این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که در صورت وقوع یک جنگ فرضی ۱۲ روزه در منطقه، آیا قدرت‌های بزرگ جهانی مانند چین و روسیه قادر به پر کردن خلأ دفاعی احتمالی ایران خواهند بود یا خیر. تحلیلگران بر این باورند که چنین سناریویی، پیامدهای ژئوپلیتیکی گسترده‌ای برای خاورمیانه و توازن قوا در سطح بین‌المللی خواهد داشت.
در سال‌های اخیر، روابط ایران با هر دو کشور چین و روسیه، به ویژه در زمینه‌های نظامی و اقتصادی، عمیق‌تر شده است. این نزدیکی، سوالاتی را در مورد میزان توانایی و تمایل این دو کشور برای حمایت از ایران در شرایط بحرانی نظامی مطرح می‌کند. با توجه به تحریم‌های تسلیحاتی گذشته و نیازهای دفاعی آتی ایران، نقش پکن و مسکو می‌تواند حیاتی باشد.
کارشناسان نظامی معتقدند که توانایی چین و روسیه برای تأمین نیازهای دفاعی ایران پس از یک درگیری فرضی، نه تنها به ظرفیت‌های تولیدی و لجستیکی آنها بستگی دارد، بلکه به ملاحظات سیاسی و استراتژیک این کشورها در قبال غرب و منافع منطقه‌ای نیز مرتبط خواهد بود. هرگونه اقدام در این زمینه، می‌تواند معادلات قدرت در منطقه را دستخوش تغییرات اساسی کند.
این بخش از محتوای مقاله به دلیل محدودیت دسترسی به متن کامل اصلی، به صورت خلاصه و فرضی ارائه شده است. برای دسترسی به تحلیل‌های عمیق‌تر، مراجعه به منبع اصلی الزامی است.