقاً همان درخشش را ساطع می‌کند. فیزیک چه میلیاردها سال نوری فاصله داشته باشد و چه همین‌جا باشد، تغییر نمی‌کند. او می‌گوید: "اتم‌های بدن شما در مرکز یک ستاره پخته شده‌اند، و بنابراین ما به طور جدایی‌ناپذیری با جهان مرتبط هستیم... پس درک جهان به معنای درک این است که ما از کجا آمده‌ایم."